Όσοι παρακολουθούν προσεκτικά την αρθρογραφία μου, αντιλαμβάνονται ότι είμαι υπέρ ενός πολιτικού έμπρακτου ρεαλισμού στις σχέσεις μας με την Τουρκία με τέτοιο τρόπο που να μας καθιστά αμφότερους στη διεθνή σκηνή χορηγούς και όχι επαίτες.
Το πιο λανθασμένο συμπέρασμα όμως είναι να πιστέψει κάποιος ότι λόγω του «πολέμου στην Ουκρανία» άλλαξαν πλώρη οι τουρκικές αξιώσεις και διεκδικήσεις.
Στη διμερή διπλωματία το «αλλάζω» δεν υφίσταται παρά μόνο μετά από πόλεμο ή από dictat των Μεγάλων Δυνάμεων.
Τι άλλο να κάνουν, δηλαδή, περισσότερο οι Τούρκοι για να θεωρηθούν «καβάλα στο άλογο;».
Συνεχίζουν να διατηρούν τα στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο. Συνεχίζουν τις μαζικές παραβιάσεις του εναέριου και όχι μόνο χώρου. Αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Απειλούν με πόλεμο. «Απαγορεύουν» τις εξορύξεις. Ανακοινώνουν, τελικά,σήμερα, ότι στα διμερή θέματα «ετέθη το Αιγαίο», οι μειονότητες! (Δεν σας συμβούλευσε κάποιος να τις ονοματίσει τουλάχιστον θρησκευτικές μειονότητες;!). Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και το μεταναστευτικό!...
Στρατιωτικοί θα εμβαθύνουν περαιτέρω...
Και αργότερα θα προχωρήσουμε σε ανώτατο συμβούλιο συνεργασίας και τη «στρατηγική άφιξη» του ενδυναμωμένου, με χίλιους τρόπους, Ερντογάν με το υπουργικό του συμβούλιο στην Ελλάδα ... Μάλλον εκεί που ενδιαφέρεται πιο πολύ. Στη Θεσσαλονίκη, κοντά στη μειονότητα, κοντά στην Αλεξανδρούπολη.
Οι δικές μας «αξιώσεις»;
«Να εστιάζουμε σε αυτά που μας ενώνουν». Εμεις επιμένουμε αφού κάναμε, επί δεκαετίες, σημείο κατατεθέν το μη πόλεμος. Εναρμονισμένοι σε όλα. Τον χαβά μας δηλαδή ..
Ελπίζω να ζητήσαμε τουλάχιστον έστω και αν δεν το δημοσιοποιήσαμε να σταματήσουν άμεσα, πριν από οποιαδήποτε άλλη συνάντηση, οι εκβιασμοί, οι παραβιάσεις, η αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας;
ΠΗΓΗ huffingtonpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου