Σχόλιο ιστολογίου μας : Ότι λέμε εμείς που δεν κατέχουμε τα πτυχία ......τα λένε κάποιοι που μπορούν να τα στηρίξουν.......
…και κάποιος γραφικός (;) πολιτικός είπε…
Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας – σύμβουλος διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Λέγεται κατά κόρον –από ανθρώπους του καφενείου αλλά και από διανοουμένους όλων των χρωματισμών- ότι η Ελλάδα δεν ευτύχησε να έχει ικανούς κυβερνήτες.
Το ότι δεν είχε ικανούς κυβερνήτες –διαχρονικά, δυστυχώς- είναι ένα πασιφανέστατο γεγονός που το επιβεβαιώνει η σημερινή άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Ίσως όμως εκείνο που θα έπρεπε να συζητηθεί είναι το ότι εκτός από την ανικανότητα να πετύχουν τα καλύτερα, έχουν μιαν άλλη ικανότητα : να εξασφαλίζουν με συνέπεια και συνέχεια το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στις χειρότερες συνθήκες!
Η λέξη «ευτύχησε» είναι αυτή που απαιτεί σχολιασμό. Το «ευτύχησε» αυτό, όπως αναφέρεται, μας κάνει να ανατρέξουμε στο «κισμέτ» (ή την ειμαρμένη επί το ελληνικότερο) και βολεύει να το υιοθετήσουμε αν θελήσουμε μοιρολατρικά να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε παραπέρα και να ενεργούμε.
Όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν το ευκταίο και γι αυτό ίσως, πάλι, είναι σκόπιμο να αναλύσουμε και να σχολιάσουμε λίγο την ρήση (περιβόητη πια) γραφικού (;) πολιτικού «μαζί τα φάγαμε».
Αυτή η φράση που ξεσήκωσε θύελλα –και συγκίνησε τον νωθρό ελληνικό λαό- ήταν άτυχη. Αν είχε ειπωθεί από κάποιον άλλο, με κάποιον άλλο τρόπο θα αποτελούσε σοβαρό θέμα συζητήσεων και περισπούδαστων αναλύσεων.
Δηλαδή αν, για παράδειγμα, ελέγετο ότι «οι Έλληνες πολίτες του σήμερα πρέπει και οφείλουν να συνειδητοποιήσουν –σκεπτόμενοι έντιμα και δίκαια- την ατομική τους ευθύνη και συμβολή στο συλλογικό εθνικό αποτέλεσμα», τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Άρα ο άνθρωπος αυτός, μάλλον, είχε δίκιο -που το εξαΰλωσε ο αυθορμητισμός του και ένα ιδιότυπο ιστορικό εντυπωσιακών και γλαφυρών γεγονότων.
Εδώ πρέπει να σταματήσουμε λίγο για μια πολύ σύντομη επιδαψίλευση της ελεεινής κατάντιας της Ελλάδας. Η θλιβερή –και εξόχως ταπεινωτική- αυτή κατάντια απεικονίζεται με την «ζητεία» στην οποία αναλώνεται ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην Ευρώπη και αλλού και αντιμετωπίζει την συμπεριφορά «δὲν εἶν᾿ εὔκολες οἱ θύρες, ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῆ» (από τον εθνικό μας ύμνο) και όλες τις παρελκόμενες ταπεινώσεις. Για την ιστορία, σε παρόμοια κατάσταση βρέθηκε ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Παλαιολόγος ο Η –τον οποίο βάλανε και φυλακή όταν πήγε να ζητιανέψει στην Δύση επειδή το Βυζάντιο…χρωστούσε!
Οι αναποτελεσματικοί και καταστρεπτικά επικίνδυνοι κυβερνήτες που έκαναν κουμάντο στη χώρα –εδώ και χρόνια- δεν είναι, όμως, αυτοί που στην ουσία φταίνε! Όχι, δεν φταίνε αυτοί, ούτε τα τσιράκια τους, ούτε οι σύμβουλοί τους, ούτε και τα αναπόφευκτα παράσιτα ενός συστήματος που αποτελούν την προίκα ενός πολιτικού προσώπου στην Ελλάδα. Ούτε και είναι σωστό να στοχοποιούνται ως καταστροφείς της χώρας οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί. Είναι άδικο και παράλογο να επιχειρείται κάτι τέτοιο.
Η ευθύνη για τα αποτελέσματα που λουζόμαστε –εφόσον υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα- είναι συλλογική και συμμέτοχοι είναι όλοι και κυρίως ο λαός! Αυτοί που έχουν χρησθεί ως εθνοπατέρες αποτελούν την επιλογή (διάβαζε αξιολόγηση) του Ελληνικού λαού.
Γι αυτό το λόγο ευθύνες έχουν όλοι οι 300 της βουλής μας και τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν. Οι βουλευτές έχουν ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν είτε κυβερνούν με το κόμμα τους, είτε είναι αντιπολίτευση, είτε αν συγκυβερνούν, είτε αν είναι συνοδοιπόροι, είτε είναι ανεξάρτητοι, είτε είναι τσιλιαδόροι , είτε…, είτε…(βάλτε ότι θέλετε, αυτοί εισπράττουν τα όσα θέλουν αυτοί να εισπράττουν…). Και η ευθύνη τους προκύπτει και είναι παράγωγο του ότι μπορούν να κάνουν πράγματα που οι απλοί πολίτες δεν μπορούν να κάνουν.
Φυσικά για να «υψώσουν ανάστημα» θα πρέπει να απεμπολήσουν συμφέροντα κομματικά και ατομικά –και ίσως, και μάλλον, και οικογενειακά!.
Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος βουλευτής –δεν μιλάμε για υπουργούς, αυτοί ούτε παραιτούνται ούτε φυλακή μπαίνουνε, και πολύ εύκολα αλλάζουν -όταν υπουργοποιούνται στάσεις, διαθέσεις και συμπεριφορές- κάποιου κόμματος της αντιπολίτευσης -ή και του κόμματος που κυβερνά- αυτοπυρπολείται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πρόσφατες ληστρικές και απάνθρωπες αφαιμάξεις (μέσω ΔΕΗ) του Ελληνικού λαού οι οποίες γίνονται προς «σωτηρίαν της πατρίδος»- μέσα στην Βουλή!.
Σε τι κατάσταση θα βρισκόταν μια κυβέρνηση όταν ένα τέτοιο γεγονός θα έκανε το γύρο του κόσμου σε κλάσματα δευτερολέπτων!!!
Ακόμη θυμόμαστε τον Βουδιστή μοναχό που αυτοπυρπολήθηκε στην εποχή του Βιετνάμ!
Ερώτηση προς τον Ελληνικό λαό: έχουν επιλεγεί ως εθνοπατέρες τέτοια άτομα; Με τέτοια ακεραιότητα, αίσθηση της δικαιοσύνης, αξιοπρέπεια, αφιλοκέρδεια, αυταπάρνηση, να μην είναι λαϊκιστές του αίσχιστου είδους, να μην έχουν διάθεση ληστοσυμμορίτη και άρπαγα από τον ανάπηρο –τον συνταξιούχο –τον άνεργο, κλπ
Η απάντηση είναι όχι.
Διάλεξε –ο λαός- αυτούς που ήθελε, για να εξυπηρετήσει τα προσωπικά ατομικά του συμφέροντα.
Δεν φταίνε λοιπόν οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί «βρήκαν και κάνουν».
Ο λαός τους διάλεξε και ο λαός τους «έβγαλε».
Φταίει αυτός ο λαός, που αν έκανε -έστω- λάθος, δεν τους «δικάζει».
Ας κλείσουμε λοιπόν με τον τίτλο του άρθρου : ΤΟΙΟΥΤΟΙΣ ΥΜΙΝ ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΕΜΠΡΕΠΕΙ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ.
Και ας προσπαθήσουμε, την επόμενη φορά, να σκεφτούμε …
Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας – σύμβουλος διαπραγματεύσεων)
Copyright: www.rieas.gr
Λέγεται κατά κόρον –από ανθρώπους του καφενείου αλλά και από διανοουμένους όλων των χρωματισμών- ότι η Ελλάδα δεν ευτύχησε να έχει ικανούς κυβερνήτες.
Το ότι δεν είχε ικανούς κυβερνήτες –διαχρονικά, δυστυχώς- είναι ένα πασιφανέστατο γεγονός που το επιβεβαιώνει η σημερινή άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Ίσως όμως εκείνο που θα έπρεπε να συζητηθεί είναι το ότι εκτός από την ανικανότητα να πετύχουν τα καλύτερα, έχουν μιαν άλλη ικανότητα : να εξασφαλίζουν με συνέπεια και συνέχεια το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στις χειρότερες συνθήκες!
Η λέξη «ευτύχησε» είναι αυτή που απαιτεί σχολιασμό. Το «ευτύχησε» αυτό, όπως αναφέρεται, μας κάνει να ανατρέξουμε στο «κισμέτ» (ή την ειμαρμένη επί το ελληνικότερο) και βολεύει να το υιοθετήσουμε αν θελήσουμε μοιρολατρικά να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε παραπέρα και να ενεργούμε.
Όμως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν το ευκταίο και γι αυτό ίσως, πάλι, είναι σκόπιμο να αναλύσουμε και να σχολιάσουμε λίγο την ρήση (περιβόητη πια) γραφικού (;) πολιτικού «μαζί τα φάγαμε».
Αυτή η φράση που ξεσήκωσε θύελλα –και συγκίνησε τον νωθρό ελληνικό λαό- ήταν άτυχη. Αν είχε ειπωθεί από κάποιον άλλο, με κάποιον άλλο τρόπο θα αποτελούσε σοβαρό θέμα συζητήσεων και περισπούδαστων αναλύσεων.
Δηλαδή αν, για παράδειγμα, ελέγετο ότι «οι Έλληνες πολίτες του σήμερα πρέπει και οφείλουν να συνειδητοποιήσουν –σκεπτόμενοι έντιμα και δίκαια- την ατομική τους ευθύνη και συμβολή στο συλλογικό εθνικό αποτέλεσμα», τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Άρα ο άνθρωπος αυτός, μάλλον, είχε δίκιο -που το εξαΰλωσε ο αυθορμητισμός του και ένα ιδιότυπο ιστορικό εντυπωσιακών και γλαφυρών γεγονότων.
Εδώ πρέπει να σταματήσουμε λίγο για μια πολύ σύντομη επιδαψίλευση της ελεεινής κατάντιας της Ελλάδας. Η θλιβερή –και εξόχως ταπεινωτική- αυτή κατάντια απεικονίζεται με την «ζητεία» στην οποία αναλώνεται ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην Ευρώπη και αλλού και αντιμετωπίζει την συμπεριφορά «δὲν εἶν᾿ εὔκολες οἱ θύρες, ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῆ» (από τον εθνικό μας ύμνο) και όλες τις παρελκόμενες ταπεινώσεις. Για την ιστορία, σε παρόμοια κατάσταση βρέθηκε ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Παλαιολόγος ο Η –τον οποίο βάλανε και φυλακή όταν πήγε να ζητιανέψει στην Δύση επειδή το Βυζάντιο…χρωστούσε!
Οι αναποτελεσματικοί και καταστρεπτικά επικίνδυνοι κυβερνήτες που έκαναν κουμάντο στη χώρα –εδώ και χρόνια- δεν είναι, όμως, αυτοί που στην ουσία φταίνε! Όχι, δεν φταίνε αυτοί, ούτε τα τσιράκια τους, ούτε οι σύμβουλοί τους, ούτε και τα αναπόφευκτα παράσιτα ενός συστήματος που αποτελούν την προίκα ενός πολιτικού προσώπου στην Ελλάδα. Ούτε και είναι σωστό να στοχοποιούνται ως καταστροφείς της χώρας οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί. Είναι άδικο και παράλογο να επιχειρείται κάτι τέτοιο.
Η ευθύνη για τα αποτελέσματα που λουζόμαστε –εφόσον υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα- είναι συλλογική και συμμέτοχοι είναι όλοι και κυρίως ο λαός! Αυτοί που έχουν χρησθεί ως εθνοπατέρες αποτελούν την επιλογή (διάβαζε αξιολόγηση) του Ελληνικού λαού.
Γι αυτό το λόγο ευθύνες έχουν όλοι οι 300 της βουλής μας και τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν. Οι βουλευτές έχουν ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν είτε κυβερνούν με το κόμμα τους, είτε είναι αντιπολίτευση, είτε αν συγκυβερνούν, είτε αν είναι συνοδοιπόροι, είτε είναι ανεξάρτητοι, είτε είναι τσιλιαδόροι , είτε…, είτε…(βάλτε ότι θέλετε, αυτοί εισπράττουν τα όσα θέλουν αυτοί να εισπράττουν…). Και η ευθύνη τους προκύπτει και είναι παράγωγο του ότι μπορούν να κάνουν πράγματα που οι απλοί πολίτες δεν μπορούν να κάνουν.
Φυσικά για να «υψώσουν ανάστημα» θα πρέπει να απεμπολήσουν συμφέροντα κομματικά και ατομικά –και ίσως, και μάλλον, και οικογενειακά!.
Φανταστείτε λοιπόν ότι κάποιος βουλευτής –δεν μιλάμε για υπουργούς, αυτοί ούτε παραιτούνται ούτε φυλακή μπαίνουνε, και πολύ εύκολα αλλάζουν -όταν υπουργοποιούνται στάσεις, διαθέσεις και συμπεριφορές- κάποιου κόμματος της αντιπολίτευσης -ή και του κόμματος που κυβερνά- αυτοπυρπολείται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πρόσφατες ληστρικές και απάνθρωπες αφαιμάξεις (μέσω ΔΕΗ) του Ελληνικού λαού οι οποίες γίνονται προς «σωτηρίαν της πατρίδος»- μέσα στην Βουλή!.
Σε τι κατάσταση θα βρισκόταν μια κυβέρνηση όταν ένα τέτοιο γεγονός θα έκανε το γύρο του κόσμου σε κλάσματα δευτερολέπτων!!!
Ακόμη θυμόμαστε τον Βουδιστή μοναχό που αυτοπυρπολήθηκε στην εποχή του Βιετνάμ!
Ερώτηση προς τον Ελληνικό λαό: έχουν επιλεγεί ως εθνοπατέρες τέτοια άτομα; Με τέτοια ακεραιότητα, αίσθηση της δικαιοσύνης, αξιοπρέπεια, αφιλοκέρδεια, αυταπάρνηση, να μην είναι λαϊκιστές του αίσχιστου είδους, να μην έχουν διάθεση ληστοσυμμορίτη και άρπαγα από τον ανάπηρο –τον συνταξιούχο –τον άνεργο, κλπ
Η απάντηση είναι όχι.
Διάλεξε –ο λαός- αυτούς που ήθελε, για να εξυπηρετήσει τα προσωπικά ατομικά του συμφέροντα.
Δεν φταίνε λοιπόν οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί «βρήκαν και κάνουν».
Ο λαός τους διάλεξε και ο λαός τους «έβγαλε».
Φταίει αυτός ο λαός, που αν έκανε -έστω- λάθος, δεν τους «δικάζει».
Ας κλείσουμε λοιπόν με τον τίτλο του άρθρου : ΤΟΙΟΥΤΟΙΣ ΥΜΙΝ ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΕΜΠΡΕΠΕΙ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ.
Και ας προσπαθήσουμε, την επόμενη φορά, να σκεφτούμε …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου