Σάρωση με λέιζερ φέρνει στο φως χαμένες πόλεις

To διάσημο σύμπλεγμα του Άνγκορ Βατ
ήταν τμήμα ενός οικιστικού ιστού έκτασης
δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Την αρχαία πρωτεύουσα της δυναστείας των Χμερ εντόπισαν οι επιστήμονες με τη βοήθεια της τεχνικής Lidar

 

Πνομ Πενχ, Καμπότζη:Μια μεγάλη χαμένη πόλη, η οποία δεν αποκλείεται να είναι η αρχαία πρωτεύουσα της δυναστείας των Χμερ στην Καμπότζη, ανακαλύφθηκε χάρη σε έρευνα με ελικόπτερο που σάρωσε την πυκνή ζούγκλα με αποστασιόμετρο λέιζερ.

Γεωμετρικά σχήματα που αντιστοιχούν σε κανάλια, δρόμους και κτήρια καλύπτουν μια έκταση δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων γύρω από το διάσημο ναό του Άνγκορ Βατ, έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στη χώρα.

Το Άνγκορ Βατ κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα από τους Χμερ, οι οποίοι κυριάρχησαν στη Νοτιοανατολική Ασία από τον 9ο έως τον 15 αιώνα.

Το τεράστιο σύμπλεγμα του Άνγκορ, έκτασης 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ήταν πιθανότατα η καρδιά της αυτοκρατορίας, φαίνεται όμως ότι είναι ένα μικρό μόνο τμήμα ενός τεράστιου οικιστικού συμπλέγματος, έκτασης τουλάχιστον 35 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Επιπλέον, στα βορειοανατολικά του Άνγκορ η σάρωση αποκάλυψε έναν δεύτερο εκτεταμένο οικιστικό ιστό, ο οποίος πιθανώς αντιστοιχεί στο Μαχεντραπαρβάτα, μια από τις πρώτες πρωτεύουσες των Χμερ, η οποία είναι γνωστή μόνο από ιστορικές αναφορές.

Φωτομωσαϊκό του εδάφους του Άνγκορ πάνω από το μοντέλο του ανάγλυφου της περιοχής .

Η ανακάλυψη, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS, βασίστηκε στην τεχνική Lidar, η οποία βασίζεται στην ανάκλαση παλμών λέιζερ. Το ελικόπτερο που μετέφερε το όργανο κάλυψε απόσταση 370 τετραγωνικών χιλιομέτρων εκπέμποντας 200.000 παλμούς λέιζερ το δευτερόλεπτο. Κάποιοι από τους παλμούς αυτούς πέρασαν μέσα από τη φυλλωσιά της ζούγκλας και ανακλάστηκαν από τα ερείπια των αρχαίων κατασκευών, επιτρέποντας στους ερευνητές να εξετάσουν το τρισδιάστατο ανάγλυφο της περιοχής.

Η μελέτη, την οποία υπογράφει η ομάδα του Ντέμιαν Έβανς, αρχαιολόγου στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, υποδεικνύει ότι οι Χμερ δεν ζούσαν σε κλειστές πόλεις με τείχη, αλλά σε εκτεταμένου αστικούς οικισμούς χαμηλής πυκνότητας. 

Η διάταξη αυτή «μοιάζει με το Λος Άντζελες», στο οποίο ένα πυκνό αστικό κέντρο περιβάλλεται από προάστια μεγάλης έκτασης, σχολιάζει ο Δρ Έβανς.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η παρακμή των Χμερ δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τις θαυμαστές ικανότητές τους ως αρχιτεκτόνων και μηχανικών: όταν εξαντλούσαν τους φυσικούς πόρους μιας περιοχής μετακινούνταν σε άλλη και κατασκεύαζαν ακόμα μεγαλύτερα κανάλια και ναούς. Και η σταδιακή αποψίλωση της ζούγκλας ίσως σήμανε το τέλος της αυτοκρατορίας.

ΠΗΓΗ tovima