Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας

Του Ν.Λυγερού 

 Το θεατρικό έργο «Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας» γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τους μαθητές της Σαντράπειας Αστικής Σχολής Μεγίστης  μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Χρυσούλας  Χαρισμαΐδου

Δύο ψηλοί και δύο κοντές σ' ένα μαγαζί του λιμανιού.

Θανάσης: Εμείς το έχουμε τούμπανο!

Χρύσα: Κι εγώ κρυφό καμάρι…

Στέλιος: Ποιο πράγμα, ρε παιδιά;

Δέσποινα: Για να καταλάβουμε κι εμείς.


Θανάσης: Ακόμα να καταλάβετε;

Χρύσα: Τίποτα δεν πιάσατε;

Στέλιος: Μα καλά θα μας τρελάνετε;

Δέσποινα: Τι έπρεπε να καταλάβουμε;

Θανάσης: Δεν υπάρχει τίποτα!

Χρύσα: Απολύτως τίποτα!

Στέλιος: Πες μου ότι δεν κατάλαβα καλά.

Δέσποινα: Δεν κατάλαβες καλά!

Στέλιος: Καλά, ρε Δέσποινα, τζάμπα το κάνεις ή σε πληρώνουν;

Θανάσης: Δεν υπάρχει κανείς να την πληρώσει.

Χρύσα: Άπονη ζωή.

Δέσποινα: Με σκάσατε! Θα μου πείτε και μένα κάτι;

Στέλιος: Μα νομίζεις σοβαρά ότι έχω καταλάβει κάτι;

Δέσποινα: Ξέρω εγώ;

Θανάσης: Κι εμείς που ξέρουμε τώρα, μην πιστεύεις ότι είμαστε σε καλύτερη θέση.

Χρύσα: Άστα να πάνε…

Στέλιος: Μα είναι τόσο χάλια τα πράγματα;

Χρύσα: Και πού είσαι ακόμα.

Δέσποινα: Λοιπόν, αν δεν πείτε τίποτα θα τα κάνω γυαλιά καρφιά εδώ μέσα!

Θανάσης: Δεν θα αλλάξει τίποτα! Κανείς δεν θα έρθει εδώ!

Χρύσα: Ακούς, κανείς!

Δέσποινα: Μα θα μας αφήσουν μόνους μας;

Χρύσα: Ολομόναχους!

Στέλιος: Αυτό το ανακοίνωσαν επίσημα;

Θανάσης: Αστειεύεσαι; Κι ούτε πρόκειται! Επίσημα θα συνεχίζουν να λένε τα ίδια…

Δέσποινα: Δεν το πιστεύω!

Στέλιος: Τι να πιστέψεις, ρε γυναίκα; Δεν κατάλαβες, μάς παράτησαν στη μοίρα μας. Τι άλλο να μας πουν;

Δέσποινα: Στέλιο μου, τι θα κάνουμε;

Στέλιος: Θα ζήσουμε, αγάπη μου…

Δέσποινα: Μας άφησαν στο έλεος του Θεού.

Στέλιος: Ο Θεός είναι μεγάλος.

Θανάσης: Πάλι καλά που είμαστε στην Αποκλειστική Οικουμενική του Ζώνη.

Χρύσα: Καλά το 'πες, Θανάση μου.

Δέσποινα: Τι είναι πάλι αυτό;

Στέλιος: Μια παλιά ιδέα...

Δέσποινα: Πόσο παλιά;

Θανάσης: Γεννήθηκε το 1982...

Δέσποινα: Τόσο παλιά; Και γιατί το ακούμε μόνο τώρα;

Χρύσα: Πάντως δεν φταίει ο προφήτης.

Δέσποινα: Ποιος προφήτης;

Θανάσης: Το δώρο του θεού !

Χρύσα: Τι σας έχει πιάσει σήμερα;

Στέλιος: Σήμερα έμαθαν την αλήθεια...

Δέσποινα: Και τι λέει πάλι αυτή;

Χρύσα: Πάντα τα ίδια... Απλώς τώρα την ακούσαμε !

Θανάσης: Κανείς δεν θα έρθει στο νησί μας !

Δέσποινα: Δεν θα έχουμε πια τουρισμό;

Στέλιος: Ο τουρισμός δεν είναι πια το θέμα... Κι αν έρθουν τι θα δουν; Εμάς κι εμάς... Τίποτα άλλο.

Δέσποινα: Μα τότε είμαστε χαμένοι... μόνοι μας...

Στέλιος: Χαμένοι ήμασταν και πριν, μόνο που τώρα το ξέρουμε... Κατάλαβες;

Δέσποινα: Αν κατάλαβα λέει... Μα καλά αυτός ο προφήτης γιατί δεν το φώναζε πιο δυνατά;

Θανάσης: Ο Λευκός Οίκος είναι μακριά απ' τα μαύρα χάλια.

Δέσποινα: Άκου δικαιολογία !

Στέλιος: Μα δεν είναι δικαιολογία, μόνο η πραγματικότητα.

Δέσποινα: Και τώρα που τον ακούμε τι λέει ο προφήτης;

Θανάσης: Να κάνουμε τρύπες στο νερό !

Δέσποινα: Χριστός και παναγιά ! Μα αν λέει τέτοια ποιος θα τον ακούσει ;

Στέλιος: Τρύπες στο νερό, ε; Που το σκέφτηκε ο μπαγάσας.

Δέσποινα: Καλά, πες ότι το κάνουμε αυτό και τι θα βγει;

Θανάσης: Αέρια !

Δέσποινα: Ε, τώρα, τι να πω! Πολύ χιούμορ αυτός ο προφήτης !

Χρύσα: Ούτε εγώ το ήξερα αυτό...

Στέλιος: Για να τα βγάλουμε πέρα μ' αυτούς που έχουν μέντες πρέπει να βγάλουμε αέρια.

Δέσποινα: Απόψε κάνω μπαμ !

Θανάσης: Αν το σκεφτείτε όμως.. Από το να πιστεύουμε στον κοπανιστό αέρα, καλύτερα να...

Δέσποινα: Τι άλλο θ' ακούσω;