Ας θυμηθούμε τη «βρώμικη 10ετία του ’80»

Του Δημήτρη Ρίζου
Από τον Αδέσμευτο Τύπο


Η αδύναμη επικοινωνιακά Ν.Δ. δεν έδωσε και δεν δίνει την έμφαση που επιβάλλεται για το πώς και ποιοι δημιούργησαν την οικονομική κρίση και το τεράστιο χρέος στη χώρα μας...
Αντί του κυρίου άρθρου μου, σήμερα θα σας παραθέσω περικοπές από καθοριστικό άρθρο του στο «Βήμα» του βουλευτή Γιάννη Μαρίνου, πρώην στελέχους του ΔΟΛ, ο οποίος αποκαλεί «βρώμικη» τη δεκαετία του ’80 – όπου κυριαρχούσε η λαϊκίστικη ανδρεοπαπανδρεϊκή εξουσία...

***
«...Η τραγωδία που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα είχε αφετηρία της κυρίως τη δεκαετία του ’80... Οι πύλες του Αδου άνοιξαν τότε στον τομέα της οικονομίας με πρόσχημα την κοινωνική δικαιοσύνη και την ενίσχυση των λαϊκών στρωμάτων. Τότε καταδικάστηκε η επιχειρηματικότητα και το κέρδος ως αντίθετα προς τα λαϊκά συμφέροντα ως μέσο άγριας εκμετάλλευσης που πρέπει να εξοβελισθούν μέσα από κοινωνικές πιέσεις και τον έλεγχο της κάθε δραστηριότητας από κομματοκρατούμενα συνδικάτα...

***
»Ταυτόχρονα τότε συστηματοποιήθηκε η “βιομηχανία” κάθε είδους παροχών προς άγραν ψήφων, που γρήγορα άδειασε τα δημόσια ταμεία, κατασπαταλήθηκαν τα κοινοτικά κονδύλια, που τότε ακριβώς άρχισαν να εισρέουν από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αποχαλινώθηκε ο δανεισμός από το κράτος και πήρε με καλπασμό την ανιούσα το δημόσιο χρέος, που έκτοτε διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα, για να εκτιναχθεί σήμερα σε ύψος που μας έφερε στην ανεπίσημη πτώχευση και στο μνημόνιο...

***
»...Τότε άρχισε και η συστηματική διόγκωση του δημόσιου τομέα με αθρόους διορισμούς, αναδείχθηκαν σε επιστήμη τα κάθε λογής επιδόματα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η καταναλωτική καταβρόχθιση των δωρεάν κοινοτικών κονδυλίων για ανύπαρκτα αγροτικά προϊόντα και η αποδοχή της παρανομίας ως δημοκρατικής κατάκτησης. Τότε εξευτελίστηκε ο θεσμός της δικαστικής εξουσίας με αγνόηση των αποφάσεών της με τον κατάπτυστο ισχυρισμό ότι “ένας είναι ο θεσμός, ο κυρίαρχος λαός”...

***
»...Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα μεθοδεύτηκε η εγκατάλειψη της χώρας από τους ξένους επενδυτές με αναπόφευκτο επακόλουθο την αποβιομηχάνιση της χώρας, το κλείσιμο των περισσότερων ξένων βιομηχανικών μονάδων, τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την παράδοσή τους στους αδίστακτους συνδικαλιστές που τις καταλήστευσαν και τις οδήγησαν στη χρεοκοπία...
Να υπενθυμίσω επίσης τα πράσινα και μπλε καφενεία, τον αυριανισμό, τη διόγκωση του κράτους και τους αθρόους διορισμούς με πράσινη αλλά και κόκκινη και προ παντός ροζ προέλευση, που έκτοτε –ακόμη και σήμερα– κυριαρχούν πλειοψηφικά στα συνδικάτα...».

ΠΗΓΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