ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ: Γιατί η νεολαία φεύγει τρέχοντας μακριά – Τη συνεχώς επιδεινούμενη κοινωνική απαξίωση του στρατιωτικού επαγγέλματος αποδεικνύουν για άλλη μία φορά η πτώση των βάσεων εισαγωγής και οι πολλές κενές θέσεις εισακτέων στις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές.
Γράφει ο ΚΑΥΣΙΜΑΡΧΗΣ
Με βάση τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, από τις 747 θέσεις εισακτέων που προκηρύχθηκαν φέτος στις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές (αξιωματικών και υπαξιωματικών) έμειναν κενές οι 460, δηλαδή ποσοστό 61,58%. Πρωταθλητές στις κενές θέσεις, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ), όπου στα Όπλα έμειναν κενές οι 230 από τις 307 θέσεις που προκηρύχθηκαν, δηλαδή ποσοστό 74,91%, και η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) όπου στα Όπλα έμειναν κενές οι 148 από τις 200 θέσεις που προκηρύχθηκαν, δηλαδή ποσοστό 74%.
Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι στην περίπτωση της ΣΣΕ το σύνολο των υποψηφίων ήταν 200 άτομα! Δηλαδή ακόμα και αν όλοι είχαν βαθμολογία ανώτερη από τη φετινή βάση εισαγωγής, πάλι θα απέμειναν 108 κενές θέσεις! Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, με σκοπό την ερμηνεία του εν λόγω φαινομένου επαναλήφθηκαν τα επιχειρήματα περί χαμηλών απολαβών, μη ικανοποιητικών συνθηκών εργασίας, συχνών μεταθέσεων, Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ), κατάπτωσης των παραδοσιακών (εντός και εκτός εισαγωγικών) αξιών, απώλειας της όποιας κοινωνικής αίγλης του στρατιωτικού επαγγέλματος, ισχυρού ανταγωνισμού από τον ιδιωτικό τομέα, κ.α.
Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό κάποια από τα ανωτέρω ή άλλα επιχειρήματα που για λόγους χώρου δεν αναφέρονται, σε διάφορους συνδυασμούς, ή και όλα μαζί συνολικά, μπορεί να συμβάλλουν στην ερμηνεία της ξεκάθαρης έλλειψης ενδιαφέροντος της νεολαίας για σταδιοδρομία στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Όχι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά…
Πολύ απλά, πλέον το επάγγελμα του στρατιωτικού είναι πολύ λιγότερο ελκυστικό από όσο ήταν στο παρελθόν. Η συγκεκριμένη τάση δεν περιορίζεται μόνο στη χώρα μας αλλά είναι διαδεδομένη και σε πολλές αναπτυγμένες χώρες ανά τον κόσμο. Μήπως όμως στην ελληνική περίπτωση, σημαντικό ρόλο στη δημιουργία και ενίσχυση της αποστροφής της νεολαίας για τη στρατιωτική καριέρα, μπορεί να έχουν διαδραματίσει και οι ελληνικές ιδιαίτερες συνθήκες; Όπως η μετάλλαξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μία πολύ «ταξική» και «τοξική» παραλλαγή του πάλαι πότε ρωσικού τσαρικού στρατού;
Μία στρατιωτική δύναμη με κύρια χαρακτηριστικά την υπερβολική γραφειοκρατία, την μη θεσμική κατοχύρωση της αξιοκρατίας και κατά συνέπεια την αναξιοκρατία, τις συντεχνιακές «κάστες», την παντελή έλλειψη λογοδοσίας, και τις «ταξικές» διακρίσεις; Ή για να το διατυπώσουμε ωμά, η μετατροπή της σε μία δημοσιο-υπαλληλία όπου πλέον κυριαρχούν τα τυπικά για την ελληνική περίπτωση χαρακτηριστικά;
Μία στρατιωτική δύναμη η οποία έχει μεν ένδοξο πολεμικό απώτερο παρελθόν αλλά στα περίπου τρία τέταρτα του αιώνα μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, τα πολεμικά της επιτεύγματα όπως η νίκη στον Εμφύλιο Πόλεμο και η συμμετοχή στον Πόλεμο της Κορέας, όχι απλώς επισκιάζονται αλλά κατά κάποιο τρόπο «ακυρώνονται» από τη δικτατορία 1967-1974 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, την οποία η ίδια η στρατιωτική δύναμη προκάλεσε με την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Η απουσία λογοδοσίας
Και όμως για την κατάλυση της δημοκρατίας, την επιβολή της δικτατορίας, την απόσυρση της μεραρχίας και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που προκάλεσε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και στη συνέχεια την εντυπωσιακή ανικανότητα της υπεράσπισης της μεγαλονήσου, οι υπαίτιοι, υπεύθυνοι και συμμετέχοντες ούτε τιμωρήθηκαν στο σύνολο τους, ούτε ανάλογα με τη βαρύτητα των κατά συρροή εγκλημάτων τους.
Και αυτή ακριβώς η κάθαρση που δεν έγινε όταν έπρεπε, ούτε όπως έπρεπε, να είναι τελικά η γενεσιουργός αιτία της επιλογής της ελληνικής πολιτικής τάξης να προσδώσει χαρακτηριστικά δημοσιο-υπαλληλίας στις ένοπλες δυνάμεις; Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η σταδιοδρομία στις ένοπλες δυνάμεις χαρακτηρίζεται από:
Αδιαφάνεια στις κρίσεις
Ανεξαρτήτως βαθμού όλες οι θέσεις για προαγωγή πρέπει να προκηρύσσονται, οι ενδιαφερόμενοι να προσκαλούνται να εκφράσουν τον ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν στη διαδικασία αξιολόγησης εφόσον πληρούν τα αναγκαία τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής ικανότητας (προσοντολόγιο) για την προαγωγή στον επόμενο βαθμό και φυσικά να βαθμολογούνται αντικειμενικά.
Αδιαφάνεια στις τοποθετήσεις σε θέσεις ευθύνης
Και σε αυτή την περίπτωση, όλες οι θέσεις ευθύνης θα πρέπει να προκηρύσσονται, τα προσόντα για κάθε θέση συμπεριλαμβανομένης της σωματικής ικανότητας (προσοντολόγιο) να καθορίζονται επακριβώς, να βαθμολογούνται αντικειμενικά και οι βαθμολογίες να κοινοποιούνται στους συμμετέχοντες.
Αδιαφάνεια στην επιλογή Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων
Καθώς δεν έχουν καταγραφεί τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που πρέπει κατ’ ελάχιστον να διαθέτει ο τοποθετούμενος στη θέση, είναι εύκολα αντιληπτό ότι η προτίμηση της εκάστοτε κυβέρνησης αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για την επιλογή. Μάλιστα, αυτό το προνόμιο, παρά τα όσα έχουν κατά καιρούς συμβεί, η εκάστοτε κυβέρνηση το διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού αρνούμενη να το μοιραστεί έστω και κατ’ ελάχιστον με τη Βουλή (π.χ. μέσω της θεσμοθέτηση της ακρόασης των υποψηφίων από τη διαρκή επιτροπή εθνικής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων).
Χαοτική διάκριση μεταξύ ανωτάτων και των υπολοίπων αξιωματικών
Σε αυτήν οφείλεται και ο σημερινός υπερπληθυσμός των ανωτάτων, που είναι πλέον εμφανές ότι αποτελούν μία «ελίτ κάστα» εντός του σώματος των στρατιωτικών. Ο όποιος περιορισμός στον αριθμό των ανωτάτων που επιτεύχθηκε επί του αείμνηστου στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου ως Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, τα τελευταία πέντε χρόνια έχει ακυρωθεί και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς.
Μετά τον αντιστράτηγο – διοικητή της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/ΔΕΠ), προέκυψε αντιστράτηγος- διοικητής της Διοίκησης Αντιμετώπισης Φυσικών Καταστροφών του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/ΔΙΚΑΦΚΑ) και πιθανά θα προκύψει αντιστράτηγος ή ομοιόβαθμος άλλου Κλάδου Ηλεκτρονικού Πόλεμου (που θα «αναδείξει» το κτίριο που εξήγγειλε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νικόλαος Δένδιας), και για τον ίδιο λόγο ίσως αντιστράτηγος ή ομοιόβαθμος άλλου Κλάδου Διαστήματος. Το καταπληκτικό είναι ότι ο αριθμός των αντιστράτηγων και γενικότερα των ανωτάτων συνεχώς αυξάνεται ενώ η οροφή του προσωπικού συνεχώς μειώνεται.
Έχουμε φθάσει δηλαδή στην κατάσταση που στα αγγλικά περιγράφεται ως «too many chiefs and not enough Indians». Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε και το μεγάλο «κατόρθωμα» των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που εδώ και χρόνια έχουν καταστήσει «αόρατους» τους αξιωματικούς στον βαθμό του συνταγματάρχη / σμηνάρχου / πλοιάρχου. Και όμως σε αρκετούς στρατούς οι διοικητές των ταξιαρχιών είναι συνταγματάρχες, ενώ και στον Ελληνικό Στρατό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων συνταγματάρχες είχαν τοποθετηθεί ως διοικητές μεραρχιών.
Συνεχής δημιουργία θέσεων ανωτάτων μέσω επιτελικών δομών – εγκατάλειψη των μονάδων
Παρά τη διάδοση των τεχνολογιών διοίκησης και ελέγχου και επικοινωνιών, ο αριθμός των επιτελείων συνεχώς αυξάνεται, ενώ οι μονάδες που αποτελούν τα κύτταρα μαχητικής ισχύος, έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους. Για να διασφαλιστεί ότι μία θέση αντιστρατήγου θα καλύπτεται αποκλειστικά από αξιωματικό των Ειδικών Δυνάμεων, ανασυστάθηκε ως ΔΕΠ το Β’ Σώμα Στρατού με εμφανή «συντεχνιακά» (και «πραιτοριανά» χαρακτηριστικά κατά την άποψη μερικών), ενώ οι όποιες ανάγκες διοίκησης και ελέγχου μπορούσαν να καλυφθούν από την επιπέδου ταξιαρχίας Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) όπως είχε συγκροτηθεί το 2013 (επί Κωσταράκου) και είχε αρχικά εξαγγελθεί το 2004 (επί αρχηγίας στο ΓΕΕΘΑ του στρατηγού Γεώργιου Αντωνακόπουλου).
Το ίδιο ισχύει και για το τελευταίο δημιούργημα του ψευδο-εκσυγχρονιστικού αφηγήματος Δένδια, τη ΔΙΚΑΦΚΑ, όπου το έργο που μέχρι σήμερα επιτελούσαν με απόλυτη επιτυχία οι διοικητές μονάδων, συγκροτημάτων και διοικήσεων Μηχανικού σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, στη βάση του σχεδίου «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ», ανατέθηκε σε αντιστράτηγο με επιτελείο με στελέχωση 100%!
Λούμπεν στρατιωτικό προλεταριάτο
Η αντιμετώπιση των υπαξιωματικών και των Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ) ως «λούμπεν στρατιωτικού προλεταριάτου». Σε όλους τις προηγμένες ένοπλες δυνάμεις ανά τον κόσμο, το Σώμα των Υπαξιωματικών αποτελεί την -κυριολεκτικά και μεταφορικά- ραχοκοκαλιά του στρατεύματος.
Εκπαιδεύουν επί τω έργω τους νέους αξιωματικούς – διοικητές χαμηλών κλιμακίων, και λειτουργούν ως μέντορες για τους νεότερους υπαξιωματικούς και τους επαγγελματίες και κληρωτούς οπλίτες. Στον Ελληνικό Στρατό όμως θεωρούνται ως «οπλίτες» και μάλιστα έχουμε φθάσει στη στρέβλωση οι προκηρυχθείσες θέσεις των αξιωματικών Όπλων να είναι κατά 50% περισσότερες από των υπαξιωματικών Όπλων. Δηλαδή πλήρης αντιστροφή της πυραμίδας!
Τέλος, σε ό,τι αφορά τους ΕΠΟΠ απλώς να αναφέρουμε τη μετά 20 χρόνια λειτουργία του θεσμού πλήρη ανυπαρξία ολοκληρωμένης στρατηγικής εξόδου ή σταδιοδρομίας και ότι μέχρι σήμερα, αφού δεν έχει νομοθετηθεί κάποια σχετική ρύθμιση όσοι συμπληρώνουν το 50o έτος τίθενται σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία άνευ σύνταξης! Καταπληκτικό κίνητρο για αυτούς που «λιώνουν» στους όρχους, τα συνεργεία και τα πεδία ασκήσεων (πέραν των υπηρεσιών)!
Στην εικόνα που έχει σκιαγραφηθεί, θα πρέπει να προστεθεί και η κατά τα τελευταία χρόνια παραπομπή περισσότερων από 500 αξιωματικών ως κατηγορούμενων σε ποινικά δικαστήρια λόγω της εμπλοκής τους στη διαδικασία υλοποίησης εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αν και τελικά αθωώθηκε το σύνολο σχεδόν όσων αξιωματικών παραπέμφθηκαν, θεωρείται ότι ο αντίκτυπος μίας μακρόχρονης, ψυχοφθόρας διαδικασίας στο άμεσο και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον τους καθιστά ελκυστικό το επάγγελμα του στρατιωτικού;
Μήπως θεωρείται ότι το καθιστά ελκυστικό το φιάσκο της Λιβύης, όπου ουδείς ανέλαβε την ευθύνη για μια ανθρωπιστική αποστολή στην οποία καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός απωλειών (νεκρών και τραυματιών) από τον πόλεμο της Κορέας;
Ή μήπως θεωρείται ότι το καθιστά ελκυστικό ότι μέχρι και σήμερα, σχεδόν οκτώ εβδομάδες από την Πέμπτη 6 Ιουνίου, όταν η Φρεγάτα (Φ/Γ) ΥΔΡΑ κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας (ΝΣ), περατούμενης της συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή επιχείρηση EUNAVFOR ASPIDES, δεν έχει ΑΚΟΜΑ καταβληθεί στο πλήρωμα το πλοίου η εγκεκριμένη ημερήσια αποζημίωση και το εφάπαξ επίδομα;
Βεβαίως όλα τα προαναφερθέντα μπορούν να θεωρηθούν υπερβολικά, κριτική κακεντρεχής ή διακατεχόμενη αποκλειστικά από εμφανώς αντι-στρατιωτική ή/και αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως, δεν είναι! Αποτελούν προσπάθεια περιληπτικής καταγραφής μίας πραγματικότητας. Αν όμως οι πολιτικοί και περισσότερο οι στρατιωτικοί αρμόδιοι την απορρίπτουν συλλήβδην, αρνούμενοι να τη δουν, επειδή οι δεύτεροι προτιμούν να είναι «αρεστοί» και όχι «άριστοι», φυσικά είναι απόλυτο δικαίωμα τους. Αλλά όλοι αναλαμβάνουν πλήρως και την ευθύνη των επιλογών τους.
Σε κάθε περίπτωση, μπορούν πολύ εύκολα να ενημερωθούν από το διαδίκτυο για την κατάρρευση του τσαρικού στρατού το 1917.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου