Από το ιστολόγιο http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=139742
Παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού του Διεθνούς Ινστιτούτου Τραπεζικής και της κυβέρνησης, η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων οδηγεί τις ελληνικές τράπεζες σε ζημιές 3, 3 δισ. ευρώ στο καλύτερο σενάριο και 7,5 δισ. ευρώ στο χειρότερο. Στην πραγματική αγορά η αντίδραση ήταν αρνητική, με συνεχείς πτωτικές συνεδριάσεις στο χρηματιστήριο. Οι αγορές έχουν πειστεί ότι, το παιχνίδι στρατηγικής που ξεκίνησαν οι Βρυξέλλες με το σχέδιο οδηγεί τις ελληνικές τράπεζες σε διαγραφές (ανάληψη της ζημιάς) -και κατά συνέπεια σε αναγκαστική ανακεφαλαιοποίηση- εφόσον επιλέξουν τις δυο προτάσεις με μείωση ονομαστικής αξίας και μεγαλύτερο επιτόκιο. Μάλιστα, αναδύεται και μια σημαντική πτυχή από την όλη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων.
Το αποτέλεσμα του σχεδίου όταν ανταλλαχθούν ομόλογα με discount (με μικρότερη ονομαστική αξία) δεν είναι μόνο ζημιές για τις ελληνικές τράπεζες, αλλά και κρατικοποίηση ή αναγκαστικός αφελληνισμός στην περίπτωση που θα καταβληθούν τα κεφάλαια από ξένες τράπεζες για την απόκτηση ποσοστών. Και δεν αναφερόμαστε σε ξένους επενδυτές – οι οποίοι ήδη υπάρχουν- αλλά για πλήρη έλεγχο. Ακριβώς, αυτός ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την διαδικασία, καθώς όσα λάθη κι αν έχουν κάνει οι διοικήσεις, οι τράπεζες είναι ελληνικών συμφερόντων και χρηματοδοτούν με συγκεκριμένους όρους ελληνικές επιχειρήσεις. Τούτο θα γίνεται με διαφορετικούς όρους όταν οι διοικήσεις είναι ξένες. Λ.χ. Με τις όρους θα χρηματοδοτούν δημόσιες επενδύσεις ;
Eξάλλου, στο όποιο νέο περιβάλλον προκύψει η κατανομή κεφαλαίων στην οικονομία θα παραμείνει κρίσιμος παράγοντας. Επειδή σε μια πλευρά της κυβέρνησης επικρατεί η άποψη για μια νέα είσοδο ξένων τραπεζών- ύστερα από τις «επιτυχίες» των Γάλλων τραπεζιτών σε Εμπορική- Γενική – αυτές οι σκέψεις αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια μεταξύ Κυβέρνησης- τραπεζιτών. Οι ξένοι επιθυμούν διακαώς να περάσουν οι τράπεζες στο ταμείο στήριξης κι από εκεί στην… αγκαλιά τους. Από εκείνο το σημείο και πέρα, η κάθε τράπεζα μάχεται ξεχωριστά να αποκτήσει ένα «προβάδισμα» με μια συγχώνευση ή και ακόμα αυτόνομη πορεία. Μέχρι τώρα επισήμως δεν έχει εκδηλωθεί καμία αντίδραση. Η μάχη, όμως, ενδέχεται να ξεκινήσει όταν πραγματοποιηθεί μια «λάθος» κίνηση προκειμένου να αποκτήσει κάποια τράπεζα προβάδισμα, μέσω μια συγχώνευσης με την μεγαλύτερη και ελεγχόμενη από το κράτος Εθνική Τράπεζα.
Τι έλεγε σε έκθεση της η Jp Morgan
Μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για τις ξένες τράπεζες…Με βάση λοιπόν το σχέδιο που πρότεινε το Διεθνές τραπεζικό Ινστιτούτο ( IIF )και το διεθνές λογιστικό πρότυπο 39, είναι ξεκάθαρο ότι, οι ελληνικές τράπεζες και τα ταμεία θα εγγράψουν ζημιές έως 20% αν επιλέξουν τις δυο εναλλακτικές λύσεις που προβλέπουν μείωση της ονομαστικής αξίας και μεγαλύτερο επιτόκιο. Με λίγα λόγια, το σχέδιο προβάλλει ουσιαστικά το εξής ερώτημα : Ποιος θα γράψει την ζημιά αν επιλεγούν οι δυο εναλλακτικές προτάσεις με μείωση της ονομαστικής αξίας ; Οι ελληνικές τράπεζες ή οι θεσμικοί αν τους μετακυλιστούν τα ομόλογα ; Οι διαβουλεύσεις που γίνονται έχουν αυτό το θέμα ως αντικείμενο. Μια απάντηση δεν μας την δίνει μόνο η λογική αλλά και έκθεση της Jp Morgan, η ανταλλαγή ομολόγων με discount20% δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ανταλλαγή ομολόγων. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως οποιαδήποτε πώληση ομολόγων ή επαναγορά με τιμή μικρότερη από την ονομαστική αξία θα επιφέρει διαγραφή. Δηλαδή, οι τράπεζες θα πρέπει να εγγράψουν τις ζημιές καθώς δεν θα μπορέσουν να αποσβέσουν τις ζημιές σε πέντε χρόνια, όπως ανέφεραν ορισμένοι έλληνες τραπεζίτες. Η αμερικανική τράπεζα θεωρεί ότι η ανταλλαγή ομολόγων με μείωση της ονομαστικής αξίας 20% θα αποτύχει εύκολα ενώ οι διαγραφές είναι πιθανές. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι μειώσεις θα προκαλέσουν ζημιές τόσο στο χαρτοφυλάκιο ομολόγων διαθέσιμων προς πώληση, όσο και στο χαρτοφυλάκιο διακράτηση στην λήξη καθώς στην δεύτερη περίπτωση οι ελεγκτικές εταιρείες θα πιέσουν για σημαντικές μειώσεις.
Σύμφωνα με αξιόπιστη πηγή που ασχολείται με το ελληνικό χρέος, η συμμετοχή στον μηχανισμό δεν είναι τόσο εθελοντική. Θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικά, όπως τονίζει για να μειωθεί το ελληνικό χρέος κατά 40-50 δις. Ευρώ.
Οι 4 εναλλακτικές προτάσεις
Σύμφωνα με το σχέδιο το οποίο πρότεινε ο διεθνής διατραπεζικός οργανισμός IIF, το οποίο αποτελεί και τη βάση για την ανταλλαγή των ομολόγων αξίας 50 δισ. ευρώ, προκρίνονται τέσσερις εναλλακτικές επιλογές για τις τράπεζες οι οποίες κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Η πρώτη επιλογή αφορά στην ανταλλαγή ομολόγων με τριακονταετή νέα ομόλογα ίδιας ονομαστικής αξίας και επιτόκια τα οποία θα ξεκινούν από το 4% και σταδιακά, κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαπέντε ετών, θα αυξάνονται ανά πενταετία κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, μέχρι το 5%. Οι άλλες δύο εναλλακτικές προβλέπουν την ανταλλαγή ομολόγων με δεκαπενταετή και τριακονταετή ομόλογα, με απομείωση όμως της ονομαστικής αξίας τους κατά 20%. Τα ομόλογα της δεκαπενταετούς επιλογής θα έχουν σταθερό επιτόκιο 5,9%, ενώ της τριακονταετούς, 6% την πρώτη πενταετία, 6,5% τη δεύτερη και 6,8% μέχρι τη λήξη.
Επίσης, προβλέπεται και επιλογή rollover για τα ομόλογα τα οποία λήγουν με νέα ομόλογα με τα ίδια χαρακτηριστικά, όπως τα τριακονταετή της πρώτης εναλλακτικής. Και στις τέσσερις περιπτώσεις προβλέπονται εγγυήσεις, τουλάχιστον για το κεφάλαιο, στη λήξη.
Παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού του Διεθνούς Ινστιτούτου Τραπεζικής και της κυβέρνησης, η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων οδηγεί τις ελληνικές τράπεζες σε ζημιές 3, 3 δισ. ευρώ στο καλύτερο σενάριο και 7,5 δισ. ευρώ στο χειρότερο. Στην πραγματική αγορά η αντίδραση ήταν αρνητική, με συνεχείς πτωτικές συνεδριάσεις στο χρηματιστήριο. Οι αγορές έχουν πειστεί ότι, το παιχνίδι στρατηγικής που ξεκίνησαν οι Βρυξέλλες με το σχέδιο οδηγεί τις ελληνικές τράπεζες σε διαγραφές (ανάληψη της ζημιάς) -και κατά συνέπεια σε αναγκαστική ανακεφαλαιοποίηση- εφόσον επιλέξουν τις δυο προτάσεις με μείωση ονομαστικής αξίας και μεγαλύτερο επιτόκιο. Μάλιστα, αναδύεται και μια σημαντική πτυχή από την όλη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων.
Το αποτέλεσμα του σχεδίου όταν ανταλλαχθούν ομόλογα με discount (με μικρότερη ονομαστική αξία) δεν είναι μόνο ζημιές για τις ελληνικές τράπεζες, αλλά και κρατικοποίηση ή αναγκαστικός αφελληνισμός στην περίπτωση που θα καταβληθούν τα κεφάλαια από ξένες τράπεζες για την απόκτηση ποσοστών. Και δεν αναφερόμαστε σε ξένους επενδυτές – οι οποίοι ήδη υπάρχουν- αλλά για πλήρη έλεγχο. Ακριβώς, αυτός ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την διαδικασία, καθώς όσα λάθη κι αν έχουν κάνει οι διοικήσεις, οι τράπεζες είναι ελληνικών συμφερόντων και χρηματοδοτούν με συγκεκριμένους όρους ελληνικές επιχειρήσεις. Τούτο θα γίνεται με διαφορετικούς όρους όταν οι διοικήσεις είναι ξένες. Λ.χ. Με τις όρους θα χρηματοδοτούν δημόσιες επενδύσεις ;
Eξάλλου, στο όποιο νέο περιβάλλον προκύψει η κατανομή κεφαλαίων στην οικονομία θα παραμείνει κρίσιμος παράγοντας. Επειδή σε μια πλευρά της κυβέρνησης επικρατεί η άποψη για μια νέα είσοδο ξένων τραπεζών- ύστερα από τις «επιτυχίες» των Γάλλων τραπεζιτών σε Εμπορική- Γενική – αυτές οι σκέψεις αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια μεταξύ Κυβέρνησης- τραπεζιτών. Οι ξένοι επιθυμούν διακαώς να περάσουν οι τράπεζες στο ταμείο στήριξης κι από εκεί στην… αγκαλιά τους. Από εκείνο το σημείο και πέρα, η κάθε τράπεζα μάχεται ξεχωριστά να αποκτήσει ένα «προβάδισμα» με μια συγχώνευση ή και ακόμα αυτόνομη πορεία. Μέχρι τώρα επισήμως δεν έχει εκδηλωθεί καμία αντίδραση. Η μάχη, όμως, ενδέχεται να ξεκινήσει όταν πραγματοποιηθεί μια «λάθος» κίνηση προκειμένου να αποκτήσει κάποια τράπεζα προβάδισμα, μέσω μια συγχώνευσης με την μεγαλύτερη και ελεγχόμενη από το κράτος Εθνική Τράπεζα.
Τι έλεγε σε έκθεση της η Jp Morgan
Μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για τις ξένες τράπεζες…Με βάση λοιπόν το σχέδιο που πρότεινε το Διεθνές τραπεζικό Ινστιτούτο ( IIF )και το διεθνές λογιστικό πρότυπο 39, είναι ξεκάθαρο ότι, οι ελληνικές τράπεζες και τα ταμεία θα εγγράψουν ζημιές έως 20% αν επιλέξουν τις δυο εναλλακτικές λύσεις που προβλέπουν μείωση της ονομαστικής αξίας και μεγαλύτερο επιτόκιο. Με λίγα λόγια, το σχέδιο προβάλλει ουσιαστικά το εξής ερώτημα : Ποιος θα γράψει την ζημιά αν επιλεγούν οι δυο εναλλακτικές προτάσεις με μείωση της ονομαστικής αξίας ; Οι ελληνικές τράπεζες ή οι θεσμικοί αν τους μετακυλιστούν τα ομόλογα ; Οι διαβουλεύσεις που γίνονται έχουν αυτό το θέμα ως αντικείμενο. Μια απάντηση δεν μας την δίνει μόνο η λογική αλλά και έκθεση της Jp Morgan, η ανταλλαγή ομολόγων με discount20% δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ανταλλαγή ομολόγων. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως οποιαδήποτε πώληση ομολόγων ή επαναγορά με τιμή μικρότερη από την ονομαστική αξία θα επιφέρει διαγραφή. Δηλαδή, οι τράπεζες θα πρέπει να εγγράψουν τις ζημιές καθώς δεν θα μπορέσουν να αποσβέσουν τις ζημιές σε πέντε χρόνια, όπως ανέφεραν ορισμένοι έλληνες τραπεζίτες. Η αμερικανική τράπεζα θεωρεί ότι η ανταλλαγή ομολόγων με μείωση της ονομαστικής αξίας 20% θα αποτύχει εύκολα ενώ οι διαγραφές είναι πιθανές. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι μειώσεις θα προκαλέσουν ζημιές τόσο στο χαρτοφυλάκιο ομολόγων διαθέσιμων προς πώληση, όσο και στο χαρτοφυλάκιο διακράτηση στην λήξη καθώς στην δεύτερη περίπτωση οι ελεγκτικές εταιρείες θα πιέσουν για σημαντικές μειώσεις.
Σύμφωνα με αξιόπιστη πηγή που ασχολείται με το ελληνικό χρέος, η συμμετοχή στον μηχανισμό δεν είναι τόσο εθελοντική. Θα πρέπει να γίνει υποχρεωτικά, όπως τονίζει για να μειωθεί το ελληνικό χρέος κατά 40-50 δις. Ευρώ.
Οι 4 εναλλακτικές προτάσεις
Σύμφωνα με το σχέδιο το οποίο πρότεινε ο διεθνής διατραπεζικός οργανισμός IIF, το οποίο αποτελεί και τη βάση για την ανταλλαγή των ομολόγων αξίας 50 δισ. ευρώ, προκρίνονται τέσσερις εναλλακτικές επιλογές για τις τράπεζες οι οποίες κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Η πρώτη επιλογή αφορά στην ανταλλαγή ομολόγων με τριακονταετή νέα ομόλογα ίδιας ονομαστικής αξίας και επιτόκια τα οποία θα ξεκινούν από το 4% και σταδιακά, κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαπέντε ετών, θα αυξάνονται ανά πενταετία κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, μέχρι το 5%. Οι άλλες δύο εναλλακτικές προβλέπουν την ανταλλαγή ομολόγων με δεκαπενταετή και τριακονταετή ομόλογα, με απομείωση όμως της ονομαστικής αξίας τους κατά 20%. Τα ομόλογα της δεκαπενταετούς επιλογής θα έχουν σταθερό επιτόκιο 5,9%, ενώ της τριακονταετούς, 6% την πρώτη πενταετία, 6,5% τη δεύτερη και 6,8% μέχρι τη λήξη.
Επίσης, προβλέπεται και επιλογή rollover για τα ομόλογα τα οποία λήγουν με νέα ομόλογα με τα ίδια χαρακτηριστικά, όπως τα τριακονταετή της πρώτης εναλλακτικής. Και στις τέσσερις περιπτώσεις προβλέπονται εγγυήσεις, τουλάχιστον για το κεφάλαιο, στη λήξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου