Σχόλιο ιστολογίου μας : http://alexander-hellas.blogspot.com/2011/10/1801-1801.html
Λουξεμβούργο: Στα 1.801 ευρώ ο νέος κατώτατος μισθός
Από το ιστολόγιο http://www.onalert.gr/
Ο κ. Jean-Claude και εσχάτως λόγω Βενιζέλου, "Byron" Juncker είναι ένας
από τους ανθρώπους που μαζί με τους Τρισέ, Σόιμπλε, Μέρκελ, Fitch,
Moody's, S&P και λοιπούς έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, την
οποία και προσπαθεί να ρυθμίσει προς τη γνωστή κατεύθυνση.
Εν περιλήψει, είναι πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου από το 1995, και ταυτοχρόνως υπουργός των οικονομικών και εργασίας, όπως επίσης και μόνιμος πρόεδρος του Euro Group από το 2005. Επιπλέον διετέλεσε δυο φορές πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου, το 1997 και 2005, άπαξ κυβερνήτης της παγκόσμιας τράπεζας από το 1989 ως το 1995, στο κατόπι κυβερνήτης του ΔΝΤ, και ακόμα-ακόμα κυβερνήτης της ευρωπαϊκής τράπεζας για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη. Δηλαδή, ο τέλειος συνδυασμός πολιτικού σε υψηλές θέσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ανθρώπου από τα ενδότερα των διεθνών τραπεζών και χρηματαγορών. Αυτό το δεύτερο ειδικά, θα πρέπει να απετέλεσε και το πιο κατάλληλο διαβατήριο ώστε ο κ. Γιουνκέρ, από πολιτικός ενός ασήμαντου κρατιδίου, το οποίο μετά βίας μετράει 500,000 ψυχές, να βρεθεί στα καλύτερα σαλόνια της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.
Πόσο ασήμαντο όμως είναι το Λουξεμβουργιανό δουκάτο;
Κατέχοντας την πρώτη θέση στην Ευρώπη στον τομέα του private banking και τη δεύτερη, μετά το Ηνωμένο Βασίλειο, στον τραπεζικό τομέα, και όντας ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές ομολόγων, ίσως θα έπρεπε να του ρίξουμε και μια δεύτερη ματιά. Δεν είναι κοινό μυστικό ότι το Λουξεμβούργο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους off-shore τραπεζικούς παραδείσους του κόσμου, στην ίδια παρέα με άλλους εκλεκτούς τόπους όπως για παράδειγμα, το Λιχτενστάιν, και τα νησιά Κάυμαν, το ΑΕΠ του οποίου προέρχεται κατά ένα περίπου 30% από την καλή εξυπηρέτηση που παρέχει στους απανταχού φοροφυγάδες και διακινητές βρώμικου χρήματος. Είναι ακόμα νωπό το σκάνδαλο το οποίο ξέσπασε το 2001 σχετικά με την τράπεζα των τραπεζών Clearstream του Λουξεμβούργου ως προς το ρόλο της στη διακίνηση μαύρου χρήματος και μιζών. Στο κύκλωμα εμπλέκονταν και εξέχοντα μέλη του γαλλικού πολιτικού συστήματος, τα οποία διατηρούσαν μυστικούς λογαριασμούς, ανάμεσα στους οποίους και ο Νικολά Σαρκοζί, ο Στρος Καν, και ο αντιπρόεδρος της Airbus.
Ποια είναι εν συντομία, τα καλά που προσφέρει μια εξωχώρια τράπεζα; Μα, άψογη μυστικότητα, χαμηλό έως μηδενικό φόρο, εύκολη και ταχύτατη πρόσβαση στους λογαριασμούς καταθέσεων, χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις μάλιστα, καθώς και προστασία από τοπικές πολιτικές και χρηματιστηριακές διαταραχές.
Το Λουξεμβούργο λοιπόν, έχει φροντίσει να προσφέρει άψογες υπηρεσίες, φαντάζομαι εν γνώσει και του κ. Γιουνκέρ, κι αυτός είναι ο λόγος που στα δρομάκια του αυτή τη στιγμή συνωστίζονται από 150 έως 200 διεθνείς τράπεζες. Αριθμός, ο οποίος συνεχίζει να παραμένει σταθερός παρά το χέρι που του έβαλε προ ετών, με ντιρεκτίβα της η Ευρωπαϊκή Ένωση για την «σκανδαλώδη» τροχιά που είχε πάρει η λουξεμβουργιανή οικονομία, ώστε να ρουφάει αφειδώς κεφάλαια και να αποκομίζει κέρδη. Εν προκειμένω, η διαφορά λύθηκε με το μεν Λουξεμβούργο να συμφωνεί στο να επιβληθεί επί των καταθέσεων κάποιος συμβολικός φόρος, και τη δε Ε.Ε να κάνει τα στραβά μάτια ως προς τη διατήρηση του απορρήτου. Έτσι, για μόνο το 2007 τα τραπεζικά διαθέσιμα του κρατιδίου ανέρχονταν κοντά στο 1 τρις ευρώ, δηλαδή όσο το μισό ΑΕΠ της Ιταλίας, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
Αντί λοιπόν ο κ. Γιουνκέρ να τρέχει τόσο μακριά για ν' αποσπάσει από την Ελλάδα, τους εναπομείναντες πόρους της, ίσως θα έπρεπε να κάνει μια πιο κοντινή βόλτα, ας πούμε ως την κεντρική πλατεία της πόλης του, όπου είναι σίγουρο ότι θα βρει και τους περισσότερους από αυτούς που ψάχνει.
Εν περιλήψει, είναι πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου από το 1995, και ταυτοχρόνως υπουργός των οικονομικών και εργασίας, όπως επίσης και μόνιμος πρόεδρος του Euro Group από το 2005. Επιπλέον διετέλεσε δυο φορές πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου, το 1997 και 2005, άπαξ κυβερνήτης της παγκόσμιας τράπεζας από το 1989 ως το 1995, στο κατόπι κυβερνήτης του ΔΝΤ, και ακόμα-ακόμα κυβερνήτης της ευρωπαϊκής τράπεζας για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη. Δηλαδή, ο τέλειος συνδυασμός πολιτικού σε υψηλές θέσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ανθρώπου από τα ενδότερα των διεθνών τραπεζών και χρηματαγορών. Αυτό το δεύτερο ειδικά, θα πρέπει να απετέλεσε και το πιο κατάλληλο διαβατήριο ώστε ο κ. Γιουνκέρ, από πολιτικός ενός ασήμαντου κρατιδίου, το οποίο μετά βίας μετράει 500,000 ψυχές, να βρεθεί στα καλύτερα σαλόνια της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.
Πόσο ασήμαντο όμως είναι το Λουξεμβουργιανό δουκάτο;
Κατέχοντας την πρώτη θέση στην Ευρώπη στον τομέα του private banking και τη δεύτερη, μετά το Ηνωμένο Βασίλειο, στον τραπεζικό τομέα, και όντας ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές ομολόγων, ίσως θα έπρεπε να του ρίξουμε και μια δεύτερη ματιά. Δεν είναι κοινό μυστικό ότι το Λουξεμβούργο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους off-shore τραπεζικούς παραδείσους του κόσμου, στην ίδια παρέα με άλλους εκλεκτούς τόπους όπως για παράδειγμα, το Λιχτενστάιν, και τα νησιά Κάυμαν, το ΑΕΠ του οποίου προέρχεται κατά ένα περίπου 30% από την καλή εξυπηρέτηση που παρέχει στους απανταχού φοροφυγάδες και διακινητές βρώμικου χρήματος. Είναι ακόμα νωπό το σκάνδαλο το οποίο ξέσπασε το 2001 σχετικά με την τράπεζα των τραπεζών Clearstream του Λουξεμβούργου ως προς το ρόλο της στη διακίνηση μαύρου χρήματος και μιζών. Στο κύκλωμα εμπλέκονταν και εξέχοντα μέλη του γαλλικού πολιτικού συστήματος, τα οποία διατηρούσαν μυστικούς λογαριασμούς, ανάμεσα στους οποίους και ο Νικολά Σαρκοζί, ο Στρος Καν, και ο αντιπρόεδρος της Airbus.
Ποια είναι εν συντομία, τα καλά που προσφέρει μια εξωχώρια τράπεζα; Μα, άψογη μυστικότητα, χαμηλό έως μηδενικό φόρο, εύκολη και ταχύτατη πρόσβαση στους λογαριασμούς καταθέσεων, χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις μάλιστα, καθώς και προστασία από τοπικές πολιτικές και χρηματιστηριακές διαταραχές.
Το Λουξεμβούργο λοιπόν, έχει φροντίσει να προσφέρει άψογες υπηρεσίες, φαντάζομαι εν γνώσει και του κ. Γιουνκέρ, κι αυτός είναι ο λόγος που στα δρομάκια του αυτή τη στιγμή συνωστίζονται από 150 έως 200 διεθνείς τράπεζες. Αριθμός, ο οποίος συνεχίζει να παραμένει σταθερός παρά το χέρι που του έβαλε προ ετών, με ντιρεκτίβα της η Ευρωπαϊκή Ένωση για την «σκανδαλώδη» τροχιά που είχε πάρει η λουξεμβουργιανή οικονομία, ώστε να ρουφάει αφειδώς κεφάλαια και να αποκομίζει κέρδη. Εν προκειμένω, η διαφορά λύθηκε με το μεν Λουξεμβούργο να συμφωνεί στο να επιβληθεί επί των καταθέσεων κάποιος συμβολικός φόρος, και τη δε Ε.Ε να κάνει τα στραβά μάτια ως προς τη διατήρηση του απορρήτου. Έτσι, για μόνο το 2007 τα τραπεζικά διαθέσιμα του κρατιδίου ανέρχονταν κοντά στο 1 τρις ευρώ, δηλαδή όσο το μισό ΑΕΠ της Ιταλίας, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
Αντί λοιπόν ο κ. Γιουνκέρ να τρέχει τόσο μακριά για ν' αποσπάσει από την Ελλάδα, τους εναπομείναντες πόρους της, ίσως θα έπρεπε να κάνει μια πιο κοντινή βόλτα, ας πούμε ως την κεντρική πλατεία της πόλης του, όπου είναι σίγουρο ότι θα βρει και τους περισσότερους από αυτούς που ψάχνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου