Όσοι πιστεύουν ότι ο Ελληνισμός δεν έχει να δώσει άλλα, ας συγκεντρωθούν πάνω στα στάδια του στόχου για να καταλάβουν ποια είναι η διάθεσή μας. Πρώτα από όλα είμαστε στο πλαίσιο της συνέχειας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξεχνάμε τίποτα από το παρελθόν μας, γιατί έτσι μάθαμε από τους προγόνους μας και κανένας και καμία δεν πρόκειται να μας το αλλάξει όσο και να προσπαθεί. Αυτό σημαίνει ότι η εργασία μας είναι αδιάκοπη, διότι δεν μας αρέσουν οι διακοπές όταν παράγουμε έργο για την Ανθρωπότητα. Κατά συνέπεια εργαζόμαστε ασταμάτητα, γιατί δεν υπάρχουν στάσεις στον αγώνα μας. Αλλιώς ποιος θα είναι το παράδειγμα στους άλλους, όταν θα παλεύουν με τη βαρβαρότητα των εχθρών τους; Λειτουργούμε σε αυτό το πλαίσιο, διότι δεν οπισθοχωρούμε μπροστά στον αντίπαλο, όσο μεγάλος και ισχυρός και να είναι, γιατί μόνο τέτοιους αντιμετωπίζουμε στην ιστορία μας κι έτσι γράφουμε το παρελθόν μας για να διαβάζουμε το μέλλον. Έτσι γεννήθηκε η μνήμη μέλλοντος για όλους τους άλλους μέσω του Προμηθέα. Συνεχίζουμε ακάθεκτα, γιατί όποιο και να είναι το πρόβλημα που έχουμε επιλέξει να λύσουμε, θα το λύσουμε όσο δύσκολο και να είναι. Διότι, όταν έχουμε βάλει έναν στόχο, κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει, όσο ισχυρός και να είναι. Θα βρούμε τους απαραίτητους ελιγμούς, θα επινοήσουμε τους αναγκαίους συνδυασμούς, θα κατασκευάσουμε τα ανάλογα στρατηγήματα για να μην μπορέσει κανένας εχθρός να καταπατήσει περισσότερο από το πρέπον τη γη μας, τη θάλασσά μας, τον ουρανό μας, γιατί θα έχει να κάνει μαζί μας δίχως να είναι δίπλα μας, διότι όπου και να βρεθεί, θα είμαστε πάνω του σαν τα γεράκια και τον αετό, που δεν αφήνουν τίποτα στους βαρβάρους που έχουν κάνει επίθεση και δέχονται από εμάς την αντεπίθεση. Αυτός είναι ο στόχος, αυτά είναι τα στάδια. Ας γίνουν γνωστά σε όλους.
Κύριε Λυγερέ, δεν είμαι τόσο ικανός όσο εσείς, ούτε σε επίπεδο γνώσεων, ούτε διαθέτω το κύρος που πιστεύω πως έχετε τόσο σε επιστημονικούς όσο και σε κοινωνικοπολιτικούς κύκλους. Ένα απλό εξατάξιο Γυμνάσιο τελείωσα με το ζόρι. Αλλά από καρδιά και από ψυχή θέλω να πιστεύω πως διαθέτω τα μάλα. Όσα λέτε, όσον αφορά τα εθνικά πρωτίστως ζητήματα, τα έχω πολλές φορές διατυπώσει εδώ και πολλά χρόνια. Χαρακτηρίστηκα ρομαντικός (θεωρείται αρνητικό στοιχείο σήμερα) γραφικός και σωβινιστής. Μίλησα με στίχο για ευκολότερη κατανόηση. Το αποτέλεσμα κάποια "συμπάθεια" μερικές φορές. Αυτά που σήμερα συμβαίνουν στη χώρα, δεν έπρεπε να είσαι προφήτης να το καταλάβεις ότι θα συμβούν. Καί όμως μια τεράστια πληθυσμιακή μάζα πάσχει από ένα είδος αλτσχάιμερ που δεν θεραπεύεται. Είναι το "σύνδρομο του ψηφοφόρου". Πως μπορούμε να εφαρμόσουμε θεραπεία και να πείσουμε τους παθόντες οτι πχ. πρέπει να είμαστε "οπαδοί" της μπάλας και όχι της ομάδας;; Πότε θα σταθούμε εκεί που αρμόζει σαν άνθρωποι που τουλάχιστον αντιλαμβάνονται το άμεσο φυσικό περιβάλλον τους. Πως θα καλύψουμε το κενό που έχουμε εδώ και 2200 χρόνια περίπου, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις; Είμαι παντελώς κατεστραμμένος, έγγαμος, με τρία παιδιά, δεν έχω πλέον να τους προσφέρω τίποτα και έχω και το "ελάττωμα" να αγαπώ αυτό το χώμα αθεράπευτα. Παρ' όλα αυτά θέλω να προσφέρω κάθε μου ρανίδα αίματος για αυτή την έρμη Πατρίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή