Σύμφωνα με τον Μάικλ Ρούμπιν το μάθημα του χαμού του Νασράλα θα έπρεπε να είναι ένα κατηγορητήριο για το τι έχει γίνει η δυτική διπλωματία και η διπλωματία του ΟΗΕ
Επιμέλεια - Μάνος Χατζηγιάννης
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Σαγιέντ Χασάν Νασράλα σκοτώθηκε και επίσημα, αφού το ανακοίνωσε το Σάββατο η υποστηριζόμενη από το Ιράν ομάδα, επιβεβαιώνοντας το θάνατό του.
Ο θάνατός του σηματοδοτεί ένα σοβαρό πλήγμα για τη Χεζμπολάχ, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κλιμακούμενη εκστρατεία ισραηλινών επιθέσεων. Είναι επίσης ένα τεράστιο πλήγμα για το Ιράν, δεδομένου του σημαντικού ρόλου που διαδραμάτισε στον υποστηριζόμενο από την Τεχεράνη περιφερειακό «Άξονα της Αντίστασης.»
Ο Αμερικανός αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν, παρουσιάζει την δική του εκτίμηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι Μάικλ Ρούμπιν είναι πρώην αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου, συγγραφέας, αναλυτής, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής.
«Διπλωμάτες και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί να αντιδράσουν, αλλά αυτό που έκανε το Ισραήλ δεν ήταν μόνο σωστό και σοφό, αλλά θα έπρεπε επίσης να είναι ένα μάθημα για μια νέα γενιά πολιτικών των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Υπάρχει μια τάση μεταξύ των διπλωματών είτε να μεγαλοποιούν τα οφέλη του διαλόγου είτε να δηλώνουν το αναπόφευκτό του. Το 2010, η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, για παράδειγμα, μίλησε για την ανάγκη συνομιλίας με τους Ταλιμπάν. "Η αρχή είναι ότι δεν κάνεις ειρήνη με τους φίλους σου", παρατήρησε σε συνέδριο στο Λονδίνο. "Πρέπει να είσαι πρόθυμος να εμπλακείς με τους εχθρούς σου…".
Έκανε λάθος. Μερικοί εχθροί είναι τόσο απεχθής, ο στόχος πρέπει να είναι η απόλυτη ήττα. Αυτή ήταν η κινητήρια πεποίθηση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για παράδειγμα, τόσο στην Ευρώπη όσο και στο πεδίο του Ειρηνικού» σχολιάζει ο Μάικλ Ρούμπιν.
Και συμπληρώνει:
σως το μάθημα του προφανούς χαμού του Νασράλα θα έπρεπε να είναι ένα κατηγορητήριο για το τι έχει γίνει η δυτική διπλωματία και η διπλωματία του ΟΗΕ. Κανένας οργανισμός δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει παραχωρήσει στον Νασράλα ούτε ένα λεπτό νομιμότητας, ειδικά μετά τη δήλωσή του το 2002, «Εάν αυτοί [Εβραίοι] συγκεντρωθούν όλοι στο Ισραήλ, θα μας γλιτώσει από τον κόπο να τους κυνηγήσουμε παγκοσμίως».
Αξιωματούχοι, από την Υπουργό Εξωτερικών της εποχής του Τζορτζ Μπους, Κοντολίζα Ράις έως τον Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες, που πίεσαν με εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, έκαναν τον λάθος.
Καθώς η Χεζμπολάχ καταρρέει λόγω των δέκα ημερών της κόλασης του Ισραήλ, η τρομοκρατική ομάδα πιθανότατα έχει μεγαλύτερη υποστήριξη στο Morningside Heights (σ.σ. γειτονιά στη δυτική πλευρά του Άνω Μανχάταν στη Νέα Υόρκη) παρά στον Λίβανο. Ο αποκεφαλισμός της Χεζμπολάχ θα μπορούσε όχι μόνο να αποτρέψει έναν ευρύτερο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, αλλά θα μπορούσε επίσης να φέρει ελευθερία στον λιβανέζικο λαό που η Χεζμπολάχ κρατούσε όμηρο για πολύ καιρό και του οποίου οι φιλοδοξίες για ένα δυτικά προσανατολισμένο κράτος είχαν εμποδιστεί από την Χεζμπολάχ.
Το μάθημα για την Ουάσιγκτον, ωστόσο, είναι ευρύτερο. Η διπλωματία και ο συμβιβασμός ενίσχυσαν τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Ενίσχυσαν επίσης τους Ταλιμπάν και τη Βόρεια Κορέα ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν σε εκθετικά μεγαλύτερο ποσό. Αντί να συνεχίσουν μια τέτοια εμπλοκή, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να χαρτογραφήσουν τα τρωτά σημεία διοίκησης και ελέγχου των αντιπάλων τους και των εχθρικών καθεστώτων και να τα εκμεταλλευτούν με στόχο να γονατίσουν κάθε καθεστώς. Εάν ο θάνατος του Νασράλα καταρρεύσει τη Χεζμπολάχ, τι μπορεί να σημαίνει για το Ιράν ο ξαφνικός θάνατος του Ανώτατου Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ; Ή, ο θάνατος του αρχηγού της δύναμης Qods Esmail Qaani; Ή κάθε στρατηγός ή ναύαρχος του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης;
Όπως έχει αποδείξει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, οι τρομοκρατικές ομάδες και οι ριζοσπαστικές ιδεολογίες δεν χρειάζεται να είναι μόνιμα προσαρτήματα στην παγκόσμια σκηνή.
Αντίθετα, οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να τους βλέπουν ως εχθρούς προς εξάλειψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου