Οταν περίσσεψε η έπαρση

Άννα Παναγιωταρέα  

Οταν ήμαστε παιδιά, λέγαμε: «Εφαγε ένα χαστούκι που του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι». Αυτό έπαθε και ο Τσίπρας, μετά την 21η Μαΐου, εμφανίζεται παραζαλισμένος και βαρέως πενθών για το χαστούκι των 21 μονάδων. Είναι -ή θέλει;- να τον λυπάσαι, καθώς έχουν τελειώσει εκείνα τα ηρωικά ότι «θα έστελνε τον Μητσοτάκη σπίτι του». Στην πραγματικότητα ο Μητσοτάκης τον έστειλε σπίτι του. Αλλά αυτός έχει δικό του «ηθικό λεξιλόγιο», όπως είχε και δικό του «ηθικό πλεονέκτημα», που τον κάνουν να πιστεύει ότι… έβρεξε στις 21 Μαΐου.

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ τον αποσβόλωσε, αλλά αναρωτιέμαι αν έχει καταλάβει γιατί το έφαγε. Νομίζει ότι

ήταν… ουρανοκατέβατο, δηλαδή θέμα συγκυρίας, την οποία μπορεί να ξεπεράσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές της 25^ης Ιουνίου. Η «κακούργα κοινωνία» φταίει. Ο ηλίθιος ελληνικός λαός, που θα το πληρώσει. Το «σύνδρομο της Σουηδίας». Οχι, το… σύνδρομο της Κουμουνδούρου, της ομφαλοσκόπησης.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ποτέ δεν ασχολήθηκε ούτε και ανέλυσε τα αίτια για τα οποία οι πολίτες τον απέρριψαν τον Ιούλιο 2019. Δεν απέδωσε τις τρεις απανωτές ήττες του στο θρίλερ που βιώσαμε μια ολόκληρη τετραετία: «Μένουμε-φεύγουμε από την Ευρώπη». «Κλείνουν ή ανοίγουν οι τράπεζες». «Εχουμε-δεν έχουμε δουλειά αύριο». «Δεν έχουμε να πληρώσουμε τον αυξημένο ΕΝΦΙΑ» που θα καταργούσε μ’ ένα νόμο. «Μας έσφιξε τον λαιμό με το μνημόνιο». Αντί «να το σκίσει με ένα νόμο κι ένα άρθρο», το υπέγραψε χωρίς να μπορέσει να διαπραγματευθεί τα ουσιαστικά. Ετσι, πέρασε όλη τη δημόσια περιουσία -αυτήν που αποκαλούσε «τα ασημικά της Ελλάδας»- στο Υπερταμείο, ενώ ο Πολ Τόμσεν της τρόικας έφτασε στο ύστατο σημείο της αναισχυντίας, να συζητά πόσο θα κατέβαινε το χρέος αν συμπεριλαμβανόταν και η… Ακρόπολη!

ΗΤΑΝ, ΒΕΒΑΙΑ, κι εκείνο το 30% του Ιουλίου 2019 που θεωρήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα ως καλή βάση για εξόρμηση κατάκτησης της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Λες και από το 2019 έως το 2023 δεν θα μεσολαβούσαν ο χρόνος, τα γεγονότα, που θα έδιναν τη δυνατότητα στους πολίτες να συγκρίνουν τις δυο διακυβερνήσεις, με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Με σημαντικότερο, φυσικά, τις θετικές εξελίξεις στην οικονομία, η οποία το 2014 έστρωσε το χαλί από την πλατεία του Συντάγματος και από τα «τραπεζάκια των καθοδηγητών» του ΣΥΡΙΖΑ -Κατρούγκαλος, Τσαλακώτος, Χουντής, Σκουρλέτης, Δραγασάκης, Βαλαβάνη και λοιπούς- έως την αίθουσα του Κοινοβουλίου.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, την επομένη της ήττας του 2019, δεν έκανε αντιπολίτευση, καθώς ορίζει το Σύνταγμα. Αλλά αυτό θα απαιτούσε, αφενός ενδελεχή έρευνα στα μοιραία λάθη 2015-2019 και αφετέρου πολλή δουλειά για τον καθορισμό προτεραιοτήτων και στρατηγικής. Επομένως; Αντιπολιτευτικό ακτιβισμό! Καταρχάς στο Κοινοβούλιο: «ΟΧΙ» σε όλα, ακόμη και σ’ αυτά του εθνικού συμφέροντος.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ έσπερνε αμφιβολίες για τον εμβολιασμό covid, ηρωικές συγκεντρώσεις για το κελί του Κουφοντίνα, τους… Λιγνάδηδες, το «τσιμέντωμα» στους διαδρόμους της Ακρόπολης (αγνοώντας τα ΑΜΕΑ), την πανεπιστημιακή αστυνομία, διαμαρτυρίες καλλιτεχνών -που εισέπραξαν εκατομμύρια- και ό,τι άλλο έβγαζε ο αφρός, αφήνοντας θεμελιώδη ζητήματα στο περιθώριο.

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ χαστούκι της 7ης Ιουλίου 2019 ξεχάστηκε. Η έπαρση «της εν δυνάμει μέλλουσας κυβέρνησης» είχε για τα καλά εγκατασταθεί στη νοοτροπία των ΣΥΡΙΖΑίων και κυριάρχησε στην προεκλογική τους εκστρατεία Αυτήν την έπαρση πλήρωσαν. Οι πολίτες τρομοκρατήθηκαν. ΠΟΙΟΣ θα επέλεγε τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό έναντι του Μητσοτάκη;

ΠΗΓΗ eleftherostypos