Ανήκουμε εις τη Δύση, φοβόμαστε την Τουρκία και ανησυχούμε για τους Άραβες. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί ο τρόπος που πολιτεύεται η Κυπριακή Δημοκρατία. Και τα παραδείγματα πολλά που επιβεβαιώνουν ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη λογική.
ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ: Σαράντα-τέσσερα χρόνια μετά τη σύστασή της η Κυπριακή Δημοκρατία καταφέρνει να ξεφύγει από τον χώρο των Αδεσμεύτων που την τοποθέτησε ο πρώτος της Πρόεδρος για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με πραγματική πολιτική. Εντασσόμενη στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Κύπρος έπαιρνε θέση και είναι αναγκασμένη έκτοτε να ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Και κυρίως οι αποφάσεις που λαμβάνει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στις πλείστες περιπτώσεις, θα πρέπει να συμπλέουν με τις θέσεις της πλειοψηφίας των κρατών μελών της ΕΕ. Και επειδή ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση τυγχάνει να είναι ένας «πολιτικός παράδεισος» μικρές χώρες όπως η Κύπρος δεν μπορούν να επιβάλουν τη θέση τους και γι’ αυτό ακόμα και μια μικρή επιφύλαξη ερμηνεύεται ως μιας μορφής αμφισβήτηση της ΕΕ.
Βεβαίως το ανήκουμε στη Δύση πήρε σάρκα και οστά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα με τη δεύτερη πενταετία Αναστασιάδη, οπόταν ακολουθώντας μια συγκεκριμένη στρατηγική στόχευση στην εξωτερική πολιτική και εκμεταλλευόμενη τους παράγοντες Ισραήλ και Τουρκία κατάφερε να πείσει την Ουάσιγκτον πως θα πρέπει να βλέπει διαφορετικά την Κύπρο και τον ρόλο της στην περιοχή. Υπάρχουν πλέον απτά παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν τη διαφοροποίηση της αμερικανικής προσέγγισης προς την Κύπρο. Αν και στο εσωτερικό κατά καιρούς καταγράφονται ουκ ολίγα ειρωνικά για την εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η Κύπρος τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από το 2018 και μετά, είναι σ’ αυτό το χρονικό διάστημα που όντως η Κύπρος κατάφερε να ξεκολλήσει από τα σύνδρομα του παρελθόντος και να κινηθεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Στην πράξη και όχι μόνο μέσα από συνθήματα.
ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Όποιος πολιτικός σας πει ότι η κάθε απόφαση που λαμβάνεται στην Κύπρο, όχι μόνο σε θέματα εξωτερικής αλλά και εσωτερικής πολιτικής, δεν λαμβάνεται με έγνοια την αντίδραση της Τουρκίας, απλώς σας λέει ψέματα. Καμιά απόφαση σε κανένα σημαντικό θέμα δεν λαμβάνεται χωρίς τον φόβο της τουρκικής αντίδρασης. Εκτιμώ πως όλοι κατά καιρούς θα έχετε ακούσει σχόλια απευθείας από πολιτικά πρόσωπα ή σε αρθρογραφία (που αποσκοπεί στην έμμεση μεταφορά πολιτικής θέσης) ότι είναι άσκοπο και ανώφελο να ρίχνεται τόσο βάρος στα θέματα της ενέργειας γιατί από την ώρα που η Τουρκία μένει εκτός, σίγουρα θα δημιουργήσει προβλήματα. Εξού και κάθε κίνηση της Τουρκίας κατά των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας αντικρίζεται από συγκεκριμένους κύκλους με σχετική ικανοποίηση. Κύκλοι που σπεύδουν να καταγγείλουν την Κυπριακή Δημοκρατία για τυχοδιωκτισμό και λίγο-πολύ να χαρούν με τις απειλές της Τουρκίας.
Εν ολίγοις αποδέχονται την ανωτερότητα της Τουρκίας και είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε απαιτείται προκειμένου να την καλοπιάσουν. Αναγνωρίζουν σε Γερμανούς, Ιταλούς ακόμα και Σκανδιναβούς το δικαίωμα του να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους με την Τουρκία και την ίδια ώρα, είτε σκόπιμα είτε από αφέλεια, παραγνωρίζουν τα όποια δικαιώματα έχει η Κύπρος. Και φτάνουμε σήμερα στο τραγελαφικό όπου η κάθε χώρα μέλος της ΕΕ έχει δικαίωμα να διεκδικήσει μέτρα κατά τρίτης χώρα, πλην της Κύπρου. Και γι’ αυτό και καταφεύγει σε λογικές καλοπιάσματος οι οποίες απλώς λειτουργούν ως δείγμα φοβίας έναντι της ισχύος της Τουρκίας. Και όπως είναι φυσικό, όταν η Κύπρος φοβάται, τότε γιατί η Τουρκία να μην συμπεριφέρεται με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε;
ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ: Ένα από τα κατάλοιπα που είχε αφήσει η περιβόητη «αδέσμευτη εξωτερική πολιτική» της Κύπρου ήταν η σύμπλευση με τον αραβικό κόσμο, παραγνωρίζοντας τις όποιες πολιτιστικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές διαφορές που υπήρχαν μεταξύ των λαών των χωρών αυτών. Γι’ αυτό στον ΟΗΕ η Κύπρος βρίσκεται στην ομάδα των Ασιατικών χωρών και όχι της Ευρώπης. Γιατί η τότε η ηγεσία της Κύπρου είχε την ψευδαίσθηση ότι η Κύπρος είναι ένα ακόμα ασιατικό κράτος! Και σήμερα, που η ΚΔ είναι κράτος μέλος της ΕΕ δεν δύναται να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή ομάδα των Ηνωμένων Εθνών.
Μέσα στις αλλαγές που επήλθαν τα τελευταία χρόνια στην εξωτερική πολιτική της Κύπρου ήταν και η αναβάθμιση των σχέσεων με το γειτονικό κράτος του Ισραήλ. Και αυτή η αναβάθμιση των διμερών σχέσεων με το Ισραήλ ήρθε να δείξει πως δεν συνέβαινε σε βάρος των σχέσεων με αραβικές χώρες της περιοχής. Και φτάσαμε σήμερα στο σημείο η Κύπρος να έχει εξίσου πολύ καλές σχέσεις με την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία κ.λπ.
Όμως η φοβία ότι κάποιοι μπορεί να παρεξηγηθούν παραμένει στο πίσω μέρος του μυαλού ορισμένων στη Λευκωσία. Γι’ αυτό και όταν ακόμα συγκεκριμένα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, κάποιοι –είτε με μια τοποθέτηση, μια δήλωση ή μια ανακοίνωση– επιμένουν να δείχνουν ότι τα σύνδρομα του παρελθόντος δεν έχουν ξεπεραστεί. Και ενόσω αυτά τα σύνδρομα επηρεάζουν τις αποφάσεις, τότε δύσκολα θα μπορεί να ξεκολλήσει η Κύπρος από το «αδέσμευτο» παρελθόν της.
bimbishis@phileleftheros.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου