Τελικά, σοβαρολογούσαν! Τους ζήτησαν οι ΗΠΑ να στείλουν τα ρωσικά όπλα της Εθνικής Φρουράς στην Ουκρανία και δεν απάντησαν αμέσως μ΄ ένα περιποιημένο σιχτίρισμα, να τους θυμίζει ότι ακόμα ισχύει το αμερικανικό εμπάργκο εναντίον του θύματος εισβολής Κύπρου. Το σκέφτηκαν, το ξανασκέφτηκαν, μάσησαν τα λόγια τους, βγήκε και το κυβερνών κόμμα και είπε χωρίς δεύτερη σκέψη ότι «τάσσεται υπέρ της στήριξης της Ουκρανίας με όλα τα μέσα, περιλαμβανομένης της αποστολής εξοπλισμού», και δημιούργησαν ένα χάος χωρίς δεύτερη σκέψη. Πολιτική ανεπάρκεια; Αφέλεια; Αλαζονεία; Πάντως, σοβαρότητα μηδέν. Δεν θα στείλουμε όπλα στην Ουκρανία, το ξεκαθάρισαν μετά από τον σάλο, αλλά μόνο το πολιτικό ζήτημα που προκλήθηκε χωρίς κανένα νόημα, δείχνει για μυριοστή φορά ότι σε αυτό τον τόπο η επιβίωση είναι σε μια κλωστή.
Όντως, οι Αμερικάνοι βγήκαν στο σεργιάνι για να εξασφαλίσουν στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Όπως και άλλες χώρες, βολιδοσκόπησαν και την Κύπρο. Ενδιαφέρθηκαν για τα αντιαεροπορικά συστήματα TOR/M1 και BUK M1-2, για τα επιθετικά ελικόπτερα και για άρματα μάχης Τ80U. Λες και μας περισσεύουν. Όταν δημοσιοποιήθηκε το θέμα, το υπουργείο Άμυνας δεν το διέψευσε, ούτε ξεκαθάρισε ότι ΔΕΝ θα ανταποκριθεί. Είπε μόνο πως «δεν πρόκειται να μειώσει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο τις αποτρεπτικές αμυντικές δυνατότητες μιας υπό κατοχή χώρας». Δηλαδή, αν δεν μειώνονται οι αποτρεπτικές δυνατότητες, θα στείλει τα ρωσικά όπλα που ζητήθηκαν. Βγήκε και ο αν. πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Χάρης Γεωργιάδης, και με πάσα σοβαρότητα είπε ότι το κυβερνών κόμμα συμφωνεί να σταλεί ο εξοπλισμός φτάνει να υπάρχει η δυνατότητα αντικατάστασης του για να μην υπονομευθούν οι αποτρεπτικές μας δυνατότητες.
Εκτός του ότι δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως η Κύπρος να στείλει ρωσικά όπλα σε άλλη χώρα εκτός αν το εγκρίνει ο προμηθευτής, δηλαδή η Ρωσία (υπάρχουν ρήτρες, λένε οι ειδικοί), το θέμα είναι η επιπολαιότητα των χειρισμών. Και η γελοιότητα, που απορρέει και μόνο από τη σκέψη τέτοιου ενδεχομένου. Διότι, μια σοβαρή ηγεσία, που δεν διέπεται από λαγνοβρετανικά και αμερικανικά αισθήματα, δεν θα δεχόταν τόσο χαρωπά τη βολιδοσκόπηση. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θα συζητηθεί σήμερα πιο επιτακτικά, όταν θα πάει στον Κασουλίδη και στον Πρόεδρο η Βικτόρια Νούλαντ, που εκστρατεύει στην Ευρώπη για να συντονίσει τη στήριξη στην Ουκρανίας.
Θα έπρεπε πάραυτα να τρίψει στη μούρη τους και την τουρκική κατοχή και το εμπάργκο προμήθειας όπλων που επέβαλαν στην Κύπρο για να «προστατεύσουν» τον εισβολέα, και τις παρεμβάσεις τους όταν μας ανάγκασαν να μην παραλάβουμε τους S300 για την άμυνα μας, που πληρώσαμε πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια. Ούτως ή άλλως, όμως, πώς μπορεί να περνά από το μυαλό του όποιου πολιτικού και ιδίως αυτών που μας κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να μας ξανακυβερνήσουν, ότι η Εθνική Φρουρά μιας κατεχόμενης χώρας, μιας μικρής κι ασήμαντης χώρας, που οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ κάνουν πως δεν βλέπουν, πόσα υπομένει από τον ισλαμοφασισμό του συμμάχου τους, θα μπορούσε να παίξει στα παιχνίδια τους, έστω και συμβολικά. Να μας φέρουν στην απόλυτη σύγκρουση με τη Ρωσία και χωρίς κανένα όφελος. Γιατί το βέβαιο είναι ότι, σε περίπτωση που ανταποκρίνονταν στο αίτημα των Αμερικάνων, δεν θα είχαν και την ικανότητα να απαιτήσουν κάποιο αντιστάθμισμα. Θα το έκαναν για να δείξουν δουλικότητα με την προσδοκία ότι ο αφέντης θα το εκτιμήσει κάποτε στο μέλλον. Την ώρα που απροκάλυπτα μας δείχνει ότι αυτόν που εκτιμά και βοηθά είναι τον δυνάστη μας, ο οποίος ούτε καν συμμετέχει στις κυρώσεις που επιβάλλονται…
Πολύ σωστά η Κύπρος τάχθηκε υπέρ του ουκρανικού λαού, καταδίκασε τη ρωσική εισβολή, ταυτίστηκε ως ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και ως θύμα εισβολής η ίδια, με τις αποφάσεις της Ένωσης, αλλά το να στείλει όπλα στην Ουκρανία ως να είναι το πριγκιπάτο του Μονακό, και μάλιστα ρωσικά όπλα, δεν είναι πολιτικολογία είναι ανεκδοτολογία.
aristosm@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου