Από το ιστολόγιο http://gdailynews.wordpress.com/
γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς
Το πρώην κομμουνιστικό γειτονικό κράτος, Αλβανία, για πολλά χρόνια βρισκόταν υπό το καθεστώς καταπίεσης αλλά και παράλληλα βρισκόταν σε καθεστώς “εμπόλεμης κατάστασης” με τη χώρα μας.
Οι δύο χώρες, Ελλάς και Αλβανία, ατύπως, αναμετρήθηκαν υπό την έννοια του όρου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Αλβανία αποφάσισε να πάρει το μέρος του Άξονα, χωρίς ωστόσο να πολεμήσει υπό το βάρος επίσημης άποψης (όπως το ίδιο έκαναν Τουρκία και Βουλγαρία τότε), εκμεταλλευόμενη το γεγονός πιθανής ελληνικής ήττας ώστε μετέπειτα να διεκδικήσει ελληνικά εδάφη. Αυτά που σήμερα ανοιχτά διεκδικεί με την ονομασία …”τσαμουριά”.
Η αποτυχία της πιο πάνω αλβανικής απόφασης, να πάρουν σαφή διπλωματικό και όχι μόνο προσανατολισμό απέναντι στον Άξονα, της κόστισε στο γεγονός πως όλα όσα είχαν κατά νου τότε δεν πραγματοποιήθηκαν. Το ίδιο συνέβη και με τη Βουλγαρία, αλλά και με τη Τουρκία, τότε, ενώ κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός πως η Ελλάς πολέμησε, αντιτάχθηκε και μάλιστα ουκ ολίγες φορές εκθειάστηκε όσον αφορά το ρόλο της, ακόμη και από εχθρούς της.
Με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι όποιες αλυτρωτικές τάσεις υπήρχαν από πλευράς Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδας μπήκαν στο “συρτάρι” της ατζέντας περιμένοντας για αργότερα, λόγω αποτυχίας επιλογών…
Αρχές της δεκαετίας του ’90 και κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κατάρρευσης, η Αλβανία ως χώρα πέρασε σε μια νέα σελίδα όσον αφορά την ιστορία της. Τα βασικά χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία της Αλβανίας και προσδιορίζονται στα τελευταία περίπου 20 χρόνια, χαρακτηρίζονται από τη λαθρομετανάστευση και από τον αλυτρωτισμό.
Η έννοια λαθρομετανάστευση είναι ίσως γενική και δεν αποδίδει στο έπακρο την έννοια του όρου. Ωστόσο στη περίπτωση της Αλβανίας η λαθρομετανάστευση υποκινήθηκε από το αλβανικό κράτος σε συννενόηση πολλές φορές με το ελληνικό και ουσιαστικά μετατράπηκε κατά διαστήματα σε μορφή εποικισμού. Το ίδιο, συγκυριακά… δεν νομίζω, χρονικό διάστημα με τη κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ, ακούστηκαν δειλά και οι πρώτες φωνές που μιλούσαν ανοιχτά πια για την ανάγκη ύπαρξης μιας νέας τάξης πραγμάτων υπό το καθεστώς μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης και εκεί πια ξεπρόβαλαν ξεκάθαρα πια οι απανταχού φανατικοί φίλοι της περιβόητης και παγκοσμιοποίησης, όπως επίσης οι κυρίως αριστεριστές φίλοι των χωρών χωρίς περίπου σύνορα.
Τα Βαλκάνια για πολλούς τότε ήταν το έναυσμα ή καλύτερα ένα από τα σημαντικότερα τεστ όσον αφορά τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης. Η συνέχεια, γνωστή… εκατομμύρια Αλβανών συρρέουν λαθραία στη χώρα, και σε μορφή καταιγίδας πολλαπλασιάζονται καθημερινώς λόγω ανικανότητας αλλά κυρίως εκτέλεσης καθηκόντων της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης για την τότε επόμενη δεκαετία.
ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
Τα όσα προαναφέρω είναι ήδη σε περίπου όλους γνωστά, ωστόσο ήταν το πρελούδιο της επερχόμενης κρίσης που κάποιοι είχαν ήδη προγραμματίσει για εμάς, χωρίς εμάς (και με το δεύτερο “εμάς” βάζω μέσα και τις δύο χώρες, που ωστόσο η μία κέρδισε σε ποσοστό 100% (Αλβανία) με την άλλη να επιβαρύνεται σε συντριπτικό ποσοστό εναντίον της (Ελλάδα)). Οι Αλβανοί στη πλειοψηφία τους, διαχρονικά ως λαός, ως φυλή ή και ως έθνος δεν διακατέχονταν από το θρησκευτικό συναίσθημα ενώ για ορισμένους εκτός ή και εντός Αλβανίας η χώρα αποτελείτω στη πλειοψηφία της από απάτριδες πολίτες υπό την έννοια πως είχαν αλλοιωθεί όσον αφορά τη παιδεία και τις αποφάσεις του καθεστώτος Χότζα, λόγω κομμουνισμού.
Το γεγονός πως στη νότια πλευρά της Αλβανίας ή Βόρειο Ήπειρο για εμάς, το γεγονός πως ζούνε και έχουν περιουσίες πολλές χιλιάδες Ελλήνων ήταν ανέκαθεν ένα σοβαρό πρόβλημα για το Αλβανικό κράτος και κόλαφος για την εξωτερική πολιτική τους απέναντι στη χώρα μας.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική που υιοθετήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση σε συνδυασμό με τις πιέσεις από εξωγενείς παράγοντας (ΗΠΑ), έδωσαν το δικαίωμα δημιουργίας πρόσφορου εδάφους στον αλβανικό αλυτρωτισμό και αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Τα Βαλκάνια, είτε για τον έναν, είτε για τον άλλον λόγο αποφασίστηκαν να γίνουν μία απέραντη “βαβέλ” εθνοτήτων διάσπαρτων σε χώρες που ωστόσο θα διαφύλασσαν επί της παρούσης φάσης τα σύνορά τους ως είχαν.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική απεμπόλησε το μόνιμο πλεονέκτημα με το όνομα “ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ” που είχε απέναντι στην Αλβανία και όχι μόνο αυτό αλλά έδωσε και το δικαίωμα ώστε να έρθουν στο προσκήνιο πια, όλα όσα η Αλβανία δεν κατάφερε όταν συντάχθηκε στο πλευρό των Ιταλών που επιτέθηκαν στη χώρα μας το 1940.
Σύντομα το δεύτερο μέρος
GEOPOLITICS & DAILY NEWS
γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς
Το πρώην κομμουνιστικό γειτονικό κράτος, Αλβανία, για πολλά χρόνια βρισκόταν υπό το καθεστώς καταπίεσης αλλά και παράλληλα βρισκόταν σε καθεστώς “εμπόλεμης κατάστασης” με τη χώρα μας.
Οι δύο χώρες, Ελλάς και Αλβανία, ατύπως, αναμετρήθηκαν υπό την έννοια του όρου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Αλβανία αποφάσισε να πάρει το μέρος του Άξονα, χωρίς ωστόσο να πολεμήσει υπό το βάρος επίσημης άποψης (όπως το ίδιο έκαναν Τουρκία και Βουλγαρία τότε), εκμεταλλευόμενη το γεγονός πιθανής ελληνικής ήττας ώστε μετέπειτα να διεκδικήσει ελληνικά εδάφη. Αυτά που σήμερα ανοιχτά διεκδικεί με την ονομασία …”τσαμουριά”.
Η αποτυχία της πιο πάνω αλβανικής απόφασης, να πάρουν σαφή διπλωματικό και όχι μόνο προσανατολισμό απέναντι στον Άξονα, της κόστισε στο γεγονός πως όλα όσα είχαν κατά νου τότε δεν πραγματοποιήθηκαν. Το ίδιο συνέβη και με τη Βουλγαρία, αλλά και με τη Τουρκία, τότε, ενώ κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός πως η Ελλάς πολέμησε, αντιτάχθηκε και μάλιστα ουκ ολίγες φορές εκθειάστηκε όσον αφορά το ρόλο της, ακόμη και από εχθρούς της.
Με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι όποιες αλυτρωτικές τάσεις υπήρχαν από πλευράς Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδας μπήκαν στο “συρτάρι” της ατζέντας περιμένοντας για αργότερα, λόγω αποτυχίας επιλογών…
Αρχές της δεκαετίας του ’90 και κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κατάρρευσης, η Αλβανία ως χώρα πέρασε σε μια νέα σελίδα όσον αφορά την ιστορία της. Τα βασικά χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία της Αλβανίας και προσδιορίζονται στα τελευταία περίπου 20 χρόνια, χαρακτηρίζονται από τη λαθρομετανάστευση και από τον αλυτρωτισμό.
Η έννοια λαθρομετανάστευση είναι ίσως γενική και δεν αποδίδει στο έπακρο την έννοια του όρου. Ωστόσο στη περίπτωση της Αλβανίας η λαθρομετανάστευση υποκινήθηκε από το αλβανικό κράτος σε συννενόηση πολλές φορές με το ελληνικό και ουσιαστικά μετατράπηκε κατά διαστήματα σε μορφή εποικισμού. Το ίδιο, συγκυριακά… δεν νομίζω, χρονικό διάστημα με τη κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ, ακούστηκαν δειλά και οι πρώτες φωνές που μιλούσαν ανοιχτά πια για την ανάγκη ύπαρξης μιας νέας τάξης πραγμάτων υπό το καθεστώς μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης και εκεί πια ξεπρόβαλαν ξεκάθαρα πια οι απανταχού φανατικοί φίλοι της περιβόητης και παγκοσμιοποίησης, όπως επίσης οι κυρίως αριστεριστές φίλοι των χωρών χωρίς περίπου σύνορα.
Τα Βαλκάνια για πολλούς τότε ήταν το έναυσμα ή καλύτερα ένα από τα σημαντικότερα τεστ όσον αφορά τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης. Η συνέχεια, γνωστή… εκατομμύρια Αλβανών συρρέουν λαθραία στη χώρα, και σε μορφή καταιγίδας πολλαπλασιάζονται καθημερινώς λόγω ανικανότητας αλλά κυρίως εκτέλεσης καθηκόντων της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης για την τότε επόμενη δεκαετία.
ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
Τα όσα προαναφέρω είναι ήδη σε περίπου όλους γνωστά, ωστόσο ήταν το πρελούδιο της επερχόμενης κρίσης που κάποιοι είχαν ήδη προγραμματίσει για εμάς, χωρίς εμάς (και με το δεύτερο “εμάς” βάζω μέσα και τις δύο χώρες, που ωστόσο η μία κέρδισε σε ποσοστό 100% (Αλβανία) με την άλλη να επιβαρύνεται σε συντριπτικό ποσοστό εναντίον της (Ελλάδα)). Οι Αλβανοί στη πλειοψηφία τους, διαχρονικά ως λαός, ως φυλή ή και ως έθνος δεν διακατέχονταν από το θρησκευτικό συναίσθημα ενώ για ορισμένους εκτός ή και εντός Αλβανίας η χώρα αποτελείτω στη πλειοψηφία της από απάτριδες πολίτες υπό την έννοια πως είχαν αλλοιωθεί όσον αφορά τη παιδεία και τις αποφάσεις του καθεστώτος Χότζα, λόγω κομμουνισμού.
Το γεγονός πως στη νότια πλευρά της Αλβανίας ή Βόρειο Ήπειρο για εμάς, το γεγονός πως ζούνε και έχουν περιουσίες πολλές χιλιάδες Ελλήνων ήταν ανέκαθεν ένα σοβαρό πρόβλημα για το Αλβανικό κράτος και κόλαφος για την εξωτερική πολιτική τους απέναντι στη χώρα μας.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική που υιοθετήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση σε συνδυασμό με τις πιέσεις από εξωγενείς παράγοντας (ΗΠΑ), έδωσαν το δικαίωμα δημιουργίας πρόσφορου εδάφους στον αλβανικό αλυτρωτισμό και αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Τα Βαλκάνια, είτε για τον έναν, είτε για τον άλλον λόγο αποφασίστηκαν να γίνουν μία απέραντη “βαβέλ” εθνοτήτων διάσπαρτων σε χώρες που ωστόσο θα διαφύλασσαν επί της παρούσης φάσης τα σύνορά τους ως είχαν.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική απεμπόλησε το μόνιμο πλεονέκτημα με το όνομα “ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ” που είχε απέναντι στην Αλβανία και όχι μόνο αυτό αλλά έδωσε και το δικαίωμα ώστε να έρθουν στο προσκήνιο πια, όλα όσα η Αλβανία δεν κατάφερε όταν συντάχθηκε στο πλευρό των Ιταλών που επιτέθηκαν στη χώρα μας το 1940.
Σύντομα το δεύτερο μέρος
GEOPOLITICS & DAILY NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου