Άρθρο «κόλαφος» κατά Κίσινγκερ: «Ν΄ απολογηθεί στην Κύπρο που υπηρέτησε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό»

«Οι αποφάσεις του για την εισβολή στην Κύπρο είχαν μεγαλύτερες συνέπειες από τον πόλεμο του Βιετνάμ»

Η απόρριψη της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπογραμμίζει μια σημαντική αλήθεια, αναφέρει σε ανάλυσή του στο Washighton Examiner o αναλυτης Michael Ruibin, τονίζοντας πως το Ιράκ, η Συρία, η Αρμενία, η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν την τουρκική επιθετικότητα. «Η Τουρκία θυματοποιεί τις θρησκευτικές μειονότητες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό . Η εθνοκάθαρση συνεχίζεται. Παρ' όλα αυτά, ο δυτικός κατευνασμός της Τουρκίας συνεχίζεται επίσης», σημειώνει εισαγωγικα

Ακολουθεί μετάφραση του άρθρου με τίτλο «Ο Χένρι Κίσινγκερ πρέπει να απολογηθεί που υπηρέτησε τον τουρκικό ιμπεριαλισμό» Washington Examiner (16/06/22):

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Μερικοί διπλωμάτες πιστεύουν σε μια Τουρκία που ήταν κάποτε, παρά σε αυτή που έχει γίνει η Τουρκία σήμερα. Άλλοι πιστεύουν ότι οι τιμωρητικές πολιτικές θα μπορούσαν να επιτρέψουν στον Ερντογάν να παίξει το εθνικιστικό χαρτί για να ενισχύσει τις προοπτικές επανεκλογής του. Αυτό, ωστόσο, είναι αφελές, διότι προϋποθέτει ότι κάποιος τόσο διψασμένος για εξουσία όσο ο Ερντογάν θα δεχόταν μια δυσμενή έκβαση στην κάλπη. Άλλοι πάλι είναι απλώς διεφθαρμένοι και ελπίζουν να προσκολληθούν στην τουρκική σάλτσα.

Τούτου λεχθέντος, ο κατευνασμός της Τουρκίας δεν είναι νέος. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ το ομαλοποίησε σχεδόν μισό αιώνα πριν, όταν υποστήριξε κρυφά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Οι αποφάσεις που πήρε τότε έχουν μεγαλύτερες συνέπειες σήμερα από αυτές που περιβάλλουν τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ενώ ο χρόνος ξεπέρασε την εχθρότητα στη Νοτιοανατολική Ασία, οι αποφάσεις του Κίσινγκερ στην Ανατολική Μεσόγειο πάγωσαν στην καλύτερη περίπτωση μια κατά τα άλλα επιλύσιμη κρίση και στη χειρότερη θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια ανανεωμένη σύγκρουση.

Η σπίθα για την τουρκική εισβολή ήταν ένα πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο που ενθαρρύνθηκε από την ελληνική χούντα που ήθελε να προσαρτήσει το νησί. Η χούντα ήταν πελάτης του Κίσινγκερ, και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο τότε Σεν. Ο J. William Fulbright προειδοποίησε τον Κίσινγκερ για το επικείμενο πραξικόπημα. Πέντε ημέρες αργότερα, οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Κύπρο και κατέλαβαν το 3% του εδάφους της για να εμποδίσουν την προσάρτηση. Μόλις τέσσερις μέρες μετά, το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε και η Ελλάδα αγκάλιασε τη δημοκρατία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οποιοσδήποτε λόγος για ξένη στρατιωτική επέμβαση εξατμίστηκε. Εκείνη την εποχή, η ηγεσία της Τουρκίας ήθελε να αποσπάσει την προσοχή από την κακή οικονομία της και έτσι κατασκεύασε λόγους για να συνεχίσει την κατάκτησή της.

Ένα μήνα αργότερα, χωρίς κανένα casus belli και εν μέσω ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, η Τουρκία ξανάρχισε την επίθεσή της και κατέλαβε 10 φορές περισσότερα εδάφη, εξαπολύοντας εθνοκάθαρση που ούτε η ελληνική χούντα δεν είχε σκεφτεί ποτέ. Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα δείχνουν ότι, σε αυτό, η Τουρκία είχε έναν φίλο, τον Κίσινγκερ.

Παρόλο που η Ελλάδα ήταν ταυτόχρονα δημοκρατία και πιστός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Κίσινγκερ είδε την ευκαιρία να κατευνάσει την Τουρκία. «Δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου», συμβούλευσε ο Κίσινγκερ τον Πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος είχε αναλάβει την προεδρία λίγες μέρες πριν. «Οι τουρκικές τακτικές είναι σωστές – αρπάξτε ό,τι θέλουν και μετά διαπραγματευτείτε με βάση την κατοχή», πρόσθεσε. Ο Κίσινγκερ άναψε ιδιωτικά το πράσινο φως στηΝ αρπαγή γης σε συνομιλίες με τον Τούρκο πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ. Αυτό που ο Κίσινγκερ δεν εξήγησε ποτέ ήταν γιατί ήταν λογικό να προδοθεί ένας σύμμαχος όπως η Ελλάδα. Η Τουρκία, σε τελική ανάλυση, δεν θα εγκατέλειπε τη σοβιετική σφαίρα εάν η Ουάσιγκτον ασκούσε βέτο στην κατοχή, ούτε οι ΗΠΑ ήταν ανίσχυρες: Το 1956, ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ αντιστάθηκε στη Βρετανία και τη Γαλλία για την επίθεσή τους στην Αίγυπτο για την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ. Η σύγκρουση τέντωσε το ΝΑΤΟ, αλλά η συμμαχία επέζησε και έγινε ισχυρότερη για τον οριστικό τέλος της σύγκρουσης.

Σε αντίθεση με την Ανατολική Μεσόγειο

Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ο Ερντογάν αλλά μάλλον ότι οι κινήσεις του Κίσινγκερ έδειξαν στο ευρύτερο τουρκικό κατεστημένο ότι η επιθετικότητα λειτουργεί. Ο Κίσινγκερ κολάκευε την τουρκική αντίληψη ότι το μέγεθος έχει σημασία. Όποια και αν είναι η πρόκληση τους, οι Τούρκοι ηγέτες πιστεύουν τώρα ότι η Ουάσιγκτον θα συνυπολογίσει το μέγεθός τους και θα ρίξει οποιαδήποτε μικρότερη χώρα κάτω από το λεωφορείο. Επομένως, όχι μόνο το βόρειο τμήμα της Κύπρου παραμένει το τελευταίο κατεχόμενο έδαφος της Ευρώπης, αλλά ο Ερντογάν πιστεύει τώρα ότι η δύναμη μπορεί να του κερδίσει την κατοχή των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.

Ο Κίσινγκερ έκανε λάθος και θα χρειαστούν εξοντωτικές κυρώσεις στην Τουρκία, τερματισμός του κυπριακού στρατιωτικού εμπάργκο και περαιτέρω αναπτύξεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο για να διορθωθούν ιστορικά λάθη και να αποτραπούν νέες συγκρούσεις. Στο μεταξύ, ο Κίσινγκερ θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος να δώσεις σήμα στην Τουρκία ότι η εποχή του ιμπεριαλισμού της έχει τελειώσει. 

ΠΗΓΗ newpost