Το Υπουργείο εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων παρουσίασε πριν λίγες ημέρες μια καμπάνια για την ενδοοικογενειακή βία που φανερώνει περίλαμπρα την έντονη αντι-επιστημονική άποψη της Πολιτείας για το θέμα, όπως και τον έντονο γυvαικοκεvτρισμό της. Η καμπάνια είναι στην ουσία μια φεμινιστική προπαγάνδα που δεν στηρίζεται σε κανένα πραγματικό επιστημονικό στοιχείο, και προωθεί φεμινιστική θεωρία σε 30 μόλις δευτερόλεπτα.
Ας δούμε πως.
Το σποτάκι ξεκινά με τις λέξεις “δεν το ήθελα” να σχηματίζουν ένα μαχαίρι. Το ίδιο κάνει και με τις λέξεις “μωρό μου” και “συγνώμη”. Αμέσως μετά μας ενημερώνει πως από κάποια στιγμή και μετά οι λέξεις γίνονται μαχαιριές. Πως οι λέξεις δηλαδή είναι από μόνες τους βία επειδή οδηγούν σε αυτή.
Ας δούμε τι έγραφε στο ημερολόγιο της η Καρολάιν:
– “Όταν βγαίνω εκτός εαυτού δεν με ενδιαφέρει πόσο θα τον πληγώσω. Βασικά θέλω να τον πληγώσω όσο περισσότερο μπορώ. Πιστεύω πως είναι επειδή νιώθω η ίδια τόσο πληγωμένη, πολλές φορές βγάζω όλο το θυμό και τη θλίψη στον Μπάμπη”.
– “Του φώναξα, τον χτύπησα και του είπα πως δεν θέλω το μωρό μας”.
– “Σήμερα τσακώθηκα με το Μπάμπη. Λίγο αφού φάγαμε πρωινό…..τον χτύπησα τον έβρισα και πήγα στο γραφείο”.
– “Τσακώθηκα με το Μπάμπη ξανά. Αυτή τη φορά πολύ. Τον χτύπησα τον έβρισα και έσπασε τη πόρτα”.
Κανείς όμως δεν αναρωτιέται εάν αυτές οι λέξεις που έλεγε (και η βία που ασκούσε), ήταν αυτά που οδήγησαν στην βία που ακολούθησε. Αν και θα έπρεπε.
Ας δούμε τι είπε στην ομολογία του ο 30χρονος δολοφόνος της Γαρυφαλλιάς:
– “Με ενέπαιζε”.
– “Αυτή έλεγε ότι «δεν πειράζει πάμε από άλλο δρόμο, αν σε ενοχλεί τόσο πολύ αυτoκτόνα»”.
– “Ήταν μια επανειλημμένη συμπεριφορά και ήταν τόσο έντονο που μου χαλούσε την καλή διάθεση που είχα στην αρχή. Το έκανε εδώ και 5-6 μήνες. Παρόμοια συμπεριφορά, αλλά όχι συνεχόμενα, κάποιες φορές. Προσπαθούσε να με εκθέσει, είτε όταν ήμασταν μόνοι μας, είτε με παρέα. Εγώ είχα πει αρκετές φορές να σταματήσουμε να βρισκόμαστε γι’ αυτό το λόγο, αλλά εκείνη επέμενε να συνεχίσουμε”.
– “Είχα προσπαθήσει πολλές φορές να διακόψω τη σχέση μαζί της, αλλά μετά με καλούσε να ξαναβρεθούμε συνέχεια”.
Αυτές οι λέξεις που για μήνες επαναλαμβάνονταν συνεχώς δεν ήταν βία; Δεν ήταν συνυπεύθυνες για την βία που ακολούθησε;
Και εδώ έγκειται το πρόβλημα.
Και στις δυο αυτές περιπτώσεις οι άντρες δεν γνώριζαν καν ότι τους ασκείται βία. Επανειλημμένως και για μήνες. Σε άλλες περιπτώσεις για χρόνια. Και αυτό επειδή δεν υπάρχει καμία καμπάνια που να τους ενημερώνει για αυτό. Στην Ελλάδα 3 στους 10 άντρες κακοποιούνται από τις συντρόφους τους σωματικά και 7 στους 10 ψυχολογικά.
Έρευνα που έγινε σε έξι χώρες στην Ευρώπη για την ενδοοικογενειακή βία και που πήρε δείγματα και από άντρες εκτός από γυναίκες έδειξε τα εξής ποσοστά σε θύματα:
Ψυχολογική βία: Γυναίκες 70,5% Άνδρες 71,8%
Σεξouαλικό εξαναγκασμό: Γυναίκες 20,6% Άνδρες 16,8%
Σωματική επίθεση: Γυναίκες 23,1% Άνδρες 31,2%
Τραυματισμό: Γυναίκες 5,1% Άνδρες 4,2%
Στην Ελλάδα βρέθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό ψυχολογικής βίας σε άντρες στις χώρες αυτές. Αξίζει να σημειωθεί πως οι άντρες δέχονται πιο συχνά σωματική επίθεση από τις συντρόφους τους από ότι οι γυναίκες.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ούτε μία καμπάνια που να μας ενημερώνει για αυτά και φυσικά καμία πολιτική που να βοηθάει άντρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Κανένας οργανισμός που να τους εξηγεί ότι η ψυχολογική βία που δέχονται όπως εξάλλου και η σωματική, είναι εξίσου σημαντική. Και πως μπορεί να οδηγήσει και αυτούς σε ανταποδοτική βία που σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε φόνο.
Όχι. Αντιθέτως η καμπάνια εστιάζει πάλι στο φύλο και απευθύνεται στις γυναίκες λέγοντας τους πως “άκουσε τις πράξεις και όχι τα λόγια του“. Αμέσως μετά η καμπάνια μας ενημερώνει πως υπάρχουν 43 συμβουλευτικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα για γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας και πως η δωρεάν γραμμή SOS 15900 απευθύνεται πάλι αποκλειστικά σε γυvαiκες.
43 κέντρα για τις γυναίκες, κανένα για τους άντρες.
Και όχι μόνο αυτό. Αλλά η έλευση όχι μόνο ενήλικων αντρών αλλά και ανήλικων αγοριών που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, απαγορεύεται βάση νόμου στα κέντρα αυτά. Το Υπουργείο εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων δεν ενδιαφέρεται για τους άντρες και τα αγόρια θύματα ενδοοικογενειακής βίας και αγνοεί ότι η βία “κατά των γυναικών” συχνά είναι αποτέλεσμα της βίας που αυτές ασκούν στους συντρόφους τους. Λεκτική, ψυχολογική και σωματική. Δεν βοηθάει τους άντρες όταν τους ασκείται βία από τις συντρόφους τους και δεν τους ενημερώνει πως πρέπει να αφήσουν πίσω την κακοποιητική τους σχέση.
Αντιθέτως βγάζει άλλη μια καμπάνια που εστιάζει πάλι στις γυναίκες, και που αγνοεί επιδεικτικά την βία κατά των αντρών ανακυκλώνοντας έτσι το πρόβλημα.
Και αυτό επειδή όπως πάνω από 300 επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μόνο ισόποση αλλά και συχνά (στις μισές περιπτώσεις) ανταποδοτική. Δηλαδή ασκείται και από τους δυο σε ένα ζευγάρι μέχρι που σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις καταλήγει σε τραγωδία.
Τέλος στην καμπάνια διαφημίζεται το κίνημα του ελληνικού μυτού. Σε μια καμπάνια του δηλαδή το Υπουργείο εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων αποδέχεται επίσημα ένα ανεπίσημο κίνημα ενός όχλου που καλείται να καταδικάζει άντρες με οχλαγωγία με μια απλή καταγγελία για περιστατικά που έγιναν δεκάδες χρόνια πριν χωρίς κανένα στοιχείο.
Η καμπάνια του Υπουργείου εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων είναι μισανδρική με όλη την σημασία της λέξης και καταλήγει άθελα της ίσως μέσα από την παραπληροφόρηση να εντείνει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας αντί να προσπαθεί να το διορθώσει.
ΠΗΓΗ https://odem.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου