Πριν 2500 χρόνια: Η πρώτη χρεοκοπία της ιστορίας ανήκει στη Δήλο

Από το ιστολόγιο http://www.theinsider.gr/

Εξι μίλια νοτιοδυτικά της κοσμοπολίτικης Μυκόνου, ένα μικρό ξερονήσι στην καρδιά του Αιγαίου, η Δήλος, νησί του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος, που αποτέλεσε θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο της αρχαιότητας, έχει αφήσει το στίγμα του και στην παγκόσμια... οικονομική ιστορία.

Τον 4ο αιώνα π.Χ. στο ναό της Δήλου που ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα βρίσκονταν οι θησαυροί της συνομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων - κρατών κάτω από την ηγεσία της Αθήνας. Εκεί φυλασσόταν και το τεράστιο ποσό των εισφορών των συμμάχων.

Οι πόλεις - κράτη συνέβαλαν στο ταμείο με τη μορφή οικονομικών πόρων, στρατευμάτων και πλοίων, ενώ τα μέλη είχαν ισότιμη ψήφο στο συμβούλιο που είχε δημιουργηθεί. Το ποσό της οικονομικής συμβολής καθοριζόταν από την Αθήνα, η οποία κατάφερε κάποια στιγμή να μεταφερθεί το θησαυροφυλάκιο της Συμμαχίας από τη Δήλο στην Αθήνα, καθώς πολύ σύντομα η Δηλιακή Συμμαχία εξελίχθηκε σε Αθηναϊκή Ηγεμονία.

Ο Αριστείδης καθόρισε πρώτος το ποσό της εισφοράς για κάθε πόλη με τόσο δίκαιο τρόπο που οι σύμμαχοι τον ονόμασαν «τον δικαιότερο από όλους τους ανθρώπους».

Το 454 π.Χ. λοιπόν, όπως δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Έθνος του Σαββάτου», και ενώ η περίφημη αθηναϊκή συμμαχία έχει ανασυσταθεί, 13 πόλεις – κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από το Ναό της Δήλου. Οι δέκα πόλεις – κράτη, όμως, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, προχωρώντας έτσι στην πρώτη… στάση πληρωμών της παγκόσμιας ιστορίας.

Δύο από τις δέκα πόλεις- κράτη, μάλιστα, δεν μπόρεσαν τελικά να αποπληρώσουν τα χρέη τους , ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που αποκαλείται… αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν, λοιπόν, άγνωστο φαινόμενο, διότι , όπως λέγεται, οι Αρχαίοι Έλληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται σήμερα συνυπευθυνότητα χρέους – δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά.

Μετά το "κανόνι" ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας. Εκτοτε οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου.