Η ευρωπαϊκή κρίση και το σκληρό πόκερ της Γερμανίας

Σχόλιο ιστολογίου μας : Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τον Alkimos

Η πληγωμένη αρκούδα του βορρά βρυχάται αλλά το τραύμα φαίνεται να είναι βαθύ!

Είναι βέβαια σημαντικό να αποκαλύπτεται η αλήθεια και να βγαίνουν στην επιφάνεια τα κακώς κείμενα, αλλά και η αλήθεια χρειάζεται όμως την ανάλογη διαχείριση. Αν πάρουμε την αλήθεια δηλαδή και την διογκώσουμε με φαντασιώσεις και αυθαίρετες υποθέσεις, τότε δεν θα μας μείνει τελικά παρά μόνο μια ακόμη …φούσκα. Από φούσκες όμως έχουμε πια χορτάσει, αυτό που χρειαζόμαστε τώρα, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ!!!

Εφόσον καταφέραμε να αποκαλύψουμε τα «υπόγεια σχέδια» και στόχους της «ηθικής» Γερμανίας, επιφέροντας ένα γερό κτύπημα, διότι δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως όντως έχουμε συμβάλει δυναμικά στην αποκάλυψη του «βρώμικου» παιχνιδιού της, ας αξιοποιήσουμε τώρα σωστά αυτήν την ανακάλυψη.

Ας μην αρκεστούμε σε άναρθρες κραυγές και αφορισμούς, που φανερώνουν χαιρεκακία και παθολογική εκδικητικότητα. Ας ανοίξουμε τον «φάκελο» που έχουμε τώρα στα χέρια μας και ας εξετάσουμε με μεγάλη προσοχή όλο το φάσμα που περιλαμβάνουν τα μυστικά, υπόγεια σχέδια των Γερμανών και προπάντων, ας φροντίσουμε να  διακρίνουμε τις προεκτάσεις αυτών των σχεδίων καθώς και τους συνδέσμους που έχουν αναπτυχθεί.

Ελπίζω να έχει γίνει στο μεταξύ αρκετά σαφές, τουλάχιστον στους αναγνώστες αυτού του μπλοκ, πως οι συμπατριώτες του Γκαίτε και του Σίλερ είχαν πιστέψει ότι η χώρα μας τους ανήκει δικαιωματικά. Έβλεπαν την Ελλάδα όπως βλέπει η Γαλλία τις βορειοαφρικανικές χώρες ή όπως είχε δει η «σιδηρά κυρία» της Μεγάλης Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ (σήμερα Βαρώνη), τα Νησιά Φώκλαντ. Αυτό σημαίνει άρα, πως τα σχέδια της Γερμανίας μας αφορούν άμεσα. Αν η χώρα μας αποτελούσε γι αυτούς ένα εν δυνάμει προτεκτοράτο και αν οι πολιτικοί μας διαχρονικά είχαν επιτρέψει να διαιωνίζεται αυτή η φαντασίωση, τότε αυτό σημαίνει, πως μια οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτή τη διαχρονική «σχέση» θα επέφερε ρήξη. Και αυτό βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς αυτόν τον καιρό, με αποτέλεσμα να προκαλεί η λεγόμενη αδιαλλαξία της Γερμανίας, έναντι της χώρας μας, μεγάλους τριγμούς, όχι μόνο εντός της ευρωζώνης, αλλά ακόμη και στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.

Την ώρα που άπαντες σπεύδουν με δηλώσεις τους να στηρίξουν την ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Αμερικής, Ομπάμα, ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman, αναφέρεται ευθαρσώς στον κίνδυνο κατάρρευσης του ευρώ και στρέφεται ευθέως κατά της ΕΚΤ (βλέπε Γερμανία) λόγω της επιτοκιακής της πολιτικής.

Σε άρθρο του με τίτλο “Μία άψογη καταστροφή”, ο Krugman επισημαίνει πως η αγορά ισπανικών και ιταλικών ομολόγων από την ΕΚΤ έχει φέρει την τελευταία αντιμέτωπη με ηθικολόγους, όπως οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της επιβολής κυρώσεων και αντιτίθενται σε περαιτέρω διασώσεις με αποτέλεσμα να αναζωπυρώνεται ο πανικός στις αγορές.

Είναι όμως δυνατόν να φανταστούμε πως οι πραγματιστές Γερμανοί θα εφάρμοζαν, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, μια άκαμπτη «ηθικολογική πολιτική»; Κάπως υπερβατική άρα η θεώρηση Krugman.

Μόνο μια εξήγηση υπάρχει άρα για την αδιαλλαξία των Γερμανών και αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί όχι με …ψυχαναλυτικά κριτήρια, αλλά μάλλον με οικονομικά και γεωπολιτικά (βλέπε εδώ).

Θα ήθελα να δώσω εδώ μόνο ένα στίγμα, θυμίζοντας τα όσα διαδραματίζονται αυτόν τον καιρό στην Ανατολική Μεσόγειο με πρωταγωνιστές τους Νέο-Οθωμανιστές Ερντογάν και Νταβούτογλου και προτείνοντας να γίνει η ανάλογη οικονομική και γεωπολιτική αξιολόγηση (βλέπε εδώ).

Μια ουσιαστική πάντως πραγματικότητα, κατά την γνώμη μου, είναι, πως οι εξελίξεις φανερώνουν μια αποδυνάμωση των σχεδίων του άξονα!