Μία "εκκαθάριση" των πυρήνων της ισλαμιστικής τρομοκρατίας είναι μία συνθήκη που επιβάλλει τη συνεργασία Διεθνών Οργανισμών και Κρατών.
Δρ. Άννα Κωνσταντινίδου, ΑρθρογράφοςΙστορικός-Διεθνολόγος Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα Παν/μιου Δυτ.Μακεδονίας
Το Σάββατο, σε υπόγεια σήραγγα στη Ράφα βρέθηκαν έξι σοροί νεαρών που συμμετείχαν στο party Super Nova της 7ης Οκτωβρίου και οι οποίοι για 10 μήνες ήταν αιχμάλωτοι της Χαμάς. Πιθανολογείται ότι εκτελέστηκαν πρόσφατα από τους τρομοκράτες.
Μέσα στα εγκλήματα πολέμου είναι και η αιχμαλωσία ομήρων, εν προκειμένω υφίσταται δολοφονία τους (αυτών και τόσων άλλων που έχουν βρεθεί μετά από επιχειρήσεις του IDF). Φυσικά, οι ”ευαίσθητοι” σιωπούν σε αυτό το έγκλημα. Επίσης, όπως γίνεται αντιληπτό ο πόλεμος αυτός με την τροπή που έχει πάρει, όσο σκληρό και να διαβάζεται αυτό που γράφω, εάν στις συγκεκριμένες περιοχές δεν συνεχίσουν εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις, ώστε τα υπόγεια περάσματα και οι σήραγγες ”να έρθουν στο φως”, το Ισραήλ πολύ απλά σε μεταγενέστερο χρόνο θα ξαναβιώσει τα ίδια. Και όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά τεράστιο θέμα θα έχει (όπως ήδη έχει) η Ιορδανία, αλλά και η Αίγυπτος, καθώς μέσω των υπόγειων διαδρομών διακυβεύεται η εσωτερική ασφάλεια και των συγκεκριμένων αραβικών κρατών. Η Διεθνής Κοινότητα έχει τον τρόπο και τα μέσα να επιβάλλει συνθήκες προστασίας προς όλες τις πλευρές, αρκεί να έχει την πολιτική βούληση.
Τη δεδομένη στιγμή, ειδικά το αιγυπτιακό Κράτος πρέπει να συνεργαστεί φυλακίζοντας και εκδίδοντας τους τρομοκράτες των Ισλαμιστικών Οργανώσεων (πχ Αδελφοί Μουσουλμάνοι) που ζούνε και δρουν στο εσωτερικό περιβάλλον του, έχοντας άμεση σχέση με Χαμάς και τις υπόλοιπες τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο Νάσερ ακριβώς το ίδιο έπραξε το 1955, φυλακίζοντας τους επικεφαλής των Αδελφών Μουσουλμάνων και κάτι ανάλογο έπραξε ο Σίσι όταν ανέλαβε την ηγεσία της Αιγύπτου το 2014.
Και για να είμαστε ρεαλιστές, φυσικά μία ”εκκαθάριση” των πυρήνων της ισλαμιστικής τρομοκρατίας είναι μία συνθήκη που επιβάλλει τη συνεργασία Διεθνών Οργανισμών και Κρατών, όπως πρέπει επίσης να καταστεί σαφές ότι δεν είναι μία επιχείρηση απλή, καθώς ως γνωστόν σοβαρή παράμετρος είναι η ”ομπρέλα” που την προσφέρει η Τουρκία. Ωστόσο, το πρώτο και καθοριστικό βήμα από την αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι η συνεργασία για την παράδοση των τρομοκρατικών θυλάκων που ζούνε στο εσωτερικό του Κράτους της.
Εντούτοις, μία εύλογη ερώτηση που μπορεί να τεθεί, είναι: πώς είναι δυνατόν να πράξει κάτι τέτοιο το αιγυπτιακό Κράτος, όταν αυτό θα σημάνει και ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση του εσωτερικού του περιβάλλοντος, καθώς γνωρίζουμε το σύμπλοκο που υφίσταται ανάμεσα σε μέλη των Αδελφών Μουσουλμάνων με σημαντικούς πυλώνες της Αιγυπτιακής Πολιτείας (ακόμα και κατά περιόδους με) το Αλ Αζχάρ;
Λοιπόν, τι μπορεί να γίνει εν προκειμένω; Αρχικά, πρέπει η Διεθνής Κοινότητα και τα Όργανά της να σταματήσουν να έχουν το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου και ιδίως οι ΗΠΑ.
Συγχρόνως, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μέσω των κυανόκρανων σε συνεργασία με Αίγυπτο, Ισραήλ και Ιορδανία επιβάλλεται να προστατεύσει τα μεταξύ τους σύνορα, όπως επίσης είναι αναγκαίο να υπάρξουν επιχειρήσεις εντός των περιοχών αποδεδειγμένης τρομοκρατίας, όπως είναι η Γάζα, με τη συμμετοχή της ειρηνευτικής δύναμης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Άλλωστε, κάτι τέτοιο ή πιο σωστά ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ κάτι τέτοιο δεν έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία; Ενώ, συγκεκριμένα πολιτικά περιβάλλοντα, όπως είναι η Αίγυπτος, η Ιορδανία και το Ισραήλ να κριθούν από τις κυβερνήσεις τους ότι βρίσκονται σε έκτακτη ανάγκη. Αρκετοί αναγνώστες που έχουν γνώση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου διαβάζοντας τη συγκεκριμένη πρόταση (για την επιβολή έκτακτης ανάγκης), είναι φυσιολογικό να έχουν τις ενστάσεις τους, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει επί της ουσίας έμμεση πλην σαφέστατη αναστολή ακόμα και μιας σειράς αρχών των ανθρώπινων δικαιωμάτων, καθώς μία Κυβέρνηση αποκτά το δικαίωμα να εφαρμόσει πολιτικές, προκειμένου να διασφαλίσει τους πολίτες της, που κανονικά υπό άλλες συνθήκες δεν θα της επιτρεπόταν. Παρενθετικά να σημειωθεί, ότι δεν έχει καμία σχέση η κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης που σχημάτισε το Ισραήλ μετά το τρομοκρατικό χτύπημα με αυτό που αναφέρω. Φυσικά, μία τέτοια απόφαση από μέρους μίας κυβέρνησης δεν είναι διόλου εύκολη (γιατί εκ των πραγμάτων δημιουργεί εσωτερικής φύσης θέματα, πολυπαραγοντικής διάστασης), όμως δεν παύει να αποτελεί μία παράμετρο που το μόνο βέβαιο είναι ότι θα βρει απροετοιμαστους, όσους εμπλέκονται με την Ισλαμική Τρομοκρατία.
Πάντως, αυτό που πρέπει ”να ειπωθεί” σε όλους τους τόνους είναι, ότι το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ιορδανία πρέπει να επιβιώσουν, ώστε ιδίως οι δύο τελευταίες που έχουν διαχρονικά μεγάλο πρόβλημα με τις ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις να μπορούν με μεγαλύτερη ευχέρεια να συνεργαστούν με τους διεθνείς φορείς για την καταπολέμησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου