Ο χάρτης της φωτογραφίας έχει εκδοθεί από τη National Geographic Society των HΠΑ, για το διεθνώς αναγνωρισμένο περιοδικό “Τhe National Geographic Magazine”. Παρατηρείστε τη διασυνοριακή γραμμή με κόκκινο διακεκομμένο χρώμα που υπάρχει στον χάρτη αυτόν, που ξεκινάει από τον Έβρο και φτάνει μέχρι το Καστελόριζο. Αυτή η γραμμή είναι συμβατή με τις διεθνείς συνθήκες, που αφορούσαν την Ελλάδα και την Τουρκία ως το 1977 (παρατηρείστε, τα σημεία που δείχνουν τα κόκκινα βέλη – κάνετε κλικ στη φωτογραφία).
Στο ένθετο άνω - δεξιά της φωτογραφίας υπάρχει ένας χάρτης των ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, που σχεδιάστηκε από εμένα για να εκτιμήσω εν τάχει, αν το “κίτρινο δόντι” που σε πολλούς πρόσφατους Ελληνικούς χάρτες ΑΟΖ της Μεσογείου που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αλλά και δημοσιεύονται σε Ελληνικά περιοδικά, προσμετράται στη Τουρκική ΑΟΖ είναι Ελληνικό ή Τουρκικό.
Στο χάρτη αυτό, τα όρια των ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου καθορίζονται από τις κόκκινες γραμμές. Η μέθοδος που χρησιμοποίησα είναι προσεγγιστική και βασίζεται σε χρήση απλών διχοτόμων γωνιών αλλά όσον αφορά την Ελληνικότητα του δοντιού δεν αλλάζει την αξιοπιστία της. Σε ένα πλήρη υπολογισμό τα κόκκινα βέλη δείχνουν τα σημεία στα οποία πρέπει να αυξηθεί η Ελληνική ή η Κυπριακή ΑΟΖ σε βάτος των άλλων χωρών. Εξήγηση της γεωμετρικής μεθόδου υπολογισμού, που κατά βάση ακολουθεί την αρχή της μέσης γραμμής υπάρχει στο τέλος του άρθρου.
Δεδομένου ότι μια ΑΟΖ πρέπει να χαράσσεται με βάση τις διεθνείς συνθήκες και τα 200 ναυτικά μίλια πρέπει να υπολογίζονται στη χάραξή της μετά τα οριοθετημένα εξ αυτών σύνορα, χερσαία ή θαλάσσια, το “δόντι” είναι Ελληνικό. Τουλάχιστον, ως το 1977 ήταν… Η φωτογραφία το αποδεικνύει.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας, όπως αυτά φαίνονται στον παραπάνω χάρτη άρχισαν σιγά-σιγά να “εξατμίζονται”.
Η υπογραφή του Δικαίου της θάλασσας από την Ελλάδα to 1982 (τη συνθήκη που καθορίζει διεθνώς τα της ΑΟΖ ενός κράτους), όπως και η εφαρμογή του στη χάραξη της Ελληνικής ΑΟΖ δυστυχώς θα εμποδίζεται από συμφωνίες που ακολούθησαν με σημαντικότερη το μνημόνιο Παπούλια- Γιλμάζ που είναι διακρατική, όπως και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει ακόμη την εν λόγω συνθήκη.
Στον παραπάνω χάρτη του 1983, ένα χρόνο μετά την ημερομηνία που η Ελλάδα υπέγραψε τη Διεθνή συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας μπορείτε να παρατηρήσετε μερική εξαφάνιση των χαραγμένων θαλασσίων συνόρων στα σημεία που δείχνουν τα κόκκινα βέλη (κάνετε κλικ στη φωτογραφία). Η συνθήκη αυτή δεν μπορεί να παραβλέψει προηγούμενες διακρατικές συμφωνίες και συνθήκες ΑΛΛΑ επιτρέπει στην Ελλάδα να κάνει μονομερώς απεμπώληση εθνικών της δικαιωμάτων εφόσον αυτό δεν “ενοχλεί” τις όμορες χώρες με τις οποίες υπάρχουν συμφωνίες....
Η προσέγγιση της κοινής εκμετάλλευσης του Αιγαίου είχε ξεκινήσει και προχωρούσε... Πρωθυπουργός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου (Συμφωνία με τον Οζάλ).
Σε νεότερο χάρτη της National Geographic Society των HΠΑ, για το ίδιο περιοδικό και για το έτος 1992 η διασυνοριακή γραμμή που ξεκίναγε από τον Έβρο και έφτανε μέχρι το Καστελόριζο εξαφανίζεται (κάνετε κλικ στη φωτογραφία), ενώ προϋπήρχε σε όλους τους προηγούμενους από το έτος 1977 χάρτες!
H απεμπώληση εθνικών δικαιωμάτων επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια και από το Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1988, που υπεγράφη επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και το οποίο άλλαξε τα σύνορα στο Αιγαίο, αφού επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων σε αυτό, όπως και την έρευνα για φυσικό αέριο και πετρέλαιο με επιστημονική ένδυση (έρευνα στο βυθό για ερευνητικούς σκοπούς, δημιουργία κοινών ερευνητικών προγραμμάτων με “πρόθυμους” από τα Ελληνικά ΑΕΙ κλπ). Το μόνο θετικό όσον αφορά αυτό το συγκεκριμένο μνημόνιο είναι ότι η Τουρκία δεν το τηρεί, κάτι που επιτρέπει στην Ελλάδα να το καταγγείλει.
Η απεμπώληση των ήδη υπαρχόντων θαλασσίων συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας πέρασε και από άλλα στάδια, ένα από τα οποία αφορούσε την Ελληνοτουρκική συμφωνία επί της νέας δομής του ΝΑΤΟ, που έγινε το 1997 επί κυβέρνησης Σημίτη. Η συμφωνία αυτή αποτελεί μιά ακόμη συμφωνία ντροπής που επιβεβαίωσε την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας τη συνδιαχείριση του Αιγαίου με τη Τουρκία. Ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι, ότι ο τότε Τούρκος υπουργός Άμυνας Σεζγκίν ισχυρίστηκε, ότι με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ το Αιγαίο τίθεται υπό κοινή ευθύνη!
Εξήγηση της μεθοδολογίας διαχωρισμού των ΑΟΖ ανάμεσα σε δύο χώρες με χρήση διχοτόμων. Η μεθοδολογία απαιτεί πρώτον τη χάραξη των χωρικών υδάτων κάθε χώρας (12 ν.μ. γύρω από κάθε ακτή νησιού ή ηπειρωτικής χώρας) με αρχικές μαθηματικές συνθήκες αυτές που καθορίζονται από διακρατικές συνθήκες ή διεθνείς συνθήκες.
Στη συνέχεια η αιγιαλίτιδα αυτή, όπως ονομάζεται, ζώνη επεκτείνεται για κάθε χώρα μέχρι 200 ν.μ. Οπου υπάρχει επικάλυψη ακολουθείται η αρχή της μέσης γραμμής, πού είναι ένα διεθνώς αποδεκτό πρότυπο. Είναι μαθημαγτικό λάθος πέραν οποιουδήποτε άλλου λόγου η χάραξη της μαθηματικής μέσης γραμμής χωρίς να ληφθούν υπόχη προηγουμένως υπάρχουσες διακρατικές συνθήκες και συμφωνίες.
Στη φωτογραφία αριστερά φαίνονται τέσσερις χώρες (A, Β,
C, D) και εξηγείται ο διαχωρισμός των ΑΟΖ τους. Οι καμπύλες θ και κ είναι οι
γραμμές των χωρικών υδάτων τους στα 12 ν.μ. Στα άνω-δεξιά της ίδιας φωτογραφίας
φαίνονται δύο ακόμη περιπτώσεις αντιμετώπισης διαχωρισμού ΑΟΖ για δύο
διαφορετικές χώρες A και D συνορεύουσες “εν σειρά”.Ένας γρήγορος τρόπος να χαράξει κανείς τις ΑΟΖ μεταξύ κρατών χωρίς υπολογιστή είναι με τη χρήση διχοτόμων σε κατάλληλα επιλεγμένα τμήματα των ακτών κάθε χώρας. Ο τρόπος αυτός επιδεικνύεται στη φωτογραφία και εφαρμόζεται στην επόμενη φωτογραφία για τη περίπτωση των ΑΟΖ των χωρών της Μαύρης Θάλασσας (κόκκινη γραμμή).
Ενδιαφέρον είναι, ότι η ΑΟΖ που ανακήρυξε η Τουρκία στη Μαύρη θάλασσα (φωτ. 1) είναι σχεδόν ίδια με εκείνη που προκύπτει από τη χρήση της δικής μου μεθολογίας “λεπτών” (φωτ. 2) αλλά και με τον πλήρη υπολογισμό (φωτ. 3) από τη χρήση ψηφιακών δεδομένων της θέσης των ακτών, που κατόρθωσα να βρω και τα οποία τοποθέτησα επάνω στο χάρτη της Google Earth.
Η καταγγελία του μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η Ελλάδα πριν την ανακήρυξη της ΑΟΖ της, εκμεταλλευόμενη τη συμπεριφορά της Τουρκίας.
Υπενθυμίζω, ότι σύμφωνα με Γαλλικούς ερευνητικούς χάρτες (βλέπετε έναν στα αριστερά) η περιοχή ανάμεσα στη Ρόδο και το Καστελόριζο, που ονομάζω “δόντι” είναι υποψήφια για πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου.
To μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ ήταν κατά των Ελληνικών συμφερόντων και περιόρισε σύμφωνα με όσα ανέφερα την Ελληνική ΑΟΖ. Πολλοί θα μπορούσαν να εκλάβουν την υπογραφή Παπούλια σαν πράξη εσχάτης προδοσίας.
Αν και όσα γράφω έχουν ειπωθεί και από μένα αλλά και από άλλους παλαιότερα, η προσθήκη των φωτογραφιών από το National Geographic Society των ΗΠΑ, δίνουν άλλη ισχύ και νόημα στη συζήτηση για την ανακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού συνδέονται άμεσα με τη χάραξή της και τη πολιτική που ακολουθήθηκε γύρω από αυτή μέχρι τώρα, η οποία βασικά κατάργησε τα θαλάσσια σύνορα που υπήρχαν μέσω της υπογραφής νέων συνθηκών και μνημονίων από το 1977 και μετά.
ΠΗΓΗ zcode-gr ΚΑΙ lithosfotos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου