Ούτε μια παραίτηση; Ούτε μια απομάκρυνση;

Οι σκηνές που βίωσαν δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχων, σκηνές εξαθλίωσης, εξευτελισμού σε ουρές τεράστιες προκειμένου να καταφέρουν να πάρουν την –κατά τα άλλα- πετσοκομμένη σύνταξή τους, δε γίνεται να μας αφήσουν αδιάφορους.

 

Του Μάρκου Μουζάκη

Από το newsbomb

 

Ούτε μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία αδιαφορίας το «επιχείρημα» ότι δεν είναι ούτε οι πρώτες, ούτε οι τελευταίες, σε ένα κράτος που έχει αναγάγει την έσχατη περιφρόνηση του πολίτη σε καθημερινή πρακτική.

Είναι ντροπή, να υφίστανται αυτό τον εξευτελισμό απόμαχοι της δουλειάς, οι οποίοι τους καιρούς των μνημονίων έχουν δει την σύνταξή τους να γίνεται πενιχρό «βοήθημα», μάλλον ούτε καν αυτό!

Αποτελεί αθλιότητα το να μην έχει υπάρξει ούτε μια παραίτηση, ούτε μια απομάκρυνση για τις σκηνές αυτές!

Κι αν, κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι αρμόδιοι ή αναρμόδιοι της κυβέρνησης, ο πολιτικός παχυδερμισμός ορισμένων έχει διαγράψει απ’ το λεξιλόγιό τους, απ’ τη συνείδησή τους, τη λέξη «ευθιξία», σεις πώς αντιδράσατε;

Πολύ πρόσφατα, κύριε Σαμαρά, είπατε πως θα πολεμήσετε και την απάνθρωπη γραφειοκρατία.

Τι κάνατε λοιπόν γι’ αυτή τη σαδιστική αντιμετώπιση ταλαιπωρημένων και οργισμένων των «περήφανων γηρατειών»;

ΤΙ;

Καλές, κύριε πρωθυπουργέ, οι εκκινήσεις του Ράλι Ακρόπολις.

Αλλά με τις εκκινήσεις στην καθημερινότητα του εξαθλιωμένου πολίτη τι θα γίνει;