Του Andreas Kluth
Ένας τρόπος να εισέλθει κανείς στο "στρεβλό" μυαλό ενός δεσποτικού ηγέτη όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πρώτα να διερευνήσει τις "σκοτεινές" εσοχές της δικής του ψυχοσύνθεσης και μετά να καταλάβει τι είναι διαφορετικό σε εκείνη του συγκεκριμένου προσώπου.
Ο κατάλογος είναι μακρύς, ωστόσο μια κατάσταση γνωστικής σύγχυσης η οποία είναι και κοινή και σχετική με το θέμα μας ονομάζεται στα γαλλικά "deformation professionelle" (επαγγελματική παραμόρφωση ή διαστροφή).
Χρησιμοποιούμε τον γαλλικό όρο όχι μόνο επειδή η συγκεκριμένη γλώσσα συχνά αποτυπώνει καλύτερα τα πράγματα, αλλά και επειδή η φράση έχει ένα ενσωματωμένο λογοπαίγνιο που δεν μεταφράζεται απλά ως "επαγγελματική παραμόρφωση". Formation professionelle σημαίνει επαγγελματική κατάρτιση. Ως εκ τούτου, ο όρος Deformation Professionelle αναφέρεται στην "περίκλειστη" οπτική, τις προκαταλήψεις και τις παραμορφώσεις τις οποίες αποκτάμε καθώς γινόμαστε ειδικοί σε κάτι με το οποίο καταπιανόμαστε.
Πολλοί εισαγγελείς, για παράδειγμα, περπατούν σε έναν τυχαίο δρόμο και, κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά, "βλέπουν" ανθρώπους οι οποίοι είναι ένοχοι για κάτι, απλώς δεν έχουν πιαστεί ακόμη. Οι συνήγοροι υπεράσπισης που περπατούν στον ίδιο δρόμο κοιτάζουν τριγύρω τους και βλέπουν ανθρώπινα όντα που κατηγορούνται άδικα για κάτι ή και πιθανότατα παρενοχλούνται από μια αυταρχική "Ιερά Εξέταση".
Συνήθως, η deformation professionelle είναι παντού γύρω μας, δεν αποτελεί ωστόσο κάτι περισσότερο από μια περιστασιακή ενόχληση. Ισχύει για τον καθηγητή ο οποίος επιστρέφει σπίτι του το βράδυ και μένει ενοχλητικά προσκολημμένος σε λειτουργία "διάλεξης" προς τη σύζυγο και τα παιδιά του. Ή για τον τεχνικό στην εταιρεία σας που - απομονωμένος μέσα στον κυκεώνα των μηχανημάτων του και στο όνομα της κυβερνοασφάλειας - κάνει τη σύνδεση στον υπολογιστή σας τόσο δύσκολη που νομίζετε πως δεν θα μπορέσετε να κάνετε ποτέ ξανα τη δουλειά σας.
Εφ' όρου ζωής
Στο πλαίσιο της γεωπολιτικής γενικότερα και της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία ειδικότερα, το διακύβευμα είναι, φυσικά, απείρως σημαντικότερο. Ο Πούτιν υπέστη την παραμόρφωση του επαγγελματία στην KGB, την υπηρεσία κατασκοπείας της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Εργάστηκε εκεί από το 1975, όταν ήταν στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, μέχρι λίγο πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Μέχρι σήμερα, του αρέσει να τονίζει ότι δεν υπάρχει "πρώην πράκτορας" της KGB - άνθρωποι μπορεί να έχουν εγκαταλείψει την υπηρεσία, η υπηρεσία ωστόσο δεν τους άφησε ποτέ ή καλύτερα δεν έφυγε ποτέ από μέσα τους.
Ως εκ τούτου, πολύ πριν γίνει ηγέτης μιας πυρηνικής δύναμης, έχτισε μια ταυτότητα και προσωπικότητα ως κατάσκοπος. Σκεφτείτε το εξής. Δεν ανέβηκε στην εξουσία μετά από υποβολή υποψηφιότητας, με όλες τις κλασικές χειραψίες και φιλώντας μωρά, όπως κάνουν οι πολιτικοί ηγέτες στη Δύση, ούτε μετά τη διαχείριση μιας επιχείρησης ή τη θεραπεία ασθενών, από μια έρευνα επάνω στο mRNA ή από μια επιτυχή καριέρα στην πώληση widget.
Ο Πούτιν μπήκε στην pole position για να γίνει το "άλφα αρσενικό" του Κρεμλίνου κατασκοπεύοντας ανθρώπους, καθώς και παρακολουθώντας, χειραγωγώντας και συχνά εξολοθρεύοντάς τους.
Όλα είναι μια συνωμοσία
Τι διεργασία πραγματοποίησε όλη αυτή η εμπειρία στο μυαλό του Πούτιν με τον οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι σήμερα; Ο Ρούντιγκερ φον Φριτς, πρώην πρεσβευτής της Γερμανίας στη Ρωσία, περιγράφει τις ψυχολογικές συνέπειες όπως τις παρατήρησε ο ίδιος με τον καιρό. Ο Πούτιν ταξινομεί τα πάντα στη ζωή - ιδιωτικά ή δημόσια, ρωσικά ή παγκόσμια - σε κατηγορίες πραγματικών ή πιθανών εχθροπραξιών, συνωμοσιών ή απειλών.
Ο Ιβάν Κράστεφ, Βούλγαρος πολιτικός επιστήμονας, συμφωνεί, λέγοντας για τον πρόεδρο της Ρωσίας: "Μιλά συνεχώς περί προδοσίας και δόλου". Καθώς ο Πούτιν θεάται την ιστορία και τα τρέχοντα γεγονότα, ο Κράστεφ σημειώνει: "Τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ αυθόρμητα. Εάν οι άνθρωποι διαδηλώνουν, δεν ρωτάει: Γιατί είναι έξω στους δρόμους; Ρωτάει: Ποιος τους έβαλε;".
Δι’ αυτής της οδού, πολλές από τις παραισθήσεις του Πούτιν γίνονται κατανοητές. Η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρευσε, αλλά εξωθήθηκε σε πτώση (από μια εχθρική Δύση). Οι "έγχρωμες επαναστάσεις" στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες δεν ήταν βαθιές κραυγές για ελευθερία από ανθρώπους οι οποίοι ένιωθαν καταπιεσμένοι.
Οι συγκεκριμένοι διαδηλωτές προσλήφθηκαν ή χειραγωγήθηκαν από τη CIA και άλλες δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Οι Ουκρανοί δεν θέλουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της υπόσχεσης που εκείνη προσφέρει για ευημερία, πρόοδο και ελευθερία. Το κάνουν επειδή διοικούνται από ναζί, των οποίων ο πραγματικός στόχος είναι να περικυκλώσουν και να προδώσουν τη Ρωσία και τον Πούτιν.
Μια άλλη πτυχή αυτής της συγκεκριμένης επαγγελματικής παραμόρφωσης αφορά την αλήθεια - ή μάλλον, την πλήρη απουσία και την εξάλειψη της ίδιας της έννοιάς της. Για χρόνια, άνθρωποι όπως ο Πέτερ Πομεράντσεφ, σοβιετικής καταγωγής Βρετανός συγγραφέας, επισημαίνουν ότι ο Πούτιν επιδεικνύει τη δύναμή του ορίζοντας την "πραγματικότητα" όσο αυθαίρετα του κάνει κέφι.
Ο κάποτε-και-πάντα πράκτορας της KGB ξέρει ότι "αν τίποτε δεν είναι αλήθεια, τότε όλα είναι πιθανά", πιστεύει ο Πομεράντσεφ. "Έχουμε την αίσθηση ότι δεν ξέρουμε τι θα κάνει ο Πούτιν στη συνέχεια – ότι είναι απρόβλεπτος και επομένως επικίνδυνος. Είμαστε έκπληκτοι, μπερδεμένοι και αναστατωμένοι από την εργαλειοποίηση του παραλογισμού και της μη-πραγματικότητας από πλευράς του Κρεμλίνου".
Δομικό χαρακτηριστικό
Ενώ υπηρετούσε ως Γερμανός πρεσβευτής στο Κρεμλίνο, ο φον Φριτς βίωσε από πρώτο χέρι τη γνωστική παραφωνία την οποία προκαλεί αυτή η συνθήκη στους άλλους ανθρώπους. "Σε κάποιες συνομιλίες στη Μόσχα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, είχα την αίσθηση ότι εμείς είχαμε εισβάλει στη χερσόνησο και όχι η Ρωσία". Αν δεν υπάρχει αλήθεια, δεν έχει πλέον σημασία αν διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα ή την αντιστρέφεις, στον βαθμό που μπορείς. Στο σύστημα του Πούτιν, το ψέμα δεν αποτελεί στιγμιαίο σφάλμα, αλλά δομικό χαρακτηριστικό.
Τι κάνει λοιπόν τον Πούτιν διαφορετικό από εμάς τους υπόλοιπους; Πολλά. Πρώτον, ενώ μπορεί όλοι να υποφέρουμε από κάποια επαγγελματική παραμόρφωση ή διαστροφή (οι δημοσιογράφοι δεν έχουν σχεδόν καθόλου ανοσία σε αυτήν), οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε κατάσκοποι.
Δεύτερον, όσο μονόπλευρες κι αν είναι οι κοσμοθεωρίες μας, οι περισσότεροι από εμάς αναγκαζόμαστε να συναντάμε και να αλληλεπιδρούμε περιστασιακά με άλλους ανθρώπους που έχουν διαφορετικές οπτικές του κόσμου. Ο Πούτιν, αντίθετα, φαίνεται να είναι τελείως απομονωμένος στην εναλλακτική του πραγματικότητα.
Και τρίτον, ακόμη και όταν φτάνουμε στα "βαθιά", οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε αρκετή δύναμη για να πληγώσουμε εκατομμύρια αθώους (αν και οι θλιμμένοι άνθρωποι της Uvalde του Τέξας, γνωρίζουν ότι ένα άτομο που ενεργεί μόνο μπορεί να καταστρέψει τις ζωές πολλών άλλων ανθρώπων). Ο Πούτιν έχει αυτή την απόλυτη δύναμη, η οποία συνοδεύεται από τους κωδικούς για την εκτόξευση πυρηνικών όπλων.
Τα χρόνια διαμόρφωσής του στην KGB προκάλεσαν μια επαγγελματική παραμόρφωση στον Βλαντιμίρ Πούτιν, η οποία τον μετέτρεψε σε κυνικό, παρανοϊκό, εκδικητικό, αδίστακτο και αδυσώπητο. Και πάνω απ' όλα, ανειλικρινή.
Η Ουκρανία, η Δύση και ο κόσμος πρέπει να τα έχουν όλα αυτά κατά νου κατά τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής εναντίον του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου