Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Στη Μέση της Ανατολής,της Μαρίας Χρυσάνθου

Σχόλιο από Faceof : Το πρόβλημα για όσους δεν μπορούν να το καταλάβουν η ίσως καλύτερα δεν θέλουν να το καταλάβουν είναι το Ισλάμ ως σύστημα ως θρησκεία........ Το Ισλάμ δεν έχει μόνο θρησκευτική η κοινωνική αλλά και πολιτική υπόσταση όπως και οι άλλες 2 αδελφές του θρησκείες , ο Ιουδαιοχριστιανισμός όπως και ο Ιουδαισμός....έχουν αιματοκυλήσει τον άμοιρο πλανήτη βασιζόμενοι στις δογματικές ηλιθιότητες κάποιων κατεστραμμένων και διανοητικά διαταραγμένων υπανθρώπων που αυτοανακηρύχτηκαν προφήτες ......δυστυχώς όμως η πραγματικότητα απέδειξε ότι τουλάχιστον το 60%  των ανθρώπων είναι τουλάχιστον ηλίθιοι (το ποσοστό ίσως σήμερα να είναι μεγαλύτερο του 60%....)........και τους ακολούθησαν ..... 
Σταματάω εδώ γιατί άμα θα συνεχίσω ........σίγουρα θα ξεφύγω και δεν θέλω.....δεν θέλετε....να ακούσετε τις αλήθειες......
Από το ιστολόγιο http://tvxs.gr/



Η αραβική άνοιξη που ξεκίνησε Δεκέμβρη μήνα από την Τυνησία φτάνει στο καλοκαίρι της αφού το ένα μετά το άλλο τα συντηρητικά ολοκληρωτικά καθεστώτα που κάποτε ξεκίνησαν επαναστατικά και προοδευτικά ανατρέπονται. Τα πράγματα αλλάζουν, μα από την αλλαγή μέχρι την ανατολή της Μέσης Ανατολής θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός ακόμη.
Στο μεταξύ ανέπαφα από κάθε άρωμα άνοιξης μένουν ακόμα τα πιο αντι-δημοκρατικά και απάνθρωπα από τα καθεστώτα της περιοχής: η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και το Κουβέιτ. Εκείνα που απέσυραν τους πρέσβεις τους από τη Δαμασκό… Εκείνα που αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν δικτατορικά, οι ευρωπαϊκές, δυτικές ή ανατολικές, και οι υπερατλαντικές κυβερνήσεις.
Ο όρος «Μέση Ανατολή» εφευρέθηκε από τους Βρετανούς τη δεκαετία του 1850 αλλά έγινε ευρέως γνωστός όταν χρησιμοποιήθηκε από τον Αμερικανό ναυτικό ιστορικό Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν το 1902 για να προσδιορίσει την περιοχή μεταξύ Αραβίας και Ινδίας.
Ήταν τα χρόνια του «Μεγάλου Παιχνιδιού», της διαμάχης δηλαδή των αυτοκρατοριών της Βρετανίας και της Ρωσίας για το ποια θα επωφελείτο περισσότερο από τις παρακμάζουσες αυτοκρατορίες των Οθωμανών, των Περσών και των Κινέζων. Έκτοτε η Μέση Ανατολή βρίσκεται πάντα στο κέντρο των διαμαχών και των συμφερόντων των παλαιότερων και των σύγχρονων δυνάμεων.
Όταν τις δεκαετίες του 1950,1960 και 1970 ο αραβικός κόσμος της Μέσης Ανατολής ξεσηκωνόταν για να κερδίσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του από τις ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις περνούσε χωρίς να το καταλάβει σε μια «νέα εποχή» που για τους πολλούς τελικά δεν διέφερε πολύ από την «παλαιά». Οι υποσχέσεις για δημοκρατία και κοινωνικές αλλαγές κάπου πολύ νωρίς, κάπου λίγο αργότερα ξεχάστηκαν από εκείνους που τις είχαν δώσει. Οι παλιοί αποικιοκράτες αντικαταστάθηκαν από νέους χαρισματικούς δικτάτορες που καταπίεζαν τους λαούς τους εις το όνομα του έθνους τους!
Οι ευρωπαϊκές, δυτικές ή ανατολικές, και οι υπερατλαντικές κυβερνήσεις όμως παρά τις κατά καιρούς (εν καιρώ ψυχρού πολέμου) επικρίσεις και επιθέσεις τους ενάντια στους Άραβες δικτάτορες δεν έπαυαν να έχουν φιλικές μέχρι και εγκάρδιες σχέσεις μαζί τους και υπάρχει άφθονο φωτογραφικό υλικό να τις επιβεβαιώνει.
Ο Μπεν Άλι φιλοξενούσε μέχρι λίγο πριν την ανατροπή του αξιωματούχους της γαλλικής κυβέρνησης. Ο Χόσνι Μουμπάρακ ήταν ο αγαπημένος μετριοπαθής ηγέτης των ΗΠΑ και του συμμάχου της Ισραήλ σε μια καθόλα «αφιλόξενη» περιοχή. Ακόμα και ο Μουαμάρ Kαντάφι και κάποιοι από τους υιούς τους παρουσιάζονται χαμογελαστοί σε φωτογραφίες με τους επίσης χαμογελαστούς Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον, Σαρκοζί, Πούτιν, Μπερλουσκόνι, πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ (ο νυν μάλλον δεν πρόλαβε).
Τα καθεστώτα σίγουρα ανατράπηκαν από το λαό τους γιατί τον καταπίεζαν. Το θέμα τώρα είναι αυτοί που θα τους αντικαταστήσουν να μην πέσουν στις ίδιες παγίδες.
Η «Μέση Ανατολή», όπως την όρισαν οι αποικιοκράτες της Γηραιάς Ηπείρου, για τους οποίους ο κόσμος χαρακτηριζόταν πάντα σε σχέση με αυτούς, γέννησε πολιτισμό και ανέθρεψε θρησκείες που γέννησαν πάθη και ανέθρεψαν πολέμους.
Γι αυτό και η ανατολή που ονειρεύτηκε έμενε πάντα κάπου στη μέση. Κυρίως όμως έμεινε στη μέση γιατί ακριβώς πάντα προσδιοριζόταν γεωγραφικά και πολιτικά από τους παλιούς και σύγχρονους αποικιοκράτες και τους ενίοτε αντιπάλους τους. Μακάρι αυτή τη φορά τα πράγματα να είναι διαφορετικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου