Διπλωματικοί κύκλοι καταγράφουν όλα όσα έχουν σχέση με την τουρκική εξωτερική πολιτική και κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στους επιτελείς του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στην αποτύπωση των πραγματικών περιθωρίων που έχει η σημερινή Τουρκία να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο και να το «φορτώσει» στην Ελλάδα
Η Ελλάδα έχει επιλέξει να μην απαντά στις συνεχείς, καθημερινές λεκτικές προκλήσεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, καθώς δεν θέλει να «ρίξει λάδι στη φωτιά» της έντασης που προκαλεί η Αγκυρα διότι αυτή νομίζει ότι είναι το συμφέρον για τις εκλογικές επιδιώξεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ωστόσο στην ελληνική πρωτεύουσα διπλωματικοί κύκλοι παρατηρούν και καταγράφουν όλα όσα έχουν σχέση με την τουρκική εξωτερική πολιτική, τη διεθνή θέση της γείτονος και κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στους επιτελείς του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στην αποτύπωση των πραγματικών περιθωρίων που έχει η σημερινή Τουρκία να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο και να το «φορτώσει» στην Ελλάδα.
Τα συμπεράσματα
Οι πηγές αυτές φαίνεται να καταλήγουν σε μια σειρά συμπερασμάτων, μεταξύ των οποίων και τα εξής: Όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η πολιτική του «επιτήδειου ουδέτερου» που κρατάει η Τουρκία. Με δεδομένη, μάλιστα, την ολόπλευρη δυτική βοήθεια στην Ουκρανία, η Άγκυρα πρέπει να καταφέρει να διαχειριστεί και τον αντιδυτικισμό που έχει κατακλύσει τη γειτονική χώρα και που είναι ένας σημαντικός συνδετικός κρίκος με τη Ρωσία.
Κατά συνέπεια, δεν αναμένεται να υπάρξει ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας - Ρωσίας, με την Αγκυρα να προσπαθεί να κρατήσει την πολιτική της ουδετερότητας. Το καθεστώς Ερντογάν, προσθέτουν οι ίδιες πηγές, ίσως μάλιστα και το τουρκικό «βαθύ κράτος», δείχνουν να έχουν πειστεί ότι ο κόσμος γίνεται περισσότερο «πολυπολικός» και συνεπώς λιγότερο «δυτικοκεντρικός». Γι' αυτό και εκτιμάται (πράγμα στο οποίο συμφωνούν και σημαντικά ευρωπαϊκά think tanks) ότι εάν η Αγκυρα με κάποιον τρόπο αποσύρει το βέτο και ανοίξει τον δρόμο της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, οι σχέσεις της με τη Δύση θα αναθερμανθούν.
Αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα, λένε οι ίδιες πηγές, ότι το κλίμα εχθρότητας προς τη Δύση στην Τουρκία αφορά στις πολιτικές κινήσεις κορυφής και δεν είναι γενικευμένο, όπως λ.χ. είναι στη Ρωσία. Υπενθυμίζουν μάλιστα μια δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος μίλησε για τερματισμό της κυριαρχίας της Δύσης και των ΗΠΑ στο διεθνές σύστημα. Τέτοιες αναφορές δεν κάνει η τουρκική ελίτ, η οποία επιδιώκει με τη γνωστή μέθοδο του «παζαριού» να εκβιάζει τη Δύση και στη συνέχει να αποσπά ανταλλάγματα από αυτήν.
Κι αυτή η προοπτική, όμως, όσο πάει και δυσκολεύει για την Τουρκία, καθώς η Δύση, κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζει όλο και πιο καθαρά τη Ρωσία σαν έναν εχθρό, όχι απλά ως αντίπαλο στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα. Αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι ότι το κόστος της Αγκυρας αυξάνεται, όσο επιμένει στην πολιτική ισορροπιών.
Η ίδια τακτική και απέναντι στην Ελλάδα
Η Τουρκία ακολουθεί ακριβώς την ίδια τακτική που έχει επιλέξει για τις σχέσεις της με τη Δύση, και ως προς τα ελληνοτουρκικά. Δηλαδή διοχετεύει στην τουρκική κοινωνία έναν άκρατο ανθελληνισμό, με τους έωλους ισχυρισμούς πολιτικών και μέσων ενημέρωσης ότι δήθεν… είναι η Ελλάδα που σχεδιάζει επίθεση κατά της Τουρκίας και γι' αυτό διατηρεί στρατεύματα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Σε αυτές τις τουρκικές εξάρσεις, η Ελλάδα απάντησε με τρεις τρόπους κατά τις τελευταίες ημέρες:
- Πρώτον, οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας θωράκισαν την εθνική θέση, λέγοντας και οι δύο ότι η Τουρκία πρέπει να σταματήσει τις προκλήσεις και την ένταση και επαναλαμβάνοντας ότι μία και μόνη είναι η προς επίλυση διαφορά μεταξύ των δύο κρατών: η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, η οποία πρέπει να λυθεί με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (που σημαίνει παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως έγινε και με το αντίστοιχο πρόβλημα Ελλάδας - Αλβανίας).
- Δεύτερον, με τη δημοσίευση από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών των περίφημων «16 χαρτών» οι οποίοι δείχνουν με ποιον τρόπο η Τουρκία θέτει θέματα εκ των μη όντων, πώς εξελίχθηκαν τα σύνορα των δυο χωρών από το 1922 κι εντεύθεν και γιατί οι τουρκικοί ισχυρισμοί είναι παντελώς αβάσιμοι.
- Και τρίτον, με τη συνέχιση της διεθνοποίησης του αποσταθεροποιητικού ρόλου της σημερινής Τουρκίας, όπως έγινε το απόγευμα της Παρασκευής στη Σύνοδο Κορυφής της Διαδικασίας για την Συνεργασία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη.
Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα δηλώνει σε όλους τους τόνους έτοιμη να
αναχαιτίσει για μια ακόμα φορά ανιστόρητες αξιώσεις και προκλητικές
ενέργειες εκ μέρους της Αγκυρας, χωρίς να παίξει το παιχνίδι της έντασης
που επιθυμεί η Τουρκία.
ΠΗΓΗ imerisia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου