Ο υπουργός Άμυνας της χώρας υποστήριξε, συγκεκριμένα, ότι «αν πούμε ότι η Ουκρανία δεν θεωρείται επί του παρόντος ως μία από τις de jure χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, επειδή αυτό απαιτεί συναίνεση μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα μετατρεπόμαστε σε μέλος της Συμμαχίας de facto, επειδή βρισκόμαστε στην ανατολική πλευρά».
Προς επίρρωση της θέσης αυτής της Ουκρανίας, ο Αλεξέι Ρέζνικοφ διευκρίνισε ότι «ήδη μας παρέχεται σημαντικός εξοπλισμός του ΝΑΤΟ και έχουμε υιοθετήσει πάνω από τριάντα επιχειρησιακά πρότυπα του ΝΑΤΟ».
Αυτή η de facto (εκ των πραγμάτων) αναγνώριση δεν σημαίνει και de jure αναγνώριση. Η de facto αναγνώριση αφορά την εν τοις πράγμασι ένταξη στη Συμμαχία της βαλλόμενης από τη Ρωσία χώρας.
Προκειμένου, όμως, να καταστεί εφικτή και η de jure αναγνώριση, πρέπει να γίνονται σεβαστές και οι προβλέψεις του άρθρου 5 της Βορειοατλαντικής Συνθήκης.
Το εν λόγω άρθρο αποτελεί, όπως έχει τόνισε πρόσφατα ο γενικός γραμματέας, Γενς Στόλτενμπεργκ, τον σκληρό πυρήνα του ΝΑΤΟ. Η ιδέα πίσω από αυτό το άρθρο είναι: «Ένας για όλους και όλοι για έναν».
Όσο οι δυνητικοί εχθροί γνωρίζουν ότι μια επίθεση σε έναν σύμμαχο θα οδηγήσει σε μια συλλογική απάντηση της Συμμαχίας, εξαιρετικά δύσκολα και παράτολμα ένας αντίπαλος λαμβάνει την απόφαση της στρατιωτικής επίθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου