Απόλυτα προβλέψιμοι έχουν γίνει πλέον ο κ.Σόιμπλε και τα υπόλοιπα
γεράκια ή κοράκια (...εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς
τα πράγματα) του Βερολίνου.
Οι Γερμανοί θέλουν να ελέγξουν την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της
Ευρώπης, μία βιομηχανική χώρα, όπως είναι η Ιταλία που παράγει σχετικά
ανταγωνιστικά προϊόντα με τα γερμανικά.
Το μοντέλο διακυβέρνησης Μόντι δεν τους βγήκε και καταψηφίστηκε στις πρόσφατες εκλογές ενώ αντιμετωπίζουν με δέος τον εφιάλτη που ακούει στο όνομα Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Παράλληλα το Βερολίνο φαίνεται ότι ανησυχεί για πολλές κινήσεις που γίνονται στην Ιταλία, τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Η γειτονική μας Ιταλία, σε αντίθεση με τη χώρα μας, διαθέτει αστική τάξη με συγκεκριμένη ταυτότητα.
Διαθέτει όμως και μία επιχειρηματική τάξη που έχει εθνική συνείδηση. Αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική που έχει επιβάλλει η Γερμανία οδηγεί στον αφανισμό τη βιομηχανία της Ιταλίας και την οικονομία της.
Έτσι αρχίζει να ωριμάζει στις τάξεις επιχειρηματιών αλλά και μιας μεγάλης μερίδας της αστικής τάξης, η αίσθηση ότι η παραμονή στην ευρωζώνη, με αυτές τις συνθήκες και με ξεκάθαρη πλέον τη Γερμανική επικυριαρχία, υπονομεύει την οικονομία της Ιταλίας.
Δεν είναι τυχαία ούτε η «νεκρανάσταση» του Μπερλουσκόνι ούτε η γιγάντωση των ποσοστών του Μπέπε Γκρίλο.
Οι Γερμανοί σπεύδουν να προλάβουν και να δέσουν χειροπόδαρα την Ιταλία, όπως έκαναν και με την Ελλάδα.
Το δημοσίευμα των FT δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε «αθώο».
Αποτελεί διαρροή, μέσα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που όλοι ξέρουν ότι ελέγχεται από το Βερολίνο σε απόλυτο βαθμό.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το δημοσίευμα, η Ιταλία μπήκε και αυτή με παραποιημένα στοιχεία στην ΟΝΕ, όπως έγινε και με την Ελλάδα.
Όταν ρωτήθηκε μάλιστα εκπρόσωπος της ΕΚΤ για το αν διαψεύδει το δημοσίευμα όχι μόνο δεν το διέψευσε αλλά αρνήθηκε και να πάρει θέση ή να σχολιάσει, κάτι που σημαίνει ότι έπεται και συνέχεια.
Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι παίζουν με τη φωτιά, με τις επιλογές τους δείχνουν σαν να θέλουν να τινάξουν στον αέρα την Ευρωπαϊκή Ιδέα.
Η Γερμανία διαθέτει ισχύ, ποτέ όμως και διαχρονικά δεν συνδύασε αυτή την ισχύ με σοφία και σωφροσύνη. Η ιστορία της δείχνει ότι συνδύασε την ισχύ με την κτηνωδία.
Αυτό που έχει σίγουρα ενδιαφέρον είναι η στάση του σημερινού Προέδρου της ΕΚΤ, του κ.Μ.Ντράγκι, ο οποίος είναι και Ιταλός.
Ο κ. Ντράγκι σιωπά για το συγκεκριμένο θέμα, τη στιγμή μάλιστα που την περίοδο εκείνη ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του Ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών.
Το 2002 όμως ο κ.Ντράγκι, μεταπήδησε και έπιασε....δουλειά στη Goldman Sachs και αυτό είναι ένα κοινό σημείο του με τον κ.Παπαδήμο.
Και από ότι φαίνεται δεν είναι το μόνο.
Το μοντέλο διακυβέρνησης Μόντι δεν τους βγήκε και καταψηφίστηκε στις πρόσφατες εκλογές ενώ αντιμετωπίζουν με δέος τον εφιάλτη που ακούει στο όνομα Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Παράλληλα το Βερολίνο φαίνεται ότι ανησυχεί για πολλές κινήσεις που γίνονται στην Ιταλία, τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Η γειτονική μας Ιταλία, σε αντίθεση με τη χώρα μας, διαθέτει αστική τάξη με συγκεκριμένη ταυτότητα.
Διαθέτει όμως και μία επιχειρηματική τάξη που έχει εθνική συνείδηση. Αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική που έχει επιβάλλει η Γερμανία οδηγεί στον αφανισμό τη βιομηχανία της Ιταλίας και την οικονομία της.
Έτσι αρχίζει να ωριμάζει στις τάξεις επιχειρηματιών αλλά και μιας μεγάλης μερίδας της αστικής τάξης, η αίσθηση ότι η παραμονή στην ευρωζώνη, με αυτές τις συνθήκες και με ξεκάθαρη πλέον τη Γερμανική επικυριαρχία, υπονομεύει την οικονομία της Ιταλίας.
Δεν είναι τυχαία ούτε η «νεκρανάσταση» του Μπερλουσκόνι ούτε η γιγάντωση των ποσοστών του Μπέπε Γκρίλο.
Οι Γερμανοί σπεύδουν να προλάβουν και να δέσουν χειροπόδαρα την Ιταλία, όπως έκαναν και με την Ελλάδα.
Το δημοσίευμα των FT δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε «αθώο».
Αποτελεί διαρροή, μέσα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που όλοι ξέρουν ότι ελέγχεται από το Βερολίνο σε απόλυτο βαθμό.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το δημοσίευμα, η Ιταλία μπήκε και αυτή με παραποιημένα στοιχεία στην ΟΝΕ, όπως έγινε και με την Ελλάδα.
Όταν ρωτήθηκε μάλιστα εκπρόσωπος της ΕΚΤ για το αν διαψεύδει το δημοσίευμα όχι μόνο δεν το διέψευσε αλλά αρνήθηκε και να πάρει θέση ή να σχολιάσει, κάτι που σημαίνει ότι έπεται και συνέχεια.
Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι παίζουν με τη φωτιά, με τις επιλογές τους δείχνουν σαν να θέλουν να τινάξουν στον αέρα την Ευρωπαϊκή Ιδέα.
Η Γερμανία διαθέτει ισχύ, ποτέ όμως και διαχρονικά δεν συνδύασε αυτή την ισχύ με σοφία και σωφροσύνη. Η ιστορία της δείχνει ότι συνδύασε την ισχύ με την κτηνωδία.
Αυτό που έχει σίγουρα ενδιαφέρον είναι η στάση του σημερινού Προέδρου της ΕΚΤ, του κ.Μ.Ντράγκι, ο οποίος είναι και Ιταλός.
Ο κ. Ντράγκι σιωπά για το συγκεκριμένο θέμα, τη στιγμή μάλιστα που την περίοδο εκείνη ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του Ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών.
Το 2002 όμως ο κ.Ντράγκι, μεταπήδησε και έπιασε....δουλειά στη Goldman Sachs και αυτό είναι ένα κοινό σημείο του με τον κ.Παπαδήμο.
Και από ότι φαίνεται δεν είναι το μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου