Ιστορικός-Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Παν/μιου Δυτ.Μακεδονίας
Η εβδομάδα που διανύουμε ξεκίνησε με πλούσια αρθρογραφία στα θέματα διεθνούς πολιτικής, εστιάζοντας ωστόσο τα περισσότερα ειδησεογραφικά δίκτυα, όπως ήταν φυσικό σε δύο γεγονότα που ως Έλληνες όχι μόνο επιβάλλεται να κάνουμε ανάλογες αξιολογήσεις και παραλληλισμούς, αλλά κυρίως να προβληματιστούμε.
Το ένα γεγονός αφορά την κινητοποίηση ενός συγκεκριμένου ισραηλινού συνδικάτου που κήρυξε εργατική απεργία μετά από προτροπή του επικεφαλής τής αντιπολίτευσης, Γιαΐρ Λαπίντ. Αφορμή στάθηκε η εύρεση των έξι σορών των δολοφονημένων από τη Χαμάς Ισραηλινών. Το δεύτερο γεγονός είναι η επικράτηση της ρωσικής προπαγάνδας στη Γερμανία κατά ομοσπονδιακές εκλογές στα κρατίδια, καθώς σε δύο κρίσιμες εκλογικές περιοχές επικράτησαν οι ακροδεξιοί και αυξάνοντας την δυναμική τους οι ακροαριστεροί, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει ισχυρό πόλο με τη Ρωσία του Πούτιν. Κι ενώ με πρώτη ανάγνωση οι δύο αυτές κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις μοιάζουν μεταξύ τους ασύνδετες, όχι μόνο το αντίθετο συμβαίνει, αλλά θα πρέπει να μας προβληματίσουν, ιδιαίτερα όσον αφορά με τα καθ′ ημάς που ζούμε τα τρία σχεδόν τελευταία χρόνια.
Όσον αφορά τις κινητοποιήσεις στο Ισραήλ με αφορμή την εύρεση των σορών των έξι δολοφονηθέντων Ισραηλινών, αυτό που οφείλουμε να εστιάσουμε είναι στη διάσταση της προπαγάνδας, η οποία δυστυχώς όταν λαμβάνει χώρα εντός ενός Κράτους, σε καιρό Κρίσης και δη πολέμου και πολλώ δε μάλλον όταν αυτό βάλλεται από ”μεσάζοντες” που είναι πολιτικά πρόσωπα του Ισραηλινού Κοινοβουλίου (Κνεσέτ), αυτό αποδεικνύει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ότι δυστυχώς αφενός ο εχθρός του Ισραήλ αν και έχει ένα προσωπείο (Χαμάς) εντούτοις έχει το σώμα της Λερναίας Ύδρας (Κράτη, πολιτικά πρόσωπα, Ισραηλινοί πολιτικοί, τρομοκράτες), αφετέρου ο εχθρός εντός των Τειχών ενός Κράτους είναι το καλύτερο και πιο ενδεδειγμένο μέσο νίκης του αντιπάλου/ των αντιπάλων απέναντι σε αυτό.
Η δημόσια αρθρογραφία μου όλο αυτό το διάστημα κινείται σε ένα γεγονός αυταπόδεικτο, ότι το συμφέρον του Ιράν, της Τουρκίας, της Ρωσίας και της Κυβέρνησης Μπάιντεν είναι η με κάθε τρόπο καθαίρεση ενός προσώπου, που δεν είναι άλλο από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Όλες αυτές οι δυνάμεις, άσπονδοι φίλοι και φαινομενικά κάποιοι μεταξύ τους εχθροί, θέλουν την καθαίρεση του συγκεκριμένου ηγέτη, γιατί πολύ απλά το τουρκικό κράτος -με τα πάνω του και τα κάτω του- είναι ο πιο συνεργάσιμος παράγοντας για τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, εκτός των άλλων.
Μόλις έγινε η τρομοκρατική επίθεση την 7η Οκτωβρίου του 2023, μηχανισμοί των συγκεκριμένων κρατών στοχοποίησαν μέσω υποτιθέμενων Εκθέσεων τις Εθνικές Υπηρεσίες Ασφάλειας Μυστικές του Ισραήλ (Μοσάντ και IDF) και προσωπικά τον πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ως υπαίτιους για τη μη πρόληψη του θλιβερού γεγονότος. Ωστόσο, όπως βγήκε αμέσως στο φως από την ισραηλινή κυβέρνηση και παραθέτω το άρθρο που δημοσίευσε στις 17 Οκτωβρίου 2023, το Τhe Τimes of Ιsrael: η δολιοφθορά με το δυστυχές γεγονός που ακολούθησε, είχε τη ρίζα του στην αποκάλυψη από Ισραηλινούς αξιωματούχους κρίσιμων παραμέτρων του φράχτη υψηλής τεχνολογίας που χώριζε τη Λωρίδα της Γάζας από τα ισραηλινά κιμπούτς που χτυπήθηκαν από τους τρομοκράτες. Μέσα στο άρθρο που παραθέτω, διαβάζουμε: ”Ισραηλινοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι που μιλούσαν ανώνυμα σε μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν ορισμένες από τις σοβαρές πληροφορίες και επιχειρησιακές ελλείψεις που επέτρεψαν την εκπληκτικά εύκολη μαζική παραβίαση του φράκτη”.
Αυτό, που μόλις διαβάστηκε μήπως μας θυμίζει κάτι πολύ συγκεκριμένο, εδώ στην Ελλάδα; Πέρσι, Σεπτέμβριος μήνας σαν και τώρα, στις μεγάλες καταστροφές από πλημμύρες στη Θεσσαλία, sites (ακόμα και κυρίως στρατιωτικής αρθρογραφίας) που πρόσκεινται στην ελληνική, αξιωματική αντιπολίτευση, μέσω φωτογραφιών από κρίσιμες στρατιωτικές υποδομές, παρείχαν ουσιαστικά απόρρητες πληροφορίες σε όσους υπονομεύουν και θεωρούν μέσω της δημόσιας ομολογίας τους, εχθρικό κράτος την Ελλάδα.
Μέσα σε αυτό και ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο, κινήθηκε ο μηχανισμός της προπαγάνδας να χτυπηθεί το Ισραήλ του Νετανιάχου. Και φυσικά, όλοι οι εγχώριοι υπονομευτές του που συνέβαλαν με τον τρόπο τους να χτυπηθεί το ίδιο το κράτος τους, είναι αυτοί που χθες, αλλά και όλο αυτό το διάστημα υποκινούν την ισραηλινή κοινωνία σε κινητοποιήσεις. Γιατί, ο Νετανιάχου όχι μόνο δεν φταίει για το χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου, αλλά δύο χρόνια, που οι πολιτικοί του αντίπαλοι είχαν σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, είχαν χαλαρή πολιτική απέναντι στις οργανώσεις σε Λωρίδα της Γάζας και Δυτικής Όχθης. Ο Zβι Μπάρελ, αρθρογράφος του ισραηλινού ιστότοπου haaretz είχε γράψει στις 14 Οκτωβρίου 2023, το εξής: ″Το Ισραήλ έκανε μεγάλο λάθος όσον αφορά την προσέγγισή του για τη Χαμάς, αντιμετωπίζοντάς την ως πολιτική οργάνωση που θα μπορούσε να επηρεαστεί με οικονομικά κίνητρα για να φέρει αποτελέσματα. Το να διεξάγεις πόλεμο με τη Χαμάς, είναι σαν να κάνεις πόλεμο με τον ISIS και αποτελεί μια κατάσταση που ακόμα περισσότερο δημιουργεί πρόβλημα όσον αφορά το ζήτημα για τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας”.
Μήπως, αυτή η παραίνεση για μη αντιμετώπιση του προβλήματος, μας θυμίζει είτε την έμμεση πλην σαφέστατη διαλακτικοτητα που μας παρακινούν να υιοθετήσουμε είτε τον εκφοβισμό που μας υποβάλλουν κατά καιρούς και εδώ στην Ελλάδα μηχανισμοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα πρόσκεινται σε συμφέροντα ρωσικά και τουρκικά;
Ο Νετανιάχου ήταν ο Ισραηλινός ηγέτης που όχι μόνο είχε διαχειριστεί την Κρίση του Mavi Marmara, αλλά ήταν αυτός που με την Κυβέρνηση Τραμπ και κυρίως τον Μάικ Πομπέο και τον Τζάρεντ Κούσνερ (γαμπρός Τραμπ) επεξεργάστηκαν το σχεδιασμό και έθεσαν σε νέες βάσεις τις αραβοϊσραηλινες σχέσεις, ουσιαστικά εγκλωβίζοντας τους μηχανισμούς της ισλαμικής τρομοκρατίας και τα κράτη που την τροφοδοτούσαν. Και το 2020, η συγκυβέρνηση του Ισραήλ στάθηκε όχι μόνο κατώτερη των πολιτικών περιστάσεων και των γεωπολιτικών εξελίξεων, αλλά αντίθετα εκχώρησε δικαιώματα και κατ’ουσίαν συνεργάστηκε μέσω του παλαιστινιακού κόμματος της Κνεσέτ (που εκτός των άλλων αποτελούσε μέρος της συγκυβέρνησης) με τους τρομοκράτες της Χαμάς, σε ένα μεταξύ τους αλισβερίσι που στοίχισε στο Ισραήλ.
Και φυσικά, τα πολιτικά αυτά πρόσωπα τής τότε συγκυβέρνησης στο κάλεσμα του Νετανιάχου την επόμενη ημέρα του τρομοκρατικού χτυπήματος για τη συγκρότηση κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης, όχι μόνο απείχαν, αλλά όπως βλέπουμε συνεχίζουν να λειτουργούν υπονομευτικά απέναντι στο Κράτος, ως Δούρειος Ίππος, των μηχανισμών που επιβουλεύονται το Ισραήλ. Φαντάζομαι, ότι αυτά που γράφω, ειδικά εμάς τους Έλληνες μάς γεννούν πολύ πρόσφατες μνήμες, για το πώς η ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση και τα αποδεδειγμένα (μέσω της ρητορικής και της επιχειρηματολογίας τους) κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου που στέκονται ευμενώς απέναντι στο Κράτος του Πούτιν, δεν είναι διόλου αδόκιμο να γράφει ότι προκειμένου να εγκαταστήσουν τη ρωσική παρουσία και προπαγάνδα εντός του Κράτους μας, σε συνεργασία με δημοσιογράφους έφτασαν στο σημείο να χτυπούν ακόμη και τον Θεσμό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, δημιουργώντας σύγχυση στον ελληνικό λαό (ακόμα και) για υποτιθέμενη αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.
Και δυστυχώς, όπως στο Ισραήλ, έτσι και στην Ελλάδα, αλλά όπως χθες συνέβη και στη Γερμανία με τη νίκη της ακροδεξιάς και των αριστερών, αποδεικνύεται ότι ο Πούτιν δεν έχει ξεχάσει την επαγγελματική ιδιότητα του KGBίστα, γνωρίζοντας ειδικά αυτές οι υπηρεσίες που έδρασαν με απόλυτη επιτυχία στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου πώς παίζεται το παιχνίδι της προπαγάνδας και πώς αβίαστα ο ρωσισμός και τα συμφέροντα του συγκεκριμένου κράτους να βρουν απήχηση σε μία χώρα που επιδιώκει να υπονομεύσει.
Ο Πούτιν έκανε, ως φαίνεται, καλή δουλειά και στο Ισραήλ και στην Γερμανία χθες, αλλά και στην Ελλάδα, εδώ και δύο χρόνια. Απλά όσον αφορά το Ισραήλ, φαίνεται ότι έβγαλε από τη δύσκολη θέση και τον άσπονδο εχθρό του, Μπάιντεν, καθώς ήταν ”βούτυρο στο ψωμί” του τελευταίου η χθεσινή ευρύτατη κινητοποίηση των αριστερών συνδικαλιστών εναντίον του Νετανιάχου. Όμως, το μόνο βέβαιο είναι, κάτι που το έζησε και η Ελλάδα με την τελευταία τραγωδία στα Τέμπη, η οποία εργαλειοποίηθηκε απαράδεκτα από την αντιπολίτευση, ότι συνήθεια των αριστερών και κεντροαριστερών, όπου γης, είναι η εργαλειοποιηση του πόνου, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Εν προκειμένω στο Ισραήλ προσπαθούν να χτυπήσουν τον Νετανιάχου μέσω ενός τραγικού, εθνικού συμβάντος. Ωστόσο, δεν θα τους βγει. Γιατί ένας ηγέτης πατριώτης, όπως είναι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου είναι ”πολύ δυνατός για να πεθάνει” εξαιτίας ανδρείκελων Ρωσίας, Ιράν, Τουρκίας και κυβέρνησης Μπάιντεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου