του Αλέξανδρου Μαλλιά*
Απογραφή και Χειμάρρα είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος σε ό,τι αφορά την ελληνική εθνική μειονότητα. Το κύριο όμως συμπέρασμα που προκύπτει από την πληθυσμιακή απογραφή στην Αλβανία είναι η αβεβαιότητα των Αλβανών για τη χώρα τους.
Η φυγή είναι το όνειρό τους. Στο άρθρο του υπογράφοντος στην «Κ» της 19ης Νοεμβρίου 2023 («Ταξίδι στην Αλβανία – Αναμνήσεις για το μέλλον») είχαμε προεξοφλήσει τα αποτελέσματα της απογραφής. Στην Αλβανία τα «ευρήματα» συνήθως ανταποκρίνονται στους στόχους.
Ο πληθυσμός της Αλβανίας στην επί Ραμίζ Αλία απογραφή του 1989 ήταν 3.182.400, με τους Ελληνες μειονοτικούς να είναι μόνο 58.758. Το 1993, επί πρωθυπουργίας Σαλί Μπερίσα, σε επίσημο έγγραφό του στον ΟΗΕ το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών τους υπολόγιζε σε 49.000 (!). Το αντικρούσαμε επισήμως και εγγράφως. Η απογραφή του 2001 έδινε τον αριθμό 3.023.000 μονίμων κατοίκων, ενώ κατά γενική παραδοχή 700.000-1.000.000 κάτοχοι αλβανικών διαβατηρίων είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους προς Ελλάδα και Ιταλία, κυρίως τη δεκαετία 1991-2001. Κατά την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός της ανήλθε σε 2.830.000. Η τωρινή απογραφή, όπως είχαμε προβλέψει, δυσκολεύθηκε πάρα πολύ να καταγράψει το γεγονός ότι σύμφωνα με υπολογισμούς πάνω από 700.000 Αλβανοί εγκατέλειψαν τη χώρα τους την τελευταία δεκαετία.
Ας μείνουμε στα επίσημα στοιχεία. Ο πραγματικός πληθυσμός της γειτονικής μας χώρας φέρεται να είναι σήμερα 2.402.113. Επισήμως δηλαδή μειώθηκε στην ενδεκαετία του πρωθυπουργού κ. Ράμα κατά 432.000! Η Αλβανία, σημειωτέον, αναπτύσσεται με ετήσιο ρυθμό διπλάσιο σχεδόν του μέσου της Ευρωζώνης, ενώ υπάρχει σημαντική τουριστική ανάπτυξη που απαιτεί εργατικά χέρια κυρίως στον κλάδο των κατασκευών και υπηρεσιών. Εν τούτοις, το όνειρο κάθε νέου –και όχι μόνο– Αλβανού είναι να μεταναστεύσει. Τους διώχνει η έλλειψη προοπτικής, η διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα που δεν περιορίζεται εντός των συνόρων. Δεν εμπιστεύονται θεσμούς, πολιτικούς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Σ’ αυτούς τους Αλβανούς μετανάστες, θύματα της δικής του πολιτικής, μίλησε διαστρεβλώνοντας εσκεμμένα τη σχέση αιτίου – αιτιατού ο κ. Εντι Ράμα στο Γαλάτσι. Η Ελλάδα, η Γερμανία, η Ιταλία και η Ελβετία δεν ευθύνονται για τη νέα μεγάλη φυγή. Υπεύθυνη είναι η πολιτική τάξη της Αλβανίας. Την τελευταία δε ενδεκαετία ο ίδιος προσωπικά ο κ. Ράμα. Σημειωτέον ότι χιλιάδες Αλβανοί αιτούνται πολιτικού ασύλου σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η Αλβανία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ και αναμένει στην εξώθυρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Ελλάδα εδώ τρεις δεκαετίες διατυπώνει προβληματισμό για τη στατιστική δημοκάθαρση της μειονότητας. Μέχρι εκεί όμως. Είναι ζήτημα αν ο αναστεναγμός μας ακούγεται πέραν από το Μαυρομμάτι, τη Μέρτζανη, την Κρυσταλλοπηγή και την Κακαβιά. Ολες οι επίσημες απογραφές και πληθυσμιακές εκτιμήσεις της αναπαράγουν τους αριθμούς των απογραφών Χότζα – Αλία, με συνεχή μάλιστα μειωτική τάση. Ανακυκλώνεται επίσης και η πολιτική του Ενβέρ Χότζα ειδικά στη Χειμάρρα. Στην άλωση του Δήμου συμπράττουν σήμερα και συγκεκριμένα μέλη της μειονότητας, Χειμαρριώτες αλλά και ο εθελοντής Δροπολίτης μέτοικος. Αιδώς…
Οι εκλογές της 4ης Αυγούστου για την ανάδειξη νέου δημάρχου Χειμάρρας είναι η φυσική για την Αλβανία του κ. Ράμα κατάληξη της σύλληψης του κ. Μπελέρη στις 12 Μαΐου 2023. Παρά τις αυταπάτες και τον ευσεβοποθισμό των Αθηνών, αυτό εξαρχής ήταν το σχέδιό του. Επί δεκαπέντε μήνες απέτυχαν συλλήβδην οι προσπάθειές μας να πείσουμε τον πρωθυπουργό της Αλβανίας να μην αυθαιρετεί κατά τρόπο ασύμβατο με τα μεγέθη της χώρας που εκπροσωπεί. Λίγους θα απασχολούσε σήμερα η Χειμάρρα και ο κ. Φρέντη Μπελέρης αν ο κ. Εντι Ράμα δεν είχε εγκρίνει την παρακολούθηση, σύλληψη, πολύμηνη φυλάκιση, καταδίκη και εν τέλει τον τωρινό του αποκλεισμό από τη θέση του δημάρχου της.
Οχι μόνο έδωσε το πράσινο φως, αλλά επιπλέον είχε επισύρει την προσοχή των εμπλεκομένων στη σκευωρία υπηρεσιών να προχωρήσουν μόνο εφόσον ήσαν σίγουρες ότι θα επιτύχουν. Είχε άλλωστε συνυπολογίσει τη ζημιά που προκάλεσε στις σχέσεις με την Ελλάδα και –παρά τα λόγια του– με τον πρωθυπουργό. Μας γνωρίζει, μας εμπαίζει, μας περιφρονεί. Ας το έχουν αυτό υπόψη οι οψίμως ανήσυχοι για την εφεξής πορεία των διμερών σχέσεων. Αμέτρητες φορές στο παρελθόν έχομε άλλωστε ακούσει από ελληνικά χείλη την ανερμάτιστη επωδό «γυρίζουμε σελίδα».
Εκείνο όμως που δεν υπολόγισε σωστά ο κ. Ράμα –όπως άλλωστε κάποιοι στην Αθήνα– είναι ότι η υπόθεση Μπελέρη όχι μόνο δεν ξεχάστηκε, αλλά φούντωσε με τον καιρό. Υπάρχει κάτι σημαντικότερο, αλήθεια, από μία πολιτική πειθούς προς την Αλβανία για την προστασία της αξιοπρέπειας, της ισονομίας και της ζωής των μελών της ελληνικής μειονότητας; Αν ναι, ποιο είναι το ζητούμενο; Επανειλημμένα σημειώσαμε την πεποίθηση του πρωθυπουργού της Αλβανίας ότι «στις σχέσεις Αθηνών – Τιράνων η Αλβανία (δηλαδή ο κ. Ράμα) έχει το πάνω χέρι και την πρωτοβουλία των κινήσεων και διαμόρφωσης των σχέσεων». To δικό του σφάλμα είναι ότι αντί να αποδεχθεί την εκλογή ενός δημάρχου στον μικρό δήμο της Χειμάρρας με 3.982 ψήφους, προκάλεσε την πάνδημη σχεδόν εκλογή του κ. Φρέντη Μπελέρη στο Ευρωκοινοβούλιο με 238.000 ψήφους.
Οι μόνοι που δικαιούνται να έχουν ψηλά το κεφάλι είναι οι Χειμαρριώτες. Θα συνεχίσουν να διεκδικούν ισονομία, ισοπολιτεία και ισηγορία. Αντιθέτως, είναι η ώρα της ενδοσκόπησης για εκείνους στην Αθήνα που δεν πίστεψαν στην υπόθεση της Χειμάρρας και στο δίκιο του κ. Φρέντη Μπελέρη. Εβλεπαν σκιές. Δεν μπορείς να κερδίσεις μάχη στην οποία δεν πιστεύεις, απαντώντας στα τετελεσμένα με δηλώσεις προθέσεων και με ερωτηματικά. Τα Τίρανα δεν δίνουν σημασία. Ευτυχώς, που εκείνο το δραματικό για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ Σαββατοκύριακο ο πρωθυπουργός έλαβε τη σωστή απόφαση.
*Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή και διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδος στα Τίρανα.
από την Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου