Του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Λ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
Οι τελευταίες ενορχηστρωμένες επιθέσεις του Τούρκου σουλτάνου και των συν αυτώ που επικεντρώνονται στην αμφισβήτηση της ελληνικής νησιωτικής κυριαρχίας με πρόσχημα τη δήθεν παράνομη στρατικοποίησή τους, καθώς και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδος και Κύπρου με την αποστολή ενός νέου ερευνητικού πλοίου ανακαλούν στη μνήμη μας τις μπλόφες, με τις οποίες ο Χίτλερ επεδίωκε να επεκτείνει την κυριαρχία του, απειλώντας με πόλεμο τα γειτονικά του κράτη. Δυστυχώς η κατευναστική πολιτική των Chamberlain και Daladier αποθάρρυνε κράτη, που είχαν ισχυρή αμυντική βιομηχανία, όπως η Τσεχοσλοβακία, να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς αποτελεσματικά και με την ηττοπαθή συμφωνία του Μονάχου αποδέχθηκε το νέο status στην Κεντρική Ευρώπη, επιβραβεύοντας έτσι τον ναζιστικό επεκτατισμό.
Η κατάσταση όμως σήμερα δεν είναι αυτή του 1938, τουλάχιστον όσον αφορά τις ελληνικές προθέσεις, γιατί δυστυχώς φαίνεται ότι οι σύμμαχοί μας και, κυρίως το ΝΑΤΟ, με την πολιτική των ίσων αποστάσεων αποδέχονται τις τουρκικές επεκτατικές αξιώσεις, παραπέμποντας την Ελλάδα σε μια υποχωρητική τακτική μέσω διαλόγου, περιβεβλημένη με τον μανδύα του ειρηνικού διαλόγου των γειτόνων προς επίλυση των διαφορών. Έχουμε επανειλημμένα διαπιστώσει ότι η θεωρία περί ευρωπαϊκών συνόρων, η παραβίαση των οποίων θα υποχρέωνε τους ευρωπαίους συμμάχους σε σθεναρή αντίσταση είναι μια απλή ουτοπία, όπως ήταν και η συμφωνία του Μονάχου για την αφελή Τσεχοσλοβακία.
Από την εποχή του πατέρα των διεθνών σχέσεων, του Θουκυδίδη, η ισχύς είναι αυτή που διαμορφώνει νέες συνθήκες σε μια περιοχή και ο διαθέτων ισχύ επιβάλλει δυστυχώς τις αποφάσεις του στους ασθενέστερους. Έτσι είναι φανερό ότι η μόνη αξιόπιστη διέξοδος από την παρούσα κρίση είναι η συνειδητοποίηση από μέρους της Τουρκίας ότι θα υποστεί συντριπτικό πλήγμα σε περίπτωση που αυτή θέλει να επαναλάβει την αποβατική ενέργεια του 1974.
Πολύ ορθώς η Ελλάδα ενισχύει τη θέση της στους συμμάχους, επιδεικνύοντας τον χάρτη του σουλτάνου περί γαλάζιας πατρίδας, αλλά είναι μάταιο να ελπίζει σε ενεργή υποστήριξη, πλην ίσως από μέρους της Γαλλίας, από την οποία πρέπει να ζητήσει ενίσχυση των όρων της αμυντικής συνδρομής. Αυτή που θα αναλάβει όλο το βάρος του πλήγματος σε αέρα, θάλασσα και ξηρά κατά των θρασύδειλων Τούρκων είναι η ίδια η Ελλάδα, η οποία πρέπει κατεσπευσμένα να ενισχύσει το οπλοστάσιό της με πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών, αντιπλοϊκούς πυραύλους και αντιαεροπορικά συστήματα, όχι μόνο για να απαγορεύσει στην πράξη μια τουρκική απόπειρα κατάληψης ζωτικού ελληνικού χώρου, ιδίως του Καστελόριζου ή μέρους της ΑΟΖ νότια της Κρήτης, αλλά και να δώσει ένα μήνυμα στον Ερντογάν ότι θα διατρέξει κίνδυνο συντριβής της προβαλλόμενης ισχύος του και συνακόλουθα τη γεωπολιτική περιθωριοποίησή του. Άλλωστε μια ήττα της Τουρκίας ή μια απώλεια δικού της ζωτικού χώρου θα αποδεσμεύσει δυνάμεις στο εσωτερικό της Τουρκίας που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση ανατροπής του σουλτάνου.
Η κατάσταση για τον σουλτάνο θα επιδεινωθεί όχι μόνο λόγω των ισχυρών πληγμάτων που θα δεχθεί από την ελληνική αεροπορία και το ελληνικό ναυτικό, αλλά και από το ενδεχόμενο ισοδύναμου τετελεσμένου, κατάληψης δηλαδή τουρκικού νησιού, η οποία πρέπει να επιδιωχθεί από ελληνικής πλευράς, για να υπάρχει σχετική υπεροχή ή και αντίβαρο στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν.
Η Τουρκία διαθέτει βέβαια ένα πλεονέκτημα, δηλαδή ότι μπορεί να αντικαταστήσει άμεσα τις απώλειές της μέσω της ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας που έχει, αφού κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας (βλ. ΤΟΜΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ και ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ, Α/Α πυραυλικό σύστημα ΑΡΤΕΜΙΣ και πολλά άλλα), υπομονεύθηκε εκ των ένδον, χωρίς ποτέ κανείς να λογοδοτήσει για αυτή τη μειοδοσία. Αλλά οι επιθέσεις κορεσμού με πυραυλικά συστήματα από μέρους της Ελλάδος, αν υπάρξουν κατά συρροή θα εξουδετερώσουν το πλεονέκτημα αυτό της Τουρκίας.
Πρέπει να διαμηνύσουμε επίσης στους «συμμάχους μας» ότι το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ως jus cogens, υπερτερεί οποιασδήποτε άλλης διακρατικής συνθήκης και δίνει το δικαίωμα σε μια απειλούμενη χώρα να προβεί ακόμη και σε προληπτική επίθεση για τη διασφάλιση της επικράτειάς της. Η Τουρκία θα κλιμακώνει τις απειλές της, όσο διαπιστώνει ότι η χιτλερική αυτή τακτική της επιθετικής μπλόφας μπορεί να οδηγήσει σε υποχώρηση την Ελλάδα. Αν όμως η Ελλάδα καταστήσει σαφές σε φίλους και εχθρούς ότι θα αντιτάξει πείσμονα και σθεναρή αντίσταση σε κάθε απόπειρα αναθεωρητισμού και αμφισβήτησης των συνόρων της, τότε οι θρασύδειλοι Τούρκοι θα αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους.
Ο παροξυσμός στον οποίον βρίσκεται ο σουλτάνος, απειλώντας ευθέως κατάληψη ελληνικών νησιών, για να επιβάλει τις ιδιότυπες αντιλήψεις του περί δικαίου, χωρίς μάλιστα την παραμικρή αντίδραση από τον ΟΗΕ, την Αμερική και την Ευρώπη, πρέπει να κινητοποιήσει άμεσα τα εθνικά αντανακλαστικά με κατεπείγουσες αθρόες αγορές πυραυλικών συστημάτων από οποιαδήποτε πηγή δυνατής προμήθειάς τους (Σερβία, Σουηδία, Τσεχία κ.ά.), για να κατισχύσει στο Αιγαίο και να αναστείλει τις ορέξεις και άλλων δορυφόρων, όπως η Αλβανία. Η πρόσφατη απαίτησή της τελευταίας να μην ορίσει την ΑΟΖ με την Ελλάδα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά με βάση τις διαθέσεις της, οφείλεται σε αποθράσυνσή της μετά την κατάληψη του γιουγκοσλαβικού Κοσσυφοπεδίου με τη βοήθεια των συμμάχων, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Είναι μάλλον καιρός η διεθνής κοινότητα να τελειώσει άπαξ διά παντός με την τουρκική επιθετικότητα, επιτρέποντας την αυτοδιάθεση των Κούρδων, που διαβιούν στην Τουρκία (25 περίπου εκατομμύρια) υπό ένα σκληρό καθεστώς εθνικής καταπίεσης. Αποτελεί όνειδος για τον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ η μη στήριξη και η μη αναγνώριση ενός αυτόνομου κουρδικού κράτους μέσα στην Τουρκία, ώστε στη συνέχεια να ενωθούν με τους κουρδικούς πληθυσμούς του Ιράκ και της Συρίας.
Οι υπερφίαλες και αλαζονικές δηλώσεις του σουλτάνου θυμίζουν την ύβρη που διέπραξε ο Ξέρξης απέναντι στην Ελλάδα και για την οποία πλήρωσε βαρύτατο τίμημα. Και η ύβρις του Ερντογάν επαυξάνεται, λόγω των απειλών του για νέο 1922, ορόσημο για το οποίο η Ελλάδα έχει μεγάλη ευαισθησία, λόγω των αλησμόνητων πατρίδων, που υπήρξαν φάροι πολιτισμού για το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πνεύμα και που είναι φυσικό, αν η Τουρκία αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης, να τίθενται σε εκκρεμότητα.
Αν η διεθνής κοινότητα επιτρέψει σε χιτλερίσκους τύπου Ερντογάν να καταρρακώσουν τη διεθνή έννομη τάξη, είναι βέβαιο ότι η μακραίωνη, ένδοξη και δαφνοστεφής ιστορία της Ελλάδος δεν θα το ανεχθεί.
* Καθηγητής Πανεπιστημίου Πρόεδρος του Φ. Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου