Η εικόνα «στρατών» από μικρά ρομπότ τα οποία σπεύδουν να επισκευάσουν προβλήματα σε σκάφη που βρίσκονται στο κενό του Διαστήματος συναντάται σε πολλές ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται ερευνητές της ESA και του Πανεπιστημίου Simon Fraser στον Καναδά, οι οποίοι εξέθεσαν στεγνά κολλώδη υλικά σε συνθήκες Διαστήματος, διαπιστώνοντας ότι διατηρούσαν τον κολλώδη χαρακτήρα τους.
Στη συνέχεια, μηχανικοί της σχολής μηχανολογίας του πανεπιστημίου χρησιμοποίησαν τα συγκεκριμένα υλικά σε ρομπότ της «οικογένειας» Abigaille, σε μία λύση η οποία παραπέμπει στον τρόπο κίνησης σαυρών σε τοίχους.
Κατά τον Μάικλ Χένρεϊ, του πανεπιστημίου Simon Fraser, η συγκεκριμένη προσέγγιση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα «βιομίμησης», δηλαδή της εύρεσης λύσεων σε προβλήματα μηχανολογίας που εμπνέονται από τη βιολογία.
Τα πόδια των σαυρών μπορούν να προσκολλώνται εξαιτίας μικροσκοπικών τριχών, οι άκρες των οποίων είναι επαρκώς μικρές για να μπορούν να αξιοποιούνται οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ατόμων. Στην περίπτωση των συγκεκριμένων αναρριχώμενων ρομπότ, χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές από τη βιομηχανία μικροηλεκτρονικών για να επιτευχθούν αντίστοιχα αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον Χένρεϊ, καμία άλλη μέθοδος δεν ενδείκνυται για χρήση στο Διάστημα όσο η συγκεκριμένη, καθώς λύσεις τύπου «κολλητικής ταινίας» θα συνέλεγαν σκόνη, το Velcro θα προϋπέθετε αντίστοιχα «συνεργάσιμη» επιφάνεια και οι μαγνήτες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με όλα τα υλικά, ενώ τα πεδία τους ενδεχομένως να δημιουργούσαν προβλήματα σε ευαίσθητα όργανα.
«Είναι πολύ δαπανηρό να αναβαθμίσεις εξαρτήματα από τη στιγμή που θα βρεθούν στο Διάστημα, οπότε η ιδέα είναι να στείλουμε ένα πιο ʽγενικής χρήσηςʼ ρομπότ σε πρώτο επίπεδο» σύμφωνα με τον Χένρεϊ. «Στη συνέχεια θα μπορούσε, μέσω αναβαθμίσεων λογισμικού, να προσαρμοστεί σε συνθήκες διαφορετικών εργασιών οι οποίες δεν προβλέπονταν αρχικά».
ΠΗΓΗ thecuriosityofcat
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου