Ούτε ένας έπαινος για το ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ…

Από Σάββας Δ. Βλάσσης

Στις 28 Ιουλίου, ο πρόεδρος Ζελένσκι απηύθυνε δημοσίως ευχαριστίες στο 9ο Τμήμα της Κύριας Υπηρεσίας Πληροφοριών (GUR) του Υπουργείου Αμύνης, «για την ακρίβεια (πλήγματος) σε απόσταση σχεδόν 1.800 χλμ. από τα σύνορά μας». Ο Ουκρανός πρόεδρος, αναφερόταν στην προσβολή της προηγουμένης με μη επανδρωμένο αερόχημα επίθεσης, ρωσικού αεροδρομίου στην περιοχή του Μουρμάνσκ, από την οποία αναφέρεται ότι υπέστη ζημιές ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό Tu-22M3 της Ρωσικής Αεροπορίας.

Συνηθίζεται η απόδοση δημοσίου επαίνου, για την θετική ανταπόκριση στρατιωτικού προσωπικού σε διατεταγμένη αποστολή. Αλλά στον χώρο των ενόπλων δυνάμεων και της Άμυνας γενικώς, πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες συχνά εκθιάζουν και τα εθνικά επιτεύγματα της αμυντικής βιομηχανίας, τα οποία οπλίζουν και φέρνουν αποτελέσματα στα χέρια του προσωπικού. Αυτονόητοι οι λόγοι.

Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός ή ο ΥΕΘΑ, πολύ συχνά αναφέρονται στους εξοπλισμούς που γίνονται και έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι αναφορές είναι απαραίτητες και για λόγους ενημερώσεως αλλά και ηθικού της κοινής γνώμης, όσο και για καθαρά λόγους πολιτικής σκοπιμότητος, απολύτως θεμιτούς. Έτσι, ο πρωθυπουργός έχει αναφερθεί στο παρελθόν στα “παντοδύναμα” Rafale που αγοράστηκαν με ταχύτατη διαδικασία, έχουν παινευτεί οι γαλλικές φρεγάτες με τις πρωτόγνωρες δυνατότητες που θα ενισχύσουν τον Στόλο ενώ προ ημερών μόνο, ο ΥΕΘΑ “πανηγύρισε” την προμήθεια F-35, «το πιο σύγχρονο πολεμικό αεροσκάφος στον κόσμο».

Οι έπαινοι για τα ξένα όπλα που αγοράζει η χώρα, δεν έχουν τελειωμό. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, να θυμηθείς εάν και πότε κάποιος πολιτικός ή στρατιωτικός, ανέδειξε με κολακευτικά λόγια κάποιο επίτευγμα Ελλήνων, από κρατική ή ιδιωτική εταιρεία. Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος, να επισημάνει ότι ειδικώς η νυν κυβέρνηση, “έβαλε λουκέτο” ακόμη και στην παραγωγή απλών “παραδοσιασκών” πυρομαχικών που κατασκεύαζε το κράτος μέχρι πρόσφατα, οπότε τί να πει; Να όμως που μία κρατική εταιρεία, η ΕΑΒ, παρουσίασε σε ανύποπτο χρόνο ένα πολύ αξιόλογο σύστημα C-UAS, το ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ, το οποίο εγκαταστάθηκε επειγόντως στην φρεγάτα ΨΑΡΑ. Και μάλιστα, έχει βγάλει ασπροπρόσωπους τους πάντες!

Ακούστηκε κάποιος δημόσιος έπαινος για το επίτευγμα αυτό; Για τους ανθρώπους αυτούς, κυριολεκτικώς μια χούφτα, οι οποίοι έφεραν ένα αποτέλεσμα χωρίς καμμία ιδιαίτερη υποστήριξη και κάτω από σοβαρούς περιορισμούς που υφίστανται σε μία εταιρεία του Δημοσίου; Ένα σύστημα μάλιστα, το οποίο επιτρέπει σε μία παλαιά πολεμική μονάδα του Στόλου να πετυχαίνει αποτελέσματα για τα οποία συμμαχικά πλοία δαπανούν πανάκριβα κατευθυνόμενα βλήματα.

Τσιμουδιά.

Οι θριαμβολογίες, θα συνεχίσουν να ακούγονται, διαφημίζοντας όπλα ξένων εταιρειών. Για κάτι ελληνικό, οι γλώσσες κάτι παθαίνουν. Οι αρμόδιοι θα συνεχίσουν τις γενικόλογες αερολογίες – ευχολόγια που συνήθως δεν συνοδεύονται με πράξεις, θα συνεχίσουν στις εκθέσεις να κάνουν ότι δεν βρίσκουν τον δρόμο για περίπτερα συγκεκριμένων εταιρειών, θα συνεχίσουν να υπονομεύουν προσπάθειες με μεθόδους που δεν γίνονται ποτέ ευρύτερα γνωστές.

Η κυβέρνηση, δικαιολογημένα προβάλει την πολύ μεγάλη προσπάθεια που έχει κάνει στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες επί σειρά ετών δεν ανανέωσαν, ούτε αναβάθμισαν το υλικό τους, με αποτέλεσμα την συσσώρευση μεγάλων προβλημάτων. Αλλά ενώ δισεκατομμύρια έχουν δαπανηθεί ήδη, οι συμβάσεις που έχουν ανατεθεί σε ελληνικές εταιρείες, ακόμη και κρατικές, είναι σπάνιο είδος. Μέχρι τώρα δε, τα όποια ανταλλάγματα έχουν εξασφαλιστεί από αυτές τις τεράστιες δαπάνες, είναι μάλλον ανάξια λόγου.

Δεν είναι κάτι το παράξενο αυτό. Όταν τα κριτήρια για την προώθηση προγραμμάτων είναι η εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων διά εξυπηρετήσεως “συνεργαζόμενων” εταιρειών, είναι απολύτως φυσιολογικό να επιβάλλονται εύκολα αποικιοκρατικού χαρακτήρα όροι. Αποφάσεις για την αμυντική βιομηχανία και τους εξοπλισμούς, οι οποίοι δείχνουν “περίεργοι” και εκτός λογικής, εκεί θα πρέπει να αναζητούν την εξήγησή τους.

Την περίοδο αυτή, υπάρχουν παρασκηνιακές διεργασίες που αφορούν προγράμματα, συνεργασίες και αποφάσεις χειρισμών.

Για την προμήθεια των SPIKE NLOS, ακούγεται στην δημοσιογραφική “πιάτσα” ότι οι μίζες που ζητήθηκαν άφησαν άφωνους τους Ισραηλινούς. Άλλοι κάνουν λόγο για 20% επί του συνολικού ύψους της συμβάσεως, άλλοι για 30%! Είναι δυνατόν; Έχει ακούσει τίποτα το Μαξίμου;

Για την νέα κατάσταση στην ΕΛΒΟ, κατατέθηκε ερώτηση στην Βουλή για την κυβερνητική έγκριση σε πρόταση, η οποία λέγεται ότι αφορά Έλληγνα ενδιαφερόμενο εκτός του χώρου της Άμυνας και χωρίς την απαιτούμενη οικονομική επιφάνεια. Ακούγεται επίσης η εμπλοκή μιας εταιρείας MAYFAIR FAMILY CO Ελβετίας, επίσης εκτός του χώρου της Άμυνας. Για ποιον άραγε έχει δώσει την έγκρισή της η κυβέρνηση; Έχει ακούσει τίποτα το Μαξίμου;

Για την υπόθεση που η κυβέρνηση άφησε την χώρα να συρθεί στο ICC, αποσυρόμενη από την διαπραγμάτευση που είχε δεχθεί με την γερμανική KMW, δεν αργεί απ’ ό,τι ακούγεται η απόφαση. Προφανώς και δεν υπάρχει κάποια “αγωνία” από την κυβέρνηση να ακούσει πόσα εκατομμύρια θα επιδικάσει εις βάρος των φορολογουμένων το διεθνές δικαστήριο. Αλλά έχει ακουστεί στην “πιάτσα”, ότι η απόφαση να ρίξουν στα βράχια την διαπραγμάτευση, έγινε επειδή οι Γερμανοί δεν υπέκυψαν στην απαίτηση για μίζα 25 εκατομμυρίων. Είναι δυνατόν; Έχει ακούσει τίποτα το Μαξίμου;

Αναμένουμε λοιπόν τις δηλώσεις των επισήμων για να ακούσουμε πόσο καλά είναι τα SPIKE NLOS που προτιμήθηκαν ως πρώτη μείζονα προμήθεια για τον Ελληνικό Στρατό έπειτα από πολλά χρόνια, ασχέτως του ότι όλα αυτά τα χρόνια παρατήθηκε στην τύχη του κι απαξιώνεται το σύνολο του υλικού και δεν έχουν ανατεθεί σχετικές συμβάσεις για την θεραπεία του ζητήματος.

Θα ακούσουμε ακόμη ποια νέα προγράμματα με την γνωστή σειρά ΗΠΑ – Ισραήλ – Γαλλία, ακολουθούν στο “επαναπροτεραιοποιημένο” εξοπλιστικό πρόγραμμα, ώστε να χαρούμε για τις νέες προσθήκες στο οπλοστάσιο. Θα είναι “από το ράφι” αλλά δεν έγινε και τίποτα…

Μπορεί να μην δούμε επίσημες δηλώσεις ή αντιδράσεις, για το ποσό που θα επιδικάσει εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου το ICC αλλά δεν έγινε και κάτι, όπως θα δούμε να σχολιάζουν δημοσιεύματα: “εμείς θα χάσουμε ή οι Γερμανοί”;

Κρατάμε ότι για το ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ, μέχρι τώρα μόνο κάποια δημοσιεύματα έχουν ασχοληθεί, βρίσκοντας τεράστα απήχηση στο κοινό. Οι επίσημοι δεν έχουν κάποιο “κίνητρο” για να πουν δημόσια μια καλή κουβέντα; Το ότι στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχουν μεσάζοντες κι αντιπρόσωποι με “επιρροή” που το “έσπρωξαν”, δεν υπάρχει εταιρεία “κέλυφος” από πίσω, ούτε ξένες θυγατρικές για ξέπλυμα χρήματος, ούτε “στρατηγικές συμμαχίες”, είναι μάλλον τυχαίο.

ΠΗΓΗ https://doureios.com