Η είδηση που αποκάλυψε το αμερικανικό δίκτυο Bloomberg σχετικά με την ακύρωση της παραγγελίας των νέων F-16 Viper από την Τουρκία, είναι η κορυφή του παγόβουνου στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει η πολεμική αεροπορία της γείτονος. Πλέον θεωρείται δεδομένη η απόφαση για στροφή σε άλλους τύπους μαχητικών.
Το Bloomberg
Η τουρκική αεροπορία πνέει τα λοίσθια. Έχει μείνει πίσω στις αναβαθμίσεις των μαχητικών της, οι διαθεσιμότητες αεροσκαφών είναι πολύ χαμηλές – ανεπιβεβαίωτες πηγές κάνουν λόγο ακόμη και για κάτω από 30% διαθεσιμότητες – και από την άλλη η Ελλάδα αναβαθμίζεται διαρκώς.
Ήδη η Πολεμική Αεροπορία έχει αποκτήσει μία μοίρα F-16 Viper και μία μοίρα Rafale. Μαχητικά 4ης γενιάς, που έχουν φέρει την απόλυτη ανατροπή. Παράλληλα, τρέχει τόσο το πρόγραμμα των F-35 όσο και οι διαδικασίες αναβάθμισης επιπλέον 38 F-16 block 50 σε Viper.
Βάσει χρονοδιαγραμμάτων, η Τουρκία αν προχωρήσει τελικά στο πρόγραμμα, θα παραλάβει το πρώτο της Viper σε 3+ χρόνια από τώρα, πράγμα που σημαίνει ότι ως τότε η Ελλάδα θα διαθέτει 83 Viper και κατά πάσα πιθανότητα 40 Rafale.
Όταν το 2030 η Τουρκία θα έχει την πρώτη της μοίρα Vipers η Ελλάδα θα διαθέτει 121 «οχιές», 40 Rafale και τουλάχιστον 4 με 6 F-35.
Σε ότι αφορά το εγχώριας παραγωγής ΚΑΑΝ, ξέρουν καλά ότι αν όλα έχουν πάει καλά, ίσως έχουν παραλάβει την πρώτη τετράδα, που και πάλι θέλει χρόνια για να γίνει ανταγωνιστικό αεροσκάφος.
Η Τουρκία καίγεται για μαχητικά και τα θέλει… χθες. Κι αυτό ήρθε να επιβεβαιωθεί μέσω του αμερικανικού δικτύου Bloomberg, το οποίο επικαλούμενο πηγές μέσα από την αμερικανική κυβέρνηση μετέδωσε ότι η Τουρκία φέρεται αποφασισμένη να υπαναχωρήσει στη συμφωνία για 40 καινούρια Viper και κιτ αναβάθμισης γι’ ακόμη 80.
Οι Τουρκοι Στρατηγοί ξέρουν πώς δεν πρόκειται βάσει χρονοδιαγραμμάτων να μπορέσει η χώρα τους να αναστρέψει τη σε βάρος της κλίμα από την γαλανόλευκη υπεροχή.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Bloomberg, η Άγκυρα εμφανίζεται αποφασισμένη να εκτελέσει μέρος από τη σύμβαση και θα επιδιώξει μια αντισταθμιστική συμφωνία για την παραγωγή ορισμένων εξαρτημάτων των μαχητικών σε τοπικό επίπεδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θέλει να προμηθευτεί και να έχει και το δικαίωμα εγχώριας παραγωγής όλων των εξαρτημάτων και συστημάτων εκείνων που χρειάζεται ώστε να μπορέσει να συντηρήσει τον στόλο της, να αυξήσει τις διαθεσιμότητες και να κάνει και κάποιες ψευτοαναβαθμίσεις ώστε να μπορούν να σταθούν σχετικά αξιοπρεπώς απέναντι στα ελληνικά αναβαθμισμένα μαχητικά.
Επί της ουσίας, όμως, η Τουρκία καίγεται για την εισαγωγή τεχνογνωσίας, που θέλει να την εφαρμόσει στο υπό ανάπτυξη ΚΑΑΝ, το οποίο πλέον θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα πετά με κινητήρες από F-16, για τους οποίους ζητά το δικαίωμα παραγωγής.
Επιπλέον, υπολογίζει με τα χρήματα από την ακύρωση του προγράμματος να μπορέσει να προχωρήσει στην άμεση παραγγελία 40 μαχητικών Eurofighter, για τα οποία εκτιμάται ότι έχει πάρει την έγκριση από τις 4 χώρες που συμμετέχουν στην κοινοπραξία, δηλαδή Ισπανία – Γερμανία – Ιταλία – Μεγάλη Βρετανία.
Κι αν η τουρκική αμυντική βιομηχανία διά του εκπροσώπου της επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στον απόηχο της αποκάλυψης του Bloomberg, μάλλον δεν το πέτυχε αφού περιορίστηκε να αναφέρει ότι «Η αντιστάθμιση είναι δικαίωμά μας ούτως ή άλλως βάσει της συμφωνίας. Στο κείμενο που είχε δημοσιευθεί από την αμερικανική αρχή DSCA για την πώληση, το δικαίωμά μας για αντιστάθμιση τονιζόταν από την αρχή. Στο πλαίσιο αυτό, θα δοθούν σε τουρκικές εταιρείες διάφορα πακέτα εργασίας στο πλαίσιο είτε της προμήθειας των F-16 είτε άλλων αμερικανικών προγραμμάτων».
Μόνο που όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου