Μείωση μέσω αναδιάρθρωσης προτείνουν οίκοι αξιολόγησης

Από το ιστολόγιο http://tvxs.gr/

Απαραίτητη θεωρεί η Barclays τη μείωση του ελληνικού χρέους μέσω αναδιάρθρωσης, η οποία ενδέχεται να πραγματοποιηθεί εντός του δεύτερου εξαμήνου 2011. Η δημοσιονομική εξυγίανση και οι προοπτικές ανάπτυξης της χώρας δεν αρκούν για να σταθεροποιηθεί ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ, τονίζει στην τελευταία έκθεσή της για την Ελλάδα, εκτιμώντας μάλιστα ότι το haircut θα μπορούσε να φτάσει στο 60% ήτοι στα 200 δισ. ευρώ του συνολικού χρέους. Επισημαίνει δε, ότι η εθελοντική η μερικώς εθελοντική αναδιάταξη του ελληνικού χρέους θα είχε μη ουσιαστική επίδραση στο χρέος ενώ θα μπορούσε να προκαλέσει και επιδείνωσή του.

Η βέλτιστη επιλογή είναι, κατά τη γνώμη της Barclays, μια αναδιάρθρωση που θα προβλέπει «δίκαιο» επιμερισμό των βαρών μεταξύ των ομολογιούχων και των πιστωτών του δημόσιου τομέα, η οποία θα απέτρεπε την εξάπλωση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Παράλληλα, ο ιαπωνικός οίκος Normura, υπογραμμίζει όιτ επειδή αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι αφερέγγυα, η μόνη ρεαλιστική αντίδραση θα ήταν η προσπάθεια συμβιβασμού από τους κατόχους χρέους, ώστε να μειώσουν τη δανειακή επιβάρυνση. Αν οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. κινηθούν προς ένα rollover παρόμοιο με αυτό της γαλλικής πρότασης, δεδομένων των υψηλών επιτοκίων που καλείται να πληρώσει η Ελλάδα, θα πρόκειται μόνο για μία εκ των πολλών αναδιαρθρώσεων που θα ακολουθήσουν. Αν, ωστόσο, αποφασίσουν να λάβουν μέτρα για να δώσουν ένα τέλος στην περαιτέρω μετάδοσης της κρίσης, τότε θα «επιβιβαστούν» σε μια αναδιάρθρωση μεγαλύτερης κλίμακας.


Χορήγηση «εκπαιδευτικής άδειας» προτείνει η Pimco
Χορήγηση «εκπαιδευτικής άδειας» εξόδου από το ευρώ προτείνει από την πλευρά της η Pimco. Ο επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρείας επενδύσεων σε ομόλογα, PIMCO, Μοχάμεντ Ελ Εριάν σε άρθρο του στους Financial Times, υποστηρίζει ότι στην παρούσα φάση η Ευρώπη θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην μεγαλύτερη δημοσιονομική ενοποίηση ή στη χορήγηση «εκπαιδευτικών αδειών» σε κράτη-μέλη, προκειμένου να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Για τη δημοσιονομική ενοποίηση υποστηρίζει πως θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από εγγυήσεις και μεταβιβάσεις που θα σταθεροποιούσαν την δυναμική του χρέους της Ευρωζώνης, μέσω της επιθετικής χρήσης ενός ενοποιημένου ευρωπαϊκού ισολογισμού. Σε αντάλλαγμα τα κράτη μέλη θα επρέπε να θυσιάσουν ένα μεγάλο κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας και της δημοσιονομικής στρατηγικής τους. Σε αντίθετη περίπτωση, η Ευρώπη θα πρέπει να αναδιαρθρώσει τα χρέη της περιφέρειας και να επανακεφαλαιοποιήσει την ΕΚΤ, διαδικασία που θα πρέπει να περιλαμβάνει «εκπαιδευτικές άδειες» κρατών-μελών προκειμένου να ανακτήσουν την ελαστικότητα που χρειάζεται για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας.