Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η ανάγκη να αποστείλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστολή στον κατοχικό ηγέτη επιστολή, πηγάζει προφανώς και από τις εξαγγελίες του υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος «βλέπει» κινητικότητα στο Κυπριακό εντός καλοκαιριού. Προβλέπει κινητικότητα ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμη και για το ενδεχόμενο η κατοχική Τουρκία να προκαλέσει «θερμό επεισόδιο» ( ή η κινητικότητα θα προκληθεί μετά το επεισόδιο;). Η επιστολή προφανώς στάλθηκε για να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις διπλωματικές ακροβασίες του υπουργού Εξωτερικών, που επιμένει στο πακέτο των ΜΟΕ, το οποίο και αδιέξοδο είναι και κινδύνους εμπεριέχει. Αλλά και ως απάντηση προφανώς στις πρόσφατες, νέες προκλήσεις των Τούρκων στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου.
Αν αυτό το τελευταίο ισχύει, σημαίνει πως αντί κινήσεων αποτροπής, επιλέγεται η τακτική να… παρακαλούν τους Τούρκους, μήπως και δεήσουν να σταματήσουν τον εποικισμό της πόλης. Παράλληλα, η επιστολή Αναστασιάδη προς Τατάρ, έχει σταλεί για να γνωστοποιηθούν προς την τουρκική πλευρά τα ΜΟΕ, αν και δεν είναι άγνωστα για τους Τούρκους, αλλά και για να δοθεί ένα μήνυμα ενόψει των συζητήσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.Επί της ουσίας του περιεχομένου, η επιστολή- εξασέλιδη και φλύαρη- στηρίζεται σε προηγούμενη, που στάλθηκε το Δεκέμβριο του 2020, στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Είναι σαφές πως επιχειρείται εγγράφως να γίνει μια κωδικοποίηση και επαναβεβαίωση των υποχωρήσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς, δίνοντας εν πολλοίς διαβεβαιώσεις ότι ισχύουν, όπως η θετική ψήφος, τα όσα κατέθεσε η Λευκωσία για να καθησυχάσει και να ικανοποιήσει τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων ( της Άγκυρας για την ακρίβεια). Κι αυτό παρόλο που-ως γνωστό- στο Κραν Μοντανά, οι προτάσεις που κατατέθηκαν ήταν υπό την αίρεση ότι η τουρκική πλευρά θα ανταποκρινόταν. Είναι προφανές πως κωδικοποιούνται οι υποχωρήσεις, καταγράφονται, για να πεισθεί ο εγκάθετος της Άγκυρας να… συνεργασθεί.
Μια κίνηση, όπως αυτή η οποία έγινε διά της επιστολής, συνήθως αποφασίζεται λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα, τις συγκυρίες. Συνήθως, οι κινήσεις αυτές δεν μπορεί να είναι άσχετες με τη στάση της Άγκυρας και τη συμπεριφορά της. Αλλά και τα δεδομένα ως προς το πώς αντιμετωπίζεται σήμερα, η κατοχική δύναμη, από τους υπόλοιπους παίκτες. Η Τουρκία, λόγω Ουκρανικού, παρουσιάζεται αναβαθμισμένη. Αν και δεν έχει καταφέρει οτιδήποτε με τις παρεμβάσεις της, αποτελεί μέρος της μεσολάβησης, καθώς γίνεται αποδεκτή τόσο από το Κίεβο, το οποίο την θέλει να συμμετάσχει και στο σύστημα μελλοντικών εγγυήσεων(!) όσο και από τη Μόσχα. Είναι προφανές πως η ανοχή έναντι της κατοχικής Τουρκίας από μεγάλους παίκτες ( ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.), ενθαρρύνει τις ακραίες συμπεριφορές της και τις μεθοδεύσεις της για επιβολή των επεκτατικών της πολιτικών.
Η κατοχική Τουρκία, στη σημερινή συγκυρία για να προσέλθει σε διάλογο, πρέπει να διασφαλίσει ότι θα τα πάρει όλα όσα παράνομα και παράλογα αξιώνει. Η επιστολή, στην οποία οι Βρετανοί επένδυσαν, δεν θα «πείσει» προφανώς τους Τούρκους να συνεργαστούν. Θα αξιοποιηθεί, ωστόσο, από τους «συνήθεις υπόπτους», για να στηρίξουν τις επόμενες «πρωτοβουλίες τους. Στις κωδικοποιημένες υποχωρήσεις και στα ΜΟΕ.
Στην παρούσα συγκυρία δεν είναι με παρακάλια, που επανέρχεται το Κυπριακό στο προσκήνιο, αλλά με κινήσεις αποτροπής. Κι αυτό μπορεί να γίνει με στοχευμένες πρωτοβουλίες και πολιτικές, οι οποίες θα καθιστούν ανέφικτες της τουρκικές επιδιώξεις. Εάν κάτι διδάσκει το Ουκρανικό, είναι πως δεν προσφέρονται δώρα στον επιτιθέμενο για να σταματήσει ο πόλεμος. Δεν τον παρακαλούν, εκλιπαρούν!
ΣΗΜ: Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν υπογράφει την επιστολή ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το ξεκαθαρίζει από την αρχή. Απευθύνεται ως συμπατριώτης του Ερσίν Τατάρ. Ένας συμπατριώτης προς συμπατριώτη δεν δεσμεύεται για σοβαρά ζητήματα, που αφορούν το μέλλον του τόπου. Θα έπρεπε η επιστολή να φέρει τα σύμβολα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να υπογράφει ως Πρόεδρος, αν και έχει και διπλή ιδιότητα.
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου