Από το ιστολόγιο http://www.defence-point.gr/
Δόθηκαν στη δημοσιότητα οι δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Μπεγλίτη, αμέσως μετά τη λήξη της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις εξελίξεις στη Λιβύη, την αξιολόγηση της κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο και τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν και ασφαλώς στα θέματα καταπολέμησης της πειρατείας στον ευρύτερο χώρο του κέρατος της Αφρικής και ιδιαίτερα στη Σομαλία.
Τα θέματα αυτά συνδέονται με μείζονες προκλήσεις για την Ατλαντική Συμμαχία. Η πρώτη πρόκληση είναι το πώς η Ατλαντική Συμμαχία θα μπορεί να υπερασπιστεί το ρόλο και την αποστολή της σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Πώς, με άλλα λόγια, θα μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της περιόδου αυτής, λαμβάνοντας υπόψη την καταλυτική επίδραση της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής κρίσης πάνω στους προϋπολογισμούς των Υπουργείων Άμυνας, δηλαδή πάνω στους αμυντικούς προϋπολογισμούς.
Το θέμα αυτό δεν απασχολεί μόνο το ΝΑΤΟ. Απασχολεί και την Ευρωπαϊκή Ένωση, απασχολεί και τις ΗΠΑ και ήταν εμφανής και ειλικρινής η άποψη της αμερικανικής πλευράς και του Υπουργού Άμυνας, του κ. Πανέττα, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτούν σε ποσοστό πάνω από 70% τις ανάγκες της Συμμαχίας.
Αυτό το θέμα, που για μένα έχει στρατηγικό χαρακτήρα, θα το συναντήσουμε πάρα πολλές φορές μπροστά μας. Θα το συναντήσουμε και στη εκδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην εκδοχή του ΝΑΤΟ σε σχέση με την κάλυψη διεθνών αποστολών ή με την κάλυψη ειρηνευτικών δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Είναι γεγονός ότι η Λιβύη και η συμπεριφορά των συμμάχων και εταίρων ουσιαστικά έχει δημιουργήσει ένα νέο προβληματισμό. Τα μαθήματα και τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από τη στρατιωτική δράση της συμμαχίας στην Λιβύη είναι σημαντικά και θα μπορούσα να επισημάνω τα εξής:
Το πρώτο είναι η απουσία, λίγους μήνες μετά την υιοθέτηση του στρατηγικού δόγματος της συμμαχίας, μιας καθαρής αλληλεγγύης μεταξύ των συμμάχων και εταίρων. Είχαμε ουσιαστικά και πάλι την επανάληψη του παρελθόντος, με τη συνεργασία “προθύμων” και κορυφαίες χώρες, από την άλλη πλευρά, όπως η Πολωνία, η Γερμανία και η Τουρκία, να αρνούνται να συμμετάσχουν. Άρα, λοιπόν, είχαμε ένα έλλειμμα αλληλεγγύης.
Διαπιστώνεται από τους στρατιωτικούς ότι υπήρξε τουλάχιστον σε μια αρχική φάση έλλειμμα καθοδήγησης, επιχειρησιακού σχεδιασμού και διαπιστώνεται από τους ίδιους στρατιωτικούς ότι υπήρξαν στην πορεία των επιχειρήσεων και ελλείμματα σε συγκεκριμένα οπλικά συστήματα από την πλευρά της Συμμαχίας και των χωρών που συμμετείχαν.
Είναι επίσης γεγονός ότι το ΝΑΤΟ προσανατολίζεται -και αυτό είναι ένα από τα θέματα που συζητήσαμε- για την επόμενη μέρα στη Λιβύη. Για να υπάρξει, όμως, η ‘day after’ και η διαδικασία ανασυγκρότησης στη Λιβύη, πρέπει να είναι καθαρό το πεδίο. Η κατάσταση ακόμα είναι πάρα πολύ εύθραυστη και οι πληροφορίες που μας έρχονται και τις ανταλλάξαμε, είναι ότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες περί εσωτερικών συγκρούσεων των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, υπάρχουν ακόμα εστίες αντίστασης από την πλευρά των δυνάμεων Καντάφι.
