Από το ιστολόγιο http://www.rieas.gr/
Ο Σεπτέμβριος είναι ιστορικά μήνας σκοτεινός. Την 13/9/1922 ξέσπασε η πυρκαγιά που κατέστρεψε την Σμύρνη και σφράγισε για πάντα το τέλος του Μικρασιατικού Ελληνισμού με τον σφαγιασμό και εξανδραποδισμό ενός και πλέον εκατομμυρίου ψυχών από τους κεμαλικούς. Την 1/9/1939 η ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε ξαφνικά στην Πολωνία, χωρίς κήρυξη πόλεμου, βομβαρδίζοντας ανηλεώς από αέρος και ξεκινώντας ένα ακόμα blitzkrieg με αιχμή τα Πάντζερ που οδήγησε αμέσως στο ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Συνεπής με την παράδοση, στα μέσα Σεπτεμβρίου 2011, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της πλήρους και αναπόδραστης χρεοκοπίας, με εχθρούς και «φίλους» να παρακολουθούν την κατεδάφιση της «ισχυρής Ελλάδας», του θλιβερού αυτού φαντάσματος που δημιουργήθηκε και συντηρήθηκε από τους βιρτουόζους της πολιτικής αγυρτείας και απάτης οι οποίοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο στα χρόνια μετά το 1974, από απόσταση ασφαλείας, με (σχεδόν) έτοιμους του μηχανισμούς διάσωσης των δικών τους οικονομιών από την ελληνική «επιμόλυνση».
Αποτελεί πια σπατάλη χρόνου και μελάνης (και κλικ στο πληκτρολόγιο) η αναψηλάφηση των καταστροφών που έχει επιφέρει το πολιτικό σύστημα στην χώρα. Η ταχύτατα εξελισσόμενη χρεοκοπία εις είδος και όχι εις λόγους θα αποτελέσει την ταφόπετρα των καθεστωτικών «σωτήρων» μας οσονούπω. Η γενική στάση λειτουργίας του όποιου κράτους έχει απομείνει δεν είναι παρά η απτή απόδειξη της κατάρρευσης εν μέσω απειλών από δανειστές και ισχυρούς που έχουν πια πάρει διαστάσεις πλημύρας.
Την ύστατη αυτή ώρα το μοναδικό ερώτημα είναι που πραγματικά οδεύουμε;
Η επόμενη μέρα περιβάλλεται από πυκνή ομίχλη αβεβαιότητας και φόβων μιας μη ελεγχόμενης έκρηξης της λαϊκής απόγνωσης. Περνά μάλιστα απαρατήρητο το γεγονός ότι «στελέχη» και άλλοι παρατρεχάμενοι, που γνωρίζουν λεπτομέρειες έστω και εκ των συμφραζομένων, κάνουν απέλπιδες προσπάθειες απαγκίστρωσης από το καθεστώς και αναβάπτισης σε μια υποθετική κολυμπήθρα του Σιλωάμ με την ελπίδα να αποφύγουν τα χειρότερα την επόμενη αυτή μέρα (αρκετοί μάλιστα θα πρέπει ίσως να ετοιμάζουν και βαλίτσες για μια άτακτη αναχώρηση).
Επικλήσεις για επικράτηση της λογικής σε τέτοιες ώρες είναι βέβαια καλοπροαίρετες, αλλά μάλλον πέφτουν σε ώτα μη ακουόντων, όπως έχει αποδείξει αρκούντως και η ιστορία παρομοίων περιστάσεων. Ποιοι θα αναλάβουν τα ηνία είναι άγνωστο. Οι «ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές», ακριβώς οι ίδιες που παρήγαγαν κυβερνήσεις με την σκανδαλώδη υποστήριξη τερατογόνων εκλογικών νόμων όλα αυτά τα χρόνια, με τους 300, όχι του Λεωνίδα αλλά της βουλής, να προκαλούν ανήκεστο βλάβη στην υγεία του Έθνους, δεν φαίνονται μάλλον ικανές να ανατρέψουν την παράδοση -- ή να εξασφαλίσουν την γενικότερη ηρεμία. Ήδη οι σφυγμομετρήσεις ανακαλύπτουν ότι σχεδόν το 50% του «εκλογικού σώματος» απορρίπτει συμμετοχή σε κάλπες. Το άλλο 50% παραμένει κατακερματισμένο.
Η Ελλάδα βαδίζει προς την χειρότερη κρίση ύπαρξης από την έκρηξη του πολέμου το 1940 χωρίς ηγεσία και χωρίς «συντεταγμένες» πολιτικές δυνάμεις.
Η ρουλέτα άρχισε να γυρίζει. Rien ne va plus.
Συνεπής με την παράδοση, στα μέσα Σεπτεμβρίου 2011, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της πλήρους και αναπόδραστης χρεοκοπίας, με εχθρούς και «φίλους» να παρακολουθούν την κατεδάφιση της «ισχυρής Ελλάδας», του θλιβερού αυτού φαντάσματος που δημιουργήθηκε και συντηρήθηκε από τους βιρτουόζους της πολιτικής αγυρτείας και απάτης οι οποίοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο στα χρόνια μετά το 1974, από απόσταση ασφαλείας, με (σχεδόν) έτοιμους του μηχανισμούς διάσωσης των δικών τους οικονομιών από την ελληνική «επιμόλυνση».
Αποτελεί πια σπατάλη χρόνου και μελάνης (και κλικ στο πληκτρολόγιο) η αναψηλάφηση των καταστροφών που έχει επιφέρει το πολιτικό σύστημα στην χώρα. Η ταχύτατα εξελισσόμενη χρεοκοπία εις είδος και όχι εις λόγους θα αποτελέσει την ταφόπετρα των καθεστωτικών «σωτήρων» μας οσονούπω. Η γενική στάση λειτουργίας του όποιου κράτους έχει απομείνει δεν είναι παρά η απτή απόδειξη της κατάρρευσης εν μέσω απειλών από δανειστές και ισχυρούς που έχουν πια πάρει διαστάσεις πλημύρας.
Την ύστατη αυτή ώρα το μοναδικό ερώτημα είναι που πραγματικά οδεύουμε;
Η επόμενη μέρα περιβάλλεται από πυκνή ομίχλη αβεβαιότητας και φόβων μιας μη ελεγχόμενης έκρηξης της λαϊκής απόγνωσης. Περνά μάλιστα απαρατήρητο το γεγονός ότι «στελέχη» και άλλοι παρατρεχάμενοι, που γνωρίζουν λεπτομέρειες έστω και εκ των συμφραζομένων, κάνουν απέλπιδες προσπάθειες απαγκίστρωσης από το καθεστώς και αναβάπτισης σε μια υποθετική κολυμπήθρα του Σιλωάμ με την ελπίδα να αποφύγουν τα χειρότερα την επόμενη αυτή μέρα (αρκετοί μάλιστα θα πρέπει ίσως να ετοιμάζουν και βαλίτσες για μια άτακτη αναχώρηση).
Επικλήσεις για επικράτηση της λογικής σε τέτοιες ώρες είναι βέβαια καλοπροαίρετες, αλλά μάλλον πέφτουν σε ώτα μη ακουόντων, όπως έχει αποδείξει αρκούντως και η ιστορία παρομοίων περιστάσεων. Ποιοι θα αναλάβουν τα ηνία είναι άγνωστο. Οι «ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές», ακριβώς οι ίδιες που παρήγαγαν κυβερνήσεις με την σκανδαλώδη υποστήριξη τερατογόνων εκλογικών νόμων όλα αυτά τα χρόνια, με τους 300, όχι του Λεωνίδα αλλά της βουλής, να προκαλούν ανήκεστο βλάβη στην υγεία του Έθνους, δεν φαίνονται μάλλον ικανές να ανατρέψουν την παράδοση -- ή να εξασφαλίσουν την γενικότερη ηρεμία. Ήδη οι σφυγμομετρήσεις ανακαλύπτουν ότι σχεδόν το 50% του «εκλογικού σώματος» απορρίπτει συμμετοχή σε κάλπες. Το άλλο 50% παραμένει κατακερματισμένο.
Η Ελλάδα βαδίζει προς την χειρότερη κρίση ύπαρξης από την έκρηξη του πολέμου το 1940 χωρίς ηγεσία και χωρίς «συντεταγμένες» πολιτικές δυνάμεις.
Η ρουλέτα άρχισε να γυρίζει. Rien ne va plus.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου