Νικολά Ντε Ριβιέρ: H Γαλλία στηρίζει τις προσπάθειες για μια ενιαία λύση, απορρίπτοντας την διχοτόμηση της Κύπρου

Για τις εξελίξεις στο Μεσανατολικό, στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας, για την κατάσταση στη Λιβύη, το Κυπριακό, τις δηλώσεις Τραμπ για τη Διώρυγα του Παναμά, αλλά και για την πιθανότητα άρσης των κυρώσεων της HTS στη Σύρια, αναφέρθηκε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Γαλλίας στον ΟΗΕ πρέσβης Νικολά Ντε Ριβιέρ μιλώντας στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Οκ. Ντε Ριβιέρ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ εξέφρασε αισιοδοξία για την πρόσφατη εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα της μετά από μήνες βίας. Αναγνώρισε τις προσπάθειες του Κατάρ, των ΗΠΑ και της Αιγύπτου για την επίτευξη της συμφωνίας, αλλά τόνισε ότι μια μακροπρόθεσμη λύση απαιτεί πολιτική πρόοδο. Επανέλαβε τη δέσμευση της Γαλλίας στη λύση των δύο κρατών, προειδοποιώντας ότι χωρίς σαφή πολιτική προοπτική, η αστάθεια θα συνεχιστεί.

Όσον αφορά τον Λίβανο, ο Γάλλος Μόνιμος Αντιπρόσωπος ανέφερε ότι η εκεχειρία έχει μειώσει σημαντικά τη βία, αλλά η πλήρης εφαρμογή του Ψηφίσματος 1701 παραμένει κρίσιμη. Ο κ. Ντε Ριβιέρ τόνισε μεταξύ άλλων ότι παρόλο που η Χεζμπολάχ έχει αποδυναμωθεί, η αμοιβαία τήρηση των δεσμεύσεων είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης σταθερότητας σε αυτήν την εύθραυστη περιοχή.

Σχετικά με τη Συρία, ο Γάλλος πρέσβης αναγνώρισε τη μετάβαση εξουσίας μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ ως μια ευκαιρία για πολιτική αλλαγή στην χώρα. Τόνισε την ανάγκη για συμπεριληπτική διακυβέρνηση και συμφιλίωση, παραμένοντας ωστόσο επιφυλακτικός σχετικά με το ισλαμιστικό υπόβαθρο των νέων αρχών. Η Γαλλία, ανέφερε, είναι ανοιχτή στην άρση ορισμένων κυρώσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ, εφόσον η Συρία αποδείξει τη δέσμευση της για πολιτική μεταρρύθμιση και εξάλειψη των χημικών όπλων.

Αναφερόμενος στον πόλεμο στην Ουκρανία, επανέλαβε την ακλόνητη υποστήριξη της Γαλλίας προς τη χώρα, τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά. Η Γαλλία και οι Ευρωπαίοι εταίροι της, ανέφερε, επιδιώκουν να ενισχύσουν τη θέση της Ουκρανίας σε οποιεσδήποτε μελλοντικές διαπραγματεύσεις, αποτρέποντας ένα σενάριο όπου η ρωσική επιθετικότητα θα επιβραβευτεί. Τόνισε τις ευρύτερες επιπτώσεις του πολέμου για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, προειδοποιώντας ότι μια ανεξέλεγκτη επιθετικότητα θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο και άλλες χώρες.

Όσον αφορά την κατάσταση στην Υεμένη και στην Ερυθρά Θάλασσα, η Γαλλία ανησυχεί για τον αντίκτυπο των επιθέσεων των Χούθι στο παγκόσμιο εμπόριο. Η διατάραξη των θαλάσσιων οδών, ανέφερε, έχει αυξήσει σημαντικά το κόστος, καθιστώντας τη σταθερότητα της περιοχής προτεραιότητα. Η Γαλλία, σημείωσε ο κ. Ντε Ριβιέρ, παραμένει προσηλωμένη στην θαλάσσια ασφάλεια μέσω της συμμετοχής της σε ναυτικές επιχειρήσεις.

Συζητώντας για τη Λιβύη, ο Γάλλος Μόνιμος Αντιπρόσωπος υπογράμμισε τη συνεχιζόμενη αστάθεια και την επείγουσα ανάγκη για συμφιλίωση. Ο κ. Ντε Ριβιέρ ανέφερε ότι η νέα ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ αναμένεται να βοηθήσει στην εφαρμογή ενός οδικού χάρτη προς τη σταθερότητα. Επίσης, τόνισε τη σημασία της σωστής διαχείρισης των τεράστιων πετρελαϊκών πόρων της Λιβύης και της αντιμετώπισης της διακίνησης όπλων και ανθρώπων.

Για το ζήτημα της Διώρυγας του Παναμά, ο Γάλλος πρέσβης ξεκαθάρισε ότι η Γαλλία αναγνωρίζει την κυριαρχία του Παναμά και την ιδιοκτησία της διώρυγας, απορρίπτοντας οποιαδήποτε υπόνοια για διεκδίκηση από τις ΗΠΑ.

Για το Κυπριακό ο κ. Ντε Ριβιέρ επανέλαβε τη στήριξη της Γαλλίας στην ανανέωση της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ (UNFICYP) και σημείωσε ότι, παρόλο που οι συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων πρέπει να συνεχιστούν, υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις. Η τουρκοκυπριακή πλευρά, με την υποστήριξη της Τουρκίας, ανέφερε, προωθεί πλέον μόνο τη λύση των δύο κρατών, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ. Η Γαλλία, ανέφερε, συνεχίζει να στηρίζει τις προσπάθειες για μια ενιαία λύση, απορρίπτοντας την προοπτική διχοτόμησης της Κύπρου.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Μονίμου Αντιπροσώπου της Γαλλίας στον ΟΗΕ Νικολά Ντε Ριβιέρ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Γεωργία Γαραντζιώτη:

Ερ.: Πρόσφατα, το Ισραήλ και η Χαμάς συμφώνησαν να προχωρήσουν σε μια Συμφωνία εκεχειρίας. Ποια είναι η εκτίμηση σας για το μέλλον; Πιστεύετε ότι η λύση των δύο κρατών θα μπορούσε να καταστεί εφικτή;

Απ.: Πρωτίστως, θέλω να πω ότι είμαστε πολύ χαρούμενοι για την συμμετοχή της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Για 'μένα είναι η δεύτερη φορά, διότι την τελευταία φορά που η Ελλάδα ήταν στο Συμβούλιο Ασφαλείας υπηρετούσα ως μέρος της γαλλικής αποστολής στον ΟΗΕ. Ο πρέσβης και η ομάδα του κάνουν σπουδαία δουλειά. Η Γαλλία θα προεδρεύσει του Συμβουλίου Ασφαλείας τον Απρίλιο, λίγο πριν η Ελλάδα προεδρεύσει τον Μάιο.

Για τη Γάζα, η εκεχειρία ήταν πολύ θετική εξέλιξη. Χρειάστηκε πάνω από ένας χρόνος. Χρειάστηκαν ίσως 14 μήνες για να φτάσουμε ως εδώ. Στο μεταξύ, πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Σκοτώθηκαν 1.200 άνθρωποι στις 7 Οκτωβρίου. Και από τότε, πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν επίσης στη Γάζα. Νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει τους 46.000. Ήταν επιτακτική ανάγκη να επιτευχθεί εκεχειρία. Γι' αυτό πρέπει να συγχαρούμε το Κατάρ, τις ΗΠΑ και την Αίγυπτο. Η εφαρμογή της Συμφωνίας φαίνεται να προχωρά, κάτι που είναι θετικό. Υπάρχει απελευθέρωση ομήρων και Παλαιστίνιων κρατουμένων. Υπάρχει επίσης πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια. Υπάρχει σεβασμός της εκεχειρίας, κάτι που είναι καλό. Απλώς πρέπει να ελπίζουμε ότι θα συνεχιστεί. Πρέπει να υποστηριχθεί. Χρειαζόμαστε περισσότερη απελευθέρωση ομήρων, περισσότερη απελευθέρωση κρατουμένων, περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια.

Και χρειαζόμαστε μια πλήρη και διαρκή εκεχειρία στη Γάζα, γιατί είναι καιρός να περάσουμε στην επόμενη φάση. Αλλά, όπως σωστά είπατε, νομίζω ότι τίποτα από αυτά δεν θα είναι βιώσιμο χωρίς έναν πολιτικό ορίζοντα. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, να ανοικοδομηθεί η Γάζα, γιατί έχει καταστραφεί. Χρειαζόμαστε μια νέα διακυβέρνηση στη Γάζα, μια διακυβέρνηση υπό την αιγίδα των Παλαιστινίων. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να κάνουν τη δική τους προετοιμασία. Πρέπει να μεταρρυθμίσουν τους θεσμούς τους, την ηγεσία τους, τη διακυβέρνηση τους. Όμως, πρέπει να είναι υπό παλαιστινιακή ηγεσία, με τη στήριξη των κρατών της περιοχής, με τη στήριξη του ΟΗΕ. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό βήμα.

Και το δεύτερο είναι ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι προσδοκίες των Παλαιστινίων για κρατική υπόσταση της Παλαιστίνης. Γι' αυτόν τον λόγο υποστηρίζουμε τη λύση των δύο κρατών. Υποστηρίζουμε την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών. Και όσο πιο σύντομα επαναληφθούν, τόσο το καλύτερο. Γιατί ελλείψει πολιτικής διαδικασίας, είναι προφανές ότι η αστάθεια και η βία θα επανέλθουν. Σε κάποιο βαθμό, με αυτή τη Συμφωνία εκεχειρίας, επιστρέφουμε στην 6η Οκτωβρίου. Και τίποτα δεν έχει επιλυθεί. Είναι απλώς, ξέρετε, εκεχειρία, πρόσβαση και η Γάζα έχει καταστραφεί. Έτσι, νομίζω ότι τίποτα δεν έχει επιλυθεί ακόμα.

Ερ.: Στον Λίβανο, είχαμε την εκλογή νέας ηγεσίας και τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας καλωσόρισαν την πολιτική αλλαγή στη χώρα. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ εκφράζει την ανησυχία του για πιθανή αναδιοργάνωση της Χεζμπολάχ. Πώς θα υποστηρίξει η Γαλλία τον Λίβανο; Πώς βλέπετε τις ανησυχίες των Ισραηλινών;

Απ.: Η Συμφωνία εκεχειρίας στον Λίβανο ολοκληρώθηκε στα τέλη Νοεμβρίου και έφερε αλλαγές. Διότι το επίπεδο βίας στο νότιο τμήμα του Λιβάνου έχει μειωθεί σημαντικά. Δεν θα έλεγα 100%, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μέχρι τότε, νομίζω ότι μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου, δεκάδες ή και εκατοντάδες Λιβανέζοι είχαν σκοτωθεί. Οι Ισραηλινοί που ζούσαν στο βόρειο Ισραήλ δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Νομίζω ότι μιλάμε για περίπου 60.000 ανθρώπους. Οπότε έπρεπε να γίνει κάτι για να επιλυθεί το ζήτημα.

Έτσι, η συμφωνία είναι ένα θετικό βήμα. Σημαίνει ότι υπάρχει εκεχειρία. Το Ισραήλ υποτίθεται ότι θα αποσυρθεί από τον Λίβανο, από το νότιο τμήμα του Λιβάνου. Και ο λιβανέζικος στρατός υποτίθεται ότι θα αναπτυχθεί στο νότο, κάτι που δεν έχει συμβεί από το 2006. Επομένως, πρόκειται για εφαρμογή της Απόφασης 1701. Κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση σε όλα αυτά τα μέτωπα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον στόχο μας. Η Συμφωνία έληξε πρόσφατα και έχει συμφωνηθεί η ανανέωση αυτού του μηχανισμού για μερικές εβδομάδες.

Ελπίζουμε πραγματικά ότι αυτή η νέα χρονική περίοδος θα επιτρέψει την πλήρη εφαρμογή της Συμφωνίας. Φυσικά, η Χεζμπολάχ εξακολουθεί να υπάρχει. Έχει αποδυναμωθεί πολύ, αλλά νομίζω ότι πολλά εξαρτώνται από τον σεβασμό των δεσμεύσεων και από τις δύο πλευρές, δηλαδή το Ισραήλ από τη μία και τη νέα ηγεσία του λιβανέζικου στρατού από την άλλη. Αυτό πρέπει να γίνει. Και όσο πιο σύντομα γίνει, τόσο το καλύτερο, διότι ο Λίβανος είναι πολύ εύθραυστος. Και, φυσικά, η ασφάλεια του Ισραήλ είναι επίσης σημαντική».

Ερ.: Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, η κατάσταση παραμένει αμφιλεγόμενη. Η μεταβατική κυβέρνηση τελεί υπό ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυρώσεις ως οργάνωση συνδεδεμένη με το Ισλαμικό Κράτος. Ποια είναι η θέση της Γαλλίας για το ζήτημα; Θα συμφωνούσε η Γαλλία στην άρση των κυρώσεων; Ανησυχείτε για περαιτέρω αστάθεια;

Απ.: Αυτό που συνέβη στη Συρία στο τέλος του περασμένου έτους, με το καθεστώς Άσαντ να αντικαθίσταται από αυτές τις νέες αρχές, αποτελεί μια ευκαιρία, διότι από το 2011 έως σήμερα είχαμε 13 χρόνια εμφυλίου πολέμου, μαζικά εγκλήματα, και ήρθε η ώρα να γυρίσει η σελίδα.

Όλοι προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με τη νέα ηγεσία. Όμως, προέρχονται από ένα ισλαμιστικό υπόβαθρο, επομένως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Η νέα ηγεσία πρέπει να ενθαρρυνθεί να γυρίσει σελίδα, να απευθυνθεί σε όλο το πολιτικό φάσμα της Συρίας, να είναι συμπεριληπτική μετάβαση. Αυτό είναι που θέλουμε. Εάν το πράξουν και εάν, για παράδειγμα, προχωρήσουν σε συμφιλίωση, εάν αντιμετωπίσουν επίσης το ζήτημα των χημικών όπλων, που αποτελεί μεγάλη ανησυχία για όλους μας, νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε και να προχωρήσουμε σε ελάφρυνση των κυρώσεων.

Υπάρχουν κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Πρόσφατα, στις Βρυξέλλες, τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου, οι υπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης συναντήθηκαν και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μερική άρση των κυρώσεων για τη Συρία. Πρόκειται για ένα είδος αμοιβαίων παραχωρήσεων. Εάν η Συρία κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση, θα έχει ελάφρυνση των κυρώσεων και πιθανώς τη δυνατότητα να ανοίξει ξανά την οικονομία της, για να ξεκινήσει την ανοικοδόμηση. Αλλά οι νέες αρχές της Συρίας πρέπει να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Πρέπει να επιδιώξουν τη συμφιλίωση, μια πολιτική διαδικασία χωρίς αποκλεισμούς, και ουσιαστικά νομίζω ότι η ευθύνη είναι πλέον δική τους. Αυτό που έχουμε παρατηρήσει τους τελευταίους 18 μήνες ή και περισσότερο είναι απλώς ισχυρές στρατιωτικές ενέργειες από διάφορους παράγοντες. Φυσικά, το Ιράν επιτίθεται στο Ισραήλ, το Ισραήλ ανταποδίδει στο Ιράν, οι Χούθι στην Υεμένη απειλούν την ασφάλεια στη ναυσιπλοΐα στην Ερυθρά Θάλασσα, βομβαρδίζουν το Ισραήλ και άλλες περιοχές, αυξημένες εντάσεις μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραήλ, ο πόλεμος με τη Χαμάς, ο ρόλος του Ιράν. Έτσι, η περιοχή αυτή είναι εξαιρετικά ασταθής και οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Η περαιτέρω αποσταθεροποίηση είναι, φυσικά, πιθανή. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι η μετάβαση με μια πολιτική λύση. Πρέπει να αποκαταστήσουμε τη διπλωματία, το πνεύμα του συμβιβασμού και επίσης να διασφαλίσουμε ότι σε διαφορετικά μέρη της Μέσης Ανατολής μπορούμε να υπολογίζουμε σε μια διαφορετική μορφή διακυβέρνησης.

Στην Παλαιστίνη, θα ήταν καλό να υπάρξει μια νέα, αναμορφωμένη Παλαιστινιακή Αρχή. Στον Λίβανο, έχουμε μια νέα κυβέρνηση, το ίδιο και στη Συρία. Υπάρχει η ελπίδα και υπάρχουν ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιηθούν. Αλλά στο τέλος, αυτό που χρειαζόμαστε είναι πολιτικές συμφωνίες μεταξύ των γειτόνων, γιατί διαφορετικά η κατάσταση θα αποσταθεροποιηθεί περαιτέρω.

Ερ.: Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με τεράστιες απώλειες και από τις δύο πλευρές. Η Γαλλία ήταν μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που υποστήριξαν σθεναρά το δικαίωμα της Ουκρανίας να αμυνθεί. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει τονίσει ότι θα προσπαθήσει να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο. Είστε αισιόδοξος για μια τέτοια εξέλιξη; Θα συναινέσει η Γαλλία σε αυτές τις προσπάθειες; 

Απ.: Η Γαλλία και όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι της αποφάσισαν να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να υποστηρίξουν την Ουκρανία, ώστε να διασφαλίσουν ότι μπορεί να αμυνθεί. Παρέχουμε όπλα στην Ουκρανία, παρέχουμε ανθρωπιστική βοήθεια, παρέχουμε οικονομική στήριξη, φυσικά πολιτική υποστήριξη, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ο στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι τη μέρα που θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, η Ουκρανία θα βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή θέση για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και αυτό είναι δύσκολο, διότι φυσικά η Ρωσία είναι ισχυρή. Η Ρωσία κερδίζει έδαφος, κερδίζει εδάφη στο πεδίο. Και θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι εάν ξεκινήσει μια πολιτική διαπραγμάτευση, αυτή δεν θα σημάνει ήττα για την Ουκρανία. Διαφορετικά, θα είναι απλώς μια τεράστια επιβράβευση για τον επιτιθέμενο και θα σημαίνει ότι το διεθνές δίκαιο, ο Χάρτης του ΟΗΕ, μπορεί να αγνοηθεί και ουσιαστικά, ότι ο κόσμος κυβερνάται από τον νόμο της ζούγκλας. Πρέπει να το αποφύγουμε αυτό. Πρέπει να υπερασπιστούμε την Ουκρανία και για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Μπορεί κανείς να σκεφτεί: τώρα είναι η Ουκρανία. Δέκα χρόνια πριν, ήταν η Γεωργία. Ποιος είναι ο επόμενος; Οι Βαλτικές Χώρες; Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε πλήρη επίγνωση αυτών. Αλλά πέρα από την Ουκρανία, πρέπει να ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι χώρες σέβονται τους γείτονές τους. Δεν προσαρτάς τους γείτονές σου.

Ερ.: Πρόσφατα, τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας συμφώνησαν να στηρίξουν τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης. Ωστόσο, η κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα παραμένει επικίνδυνη. Η Γαλλία, ως ναυτική δύναμη, συμμετέχει και στηρίζει την ναυτική επιχείρηση «ASPIDES». Θα ανανεωθεί αυτή η συμμαχική ναυτική επιχείρηση; Πόσο ανήσυχοι είστε για την κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα; 

Απ.: Ναι, ανησυχούμε, γιατί η Ερυθρά Θάλασσα είναι μια σημαντική δίοδος προς τη Μεσόγειο. Είναι μια κύρια εμπορική οδός. Επομένως, οι διαταραχές στην Ερυθρά Θάλασσα μπορούν να αποτελέσουν - και ήδη αποτελούν - ένα σημαντικό εμπόδιο στο εμπόριο και την παγκόσμια οικονομία. Αυτή τη στιγμή, οι θαλάσσιες μεταφορές παρακάμπτουν την Αφρική μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας, αυξάνοντας δραματικά το κόστος. Είναι μια δύσκολη κατάσταση. Πρέπει να αποκατασταθεί η σταθερότητα. Δεύτερον, αυτό που κάνουν οι Χούθι, δηλαδή να βομβαρδίζουν εμπορικά πλοία και να επιτίθενται σε γειτονικές χώρες, είναι απολύτως απαράδεκτο. Φαίνεται ότι έχουν μειώσει τις επιθέσεις τους εξαιτίας της διπλής εκεχειρίας - τόσο στη Γάζα όσο και στον Λίβανο. Πρέπει να περάσουμε στην επόμενη φάση. Και χρειαζόμαστε την επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας στην Υεμένη. Ο ειδικός απεσταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Υεμένη, ο κύριος Χανς Γκρούνμπεργκ, είχε σχεδόν καταλήξει σε συμφωνία με τα εμπλεκόμενα μέρη πριν ξεκινήσει αυτή η τελευταία φάση της κρίσης. Πρέπει, λοιπόν, να επιστρέψουμε σε αυτό το πλαίσιο και να επιλύσουμε τις διαφορές στην Υεμένη. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης. Από την άλλη, υπάρχουν οι αντάρτες Χούθι, οι οποίοι συνδέονται με το σιιτικό Ιράν. Πρέπει να πιεστούν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αλλά οι πρόσφατες επιθέσεις τους σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα πρέπει να σταματήσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η Γαλλία έχει αναπτύξει το πολεμικό της ναυτικό στην περιοχή. Πιστεύω ότι θα ανανεώσουμε την επιχείρηση. Δεν γνωρίζω τις ακριβείς λεπτομέρειες, αλλά υποθέτω ότι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε. Εάν χρειαστεί, είναι πολύ πιθανό ότι θα υπάρξει ανανέωση της επιχείρησης.

Ερ.: Στις αρχές Ιανουαρίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε ψήφισμα για τη Λιβύη, σύμφωνα με το οποίο το εμπάργκο όπλων δεν θα εφαρμόζεται πλέον σε στρατιωτικά πλοία και αεροσκάφη. Η Λιβύη παραμένει σε πλήρως ασταθή κατάσταση. Πως φτάσατε σε αυτή την απόφαση; Ποια είναι η θέση της Γαλλίας; 

Απ.: Έχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Αυτή η κατάσταση στη Λιβύη υφίσταται από το 2011. Φυσικά, υπήρξε η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ, που είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας και η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία μετά το 2012. Αυτό που είναι απογοητευτικό είναι ότι οι βασικοί παίκτες, τα Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και οι περιφερειακοί παράγοντες δεν διαφωνούν τόσο πολύ μεταξύ τους. Φυσικά, κάποιες χώρες υποστήριξαν τον Χ. Χάφταρ, άλλες υποστήριξαν την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης. Αλλά πλέον έχει έρθει η ώρα να πιέσουμε τις λιβυκές πλευρές να προχωρήσουν σε συμφιλίωση. Θα ήταν θετικό να διεξαχθούν γενικές εκλογές στη Λιβύη, καθώς ο λαός της χώρας επιθυμεί να κλείσει αυτό το κεφάλαιο και να εκλέξει τη δική του ηγεσία. 

Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι διάφορες πλευρές στη Λιβύη θα συνεργαστούν, θα προχωρήσουν προς εκλογές και ότι η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ, θα εγγυηθεί πως θα υπάρξει μία ενιαία διακυβέρνηση στη χώρα. Είναι δύσκολο, γιατί η Λιβύη ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά ενωμένη χώρα. Ο Καντάφι κυβερνούσε μέσω των φυλών, χωρίς μια κεντρική κρατική διοίκηση. Επομένως, οι Λίβυοι δεν έχουν εμπειρία από ένα ενιαίο, οργανωμένο κράτος. Πρέπει να τους βοηθήσουμε. Για αυτόν τον λόγο υπάρχει ο ΟΗΕ. Πρόσφατα, συμφωνήσαμε στον διορισμό ενός νέου ειδικού απεσταλμένου, μιας πολύ ικανής διπλωμάτη από την Γκάνα. Πρόκειται για θετική εξέλιξη και θα τη στηρίξουμε ώστε να εφαρμόσει τον οδικό χάρτη για πολιτική ενότητα, εκλογές και μεταρρυθμίσεις. 

Ένα σημαντικό ζήτημα είναι επίσης η διαχείριση των πόρων της Λιβύης. Η Λιβύη δεν είναι φτωχή χώρα είναι πολύ πλούσια σε πετρέλαιο. Το ερώτημα είναι πώς θα διαχειριστεί τον πλούτο της με σωστό τρόπο.

Όπως αναφέρατε, υπάρχει επίσης διακίνηση όπλων και ανθρώπων, κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναπτύξει επιχείρηση στη Μεσόγειο για τον έλεγχο αυτών των δραστηριοτήτων. Πιθανώς θα πρέπει να συνεχιστεί, ακόμα κι αν είναι μια δύσκολη αποστολή».

Ερ.: Μετά τη δήλωση του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ότι εξετάζει την διεκδικήσει τη κυριαρχία επί της Διώρυγας του Παναμά, η κυβέρνηση του Παναμά έθεσε το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ποια είναι η θέση της Γαλλίας, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας; 

Απ.: Είναι πολύ απλό. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για δύο πράγματα: Πρώτον, το ότι ο Παναμάς είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Δεύτερον, η Διώρυγα του Παναμά ανήκει στον Παναμά. Οφείλουμε να σεβαστούμε την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία όλων των μελών του ΟΗΕ, ανεξαρτήτως μεγέθους, συμπεριλαμβανομένου του Παναμά. Επομένως, η θέση μας είναι απολύτως ξεκάθαρη.

Ερ.: Το Συμβούλιο Ασφαλείας ανανέωσε την εντολής της UNFICYP. Πώς ήταν η διαδικασία διαβουλεύσεων; Υποστηρίζει η Γαλλία τις προσπάθειες του Γενικού Γραμματέα για την εξεύρεση κοινού εδάφους μεταξύ των δύο πλευρών με σκοπό την επανέναρξη των συνομιλιών; 

Απ.: Η UNFICYP (Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο) βρίσκεται στο νησί εδώ και πολλά χρόνια. Πρέπει να παραμείνει εκεί, διότι δεν έχει βρεθεί λύση στο ζήτημα. Η αποστολή της UNFICYP είναι να εγγυάται την ασφάλεια στη γραμμή αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ανανέωσε την απόφαση για την ανανέωση της εντολής της UNFICYP. Σε αυτό δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Η Γαλλία υποστηρίζει πάντα αυτή τη διαδικασία. Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι κατά πόσο υπάρχει περιθώριο για συζήτηση μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων. Πάντα ήμασταν υπέρ του διαλόγου, αλλά με μια ξεκάθαρη προσέγγιση: Η λύση που προωθείται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και βασίζεται σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι για πολλά χρόνια υπήρχε κάποια συναίνεση πάνω σε αυτή τη βάση. Τώρα, όμως, η τουρκοκυπριακή πλευρά, με την υποστήριξη της Τουρκίας, προωθεί ένα είδος λύσης δύο κρατών, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την προσέγγιση του ΟΗΕ. 

Φυσικά, οι συνομιλίες πρέπει να ξαναρχίσουν, αλλά αν οι στόχοι των δύο πλευρών είναι τόσο διαφορετικοί, η διαδικασία καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Εάν υπάρχει περιθώριο για συζήτηση, τότε ναι, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να επανεκκινήσουν. Αλλά αν το όραμα των δύο πλευρών για το μέλλον είναι τελείως αντίθετο - και ειδικά αν η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία επιμένουν στη λεγόμενη λύση δύο κρατών, μια τέτοια λύση δεν θα είναι καλή για την Κύπρο.

ΠΗΓΗ https://www.real.gr