Πολλοί θέτουν το ερώτημα πού είναι ο ίδιος ο Καντάφι, αν είναι εντός της χώρας ή εκτός. Υπάρχουν δηλαδή ζητήματα που ακόμα δεν έχουν ξεκαθαριστεί, ωστόσο προετοιμάζεται η επόμενη μέρα. Τι θα είναι η επόμενη μέρα; Θα είναι η ανασυγκρότηση σε όλες τις πτυχές της: οικονομική, θεσμική, με την έννοια του institution building, του state building, ανασυγκρότηση από την πλευρά των υπηρεσιών άμυνας και ασφάλειας της χώρας, της αστυνομίας, των ενόπλων δυνάμεων και, βεβαίως, γενικότερα οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
Το ίδιο αίτημα και το ίδιο θέμα στρατηγικού χαρακτήρα αποτελεί και η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, μετά την καταληκτική ημερομηνία αποχώρησης των δυνάμεων της Συμμαχίας το 2014. Και εκεί αναζητούνται τρόποι για παραμονή κάποιων δυνάμεων και διεύρυνση της συνεργασίας με τις αρχές του Αφγανιστάν, στο πλαίσιο της στρατηγικής για την ανασυγκρότηση και της συμφιλίωση στο εσωτερικό της χώρας.
Όλα αυτά, όμως, θα εξαρτηθούν, όπως και πολλά από τα επιχειρησιακά ζητήματα, σε σχέση με τα οπλικά συστήματα. Θα εξαρτηθούν από τη διάθεση των κρατών-μελών και από τη δυνατότητα που έχουν να αυξήσουν τον εθνικό προϋπολογισμό τους. Εκτίμησή μου είναι ότι το αίτημα Ράσμουσεν για αύξηση των εθνικών αμυντικών προϋπολογισμών στο 2% δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Υπάρχουν χώρες με αυστηρές πολιτικές λιτότητας, υπάρχουν χώρες που δεν προτίθενται για πολλούς εσωτερικούς λόγους να αυξήσουν τους αμυντικούς τους εξοπλισμούς και άρα τίθενται ζητήματα υλοποίησης των στόχων και συνεργασίας των χωρών στην αξιοποίηση κοινών οπλικών συστημάτων. Αλλά και μέσα από την έρευνα και την τεχνολογία κατασκευής, από κοινού, οπλικών συστημάτων ή αξιοποίησης με κοινή χρηματοδότηση διαφόρων προϊόντων μεγάλων αμυντικών βιομηχανιών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτά τα ζητήματα, κάτω από την πιεστική κατάσταση και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, θα επανέρχονται διαρκώς. Αλλά είμαι βέβαιος ότι, παρατεινόμενης της οικονομικής κρίσης και γενικότερα της αβεβαιότητας τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά τα ζητήματα δεν πρόκειται γρήγορα να λυθούν.
Ένα θέμα που συζητήσαμε επίσης είναι το Κόσοβο και η ανησυχία μας για τις εκεί εξελίξεις την τελευταία περίοδο. Εδώ θέλω να σας πω δύο πράγματα: ένα για την Λιβύη και ένα για το Κόσοβο. Για την Λιβύη, η απόφαση της Κυβέρνησής μας είναι να συνεχίσει την πολιτική της βοήθειας, με την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων και των διευκολύνσεων στη Σούδα, αλλά και στις άλλες περιοχές όπου έχουμε αεροπορικές βάσεις. Στοχεύουμε να δημιουργήσουμε στη Σούδα μια βάση από την οποία θα εκκινεί η ανθρωπιστική βοήθεια και όλος ο σχεδιασμός ανασυγκρότησης της Λιβύης.
Θέλω να σας πω επίσης ότι η χώρα δέχθηκε τα συγχαρητήρια της Γαλλίας, του Βελγίου, της Νορβηγίας, του Κατάρ, των Ηνωμένων Πολιτειών για την συμβολή της μέσα από την παραχώρηση των διευκολύνσεων στη Σούδα και στις άλλες αεροπορικές μας βάσεις στον πόλεμο στην Λιβύη. Επανειλημμένα αναφέρθηκαν στην Ελλάδα και αυτό το συγκρατώ. Όχι για να “ευλογήσουμε τα γένια μας”, αλλά για να φανεί ότι η Ελλάδα έχει ακόμα στρατηγική αξία. Η Ελλάδα, όταν έχει πολιτική, όταν έχει στρατηγική, μπορεί να αναδεικνύει την γεωστρατηγική της αξία και πιστεύω ότι είναι προς το εθνικό συμφέρον να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση, στην αξιοποίηση δηλαδή, στο πλαίσιο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ατλαντικής Συμμαχίας, των σημαντικών διευκολύνσεων, βάσεων και υποδομών, που έχουμε στην χώρα μας και κυρίως στην Κρήτη.
Τόνισα, λοιπόν, ότι είμαστε έτοιμοι και στην φάση που ανοίγει, με την επόμενη μέρα στην Λιβύη, να παίξουμε έναν εξίσου σημαντικό ρόλο όπως και την προηγούμενη περίοδο.
Το δεύτερο θέμα είναι αυτό του Κοσσόβου. Δεν σας κρύβω ότι προσωπικά έχω ανησυχία για τις εξελίξεις και δεν σας κρύβω επίσης ότι στην τοποθέτησή μου ζήτησα η KFOR να είναι μια δύναμη, ο τρίτος παρατηρητής, ας το πω έτσι, ουδέτερη και αντικειμενική στη διασφάλιση της ειρήνης και της ειρηνικής συμβίωσης των εθνοτικών κοινοτήτων στο Βόρειο Κόσοβο και βεβαίως στη διασφάλιση και στο σεβασμό των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά και της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Ζήτησα επίσης, στο πλαίσιο ενός κλίματος αρκετά αρνητικού για τη Σερβία, να μην απομονωθεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και να μην τιμωρείται συνεχώς. Να μην καθίστανται όλα τα ζητήματα προϋποθέσεις και όροι για την πορεία της Σερβίας προς τους Ευρωατλαντικούς θεσμούς. Η συνέχιση της απομόνωσης της Σερβίας προκαλεί έναν ευρύτερο προβληματισμό για την σταθερότητα, την ασφάλεια και γενικότερα τις συνθήκες ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων.
Και ως χώρα, έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό. Διότι είναι προς το εθνικό συμφέρον να είμαστε σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή των Βαλκανίων και από αυτή την πλευρά μάς ενδιαφέρει η Σερβία να βρει σύντομα -και συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση- το δρόμο συμμετοχής στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς. Είναι η μόνη προοπτική, κατά την άποψή, μας για τη σταθερότητα στην περιοχή μας.
Μετά τη λήξη της συνάντησης των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, ο ΥΠΑΜ της Τουρκίας, Ισμέτ Γιλμάζ, έκανε δηλώσεις για το ραντάρ αντιβαλλιστικής άμυνας του ΝΑΤΟ που θα τοποθετηθεί κοντά στα σύνορα με το Ιράν.
Μετά τις κατά καιρούς δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ότι δε θέλουν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Ισμέτ Γιλμάζ επιδόθηκε σε προσπάθεια προσεταιρισμού της Ευρώπης γενικότερα. Δήλωσε ότι το ραντάρ δε θα προστατεύει μόνο την Τουρκία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Τόνισε ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αντιδρά για ένα αμυντικό σύστημα… δηλώνοντας ότι είναι ένα αμυντικό ραντάρ, όχι κάποιο πυραυλικό ή επιθετικό σύστημα!
Δόθηκαν στη δημοσιότητα οι δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Μπεγλίτη, αμέσως μετά τη λήξη της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Ανακοίνωση Τύπου
Για τα αποτελέσματα της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ:Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις εξελίξεις στη Λιβύη, την αξιολόγηση της κατάστασης στο Κοσσυφοπέδιο και τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν και ασφαλώς στα θέματα καταπολέμησης της πειρατείας στον ευρύτερο χώρο του κέρατος της Αφρικής και ιδιαίτερα στη Σομαλία.
Τα θέματα αυτά συνδέονται με μείζονες προκλήσεις για την Ατλαντική Συμμαχία. Η πρώτη πρόκληση είναι το πώς η Ατλαντική Συμμαχία θα μπορεί να υπερασπιστεί το ρόλο και την αποστολή της σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. Πώς, με άλλα λόγια, θα μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της περιόδου αυτής, λαμβάνοντας υπόψη την καταλυτική επίδραση της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής κρίσης πάνω στους προϋπολογισμούς των Υπουργείων Άμυνας, δηλαδή πάνω στους αμυντικούς προϋπολογισμούς.
Το θέμα αυτό δεν απασχολεί μόνο το ΝΑΤΟ. Απασχολεί και την Ευρωπαϊκή Ένωση, απασχολεί και τις ΗΠΑ και ήταν εμφανής και ειλικρινής η άποψη της αμερικανικής πλευράς και του Υπουργού Άμυνας, του κ. Πανέττα, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτούν σε ποσοστό πάνω από 70% τις ανάγκες της Συμμαχίας.
Αυτό το θέμα, που για μένα έχει στρατηγικό χαρακτήρα, θα το συναντήσουμε πάρα πολλές φορές μπροστά μας. Θα το συναντήσουμε και στη εκδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην εκδοχή του ΝΑΤΟ σε σχέση με την κάλυψη διεθνών αποστολών ή με την κάλυψη ειρηνευτικών δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.
Είναι γεγονός ότι η Λιβύη και η συμπεριφορά των συμμάχων και εταίρων ουσιαστικά έχει δημιουργήσει ένα νέο προβληματισμό. Τα μαθήματα και τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από τη στρατιωτική δράση της συμμαχίας στην Λιβύη είναι σημαντικά και θα μπορούσα να επισημάνω τα εξής:
Το πρώτο είναι η απουσία, λίγους μήνες μετά την υιοθέτηση του στρατηγικού δόγματος της συμμαχίας, μιας καθαρής αλληλεγγύης μεταξύ των συμμάχων και εταίρων. Είχαμε ουσιαστικά και πάλι την επανάληψη του παρελθόντος, με τη συνεργασία “προθύμων” και κορυφαίες χώρες, από την άλλη πλευρά, όπως η Πολωνία, η Γερμανία και η Τουρκία, να αρνούνται να συμμετάσχουν. Άρα, λοιπόν, είχαμε ένα έλλειμμα αλληλεγγύης.
Διαπιστώνεται από τους στρατιωτικούς ότι υπήρξε τουλάχιστον σε μια αρχική φάση έλλειμμα καθοδήγησης, επιχειρησιακού σχεδιασμού και διαπιστώνεται από τους ίδιους στρατιωτικούς ότι υπήρξαν στην πορεία των επιχειρήσεων και ελλείμματα σε συγκεκριμένα οπλικά συστήματα από την πλευρά της Συμμαχίας και των χωρών που συμμετείχαν.
Είναι επίσης γεγονός ότι το ΝΑΤΟ προσανατολίζεται -και αυτό είναι ένα από τα θέματα που συζητήσαμε- για την επόμενη μέρα στη Λιβύη. Για να υπάρξει, όμως, η ‘day after’ και η διαδικασία ανασυγκρότησης στη Λιβύη, πρέπει να είναι καθαρό το πεδίο. Η κατάσταση ακόμα είναι πάρα πολύ εύθραυστη και οι πληροφορίες που μας έρχονται και τις ανταλλάξαμε, είναι ότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες περί εσωτερικών συγκρούσεων των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, υπάρχουν ακόμα εστίες αντίστασης από την πλευρά των δυνάμεων Καντάφι.
Πολλοί θέτουν το ερώτημα πού είναι ο ίδιος ο Καντάφι, αν είναι εντός της χώρας ή εκτός. Υπάρχουν δηλαδή ζητήματα που ακόμα δεν έχουν ξεκαθαριστεί, ωστόσο προετοιμάζεται η επόμενη μέρα. Τι θα είναι η επόμενη μέρα; Θα είναι η ανασυγκρότηση σε όλες τις πτυχές της: οικονομική, θεσμική, με την έννοια του institution building, του state building, ανασυγκρότηση από την πλευρά των υπηρεσιών άμυνας και ασφάλειας της χώρας, της αστυνομίας, των ενόπλων δυνάμεων και, βεβαίως, γενικότερα οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
Το ίδιο αίτημα και το ίδιο θέμα στρατηγικού χαρακτήρα αποτελεί και η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, μετά την καταληκτική ημερομηνία αποχώρησης των δυνάμεων της Συμμαχίας το 2014. Και εκεί αναζητούνται τρόποι για παραμονή κάποιων δυνάμεων και διεύρυνση της συνεργασίας με τις αρχές του Αφγανιστάν, στο πλαίσιο της στρατηγικής για την ανασυγκρότηση και της συμφιλίωση στο εσωτερικό της χώρας.
Όλα αυτά, όμως, θα εξαρτηθούν, όπως και πολλά από τα επιχειρησιακά ζητήματα, σε σχέση με τα οπλικά συστήματα. Θα εξαρτηθούν από τη διάθεση των κρατών-μελών και από τη δυνατότητα που έχουν να αυξήσουν τον εθνικό προϋπολογισμό τους. Εκτίμησή μου είναι ότι το αίτημα Ράσμουσεν για αύξηση των εθνικών αμυντικών προϋπολογισμών στο 2% δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Υπάρχουν χώρες με αυστηρές πολιτικές λιτότητας, υπάρχουν χώρες που δεν προτίθενται για πολλούς εσωτερικούς λόγους να αυξήσουν τους αμυντικούς τους εξοπλισμούς και άρα τίθενται ζητήματα υλοποίησης των στόχων και συνεργασίας των χωρών στην αξιοποίηση κοινών οπλικών συστημάτων. Αλλά και μέσα από την έρευνα και την τεχνολογία κατασκευής, από κοινού, οπλικών συστημάτων ή αξιοποίησης με κοινή χρηματοδότηση διαφόρων προϊόντων μεγάλων αμυντικών βιομηχανιών της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτά τα ζητήματα, κάτω από την πιεστική κατάσταση και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, θα επανέρχονται διαρκώς. Αλλά είμαι βέβαιος ότι, παρατεινόμενης της οικονομικής κρίσης και γενικότερα της αβεβαιότητας τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά τα ζητήματα δεν πρόκειται γρήγορα να λυθούν.
Ένα θέμα που συζητήσαμε επίσης είναι το Κόσοβο και η ανησυχία μας για τις εκεί εξελίξεις την τελευταία περίοδο. Εδώ θέλω να σας πω δύο πράγματα: ένα για την Λιβύη και ένα για το Κόσοβο. Για την Λιβύη, η απόφαση της Κυβέρνησής μας είναι να συνεχίσει την πολιτική της βοήθειας, με την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων και των διευκολύνσεων στη Σούδα, αλλά και στις άλλες περιοχές όπου έχουμε αεροπορικές βάσεις. Στοχεύουμε να δημιουργήσουμε στη Σούδα μια βάση από την οποία θα εκκινεί η ανθρωπιστική βοήθεια και όλος ο σχεδιασμός ανασυγκρότησης της Λιβύης.
Θέλω να σας πω επίσης ότι η χώρα δέχθηκε τα συγχαρητήρια της Γαλλίας, του Βελγίου, της Νορβηγίας, του Κατάρ, των Ηνωμένων Πολιτειών για την συμβολή της μέσα από την παραχώρηση των διευκολύνσεων στη Σούδα και στις άλλες αεροπορικές μας βάσεις στον πόλεμο στην Λιβύη. Επανειλημμένα αναφέρθηκαν στην Ελλάδα και αυτό το συγκρατώ. Όχι για να “ευλογήσουμε τα γένια μας”, αλλά για να φανεί ότι η Ελλάδα έχει ακόμα στρατηγική αξία. Η Ελλάδα, όταν έχει πολιτική, όταν έχει στρατηγική, μπορεί να αναδεικνύει την γεωστρατηγική της αξία και πιστεύω ότι είναι προς το εθνικό συμφέρον να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση, στην αξιοποίηση δηλαδή, στο πλαίσιο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ατλαντικής Συμμαχίας, των σημαντικών διευκολύνσεων, βάσεων και υποδομών, που έχουμε στην χώρα μας και κυρίως στην Κρήτη.
Τόνισα, λοιπόν, ότι είμαστε έτοιμοι και στην φάση που ανοίγει, με την επόμενη μέρα στην Λιβύη, να παίξουμε έναν εξίσου σημαντικό ρόλο όπως και την προηγούμενη περίοδο.
Το δεύτερο θέμα είναι αυτό του Κοσσόβου. Δεν σας κρύβω ότι προσωπικά έχω ανησυχία για τις εξελίξεις και δεν σας κρύβω επίσης ότι στην τοποθέτησή μου ζήτησα η KFOR να είναι μια δύναμη, ο τρίτος παρατηρητής, ας το πω έτσι, ουδέτερη και αντικειμενική στη διασφάλιση της ειρήνης και της ειρηνικής συμβίωσης των εθνοτικών κοινοτήτων στο Βόρειο Κόσοβο και βεβαίως στη διασφάλιση και στο σεβασμό των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά και της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Ζήτησα επίσης, στο πλαίσιο ενός κλίματος αρκετά αρνητικού για τη Σερβία, να μην απομονωθεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και να μην τιμωρείται συνεχώς. Να μην καθίστανται όλα τα ζητήματα προϋποθέσεις και όροι για την πορεία της Σερβίας προς τους Ευρωατλαντικούς θεσμούς. Η συνέχιση της απομόνωσης της Σερβίας προκαλεί έναν ευρύτερο προβληματισμό για την σταθερότητα, την ασφάλεια και γενικότερα τις συνθήκες ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων.
Και ως χώρα, έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό. Διότι είναι προς το εθνικό συμφέρον να είμαστε σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή των Βαλκανίων και από αυτή την πλευρά μάς ενδιαφέρει η Σερβία να βρει σύντομα -και συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση- το δρόμο συμμετοχής στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς. Είναι η μόνη προοπτική, κατά την άποψή, μας για τη σταθερότητα στην περιοχή μας.
Μετά τη λήξη της συνάντησης των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, ο ΥΠΑΜ της Τουρκίας, Ισμέτ Γιλμάζ, έκανε δηλώσεις για το ραντάρ αντιβαλλιστικής άμυνας του ΝΑΤΟ που θα τοποθετηθεί κοντά στα σύνορα με το Ιράν.
Μετά τις κατά καιρούς δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ότι δε θέλουν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Ισμέτ Γιλμάζ επιδόθηκε σε προσπάθεια προσεταιρισμού της Ευρώπης γενικότερα. Δήλωσε ότι το ραντάρ δε θα προστατεύει μόνο την Τουρκία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Τόνισε ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αντιδρά για ένα αμυντικό σύστημα… δηλώνοντας ότι είναι ένα αμυντικό ραντάρ, όχι κάποιο πυραυλικό ή επιθετικό σύστημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου