Από το ιστολόγιο http://www.strategyreport.gr/
Οποιαδήποτε συνδικαλιστική δράση αποσκοπεί καταρχήν στη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, δηλαδή εκείνων της εργασίας (είδος, τόπος, χρόνος), της κοινωνικής ασφάλισης και της πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης της προσωπικότητας. Ποιο είναι εν προκειμένω το διακύβευμα; Ποια είναι τα αγαθά που προστατεύονται ή προσβάλλονται από την ύπαρξη ή όχι συνδικαλισμού στις ΕΔ; Δύο είναι οι κύριες ομάδες αγαθών: από τη μια τα κοινωνικά δικαιώματα των στρατιωτικών και από την άλλη όλα όσα συνδέονται με την εθνική ασφάλεια. Η δημιουργία συνδικαλιστικών δομών στον χώρο των ΕΔ είναι βέβαιο ότι θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην πειθαρχία, η οποία αποτελεί το θεμέλιο του οικοδομήματος των ΕΔ σε κάθε χώρα και εποχή. Το παράδειγμα της Ελληνικής Αστυνομίας δεν μας αφήνει, ως προς αυτό, καμία αμφιβολία. Αυτό με τη σειρά του θα προσβάλει το έννομο αγαθό της στρατιωτικής υπηρεσίας και κατ’ επέκταση αυτό της εθνικής ασφάλειας. Διότι στην έννοια της στρατιωτικής υπηρεσίας εμπίπτουν οι ενέργειες που αποσκοπούν στην αναγκαία προπαρασκευή του στρατιωτικού ως υπερασπιστή της Πατρίδας, καθώς και στην εξασφάλιση και εκδήλωση-υλοποίηση της μαχητικής του ικανότητας. Κοινό χαρακτηριστικό των ενεργειών αυτών είναι ότι, η πλημμελής εκτέλεσή τους προκαλεί βλάβη του έννομου αγαθού της εθνικής ασφάλειας.
Εδώ, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το κύριο σημείο της διαφωνίας μεταξύ των υποστηρικτών του συνδικαλισμού στις ΕΔ και εκείνων που έχουν αντίθετη άποψη. Οι πρώτοι ξεκινούν από την, λανθασμένη κατά την άποψή μου, θέση, ότι οι ΕΔ δεν αποτελούν θεσμό διαφορετικό από τους λοιπούς θεσμούς του Κράτους και της κοινωνίας. Αντίθετα, θεωρώ ότι, ακριβώς επειδή αποτελούν θεσμό τελείως διαφορετικό από τους λοιπούς, τόσο λειτουργικά όσο και από πλευράς αποστολής, θα πρέπει να προστατεύονται από οποιαδήποτε ενέργεια ή δράση που προσβάλει την αποτελεσματικότητά τους.
Από την άλλη, θα πρέπει να δεχθούμε ότι απαιτείται να υπάρξει στον χώρο των ΕΔ μια διαφορετική αντίληψη στην αντιμετώπιση του προσωπικού τους. Αναγκαία και καθοριστική ταυτόχρονα προϋπόθεση για την εξασφάλιση του αξιόμαχου των ΕΔ αποτελεί ο θεσμικός και λειτουργικός εκσυγχρονισμός τους. Η κλασσική απάντηση ότι τα προβλήματα παρουσιάζονται διότι υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στην πειθαρχία του στρατιωτικού περιβάλλοντος και στον κοινωνικό φιλελευθερισμό που βιώνουν οι στρατιωτικοί στη σημερινή κοινωνία, δείχνει ότι τίθεται λανθασμένα η ερώτηση. Θα μεταβάλλουμε λοιπόν την κοινωνία, αναστέλλοντας την εξέλιξή της, για να προσαρμοστεί προς τις ΕΔ ή θα προσαρμόσουμε τις ΕΔ προς την κοινωνία, χωρίς με τίποτε να προσβάλλεται η πειθαρχία και το αξιόμαχό τους; Επειδή προφανώς θα πρέπει να συμβεί το δεύτερο, επιβάλλεται μια επανεξέταση της θέσης του προσωπικού των ΕΔ στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, ώστε να απολαμβάνουν εκ μέρους της Πολιτείας της ίδιας αντιμετώπισης με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, σε ότι αφορά στο σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ιωάννης Παρίσης Υποστράτηγος ε.α. Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων
Οποιαδήποτε συνδικαλιστική δράση αποσκοπεί καταρχήν στη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, δηλαδή εκείνων της εργασίας (είδος, τόπος, χρόνος), της κοινωνικής ασφάλισης και της πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης της προσωπικότητας. Ποιο είναι εν προκειμένω το διακύβευμα; Ποια είναι τα αγαθά που προστατεύονται ή προσβάλλονται από την ύπαρξη ή όχι συνδικαλισμού στις ΕΔ; Δύο είναι οι κύριες ομάδες αγαθών: από τη μια τα κοινωνικά δικαιώματα των στρατιωτικών και από την άλλη όλα όσα συνδέονται με την εθνική ασφάλεια. Η δημιουργία συνδικαλιστικών δομών στον χώρο των ΕΔ είναι βέβαιο ότι θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην πειθαρχία, η οποία αποτελεί το θεμέλιο του οικοδομήματος των ΕΔ σε κάθε χώρα και εποχή. Το παράδειγμα της Ελληνικής Αστυνομίας δεν μας αφήνει, ως προς αυτό, καμία αμφιβολία. Αυτό με τη σειρά του θα προσβάλει το έννομο αγαθό της στρατιωτικής υπηρεσίας και κατ’ επέκταση αυτό της εθνικής ασφάλειας. Διότι στην έννοια της στρατιωτικής υπηρεσίας εμπίπτουν οι ενέργειες που αποσκοπούν στην αναγκαία προπαρασκευή του στρατιωτικού ως υπερασπιστή της Πατρίδας, καθώς και στην εξασφάλιση και εκδήλωση-υλοποίηση της μαχητικής του ικανότητας. Κοινό χαρακτηριστικό των ενεργειών αυτών είναι ότι, η πλημμελής εκτέλεσή τους προκαλεί βλάβη του έννομου αγαθού της εθνικής ασφάλειας.Εδώ, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το κύριο σημείο της διαφωνίας μεταξύ των υποστηρικτών του συνδικαλισμού στις ΕΔ και εκείνων που έχουν αντίθετη άποψη. Οι πρώτοι ξεκινούν από την, λανθασμένη κατά την άποψή μου, θέση, ότι οι ΕΔ δεν αποτελούν θεσμό διαφορετικό από τους λοιπούς θεσμούς του Κράτους και της κοινωνίας. Αντίθετα, θεωρώ ότι, ακριβώς επειδή αποτελούν θεσμό τελείως διαφορετικό από τους λοιπούς, τόσο λειτουργικά όσο και από πλευράς αποστολής, θα πρέπει να προστατεύονται από οποιαδήποτε ενέργεια ή δράση που προσβάλει την αποτελεσματικότητά τους.
Από την άλλη, θα πρέπει να δεχθούμε ότι απαιτείται να υπάρξει στον χώρο των ΕΔ μια διαφορετική αντίληψη στην αντιμετώπιση του προσωπικού τους. Αναγκαία και καθοριστική ταυτόχρονα προϋπόθεση για την εξασφάλιση του αξιόμαχου των ΕΔ αποτελεί ο θεσμικός και λειτουργικός εκσυγχρονισμός τους. Η κλασσική απάντηση ότι τα προβλήματα παρουσιάζονται διότι υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στην πειθαρχία του στρατιωτικού περιβάλλοντος και στον κοινωνικό φιλελευθερισμό που βιώνουν οι στρατιωτικοί στη σημερινή κοινωνία, δείχνει ότι τίθεται λανθασμένα η ερώτηση. Θα μεταβάλλουμε λοιπόν την κοινωνία, αναστέλλοντας την εξέλιξή της, για να προσαρμοστεί προς τις ΕΔ ή θα προσαρμόσουμε τις ΕΔ προς την κοινωνία, χωρίς με τίποτε να προσβάλλεται η πειθαρχία και το αξιόμαχό τους; Επειδή προφανώς θα πρέπει να συμβεί το δεύτερο, επιβάλλεται μια επανεξέταση της θέσης του προσωπικού των ΕΔ στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, ώστε να απολαμβάνουν εκ μέρους της Πολιτείας της ίδιας αντιμετώπισης με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, σε ότι αφορά στο σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ιωάννης Παρίσης Υποστράτηγος ε.α. Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου