Ἐκεῖ ὀ Μίκης φτιάχνει καὶ χαλᾶ σπίθες γιὰ νὰ (;;;;) σώσῃ τὸν τόπο.
Παρακάτω ὁ Ἀντώνης, ὁ Δημήτρης, ὁ Θανάσης, ἡ Μαρία, ἡ Κωνσταντίνα, ἡ Εὐτέρπη φτιάχνουν ἐπίσης κόμματα γιὰ νὰ σώσουν τὸν τόπο.
Κόμμα φτιάχνει ὁ καθεῖς σήμερα ὁπουδήποτε.
Κόμμα οἱ «ἀγανακτισμένοι» μετὰ τοῦ Καζάκη. Κόμμα οἱ ἐξ-ὀργισμένοι μετὰ τοῦ κάθε ἐξ-ὀργισμένου. Κόμματα, τελεῖες, περισπωμένες….
Ξέρετε κάτι; ΟΛΟΙ ΣΑΣ ἔχετε ἀποφασίσει πὼς μόνον μὲ τὸν δικό σας τρόπο καὶ δρόμο θὰ σώσουμε τὴν Πατρίδα.
Ὁ ἕνας θέλει νὰ ξημερώσουμε αὔριο τὸ πρωΐ μὲ 15.000.000 νεο-«Ἕλληνες»!!! Εἶτε λέγεται Καζάκης, εἶτε Μίκης, εἶτε «ἀγανακτισμένος»!!!!
Ὁ ἄλλος θέλει νὰ ξημερώσουμε μὲ 10.000.000 Ἕλληνες. Ὅπως δῆλα δή κοιμηθήκαμε πρὸ καιροῦ… Σὰν νὰ μὴν ἔχῃ ἀλλάξῃ τίποτα.
Ὁ τρίτος δὲν ξέρει τί θέλει, ἀλλὰ κι αὐτὸς φτιάχνει κόμμα πρὸ κειμένου νὰ σώσουμε κάτι. Δὲν ἔχει καμμία σημασία πῶς θὰ λέγεται αὐτὸ τὸ κάτι. Ἴσως Ἑλλαδοξεφτιλιστάν. Ἴσως Ξεφτιλιστάν σκέτο. Ἴσως νέα Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία. Πάντως Ἑλλάς σίγουρα δὲν θὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ ὀνειρεύονται, ὅσοι ὀνειρεύονται.
Διότι Ἑλλάς, Ἑλλὰς ὅμως κι ὄχι κάτι σὲ -ιστάν, δὲν εἶναι τίποτα ἀπὸ ὅσα πασχίζουν νὰ μᾶς πείσουν πὼς θέλουν νὰ φέρουν.
Ὁ Καζάκης μὲ τὸ ΕΠΑΜ του, ἔχει κόψει κι ἔχει ῥάψει τὴν Πατρίδα μας μόνον στὸ κομμάτι ποὺ λέγεται χρῆμα. Δὲν ὑπάρχουν κοινωνικὰ προβλήματα, δὲν ὑπάρχει ΛΑΘΡΟμετανάστευσις, δὲν ὑπάρχουν ἐθνικὰ προβλήματα. Ὅλα ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν στὶς κακοδιαχειρίσεις. Ὅλα!! Τὰ πάντα.
Δὲν ὑπάρχει (κατ’ αὐτὸν πάντα) ὀ μεγάλος βεζύρης ποὺ ποδοπατᾶ τὴν Θράκη, τὸ Καστελλόριζον καὶ τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τοῦ Αἰγαίου!!!
Δὲν ὑπάρχει θέμα παιδείας ποὺ ἁρπάζει ἀνθρώπους καὶ παραδίδει τούβλα.
Δὲν ὑπάρχει ἀνεργία, ΛΑΘΡΟμετανάστευσις, παρεμπόριον καὶ λαθρεμπόριον. Ὅλα ἔχουν καλῶς! Μὰ ὅλα! Τὸ μόνον στραβὸ μας εἶναι ἡ κατασπατάλησις δημοσίου χρήματος καὶ ἡ προσφυγή μας στὸ ΔΝΤ!!! Συνεπῶς, κατ’ αὐτὸν πάντα, τελειώνοντας μὲ τὰ χρέη τελειώνουμε καὶ μὲ τὰ προβλήματα. Λογιστικὴ ἠθική! Λογιστικὴ ἐθνικὴ ταὐτότης! Λογιστικὴ συνείδησις!!!
Ἀλήθεια, σὲ τί διαφέρει ὁ λογιστὴς Καζάκης ἀπὸ τὸν λογιστῆ τοῦ μεγαλοτραπεζίτου ποὺ μᾶς ἔχει ἀλλάξει τὰ φῶτα στοὺς τόκους, τὰ ἀπανοτόκια καὶ τὶς κλοπές; Σὲ τί διαφέρει ὁ λογιστὴς Καζάκης ἀπὸ τὴν μοδίστρα ποὺ κόβει καὶ ῥάβει ἀναλόγως τοῦ πελάτου της; Σὲ τί διαφέρει ὅλος αὐτὸς ὀ συρφετὸς ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ στιγματίζουμε; Ἀπὸ πότε οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν ἀριθμοί; Λογαριασμοί; Νούμερα;
Μήπως ἀπὸ τότε ποὺ χάσαμε τὴν ἐλευθερία μας; Μήπως ἀπὸ τότε ποὺ κάποιοι κοσμοεξουσιαστὲς μᾶς πῆραν καὶ μᾶς σήκωσαν; Μήπως ἀπὸ τότε ποὺ ἀπὸ ἄνθρωποι γίναμε δουλικά;
Γιατί τὰ γράφω αὐτά;
Διότι τὰ προβλήματά μας εἶναι ἐθνικά. Εἶναι συνειδησιακά. Εἶναι προβλήματα ἠθικῆς! Ὅταν κάποιος (ἢ κάποιοι) τὰ ἐπιμερίζουν ἢ τὰ ἀποκρύπτουν ἢ τὰ ἀλλοιώνουν ἢ τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ δική τους προβολή ἢ τὰ παρουσιάζουν μὲ τέτοιον τρόπο ὡςτε νὰ τὰ μικραίνουν ἢ τὰ μαγειρεύουν, πῶς θὰ μπορούσαμε νὰ τοὺς χαρακτηρίσουμε;
Διότι ναί, ἔχουμε πρόβλημα μὲ τὸ ΔΝΤ καὶ μὲ τὴν κυβέρνησι καὶ μὲ τὸ κάθε λαμόγιο ποὺ μᾶς «κυβερνᾶ». Ἀλλὰ γιατί τὸ ἔχουμε; Μήπως γιατί ἐμεῖς τοὺς ἀνεχθήκαμε; Ἐμεῖς τοὺς ἐκλέξαμε; Ἐμεῖς συνεργούσαμε γιὰ νὰ ὑπάρχουν;
Κι ἐὰν ὅλοι μαζὶ εἴμαστε ἔνα κουβάρι μπερδεμένο ποὺ πρέπει νὰ ξεμπερδέψουμε, ἀπὸ ποῦ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε; Μήπως ἀπὸ ἐμᾶς; Μήπως ἀπὸ τὴν δική μας τοποθέτησι; Μήπως ἀπὸ τὴν δική μας ἠθική;
Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ ἠθικὴ Καζάκη; Ποῦ ἡ ἠθικὴ τῶν «ἀγανακτισμένων»; Ποῦ ἡ ἠθικὴ τοῦ κάθε κομματάρχου;
Γιατί δὲν θίγονται τὰ ἐθνικά μας θέματα; Γιατί παραμένουν στὰ ἀζήτητα; Γιατί ἡ ΛΑΘΡΟμετανάστευσις δὲν εἶναι πρόβλημα ποὺ πρέπει νὰ ἐπιλυθῇ ἄμεσα; Γιατί τὸ λαθρεμπόριον καὶ τὸ παρεμπόριον ἀγνοοῦνται συνειδητῶς; Ἔχω ἀρχίσει καὶ προβληματίζομαι… Μήπως κάποιοι λαμβάνουν προμήθειες καὶ γιὰ ἐτοῦτο σιωποῦν; Μήπως ἐξυπηρετοῦν τὸ ὑπάρχον κατεστημένο καὶ γιὰ ἐτοῦτο δὲν ὁμιλοῦν; Μήπως εἶναι ἡ ἄλλη πλευρὰ τοῦ αὐτοῦ νομίσματος;
Μὰ ἐὰν ἀκόμη καὶ τώρα ποὺ ὁ θυμὸς μᾶς ἔχει κατακλύσει καὶ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στὶς πλατεῖες, στοὺς δρόμους καὶ στὴν συνειδητὴ πλέον ἀντίδρασι, παραμένουμε γιὰ ὅλους αὐτοὺς τὸ μέσον γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοὺς στόχους τους, τότε γιὰ ποιὰν ἐλευθερία συζητᾶμε; Μήπως ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτούς, μέσῳ τῶν δικῶν του φίλτρων, πασχίζει μὲ τὸ ζόρι νὰ μᾶς ἐπιβάλλῃ κάτι ποὺ μόνον αὐτὸς ἀντιλαμβάνεται;
Μὰ καλά…. Τί στὸ καλὸ ἔχουν μέσα στὴν κεφάλα τους ὅλοι αὐτοί; Τίποτα;
Πῶς θὰ φτιάξουν Ἑλλάδα; Ἢ δὲν θὰ φτιάξουν Ἑλλάδα παρὰ μόνον ἕνα ὑποκατάστημα τραπέζης στὰ διεθνῆ τραπεζοσιωνιστικὰ μαγαζάκια;
Γιατί οὐδεῖς ἐξ αὐτῶν δὲν κατέβηκε ΠΟΤΕ νὰ διαμαρτυρηθῇ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν παιδικῶν μυαλῶν; Γιατί οὐδεῖς δὲν ἔκανε ΠΟΤΕ ἀπεργία γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος; Γιατὶ οὐδεῖς ἐξ αὐτῶν δὲν σηκώθηκε νὰ ΟΥΡΛΙΑΞῌ γιὰ τὴν καταπάτησι τῶν δικαιωμάτων τῶν Πομάκων;
Θὰ σᾶς ἀπαντήσω ἐγώ.
Διότι ΧΕΣΤΗΚΕ!!!! Διότι τὸ μόνο ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ἐξουσία. Διότι γιὰ τὸ μόνο ποὺ πασχίζει εἶναι νὰ ἐπιβάλλῃ τὶς δικές του ἀπόψεις. Διότι ἔχει ἀντιληφθεῖ πὼς μὲ τὸν μοχλὸ χρῆμα μπορεῖ νὰ κινήσῃ τὰ πάντα. Ἒεεεεεεεεε λοιπὸν ὄχι! Δὲν εἶναι ἔτσι! Ὁ μοχλὸς χρῆμα δὲν ὑφίσταται! Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἠθική, δίκαιον, ἄνθρωπος!!! Τέλος!!!
Δὲν μοῦ κάνει λοιπόν! Διόλου! Γιὰ τὰ σκουπίδια κι αὐτός, ὅπως κι ὅλοι οἱ ὅμοιοί του.
Ξέρετε κάτι ὅλοι ἐσεῖς ποὺ τρέξατε νὰ στηρίξετε ὅλες αὐτὲς τὶς παραστάσεις;
Δὲν θὰ καταφέρετε τίποτα! Ἀπολύτως τίποτα! Διότι ἐγὼ (ὅπου «ἐγὼ» βάζουμε «ἐμεῖς» πλέον) θέλω τὸ ΟΛΟΝ! Τὰ ΠΑΝΤΑ! Κι ὄχι ψίχουλα.
Θέλω Ἑλλάδα κι ὄχι λογιστικὲς πράξεις.
Θέλω ἐλευθερία κι ὄχι νέα καπελώματα.
Κι ἐσεῖς θέλετε νὰ μὲ κατευθύνετε, νὰ μὲ ἐλέγξετε, νὰ μὲ χειραγωγήσετε.
Ὄχι λοιπόν! Δὲν σᾶς ἐπιτρέπω!
Δὲν μοῦ κάνετε!
Δὲν θὰ σᾶς ἀφήσω!!!
Διότι αὐτὴν τὴν στιγμὴ προέχει νὰ φτιάξουμε τὸ σπίτι μας. Τὴν φωλιά μας. Τὸ τσαρδί μας! Κι ὄχι νὰ ἀναρωτιόμαστε γιὰ τὸ ἐὰν ὁ γείτονας μᾶς ἔκλεψε τὸ χωράφι μας. Ναί, ἡ Μικρὰ Ἀσία, ἡ Νότιος Ἰταλία, ὁ Πόντος πάντα ἦταν Γῆ Ἑλληνική. Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν στιγμή δὲν ἔχουμε τόπο νὰ σταθοῦμε ἐμεῖς. Χάνουμε ἀκόμη καὶ τὴν σπηλιὰ ποὺ χωθήκαμε μετὰ απὸ τόσους διωγμούς. Ἂς σώσουμε τὴν σπηλιά καὶ μετὰ θὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὰ ὑπόλοιπα.
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ μέσα στὴν σπηλιά ἔχουν μπεῖ ἀρκοῦδες, φίδια, ἐλέφαντες, λιοντάρια, ὕαινες, τρωκτικά… Θὰ μᾶς φᾶνε!!! Ἐὰν δὲν καθαρίσουμε τὴν σπηλιά μας, γιὰ νὰ τὴν ξανακάνουμε κατοικήσιμη, σὲ λίγο δὲν θὰ ὑπάρχουμε. Κι ὅμως, κάποιοι λένε νὰ πᾶμε ἔως τὴν Ἄγκυρα… Πᾶτε καλά μωρέ; Μὲ τόσα τρωκτικὰ καὶ ἄλλα πολλὰ θηρία πίσω μας δὲν καταλαβαίνετε πὼς μόλις βγοῦμε ἀπὸ τὴν σπηλιά μας θὰ μᾶς κτυπήσουν πισώπλατα; Οὔτε ἕνα βῆμα δὲν θὰ προλάβουμε….
Δυστυχῶς, εἶμαι τόσο θυμωμένη μὲ τὶς ἐνέργειες γνωστῶν, φίλων κι ἀγνώστων, ποὺ αὐτὸ τὸ σημείωμα δὲν ἐξαιρεῖ κανέναν. Ἀκόμη κι αὐτοὺς ποὺ δὲν κατακερματίζουν τὰ προβλήματα.
Περιλαμβάνει τοὺς πᾶντες ὁ θυμός καὶ τὸ ξέσπασμά μου.
Ξέρετε γιατί; Διότι ἡ ἀλλαγή, ἡ οὐσιαστικὴ ἀλλαγή, δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ χρησιμοποιῶντας ὑλικὰ ποὺ ἔχουμε ἤδη ἀπορρίψει ὡς ἄχρηστα.
Καὶ τὰ ἄχρηστα ὑλικὰ εἶναι γιὰ ἀνακύκλωσι, γιὰ πέταμα, γιὰ μπᾶζα…. Ὄχι πρῶτες ὕλες πρὸ κειμένου νὰ κτίσουμε τὸ νέο μας σπιτικό!
Μὴν βιαστεῖτε νὰ ἀντιδράσετε γνωστοί, ἄγνωστοι καὶ φίλοι.
Δὲν σᾶς κατηγορῶ γιὰ τίποτα καὶ σᾶς κατηγορῶ γιὰ τὰ πάντα.
Κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς ἔχετε συνείδησι. Σᾶς γνωρίζω προσωπικῶς. Ἀλλὰ ἔχετε φίλτρα. Καὶ μὲ φίλτρα Ἑλλάδα δὲν φτιάχνουμε.
Κάποιοι ἄλλοι ἀπὸ ἐσᾶς, ποὺ ἐπίσης σᾶς γνωρίζω, ἔχετε «ἐλαστικὴ» συνείδησι καὶ μεγαλύτερα φίλτρα. Ἐσεῖς ξέρετε ποιοί εἶστε! Λίγο Πατρίδα καὶ λίγο βόλεμα. Ὅμως ἀγαπητοί μου αὐτὰ δὲν παντρεύονται. Ἢ Πατρίδα ἢ βόλεμα! Διαλέξτε. Γνωρίζετε τὰ ἀφεντικά σας, γνωρίζετε τοὺς χρηματοδότες σας καὶ γνωρίζετε καὶ τὰ ἀνταλλάγματα ποὺ ἔχετε ἤδη συμφωνήσει. Ἐσεῖς εἰδικά, προτείνω νὰ ἐξαφανιστεῖτε. Ξέρετε καλλίτερα ἀπὸ τὸν καθένα μας τὸ γιατί.
Τέλος, κάποιοι ἄλλοι, ποὺ δὲν γνωρίζω προσωπικῶς (ὅπως οἱ λογιστὲς καὶ τὰ τσιράκια τους) νομίζω πὼς δὲν πρόκειται νὰ μὲ ἀκούσουν. Ὄχι γιατὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται ἀνάγνωσι καὶ γραφή, ἀλλὰ διότι ἔχουν μεγᾶλες «πλᾶτες» πίσω τους. Αὐτοὶ ὅμως, οἱ τελευταῖοι, μαζὶ μὲ τοὺς προαγγέλους τους, ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπικράτησι τοῦς σκότους ἐπὶ τοῦ φωτός. Οὐσιαστικῶς γιὰ τὴν ἐπιβίωσί τους. Γνωρίζω λοιπὸν πὼς δὲν θὰ πάψουν ἔως τοῦ τέλους. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι καθαρὰ δικό τους θέμα.
Διότι, τώρα πιὰ εἶναι ἀργά! Τελείωσε τὸ παιχνίδι. Τὸ θηρίο (ποὺ ἐκπροσωποῦν) λαβωμένο ψυχοραγεῖ. Δὲν σώζονται. Τέλος….
Φιλονόη
Υ.Γ. Παραμερεῖστε! Φθάνουν οἱ Ἕλληνες! Σᾶς τὸ ξαναλέω μήπως καὶ σταματήσετε τίς βλακεῖες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου