Από το ιστολόγιο http://www.sigmalive.com/news/politics/406108
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗΣ «Χρειάζεται Πρόεδρος ανεπηρέαστος και καθαρός"
ΦΩΤΗΣ ΦΩΤΙΟΥ «Αν δεν αποδεχθεί την πρότασή μας, φεύγουμε»
Η κορυφαία πράξη στο θέατρο των αμφισημιών…
ΤΟ ΔΗΚΟ θέλει ν’ ανοίξει την πόρτα εξόδου από την Κυβέρνηση, ή, αντίθετα, να την κλείσει για τα καλά;
"Με τη σταθερά ασταθή πολιτική του την τελευταία τριετία, το Δημοκρατικό Κόμμα επιβεβαιώνει, πλήρως, την αρχή… της επαληθευσιμότητας"
Στο θέατρο των αμφισημιών ήταν η κορύφωση της τελευταίας πράξης… Ή θα επακολουθήσουν κι άλλες, σ’ ένα επαναλαμβανόμενο μονόπρακτο μικροπολιτικών επεισοδίων; Το Δημοκρατικό Κόμμα, με τη σταθερά ασταθή πολιτική του την τελευταία τριετία, επιβεβαιώνει, πλήρως, την αρχή… της επαληθευσιμότητας - επαληθεύει την προσήλωσή του στα double mind games, στις αμφίπλευρες διαπλεύσεις, στις αμφισημίες πολιτικών και λόγων. Η πρόσφατη πρωτοβουλία της ηγεσίας του, με την κατάθεση, ονομαστικώς, προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά, κατ’ ουσίαν, μόνον προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, της πρότασης «εξόδου από την κρίση» - άλλος ένας περιφανής ευφημισμός που βουλιάζει στο ολισθηρό βάραθρο των γεγονότων - δεν φαίνεται ν’ αποτελεί άλλο από ένα προσφυέστατο σόφισμα αναγωγής της «πραγματικότητας στα μέτρα μας».
Το ευπροσάρμοστο μιας, στην πραγματικότητα, άκαμπτης στρατηγικής εξουσιαστικής επένδυσης, στην απαίτηση της περίστασης, ώστε να την αναπλάσει κατ’ εικόναν. Εδώ και αρκετές ημέρες, άπαντες σχεδόν επιχειρούν να ερμηνεύσουν το υπονοούμενο πρόσημο της παρέμβασης Καρογιάν: θέλει ν’ ανοίξει την πόρτα εξόδου από την Κυβέρνηση, ή, αντίθετα, να την κλείσει για τα καλά; Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι, οι αναλυτές κ.τ.λ., όσοι ακόμη δεν τους έχει εγκαταλείψει η απαντοχή της διαπάλης με τα μασκαρέματα των πολιτικών γρίφων, είχαν αποδυθεί σ’ ένα διαγκωνισμό αποκρυπτογράφησης της γεμάτης αοριστολογίες, γενικότητες, διφορούμενα, αποκρύψεις και ασάφειες ΔΗΚΟϊκής πλατφόρμας, που, όπως εμφαίνεται από τον πλήρη παροπλισμό των συλλογικών οργάνων, εξυφάνθηκε στα μυαλά περινούστατων επικοινωνιολόγων και προεδρικών συμβούλων.
«Take it or leave it»
Και προεβλήθη από την ηγεσία του ΔΗΚΟ με μιαν αδιαπραγμάτευτη πυγμή, ως ο εθνοσωτήριος «εκβιασμός» που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Η σημειολογία κορυφής, ωστόσο, που ακολούθησε την…ανάλαφρη μπόρα των μικροπολιτικών διενέξεων - ίδε παραίτηση ΔΗΚΟϊκών υπουργών, διάλυση υπουργικού συμβουλίου, αλληλοκατηγορίες κυβερνητικών εταίρων - αποκατέστησε την πρωτοβουλία του ΔΗΚΟ στη δέλτο του προτέρου… εντίμου βίου του. Την απόδυση σε μια επιχείρηση ανίχνευσης κοινού… συναλλακτικού εδάφους - μέσα σε διάθεση αμοιβαίως παρελκυστική και σε πείσμα της επιτακτικότητας των στιγμών -, με την πατροπαράδοτη κρυψίνοια και τις γνωστές υψιπετείς κορώνες περί ευθύνης, περίσκεψης, χρέους και όλα τα άλλα
φαιδρά παρόμοια. Όλο αυτό το σκηνικό καθιστά σαφές ότι βαθύτερη πρόθεση του Μ. Καρογιάν και του σκληρού πυρήνα που τον περιστοιχίζει είναι - ανεξαρτήτως προς ποια κατεύθυνση θα τρέξει το λαγουδάκι που έβγαλε χθες ο μέγας ταχυδακτυλουργός από το καπέλο του, προς ή έξω από το Προεδρικό - η παραμονή στην Κυβέρνηση και ότι, η περιλάλητη στρατηγική φόρμουλα εθνικής σωτηρίας των πέντε σημείων και των δεκάδων αδιευκρίνιστων υποσημειώσεων, δεν είναι τίποτε άλλο από μια νέα πλατφόρμα παραμονής στην Κυβέρνηση, διαμορφωμένη με τέτοιον τρόπο που να ικανοποιεί την πάγκοινη σχεδόν απαίτηση για παραίτηση του Προέδρου Χριστόφια και της κυβέρνησής του, που στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ εκφράζεται με την εναγώνια κραυγή της βάσης για άμεση αποχώρηση.
Αντίδραση στα… άκρα
Η διαφορά του προηγούμενου σκηνικού με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, είναι ότι, τώρα, το υπόβαθρο στήριξης των επιλογών του Μ. Καρογιάν έχει εξασθενήσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν του επιτρέπει ούτε ευχερείς «αναδιπλώσεις» ούτε αμφίπλευρους διασκελισμούς χωρίς ευρύτερες συναινέσεις. Και είναι δεδηλωμένη, πλέον, παρότι όχι δημοσίως, η αποφασιστικότητα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, να καταστεί ανάχωμα σε μια νέα «επιχείρηση εμπαιγμού» του ΔΗΚΟ και ρυμούλκησής του στο κυβερνητικό άρμα χάριν εξυπηρέτησης νεφελωδών προσχημάτων, υπό το πρόσημο της συνεχιζόμενης επίκλησης αφηρημένων αρχών - όπως περιφρούρηση της πολιτικής σταθερότητας, εμπέδωση της ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο κ.λπ. – που έχουν αναιρεθεί από την ίδια την πραγματικότητα, ενώ και οι όροι πραγμάτωσής τους έχουν αντιστραφεί πλήρως - όχι πια γύρω από τον Πρόεδρο και την Κυβέρνησή του, αλλά εναντίον του. Μπορεί, λοιπόν, ο Μάριος Καρογιάν, ως επιδέξιος ράφτης, να επιχείρησε να βάλει το σώμα της περίστασης στο κοστούμι των δικών του στοχεύσεων της στιγμής, ωστόσο η συγκυρία, με τις δυσβάστακτες δυσπλασίες της, καθιστά τη συμβίωση μαζί του εξαιρετικά άβολη. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αρκετά στελέχη εξέφραζαν τις τελευταίες ημέρες την εκτίμηση ότι, «αν και αυτήν τη φορά ζήσουμε το ίδιο σενάριο, με το ΔΗΚΟ να ρυμουλκείται σε επιλογές που αντίκεινται τόσο στις αρχές όσο και στις θέσεις του μέσα σε μια λογική παζαρέματος, τότε η αντίδραση θα είναι ακραία», χωρίς, ωστόσο, να διευκρινίζουν σε τι θα συνίσταται αυτή. Για να προσθέσουν: «Είναι θέμα, πλέον, και προσωπικής αξιοπρέπειας για τα στελέχη, και όχι μόνο για το κόμμα», εκφράζοντας, παράλληλα, την εκτίμηση πως «η υπό διαμόρφωση κυβέρνηση θα είναι εξαιρετικά ληξιπρόθεσμη, είναι δύσκολο να ανθέξει πέραν από μερικές εβδομάδες, και θα είναι καταστροφικό ρίσκο η συμμετοχή σ’ αυτήν». Οι επόμενες μέρες, ασφαλώς, θα δείξουν και την ικανότητα αυτών των στελεχών, να απορροφήσουν, επιτυχώς, τους κραδασμούς ενός ενδεχόμενου νέου «εμπαιγμού».
ΑΠΟ την άλλη, το νέο crush test παραμονής ή αποχώρησης του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση αποτελεί και μια νέα «δοκιμασία» των εσωκομματικών ισορροπιών, θα κρίνει, με άλλα λόγια, πώς λειτουργούν οι νέοι συσχετισμοί δύναμης στο εσωτερικό του κόμματος, μετά και την «ιδιάζουσα» θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Μάρκος Κυπριανού, έπειτα από την αποχώρησή του από το κυβερνητικό σχήμα, και ο οποίος βρίσκεται στην αναζήτηση νέου πολιτικού ρόλου. Κομματικές πηγές σχολίαζαν χθες ότι, εν αναμονή των εξελίξεων στο πεδίο της διαβούλευσης με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ανεξαρτήτως της τελικής της έκβασης, το κόμμα βρίσκεται ήδη σ’ ένα εξουθενωτικό bra de fer με την αξιοπιστία του.
Και αυτό δεν αφορά μόνο (και τόσο) στο ενδεχόμενο παραμονής, αλλά (και όσο) στους όρους της παραμονής, στο κατά πόσο, δηλαδή, αυτοί θα είναι «επαρκείς» και ανταποκρινόμενοι στην αναπαλλοτρίωτη δεσμευτικότητα με την οποία τους έχει προτάξει το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι, η κρισιμότητα της στιγμής, που προβάλλει αμείλικτα με φόντο την αποδεδειγμένη κυβερνητική ανεπάρκεια, ανικανότητα και ανευθυνότητα, αλλά και η επίμονη λαϊκή απαίτηση για ριζική κυβερνητική αλλαγή, έχει εξουδετερώσει, τόσο πολιτικά όσο και «ηθικά», τον ελιγμό Καρογιάν, αφαιρώντας του κάθε δικαιολογητική ή νομιμοποιητική ισχύ. Γιατί, επί της ουσίας, το διακύβευμα της συγκυρίας είναι η κρίση κυβερνησιμότητας, που συναρτάται με τη γενικότερη κρίση του πολιτικού συστήματος, και όχι η ικανοποίηση κάποιων απαιτήσεων του ΔΗΚΟ, ιδία στο Κυπριακό, από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Υπό αυτή την έννοια, η παραμονή σε μια δικομματική κυβέρνηση, με το επικοινωνιακό επίχρισμα της συμμετοχής κάποιων υποτιθέμενων προσωπικοτήτων ευρείας αποδο-χής, δεν διαφοροποιεί την πολιτική απαίτη- ση της συγκυρίας. Έναντι της οποίας, το ΔΗΚΟ, γι’ ακόμη μια φορά, δείχνει ότι θα υπολειφθεί δραματικά.
Φώτης Φωτίου: Το ΔΗΚΟ βάζει υπεράνω όλων την πολιτική σταθερότητα
«Αν δεν αποδεχθεί την πρότασή μας, φεύγουμε»
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ τονίζει πως προϋπόθεση για παραμονή του κόμματος στην Κυβέρνηση είναι να γίνει αποδεκτή η πρότασή του για σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας αποδοχής
Ξεκάθαρο μήνυμα πως αν δεν ικανοποιηθεί η πρόταση του ΔΗΚΟ για σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας αποδοχής στη βάση νέου κοινού προγράμματος διακυβέρνησης, τότε το κόμμα του δεν θα διστάσει ν’ αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα, στέλνει ο εκπρόσωπος Τύπου του Δημοκρατικού Κόμματος, Φώτης Φωτίου.
Ο κ. Φωτίου τονίζει ότι σε αυτές τις κρίσιμες ώρες για τον τόπο πρέπει να επιδειχθεί απ’ όλους γενναιότητα και να γίνουν υπερβάσεις. «Αν όλοι», σημειώνει, «εννοούμε ότι θέλουμε ενότητα και συναίνεση, πρέπει να το δείξουμε στην πράξη». Πρόσθεσε δε, πως αν αποδειχθεί ότι η επίκληση της ενότητας είναι σύνθημα κενό περιεχομένου, τότε αυ-τοί που την επικαλούνται χωρίς να την εννοούν, θα κριθούν από το λαό. Όσον αφορά τη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, ο Φώτης Φωτίου υπογράμμισε πως σε αυτήν, ο κ. Καρογιάν εξήγησε πλήρως τη σημασία σχηματισμού μιας Κυβέρνησης ευρείας αποδοχής, καθώς και τους τρόπους υλοποίησης της πρότασης που απηύθυνε το ΔΗΚΟ, τόσο στην Κυβέρνηση όσο και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. «Εάν δεν σχεδιάσουμε από την αρχή, εάν δεν συμφωνήσουμε σε κοινούς παρονομαστές και σ’ ένα μίνιμουμ πρόγραμμα όλοι, πώς θα βγούμε από την κρίση», διερωτήθηκε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ. Σημειωτέον ότι η παρούσα συνέντευξη λήφθηκε την περασμένη Παρασκευή, πριν ακόμα καθοριστεί νέα συνάντηση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και του προέδρου του ΔΗΚΟ, Μάριου Καρογιάν.
Σε τι ακριβώς αποσκοπεί η πρόταση του ΔΗΚΟ για σχηματισμό Κυβέρνησης ευρείας αποδοχής και, μάλιστα, στη βάση ενός νέου κοινού προγράμματος διακυβέρνησης;
Αυτές τις κρίσιμες ώρες, τις πιο κρίσιμες από το 1974, πρέπει όλοι να υπερβούμε εαυτόν. Τόσο οι πολιτικές δυνάμεις όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όλοι μας πρέπει να θέσουμε πάνω από το κομματικό συμφέρον, για μια φορά, το συμφέρον του τόπου μας. Αν όλοι εννοούμε ότι θέλουμε ενότητα και συναίνεση, πρέπει με γενναιότητα να το δείξουμε στην πράξη. Εμείς με τη συγκεκριμένη πρόταση απευθυνθήκαμε, όχι μόνο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά σε όλα τα κόμματα, λέγοντας μέσα από αυτήν ότι μόνο εάν ξεκινήσουμε από μηδενική βάση όσον αφορά ένα κοινό πρόγραμμα για όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, όπως είναι το εθνικό, η οικονομία και η ενέργεια, αλλά και η αναδιοργάνωση του ίδιου του κράτους, θα μπορέσει ο Κύπριος πολίτης να επανακτήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη του προς την Πολιτεία και προς τους θεσμούς της. Επιβάλλεται εδώ και τώρα να γίνουν πράγματα, για να κερδίσουμε ως πολιτική ηγεσία ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Και είναι γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, που πρέπει ν’ αρχίσουμε από μηδενική βάση ένα κοινό πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει και χρονοδιάγραμμα, αλλά και συγκεκριμένους τρόπους υλοποίησής του. Εμείς με αυτήν την πρόταση πήγαμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και με αυτήν την πρόταση, το τονίζω, θα πάμε μέχρι τέλους. Εάν δεν γίνει αποδεχτή, δεν μπορούμε να είμαστε σε καμία Κυβέρνηση. Και θέλω ακόμα να υποβάλω το εξής: Εμείς πάντοτε βάζουμε πάνω απ’ όλα την πολιτική σταθερότητα στον τόπο. Γιατί αυτό είναι το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει αυτός ο τόπος από το 1974 και πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Εμείς, είτε εντός είτε εκτός της Κυβέρνησης, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στον τόπο.
Αν αυτή η πρότασή σας, όπως την περιγράψατε πιο πάνω, δεν γίνει αποδεκτή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι πιθανό το ΔΗΚΟ ν’ αποχωρήσει από την Κυβέρνηση;
Ασφαλώς, όλα είναι πιθανά. Επαναλαμβάνω γι’ ακόμα μια φορά. Τώρα έχουμε μπροστά μας νέα δεδομένα και δεν γίνεται να κολλάμε σ’ ένα προεκλογικό πρόγραμμα που έγινε πριν από τριάμισι χρόνια, κάτω από άλλα δεδομένα. Και ρωτώ: Όταν καταρτιζόταν το προεκλογικό πρόγραμμα, υπήρχε οικονομική κρίση; Ασφαλώς όχι. Τώρα, όμως, υπάρχει και βρισκόμαστε στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων χρόνων. Πρόσφατα υποβαθμίστηκε, τόσο η οικονομία μας όσο και οι τράπεζες. Τι άλλο αναμένουμε δηλαδή; Εάν δεν σχεδιάσουμε από την αρχή, δεν συμφωνήσουμε σε κοινούς παρονομαστές και σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα από την αρχή όλοι, πώς θα βγούμε από την κρίση;
Γ. Κολοκασίδης: Η απόφαση του δικαστηρίου θεμελιώνει την εσωκομματική δημοκρατία
«Χρειάζεται Πρόεδρος ανεπηρέαστος και καθαρός» Δεν μπορεί αυτός που μετέχει στις πολιτικές ευθύνες να χειρίζεται και το θέμα της θεραπείας, τονίζει ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Γιώργος Κολοκασίδης, επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να επιλυθεί η κρίση με τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ηγείται κυβέρνησης εθνικής ενότητας
Οαναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ Γιώργος Κολοκασίδης στην πρώτη του συνέντευξη μετά τη δικαιωτική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, που τον αποκαθιστά στο δεύτερο τη τάξει αξίωμα του κόμματος, τονίζει ότι η εν λόγω απόφαση θα έχει κατακλυσμικές επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα, καθώς καλύπτει το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας εν γένει, ρυθμίζοντας φαινόμενα αντιδημοκρατικής λειτουργίας και αρχηγικού αυταρχισμού. Αναφερόμενος, επίσης, στις πολιτικές εξελίξεις μετά την τραγωδία στο Μαρί, επισημαίνει ότι η παρούσα κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί με την παραμονή του Δημήτρη Χριστόφια στην ηγεσία του κράτους, καθώς σ’ αυτόν και την κυβέρνησή του επιμερίζονται σοβαρές ευθύνες.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η νομική αλλά και η πολιτική σημασία της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου;
Δεν μπορεί να υπερτονιστεί η σημασία της απόφασης. Και με αφορμή την ερώτησή σας, θα έλεγα ότι καταδεικνύει ότι το νομικό δεν ξεχωρίζει πάντοτε από το πολιτικό. Δηλαδή, αν ένας αρχηγός κόμματος μετέλθει αντιδημοκρατικές μεθόδους για να εξουδετερώσει πολιτικά έναν αντίπαλο, τότε ενδέχεται να έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη. Και βεβαίως το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με διαγραφές. Η απόφαση καλύπτει το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας εν γένει. Η πολιτική σημασία είναι, ειδικότερα για την περίπτωσή μου, ότι αναστέλλεται η διαγραφή μου και η παράλληλη απώλεια του αξιώματός μου. Ουσιαστικά, μέχρι ν’ ανατραπεί κατ’ έφεσιν το διάταγμα, αν ανατραπεί, ή μέχρι να αποφασιστεί επί της ουσίας η υπόθεση, το διάταγμα αυτό υφίσταται και δεσμεύει. Επειδή πολλοί αποδίδουν την από- φαση σε πεπαλαιωμένη νομολογία, είναι χρήσιμο να λεχθεί ότι η απόφαση εν πολλοίς βασίζεται στο νόμο 20(Ι) του 2011, όπου η ίδια η Βουλή εισάγει υποχρεώσεις προς τα κόμματα σε ό,τι αφορά την εσωκομματική δημοκρατία και επίσης θεσμοθετεί τον τρόπο ενάγειν και ενάγεσθαι για τα κόμματα. Συνεπώς η ίδια η Βουλή, και γι’ αυτό πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο Ανδρέας Αγγελίδης, προέκρινε στενότερο έλεγχο των κομμάτων.
Κατακλυσμικές οι επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα
Θεωρείτε ότι θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος;
Όχι απλώς ευρύτερες, αλλά θα έλεγα και κατακλυσμικές. Διότι, η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη ειδικότερα δεν σηκώνουν τα χέρια μπροστά στον αυθαίρετο χαρακτηρισμό μιας πράξης ως πολιτικής. Η διαδικασία λήψης της απόφασης υπάγεται σε θεσμικό έλεγχο δημοκρατικότητας. Θεωρητικά, δηλαδή, αν μια κομματική ηγεσία αποφασίσει να αγνοήσει όργανο το οποίο καθορίζεται καταστατικά ως αρμόδιο, τότε ενδέχεται το ίδιο το όργανο ή μέλη με έννομο συμφέρον να προσβάλουν την πράξη ως αντικαταστατική. Η Δικαιοσύνη δεν θα εκδίδει πολιτικές αποφάσεις. Θα διασφαλίζει απλώς την τήρηση των καταστατικών και δημοκρατικών λειτουργιών. Με άλλα λόγια, διασφαλίζεται η ισότητα των όπλων και οι ίσοι κανόνες του πολιτικού παιγνιδιού. Αυτό όχι μόνο δεν σημαίνει επέμβαση στις πολιτικές αποφάσεις, αλλά αντιθέτως σημαίνει διασφάλιση ότι, πολιτικές αποφάσεις που θα λαμβάνονται, δεν θα στρεβλώνονται, διότι η ηγεσία κρατά και το μαχαίρι και το κρέας.
Αυτό, διατείνονται κάποιοι, συνιστά επέμβαση στις πολιτικές αποφάσεις των κομμάτων.
Όχι. Ο αυταρχισμός των κομματικών ηγεσιών είναι αυτός που επεμβαίνει και στρεβλώνει τις αποφάσεις. Πάρτε, για παράδειγμα, την απόφαση του ΔΗΣΥ να ψηφίσει ναι στο δημοψήφισμα. Φάνηκε από τις κάλπες εξόδου ότι ο κόσμος του ΔΗΣΥ καταψήφισε τη στάση της ηγεσίας. Αν οι διαδικασίες λειτουργούσαν απόλυτα ομαλά και η βούληση της βάσης μεταφραζόταν ατόφια σε κομματική απόφαση, δεν θα είχαμε το φαινόμενο κομματικές ηγεσίες να αλλοιώνουν τις αποφάσεις της βάσης τους. Αυτό δεν είναι μεγάλο όφελος για τη δημοκρατία;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗΣ «Χρειάζεται Πρόεδρος ανεπηρέαστος και καθαρός"
ΦΩΤΗΣ ΦΩΤΙΟΥ «Αν δεν αποδεχθεί την πρότασή μας, φεύγουμε»
Η κορυφαία πράξη στο θέατρο των αμφισημιών…
ΤΟ ΔΗΚΟ θέλει ν’ ανοίξει την πόρτα εξόδου από την Κυβέρνηση, ή, αντίθετα, να την κλείσει για τα καλά;
"Με τη σταθερά ασταθή πολιτική του την τελευταία τριετία, το Δημοκρατικό Κόμμα επιβεβαιώνει, πλήρως, την αρχή… της επαληθευσιμότητας"
Στο θέατρο των αμφισημιών ήταν η κορύφωση της τελευταίας πράξης… Ή θα επακολουθήσουν κι άλλες, σ’ ένα επαναλαμβανόμενο μονόπρακτο μικροπολιτικών επεισοδίων; Το Δημοκρατικό Κόμμα, με τη σταθερά ασταθή πολιτική του την τελευταία τριετία, επιβεβαιώνει, πλήρως, την αρχή… της επαληθευσιμότητας - επαληθεύει την προσήλωσή του στα double mind games, στις αμφίπλευρες διαπλεύσεις, στις αμφισημίες πολιτικών και λόγων. Η πρόσφατη πρωτοβουλία της ηγεσίας του, με την κατάθεση, ονομαστικώς, προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά, κατ’ ουσίαν, μόνον προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, της πρότασης «εξόδου από την κρίση» - άλλος ένας περιφανής ευφημισμός που βουλιάζει στο ολισθηρό βάραθρο των γεγονότων - δεν φαίνεται ν’ αποτελεί άλλο από ένα προσφυέστατο σόφισμα αναγωγής της «πραγματικότητας στα μέτρα μας».
Το ευπροσάρμοστο μιας, στην πραγματικότητα, άκαμπτης στρατηγικής εξουσιαστικής επένδυσης, στην απαίτηση της περίστασης, ώστε να την αναπλάσει κατ’ εικόναν. Εδώ και αρκετές ημέρες, άπαντες σχεδόν επιχειρούν να ερμηνεύσουν το υπονοούμενο πρόσημο της παρέμβασης Καρογιάν: θέλει ν’ ανοίξει την πόρτα εξόδου από την Κυβέρνηση, ή, αντίθετα, να την κλείσει για τα καλά; Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι, οι αναλυτές κ.τ.λ., όσοι ακόμη δεν τους έχει εγκαταλείψει η απαντοχή της διαπάλης με τα μασκαρέματα των πολιτικών γρίφων, είχαν αποδυθεί σ’ ένα διαγκωνισμό αποκρυπτογράφησης της γεμάτης αοριστολογίες, γενικότητες, διφορούμενα, αποκρύψεις και ασάφειες ΔΗΚΟϊκής πλατφόρμας, που, όπως εμφαίνεται από τον πλήρη παροπλισμό των συλλογικών οργάνων, εξυφάνθηκε στα μυαλά περινούστατων επικοινωνιολόγων και προεδρικών συμβούλων.
«Take it or leave it»
Και προεβλήθη από την ηγεσία του ΔΗΚΟ με μιαν αδιαπραγμάτευτη πυγμή, ως ο εθνοσωτήριος «εκβιασμός» που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Η σημειολογία κορυφής, ωστόσο, που ακολούθησε την…ανάλαφρη μπόρα των μικροπολιτικών διενέξεων - ίδε παραίτηση ΔΗΚΟϊκών υπουργών, διάλυση υπουργικού συμβουλίου, αλληλοκατηγορίες κυβερνητικών εταίρων - αποκατέστησε την πρωτοβουλία του ΔΗΚΟ στη δέλτο του προτέρου… εντίμου βίου του. Την απόδυση σε μια επιχείρηση ανίχνευσης κοινού… συναλλακτικού εδάφους - μέσα σε διάθεση αμοιβαίως παρελκυστική και σε πείσμα της επιτακτικότητας των στιγμών -, με την πατροπαράδοτη κρυψίνοια και τις γνωστές υψιπετείς κορώνες περί ευθύνης, περίσκεψης, χρέους και όλα τα άλλα
φαιδρά παρόμοια. Όλο αυτό το σκηνικό καθιστά σαφές ότι βαθύτερη πρόθεση του Μ. Καρογιάν και του σκληρού πυρήνα που τον περιστοιχίζει είναι - ανεξαρτήτως προς ποια κατεύθυνση θα τρέξει το λαγουδάκι που έβγαλε χθες ο μέγας ταχυδακτυλουργός από το καπέλο του, προς ή έξω από το Προεδρικό - η παραμονή στην Κυβέρνηση και ότι, η περιλάλητη στρατηγική φόρμουλα εθνικής σωτηρίας των πέντε σημείων και των δεκάδων αδιευκρίνιστων υποσημειώσεων, δεν είναι τίποτε άλλο από μια νέα πλατφόρμα παραμονής στην Κυβέρνηση, διαμορφωμένη με τέτοιον τρόπο που να ικανοποιεί την πάγκοινη σχεδόν απαίτηση για παραίτηση του Προέδρου Χριστόφια και της κυβέρνησής του, που στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ εκφράζεται με την εναγώνια κραυγή της βάσης για άμεση αποχώρηση.
Αντίδραση στα… άκρα
Η διαφορά του προηγούμενου σκηνικού με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, είναι ότι, τώρα, το υπόβαθρο στήριξης των επιλογών του Μ. Καρογιάν έχει εξασθενήσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν του επιτρέπει ούτε ευχερείς «αναδιπλώσεις» ούτε αμφίπλευρους διασκελισμούς χωρίς ευρύτερες συναινέσεις. Και είναι δεδηλωμένη, πλέον, παρότι όχι δημοσίως, η αποφασιστικότητα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, να καταστεί ανάχωμα σε μια νέα «επιχείρηση εμπαιγμού» του ΔΗΚΟ και ρυμούλκησής του στο κυβερνητικό άρμα χάριν εξυπηρέτησης νεφελωδών προσχημάτων, υπό το πρόσημο της συνεχιζόμενης επίκλησης αφηρημένων αρχών - όπως περιφρούρηση της πολιτικής σταθερότητας, εμπέδωση της ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο κ.λπ. – που έχουν αναιρεθεί από την ίδια την πραγματικότητα, ενώ και οι όροι πραγμάτωσής τους έχουν αντιστραφεί πλήρως - όχι πια γύρω από τον Πρόεδρο και την Κυβέρνησή του, αλλά εναντίον του. Μπορεί, λοιπόν, ο Μάριος Καρογιάν, ως επιδέξιος ράφτης, να επιχείρησε να βάλει το σώμα της περίστασης στο κοστούμι των δικών του στοχεύσεων της στιγμής, ωστόσο η συγκυρία, με τις δυσβάστακτες δυσπλασίες της, καθιστά τη συμβίωση μαζί του εξαιρετικά άβολη. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που αρκετά στελέχη εξέφραζαν τις τελευταίες ημέρες την εκτίμηση ότι, «αν και αυτήν τη φορά ζήσουμε το ίδιο σενάριο, με το ΔΗΚΟ να ρυμουλκείται σε επιλογές που αντίκεινται τόσο στις αρχές όσο και στις θέσεις του μέσα σε μια λογική παζαρέματος, τότε η αντίδραση θα είναι ακραία», χωρίς, ωστόσο, να διευκρινίζουν σε τι θα συνίσταται αυτή. Για να προσθέσουν: «Είναι θέμα, πλέον, και προσωπικής αξιοπρέπειας για τα στελέχη, και όχι μόνο για το κόμμα», εκφράζοντας, παράλληλα, την εκτίμηση πως «η υπό διαμόρφωση κυβέρνηση θα είναι εξαιρετικά ληξιπρόθεσμη, είναι δύσκολο να ανθέξει πέραν από μερικές εβδομάδες, και θα είναι καταστροφικό ρίσκο η συμμετοχή σ’ αυτήν». Οι επόμενες μέρες, ασφαλώς, θα δείξουν και την ικανότητα αυτών των στελεχών, να απορροφήσουν, επιτυχώς, τους κραδασμούς ενός ενδεχόμενου νέου «εμπαιγμού».
ΑΠΟ την άλλη, το νέο crush test παραμονής ή αποχώρησης του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση αποτελεί και μια νέα «δοκιμασία» των εσωκομματικών ισορροπιών, θα κρίνει, με άλλα λόγια, πώς λειτουργούν οι νέοι συσχετισμοί δύναμης στο εσωτερικό του κόμματος, μετά και την «ιδιάζουσα» θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Μάρκος Κυπριανού, έπειτα από την αποχώρησή του από το κυβερνητικό σχήμα, και ο οποίος βρίσκεται στην αναζήτηση νέου πολιτικού ρόλου. Κομματικές πηγές σχολίαζαν χθες ότι, εν αναμονή των εξελίξεων στο πεδίο της διαβούλευσης με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ανεξαρτήτως της τελικής της έκβασης, το κόμμα βρίσκεται ήδη σ’ ένα εξουθενωτικό bra de fer με την αξιοπιστία του.
Και αυτό δεν αφορά μόνο (και τόσο) στο ενδεχόμενο παραμονής, αλλά (και όσο) στους όρους της παραμονής, στο κατά πόσο, δηλαδή, αυτοί θα είναι «επαρκείς» και ανταποκρινόμενοι στην αναπαλλοτρίωτη δεσμευτικότητα με την οποία τους έχει προτάξει το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι, η κρισιμότητα της στιγμής, που προβάλλει αμείλικτα με φόντο την αποδεδειγμένη κυβερνητική ανεπάρκεια, ανικανότητα και ανευθυνότητα, αλλά και η επίμονη λαϊκή απαίτηση για ριζική κυβερνητική αλλαγή, έχει εξουδετερώσει, τόσο πολιτικά όσο και «ηθικά», τον ελιγμό Καρογιάν, αφαιρώντας του κάθε δικαιολογητική ή νομιμοποιητική ισχύ. Γιατί, επί της ουσίας, το διακύβευμα της συγκυρίας είναι η κρίση κυβερνησιμότητας, που συναρτάται με τη γενικότερη κρίση του πολιτικού συστήματος, και όχι η ικανοποίηση κάποιων απαιτήσεων του ΔΗΚΟ, ιδία στο Κυπριακό, από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Υπό αυτή την έννοια, η παραμονή σε μια δικομματική κυβέρνηση, με το επικοινωνιακό επίχρισμα της συμμετοχής κάποιων υποτιθέμενων προσωπικοτήτων ευρείας αποδο-χής, δεν διαφοροποιεί την πολιτική απαίτη- ση της συγκυρίας. Έναντι της οποίας, το ΔΗΚΟ, γι’ ακόμη μια φορά, δείχνει ότι θα υπολειφθεί δραματικά.
Φώτης Φωτίου: Το ΔΗΚΟ βάζει υπεράνω όλων την πολιτική σταθερότητα
«Αν δεν αποδεχθεί την πρότασή μας, φεύγουμε»
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ τονίζει πως προϋπόθεση για παραμονή του κόμματος στην Κυβέρνηση είναι να γίνει αποδεκτή η πρότασή του για σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας αποδοχής
Ξεκάθαρο μήνυμα πως αν δεν ικανοποιηθεί η πρόταση του ΔΗΚΟ για σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας αποδοχής στη βάση νέου κοινού προγράμματος διακυβέρνησης, τότε το κόμμα του δεν θα διστάσει ν’ αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα, στέλνει ο εκπρόσωπος Τύπου του Δημοκρατικού Κόμματος, Φώτης Φωτίου.
Ο κ. Φωτίου τονίζει ότι σε αυτές τις κρίσιμες ώρες για τον τόπο πρέπει να επιδειχθεί απ’ όλους γενναιότητα και να γίνουν υπερβάσεις. «Αν όλοι», σημειώνει, «εννοούμε ότι θέλουμε ενότητα και συναίνεση, πρέπει να το δείξουμε στην πράξη». Πρόσθεσε δε, πως αν αποδειχθεί ότι η επίκληση της ενότητας είναι σύνθημα κενό περιεχομένου, τότε αυ-τοί που την επικαλούνται χωρίς να την εννοούν, θα κριθούν από το λαό. Όσον αφορά τη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, ο Φώτης Φωτίου υπογράμμισε πως σε αυτήν, ο κ. Καρογιάν εξήγησε πλήρως τη σημασία σχηματισμού μιας Κυβέρνησης ευρείας αποδοχής, καθώς και τους τρόπους υλοποίησης της πρότασης που απηύθυνε το ΔΗΚΟ, τόσο στην Κυβέρνηση όσο και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. «Εάν δεν σχεδιάσουμε από την αρχή, εάν δεν συμφωνήσουμε σε κοινούς παρονομαστές και σ’ ένα μίνιμουμ πρόγραμμα όλοι, πώς θα βγούμε από την κρίση», διερωτήθηκε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ. Σημειωτέον ότι η παρούσα συνέντευξη λήφθηκε την περασμένη Παρασκευή, πριν ακόμα καθοριστεί νέα συνάντηση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και του προέδρου του ΔΗΚΟ, Μάριου Καρογιάν.
Σε τι ακριβώς αποσκοπεί η πρόταση του ΔΗΚΟ για σχηματισμό Κυβέρνησης ευρείας αποδοχής και, μάλιστα, στη βάση ενός νέου κοινού προγράμματος διακυβέρνησης;
Αυτές τις κρίσιμες ώρες, τις πιο κρίσιμες από το 1974, πρέπει όλοι να υπερβούμε εαυτόν. Τόσο οι πολιτικές δυνάμεις όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όλοι μας πρέπει να θέσουμε πάνω από το κομματικό συμφέρον, για μια φορά, το συμφέρον του τόπου μας. Αν όλοι εννοούμε ότι θέλουμε ενότητα και συναίνεση, πρέπει με γενναιότητα να το δείξουμε στην πράξη. Εμείς με τη συγκεκριμένη πρόταση απευθυνθήκαμε, όχι μόνο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά σε όλα τα κόμματα, λέγοντας μέσα από αυτήν ότι μόνο εάν ξεκινήσουμε από μηδενική βάση όσον αφορά ένα κοινό πρόγραμμα για όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, όπως είναι το εθνικό, η οικονομία και η ενέργεια, αλλά και η αναδιοργάνωση του ίδιου του κράτους, θα μπορέσει ο Κύπριος πολίτης να επανακτήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη του προς την Πολιτεία και προς τους θεσμούς της. Επιβάλλεται εδώ και τώρα να γίνουν πράγματα, για να κερδίσουμε ως πολιτική ηγεσία ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Και είναι γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, που πρέπει ν’ αρχίσουμε από μηδενική βάση ένα κοινό πρόγραμμα, που θα περιλαμβάνει και χρονοδιάγραμμα, αλλά και συγκεκριμένους τρόπους υλοποίησής του. Εμείς με αυτήν την πρόταση πήγαμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και με αυτήν την πρόταση, το τονίζω, θα πάμε μέχρι τέλους. Εάν δεν γίνει αποδεχτή, δεν μπορούμε να είμαστε σε καμία Κυβέρνηση. Και θέλω ακόμα να υποβάλω το εξής: Εμείς πάντοτε βάζουμε πάνω απ’ όλα την πολιτική σταθερότητα στον τόπο. Γιατί αυτό είναι το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει αυτός ο τόπος από το 1974 και πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Εμείς, είτε εντός είτε εκτός της Κυβέρνησης, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στον τόπο.
Αν αυτή η πρότασή σας, όπως την περιγράψατε πιο πάνω, δεν γίνει αποδεκτή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι πιθανό το ΔΗΚΟ ν’ αποχωρήσει από την Κυβέρνηση;
Ασφαλώς, όλα είναι πιθανά. Επαναλαμβάνω γι’ ακόμα μια φορά. Τώρα έχουμε μπροστά μας νέα δεδομένα και δεν γίνεται να κολλάμε σ’ ένα προεκλογικό πρόγραμμα που έγινε πριν από τριάμισι χρόνια, κάτω από άλλα δεδομένα. Και ρωτώ: Όταν καταρτιζόταν το προεκλογικό πρόγραμμα, υπήρχε οικονομική κρίση; Ασφαλώς όχι. Τώρα, όμως, υπάρχει και βρισκόμαστε στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων χρόνων. Πρόσφατα υποβαθμίστηκε, τόσο η οικονομία μας όσο και οι τράπεζες. Τι άλλο αναμένουμε δηλαδή; Εάν δεν σχεδιάσουμε από την αρχή, δεν συμφωνήσουμε σε κοινούς παρονομαστές και σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα από την αρχή όλοι, πώς θα βγούμε από την κρίση;
Γ. Κολοκασίδης: Η απόφαση του δικαστηρίου θεμελιώνει την εσωκομματική δημοκρατία
«Χρειάζεται Πρόεδρος ανεπηρέαστος και καθαρός» Δεν μπορεί αυτός που μετέχει στις πολιτικές ευθύνες να χειρίζεται και το θέμα της θεραπείας, τονίζει ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Γιώργος Κολοκασίδης, επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να επιλυθεί η κρίση με τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ηγείται κυβέρνησης εθνικής ενότητας
Οαναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ Γιώργος Κολοκασίδης στην πρώτη του συνέντευξη μετά τη δικαιωτική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, που τον αποκαθιστά στο δεύτερο τη τάξει αξίωμα του κόμματος, τονίζει ότι η εν λόγω απόφαση θα έχει κατακλυσμικές επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα, καθώς καλύπτει το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας εν γένει, ρυθμίζοντας φαινόμενα αντιδημοκρατικής λειτουργίας και αρχηγικού αυταρχισμού. Αναφερόμενος, επίσης, στις πολιτικές εξελίξεις μετά την τραγωδία στο Μαρί, επισημαίνει ότι η παρούσα κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί με την παραμονή του Δημήτρη Χριστόφια στην ηγεσία του κράτους, καθώς σ’ αυτόν και την κυβέρνησή του επιμερίζονται σοβαρές ευθύνες.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η νομική αλλά και η πολιτική σημασία της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου;
Δεν μπορεί να υπερτονιστεί η σημασία της απόφασης. Και με αφορμή την ερώτησή σας, θα έλεγα ότι καταδεικνύει ότι το νομικό δεν ξεχωρίζει πάντοτε από το πολιτικό. Δηλαδή, αν ένας αρχηγός κόμματος μετέλθει αντιδημοκρατικές μεθόδους για να εξουδετερώσει πολιτικά έναν αντίπαλο, τότε ενδέχεται να έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη. Και βεβαίως το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με διαγραφές. Η απόφαση καλύπτει το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας εν γένει. Η πολιτική σημασία είναι, ειδικότερα για την περίπτωσή μου, ότι αναστέλλεται η διαγραφή μου και η παράλληλη απώλεια του αξιώματός μου. Ουσιαστικά, μέχρι ν’ ανατραπεί κατ’ έφεσιν το διάταγμα, αν ανατραπεί, ή μέχρι να αποφασιστεί επί της ουσίας η υπόθεση, το διάταγμα αυτό υφίσταται και δεσμεύει. Επειδή πολλοί αποδίδουν την από- φαση σε πεπαλαιωμένη νομολογία, είναι χρήσιμο να λεχθεί ότι η απόφαση εν πολλοίς βασίζεται στο νόμο 20(Ι) του 2011, όπου η ίδια η Βουλή εισάγει υποχρεώσεις προς τα κόμματα σε ό,τι αφορά την εσωκομματική δημοκρατία και επίσης θεσμοθετεί τον τρόπο ενάγειν και ενάγεσθαι για τα κόμματα. Συνεπώς η ίδια η Βουλή, και γι’ αυτό πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο Ανδρέας Αγγελίδης, προέκρινε στενότερο έλεγχο των κομμάτων.
Κατακλυσμικές οι επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα
Θεωρείτε ότι θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος;
Όχι απλώς ευρύτερες, αλλά θα έλεγα και κατακλυσμικές. Διότι, η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη ειδικότερα δεν σηκώνουν τα χέρια μπροστά στον αυθαίρετο χαρακτηρισμό μιας πράξης ως πολιτικής. Η διαδικασία λήψης της απόφασης υπάγεται σε θεσμικό έλεγχο δημοκρατικότητας. Θεωρητικά, δηλαδή, αν μια κομματική ηγεσία αποφασίσει να αγνοήσει όργανο το οποίο καθορίζεται καταστατικά ως αρμόδιο, τότε ενδέχεται το ίδιο το όργανο ή μέλη με έννομο συμφέρον να προσβάλουν την πράξη ως αντικαταστατική. Η Δικαιοσύνη δεν θα εκδίδει πολιτικές αποφάσεις. Θα διασφαλίζει απλώς την τήρηση των καταστατικών και δημοκρατικών λειτουργιών. Με άλλα λόγια, διασφαλίζεται η ισότητα των όπλων και οι ίσοι κανόνες του πολιτικού παιγνιδιού. Αυτό όχι μόνο δεν σημαίνει επέμβαση στις πολιτικές αποφάσεις, αλλά αντιθέτως σημαίνει διασφάλιση ότι, πολιτικές αποφάσεις που θα λαμβάνονται, δεν θα στρεβλώνονται, διότι η ηγεσία κρατά και το μαχαίρι και το κρέας.
Αυτό, διατείνονται κάποιοι, συνιστά επέμβαση στις πολιτικές αποφάσεις των κομμάτων.
Όχι. Ο αυταρχισμός των κομματικών ηγεσιών είναι αυτός που επεμβαίνει και στρεβλώνει τις αποφάσεις. Πάρτε, για παράδειγμα, την απόφαση του ΔΗΣΥ να ψηφίσει ναι στο δημοψήφισμα. Φάνηκε από τις κάλπες εξόδου ότι ο κόσμος του ΔΗΣΥ καταψήφισε τη στάση της ηγεσίας. Αν οι διαδικασίες λειτουργούσαν απόλυτα ομαλά και η βούληση της βάσης μεταφραζόταν ατόφια σε κομματική απόφαση, δεν θα είχαμε το φαινόμενο κομματικές ηγεσίες να αλλοιώνουν τις αποφάσεις της βάσης τους. Αυτό δεν είναι μεγάλο όφελος για τη δημοκρατία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου