Ό,τι και να σημειώνεται μετά το «σόου» του Αβέρωφ Νεοφύτου στην περίκλειστη πόλη, η Αμμόχωστος ήταν πάντα κομμάτι των προεκλογικών εκστρατειών στην Κύπρο, από τη δεκαετία του ’80 κιόλας. Μεγαλώσαμε με τα φαιδρά περί επιστροφής της Αμμοχώστου, μιας πόλης που λειτούργησε ως δήθεν «δόλωμα» για την επίλυση του Κυπριακού και τις διαπραγματεύσεις. Όλο αυτό επηρέασε και τους ίδιους τους Βαρωσιώτες (όχι όλους) που περίμεναν πώς και πώς τα σχέδια λύσης για να επιστρέψουν και δεν λογάριαζαν –πολλές φορές– τους υπόλοιπους πρόσφυγες, σαν να δικαιούνταν καλύτερη θέση στην…ουρά της επιστροφής.
Έτσι, αυτό που συμβαίνει στο Βαρώσι από πέρσι τον Οκτώβριο, μοιάζει η τελευταία πράξη του δράματος, ακόμα και αν η Αμμόχωστος είναι κατεχόμενη εδώ και 47 χρόνια. Και όλα αυτά τα χρόνια, ο παράνομος εποικισμός δεν διακόπηκε στις άλλες κατεχόμενες περιοχές του τόπου μας, τα παράνομα κτίσματα, τα τετελεσμένα και τα κατοχικά δεδομένα, τα καζίνο πάνω στους τάφους μας, οι συλημένες εκκλησίες, τα ρημαγμένα σπίτια. Η Αμμόχωστος συνέχισε να είναι το «άλλοθι» για όσα διέπρατταν οι Τούρκοι στη Μόρφου, στην Κερύνεια, στη Λευκωσία, στην Καρπασία, στη νεκρή ζώνη, στη θάλασσα. Μέχρι που αποφασίστηκε το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης και… ανακάλυψαν οι γνωστοί «opinion leaders» ότι φταίει το Κραν Μοντανά και όχι η πολιτική της ήττας, όχι ο ίδιος ο τουρκικός φασισμός και η κατοχή.
Το «σόου» του υποψηφίου του ΔΗΣΥ, λοιπόν, ήταν ένα ακόμα «νούμερο» σαν όλα τα άλλα: τις διαβεβαιώσεις των όποιων υποψηφίων για επιστροφή της Αμμοχώστου, τα αγγλοαμερικανικά σχέδια, τις τουρκικές… εγγυήσεις για αναγνώριση του καθεστώτος του ΟΗΕ, τους πρόσφατους οδυρμούς έξω από τα ετοιμόρροπα κτήρια, τα διαβήματα του Δήμου Αμμοχώστου, τις διαδηλώσεις και τις διακοινώσεις των πολιτικών και των κομματαρχών στο οδόφραγμα της Δερύνειας.
Όλα αυτά, συνθέτουν και την πορεία της αντιμετώπισης του προσφυγικού κόσμου όλα αυτά τα χρόνια. Επί παραδείγματι, δεν άνοιξε ρουθούνι όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφάσιζε (το 2019) πως η πόλη και η επαρχία της Κερύνειας το 1974 ήταν 12.000 και σήμερα 44.000, νουθετώντας: «Πέστε μου πόσο ακόμα θα κοροϊδεύουμε τους Κερυνειώτες ότι θα έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν ή ότι δεν θα μεταβληθεί προς το χειρότερο η κατάσταση». Και θυμίζοντας τις απαράδεκτες δηλώσεις του πρωτοκλασάτου βουλευτή του ΔΗΣΥ, Νίκου Τορναρίτη.
Τωόντι, ποτέ δεν κορόιδεψαν τους Κερυνειώτες ότι θα έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν, ειδικά οι πρωτομάστορες του κατευνασμού και των υποχωρήσεων. Ήταν πάντα ξεκάθαροι σ’ ό,τι αφορά στην Κερύνεια μας, την έθαψαν προ πολλού και την κήδευαν κάθε φορά που μιλούσαν για τη λύση του Κυπριακού. Ήταν πάντα ξεκάθαροι, σε μια προσπάθεια να τα δώσουν όλα για την Αμμόχωστο. Δυστυχώς, δεν έπεφταν ντουβάρια με όλες αυτές τις τοποθετήσεις, μήπως και χαθούν οι… ευκαιρίες για την Αμμόχωστο. Να που χάνεται κι η Αμμόχωστος και τυπικά, ό,τι κι αν λέει ο Αβέρωφ, ο Μαυρογιάννης, ο Χριστοδουλίδης, ο Αναστασιάδης. Κι αντί να είναι αυτό μια ευκαιρία επανατοποθέτησης της αντίστασης όλων των προσφύγων, μια ευκαιρία αναταραχής και διεκδίκησης –όλα ή τίποτα– μεμψιμοιρούμε στα συντρίμμια της περίκλειστης πόλης. Και αναστατωνόμαστε όταν κάνουν το ίδιο οι πολιτικοί μας ηγέτες, οι υποψήφιοι, οι πρώην και νυν υπουργοί, η περιβόητη διανόηση της ήττας. Ευτυχώς η Κερύνεια είναι πίσω από το βουνό, για να μη ζήσει και αυτόν τον εξευτελισμό.
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου