"Ce sta 'na leggenda romana, legata a 'sta vecchia fontana, per cui se ce butti un soldino, costringi er destino a fatte tornà..."
"Υπάρχει ένας μύθος στη Ρώμη, που λένε γι' αυτό το παλιό συντριβάνι, αν ρίξεις μια δεκάρα, η Μοίρα πίσω θα σε ξαναφέρει...". (παλιό τραγουδάκι του '50)
Εδώ είμαστε πάλι φοβερέ αναγνώστη μου! Πίσω στα παλιά. Τι κι αν γράφτηκαν τόσα και τόσα άρθρα, τι κι αν έγιναν τόσες και τόσες συσκέψεις τεχνοκρατών, πολιτικών, πανεπιστημιακών, αγανακτισμένων. Η κρίση χρέους είναι εδώ! Και όπως μας λέει το τραγουδάκι:"αν ρίξεις μια δεκάρα, η Μοίρα πίσω θα σε ξαναφέρει..." όχι όμως απλώς για να ξαναδείς τη Φοντάνα Ντι Τρέβι, αλλά για να ρίξεις κι άλλα χρήματα γιατί όπως βλέπεις η μια δεκάρα δε φτάνει!
Τα ίδια έπαθε και η Ευρώπη! Έριξε μια δεκαρούλα στο δίχως πάτο βαρέλι του χρέους και μαζί έκανε και μια ευχή κλείνοντας τα ματάκια της, να μην ξαναζήσει τέτοιο εφιάλτη. Η μια δεκαρούλα όμως δεν έφτασε. Και τώρα θα ξαναζήσει πιο άγρια, πιο βίαια και πιο βαθιά την κρίση του χρέους με "όχημα" αυτή τη φορά την γείτονα Ιταλία! Εμείς βεβαίως σου λέγαμε...εδώ! Γενικώς διάβαζε, κάνει καλό! Ειδικώς, το game είναι τόσο μεγάλο που κανείς δεν είναι "too big to fail"! Και ποιο είναι το game; Μα πάλι τα ίδια θα λέμε; Τάχω γράψει τόσες φορές. Θα σου πω μόνο τα συμπεράσματα σήμερα για να είσαι ενήμερος κι άμα θέλεις λεπτομέρειες, απλά διάβασε τι γράφαμε όλο τον προηγούμενο χρόνο και λίγο πιο πριν!
Που πάει λοιπόν το πράγμα:
Η Ευρώπη δε θα σώσει κανέναν όχι γιατί δε θα ήθελε αλλά γιατί δεν μπορεί. Απλώς δεν έχει το χρήμα που χρειάζεται. Δε θέλει να τυπώσει νέο χρήμα γιατί θα την πάρει και θα την σηκώσει ο πληθωρισμός που θα ροκανίσει κι άλλο τα εισοδήματα των πολιτών της Βόρειας Ευρώπης (της Νότιας δεν έχουν εισοδήματα πλέον!) και επιπλέον δε θέλει να δανειστεί το ποσό που χρειάζεται γιατί τότε θα σηκώσει τα επιτόκια δανεισμού και των "καλών" χωρών που τώρα παίζουν το ρόλο του δανειστή (βλέπε Γερμανία, Φινλανδία κλπ). Άστους να κουρεύονται λοιπόν, δεν έχουν μία! Δεν υπάρχει σάλιο που θα έλεγε κι Λοβέρδος.
Γιατί ζορίζεται η Ευρώπη μαζί μας με Μνημόνια και κόντρα Μνημόνια; Είπαμε για να "τσιμπίσει" φτηνά ακίνητη περιουσία και άλλες αξίες - τι φτηνά; υποτιμημένα λέμε! - ώστε οι φουσκωμένες με δημόσιο χρήμα ευρωπαϊκές τράπεζες να γράψουν υπεραξίες και να ξανακυλίσουν το χρήμα που πήραν το 2008 από την κρίση των subprimes, προς τις βορειοευρωπαϊκές αγορές. Δεν είναι "συνομωσία", είναι λογιστικά τερτίπια. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφύγει το πρόβλημα χρέους και την επιδείνωσή του χωρίς χρήμα. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν χρήμα. Το παιχνίδι για την Ελλάδα έληξε.
Όσα ακούς αυτές τις μέρες και θα ακούσεις περί "προσπάθειας συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα" και άλλες αηδίες δεν είναι παρά ωραιοποιημένη η εικόνα μιας αναδιάρθρωσης. Κοινώς ξέχνα τις αγορές για πολλά χρόνια και ετοιμάσου για ύφεση, ανεργία και άλλα μέτρα. Πολύ απλά είναι τα πράγματα και μην παραμυθιάζεσαι: χωρίς πρόσβαση στις αγορές δεν έχει φτηνά επιτόκια και ρευστότητα άρα όχι δάνεια προς τις επιχειρήσεις άρα όχι ανάπτυξη άρα ανεργία άρα ύφεση και βάλε και δικά σου. Κι άσε και τον Παπανδρέου να παραμιλάει για ευρωομόλογα και παρλαπίπες και το Σαμαρά για ανάπτυξη που θα έρθει από τη μείωση του ΦΠΑ και μπαρούφες. Ανάπτυξη ίσον επενδύσεις και επενδύσεις ίσον δάνεια. Φρέοκο χρήμα χρειάζεται κι όχι ανακυκλούμενο. Τα άλλα κάντα μου πακέτο να τα φάω σπίτι.
Κάθε χώρα που προστίθεται στο "κλαμπ" πολύ απλά επιτείνει το συνολικό πρόβλημα. Αυτό δεν οδηγεί σε "πίεση" να εφεύρει η Ευρώπη - ποια Ευρώπη; κανά τεσσάρι-πέντε μείνανε εκτός του "στοχάστρου" των αγορών - τη "μαγική λύση" όπως κι αν την ονομάζεις (ευρωομόλογο, ευρωπαϊκό ΥΠΟΙΚ ό,τι θες) και να στην εφαρμόσει ώστε να σωθεί το σύστημα. Βάλε καλά στο μυαλό σου πως αυτό που χρειάζεται είναι χρήμα. Τίποτα άλλο. Χρήμα και μόνο. Έχει χρήμα το σύστημα; Όλα πάνε καλά. Τώρα που έχει σφίξεις, το συζητάμε, το ξαναβλέπουμε κανά χρόνο τώρα και πάμε για δεύτερο. Τώρα ήρθε η σειρά της Ιταλίας. Αύξηση του κόστους δανεισμού σε μια χώρα με τα μεγέθη της Ιταλίας κανονικά θα έπρεπε να σημάνει "συναγερμό" μέσα σε μιλισεκόντ και ανοίξουν οι "κάνουλες" της ρευστότητας ώστε να "σβήσουν" τη "φωτιά" της αύξησης κόστους χρήματος. Δεν έγινε. Αντ' αυτού πλακωθήκανε οι Ευρωπαίοι στις συζητήσεις και στα γεύματα εργασίας. Γι' αυτό σου λέω: χρήμα μηδέν. Πολιτική βούληση να ληφθούν αποφάσεις περί νέου χρήματος πάλι μηδέν γιατί ποιος θα βγει στους ψηφοφόρους του να τους πει:" τυπώνω χρήμα να χάσετε εσείς να σωθούν οι Νότιοι;" οι "Αληθινοί Φινλανδοί"; Ας μειδιάσω!
Συμπέρασμα;
Το παιχνίδι χοντραίνει. Οι αγορές "δοκίμασαν" την Ευρώπη ένα χρόνο τώρα, κατάλαβαν ότι χρήμα δεν υπάρχει και μάλλον αποφάσισαν να τα δώσουν "όλα". Όχι με τη μια...σιγά-σιγά! Αλλά πάντως το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο, οπότε...Arrivederci Roma!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου