Ούτε ευρωλιγούρηδες, ούτε αμερικανόπληκτοι

Από το ιστολόγιο http://www.elkosmos.gr/
Στον απόηχο των μνημονίων, των μέτρων και των επεισοδίων, αναδείχθηκε δειλά - δειλά και ένα θέμα εξαιρετικής σημασίας, αυτό που αφορά την προοπτική της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ένωση αλλά και την ίδια την βιωσιμότητα της τελευταίας. Επίσης η συζήτηση για την επιστροφή στην δραχμή πέρα από τις όποιες οικονομικές επιπτώσεις, θα έπρεπε να μας κάνει να δούμε και να σκεφτούμε τον ρόλο που έχουν, αν έχουν πλέον, τα έθνη - κράτη.
Η ΕΕ μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και κατά πόσο θα πρέπει εμείς να το θέλουμε αυτό; Μία Ευρώπη η οποία μετά από χρόνια οικονομικής κρίσης ανεκάλυψε προ ημερών "τον ύποπτο ρόλο των διεθνών χρηατοπιστωτικών ιδρυμάτων", τα οποία αφού ρήμαξαν την οικονομία της Ελλάδας αλλά και της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, τώρα θυμήθηκαν οι ιθύνοντες των Βρυξελλών να τα αντιμετωπίσουν.


Είναι πλέον ξεκάθαρο και στους μη ειδικούς, ότι η Ελλάδα και η οικονομική κρίση της, ξεκίνησε επειδή η χώρα μας βρέθηκε στην δίνη του οικονομικού πολέμου δολαρίου και ευρώ, ΗΠΑ και ΕΕ. Οι Αμερικανοί επέλεξαν την Ελλάδα ως Δούρειο Ίππο της επίθεσής τους στους ανταγωνιστές Ευρωπαίους τους, επειδή ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Υπερχρεωμένη, με διεφθαρμένους πολιτικούς, δυσλειτουργικό διοικητικό σύστημα αλλά και με μία κυβερνητική ηγεσία έτοιμη και δεκτική να ακολουθήσει τις εντολές των διεθνών κερδοσκόπων τύπου Goldman Sachs που στην συγκεκριμένη περίπτωση εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της αμερικανικής κυβέρνησης. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θύμωσαν με την Ελλάδα, ζήτησαν μέτρα και αφού είδαν ότι με την κατάρρευση αυτής θα κατέρρεαν και οι ίδοι, αποφάσισαν να "βοηθήσουν" παίρνοντας όμως σε αντάλλαγμα όλα τα ασημικά. Χρεωκοπία ή λεηλασία ήταν το δίλλημα που έθεσαν στην αμερικανόπληκτη κυβέρνηση μας, η οποία δείχνει να αποφάσισε τελικά να γίνει ευρωλιγούρικη.
Είναι όμως αυτό το δίλημμα που αξίζει η πατρίδα μας; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να επιλέξουμε την συμπόρευση μας με αυτή την Ευρώπη ή να γίνουμε το παιχνιδάκι των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή; Φτάσαμε στο σημείο οι υπέρμαχοι του ευρώ να θεωρούνται ως οι αντιαμερικάνοι και αυτοί που υποστηρίζουν την επιστροφή στην δραχμή ως οι εξυπηρετούντες τα υπερατλαντικά συμφέροντα. Πάντα οι Έλληνες κόπτονται στον βωμό αλλότριων συμφερόντων. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος όμως από την υποταγή της χώρας μας στα συμφέροντα των Βρυξελλών ή της Ουάσιγκτον;
Φυσικά και υπάρχει. Πριν τον ψάξουμε όμως οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως η μορφή των εθνικών κρατών, όπως αυτή διαμορφώθηκε τον 190 αιώνα, έχει πια ξεπεραστεί. Απειλές όπως η τριτοκοσμική μετανάστευση, ο τουρκικός και βορειοαφρικανικός ιμπεριαλισμός, η πολιτισμική εξάπλωση του american way of life δεν αντιμετωπίζονται μεμονωμένα από όσους δέχονται την επίθεσή τους. Όμως η λύση δεν είναι σε καμία περίπτωση το γραφειοκρατικό κατασκεύασμα που δημιουργήθηκε στις Βρυξέλλες, κακέκτυπο σε ιδέες, πρακτικές και αξίες των ΗΠΑ, νάνος σε πολιτική και στρατιωτική ισχύ.
Ναι, η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει ως μέλος μιας Ευρασίας που θα ξεκινά από τον Ατλαντικό και ενσωματώνοντας την Ρωσία θα φτάνει στον Ειρηνικό. Με οικονομική συνεργασία των μελών του, στρατιωτική ισχύ και συμμαχίες με χώρες που θα επιβάλλουν τα συμφέροντά της και όχι τα καπρίτσια του κάθε ενοίκου του Λευκού Οίκου ή τα συμφέροντα για την σωτηρία του Ισραήλ. Μία ένωση που θα σέβεται τις εθνικές ιδιαιτερότητες και θα τις αναδεικνύει σε αντίθεση με το σήμερα, όπου η οικονομικιστική σκέψη επιβάλλει ένα συνονθύλευμα λαών και πολιτισμών προς όφελος πάντα των αγορών.
Κλειδί για όλα αυτά, είτε μας αρέσει, είτε όχι, είναι η Ρωσία. Αυτή η χώρα που ιστορικά επιθυμεί να γίνει μέλος της Ευρώπης και μπορεί να δώσει στην τελευταία όσα δεν έχει: γεωγραφικό βάθος, ενεργειακές πηγές, στρατιωτική ισχύ και γειτνίαση με αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ινδία και το Ιράν. Η Ρωσία διαθέτει ακόμη και κάτι άλλο που λείπει από την υπόλοιπη Ευρώπη: έναν μεγάλο λευκό πληθυσμό, ενεργό και όχι γερασμένο, αντίβαρο στη τριτοκοσμική εισβολή που υφίστανται οι χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Η ύπαρξη της χώρας μας σε αυτή την προοπτική μπορεί να είναι πολύ σημαντικότερη από αυτήν του τουριστικού προορισμού που μας έχει επιβληθεί σήμερα. Με τους ειδικούς πολιτισμικούς δεσμούς που έχει, μπορεί να είναι η γέφυρα με την Ρωσία. Αλλά και σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν θα τρέμει να αναδείξει την στρατιωτική ισχύ του, η Ελλάδα με την γεωγραφική της θέση, καθίσταται το προπύργιο της Ευρώπης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Χίμαιρες ίσως θεωρηθούν από κάποιους τα παραπάνω. Ίσως, γιατί αυτοί προτιμούν την μίζερη πραγματικότητα μιας Ευρώπης - επιχείρησης στην οποία η Ελλάδα έχει τον ρόλο του κυλικιάρχη ή επιθυμούν την παγκόσμια διακυβέρνηση των κερδοσκοπικών αγορών, ώστε να προσφέρουν την χώρα μας all inclusive. Είναι πράγματι, τα πάντα, θέμα επιλογών.