Από το ιστολόγιο http://www.strategyreport.gr/?p=14499#more-14499
Η Τουρκία επί μήνες τηρούσε σιγήν ιχθύος στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και συγκεκριμένα στις ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ. Πριν λίγες ημέρες, ανακοινώθηκε από πλευράς ΝΑΤΟ ότι επήλθε συμφωνία με την Τουρκία, η οποία ήθελε να επιβάλλει τους δικούς της όρους στην εγκατάσταση του ραντάρ προειδοποίησης της αντιπυραυλικής ομπρέλας του ΝΑΤΟ.
Να σημειωθεί ότι το πρόκειται για το νέο σύστημα αντιπυραυλικής προστασίας που ενέκρινε το ΝΑΤΟ το 2010 στη Λισαβώνα, για το οποίο εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους η Ρωσία και το Ιράν. Η Τουρκία από την πλευρά της, που είχε ήδη να αντιμετωπίσει τις ενστάσεις της Ρωσίας για το σύστημα, έθετε τους δικούς της όρους ειδικά πάνω στο ζήτημα της διαχείρισης των πληροφοριών του ραντάρ, αφού η μεταβίβαση δεδομένων στο Ισραήλ θα προκαλούσε πρόβλημα στις σχέσεις της με το Ιράν. Τελικά, επήλθε συμφωνία και το ραντάρ θα τοποθετηθεί στην παλιά αμερικανική βάση του Πιρνιτσλίκ
(Pirinçlik), που είναι εκτός λειτουργίας από τον Οκτώβριο του 1998. Το Κέντρο Διοίκησης και Επιχειρήσεων του ραντάρ θα είναι στη 2η ΤΑΔ, που έχει έδρα το Ντιγιαρμπακίρ, και το Κέντρο Ελέγχου θα βρίσκεται στη Γερμανία, όπου θα τοποθετηθεί και ένας Τούρκος ανώτατος αξιωματικός της ΤΠΑ, ο οποίος θα ελέγχει τη ροή και τη διακίνηση των πληροφοριών.
Το ραντάρ θα είναι τύπου AN/TPY-2 και θα τεθεί σε λειτουργία πριν το τέλος του έτους.
Από τη στιγμή που η Τουρκία προέβαλε σοβαρές ενστάσεις για την εγκατάσταση του ραντάρ στο έδαφός της, λόγω των ρωσικών αντιδράσεων και για να μην γίνει στόχος του Ιράν σε περίπτωση επίθεσης του ΝΑΤΟ εναντίον του, το ΝΑΤΟ ή για την ακρίβεια οι ΗΠΑ, μπήκαν σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, η οποία κατά τα φαινόμενα καρποφόρησε.
Το θέμα είναι σε ποιες και σε ποιανού τις πλάτες υποχώρησε για άλλη μια φορά η Ουάσιγκτον.
Άραγε:
-η αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντι στη Συρία, που προσαρμόστηκε πλήρως με τη στάση της Ουάσιγκτον,
-η ακύρωση της προγραμματισμένης ελληνοϊσραηλινής άσκησης στη ΝΑ Μεσόγειο,
-οι αεροπορικές επιχειρήσεις της ΤΠΑ εναντίον του ΡΚΚ στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιρακ), που γίνονται με την άδεια των ΗΠΑ,
-η απόφαση των ΗΠΑ να στείλουν στρατό στο όρος Κανδήλι, για να περιορίσουν τη δράση των ανταρτών του ΡΚΚ
-η δήλωση του εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών που εύχεται να βρεθεί μια λύση στο ζήτημα της εκμετάλλευσης της ΑΟΖ της Κύπρου και τέλος
-οι λεονταρισμοί και οι δηλώσεις άσκησης κρατικής τρομοκρατίας των Μπαγίς και Νταβούτογλου, που έγιναν ακριβώς την επομένη της ανακοίνωσης για την εγκατάσταση του ραντάρ,
αποτελούν κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ μιας αμερικανοτουρκικής συμφωνίας στην πλάτη της Κύπρου, της Ελλάδος, των Κούρδων και του Ισραήλ;
Ερωτήματα θέτουμε, προς προβληματισμό.
Σάββας Καλεντερίδης
Η Τουρκία επί μήνες τηρούσε σιγήν ιχθύος στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και συγκεκριμένα στις ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ. Πριν λίγες ημέρες, ανακοινώθηκε από πλευράς ΝΑΤΟ ότι επήλθε συμφωνία με την Τουρκία, η οποία ήθελε να επιβάλλει τους δικούς της όρους στην εγκατάσταση του ραντάρ προειδοποίησης της αντιπυραυλικής ομπρέλας του ΝΑΤΟ.Να σημειωθεί ότι το πρόκειται για το νέο σύστημα αντιπυραυλικής προστασίας που ενέκρινε το ΝΑΤΟ το 2010 στη Λισαβώνα, για το οποίο εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους η Ρωσία και το Ιράν. Η Τουρκία από την πλευρά της, που είχε ήδη να αντιμετωπίσει τις ενστάσεις της Ρωσίας για το σύστημα, έθετε τους δικούς της όρους ειδικά πάνω στο ζήτημα της διαχείρισης των πληροφοριών του ραντάρ, αφού η μεταβίβαση δεδομένων στο Ισραήλ θα προκαλούσε πρόβλημα στις σχέσεις της με το Ιράν. Τελικά, επήλθε συμφωνία και το ραντάρ θα τοποθετηθεί στην παλιά αμερικανική βάση του Πιρνιτσλίκ
(Pirinçlik), που είναι εκτός λειτουργίας από τον Οκτώβριο του 1998. Το Κέντρο Διοίκησης και Επιχειρήσεων του ραντάρ θα είναι στη 2η ΤΑΔ, που έχει έδρα το Ντιγιαρμπακίρ, και το Κέντρο Ελέγχου θα βρίσκεται στη Γερμανία, όπου θα τοποθετηθεί και ένας Τούρκος ανώτατος αξιωματικός της ΤΠΑ, ο οποίος θα ελέγχει τη ροή και τη διακίνηση των πληροφοριών.
Το ραντάρ θα είναι τύπου AN/TPY-2 και θα τεθεί σε λειτουργία πριν το τέλος του έτους.
Από τη στιγμή που η Τουρκία προέβαλε σοβαρές ενστάσεις για την εγκατάσταση του ραντάρ στο έδαφός της, λόγω των ρωσικών αντιδράσεων και για να μην γίνει στόχος του Ιράν σε περίπτωση επίθεσης του ΝΑΤΟ εναντίον του, το ΝΑΤΟ ή για την ακρίβεια οι ΗΠΑ, μπήκαν σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, η οποία κατά τα φαινόμενα καρποφόρησε.
Το θέμα είναι σε ποιες και σε ποιανού τις πλάτες υποχώρησε για άλλη μια φορά η Ουάσιγκτον.
Άραγε:
-η αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντι στη Συρία, που προσαρμόστηκε πλήρως με τη στάση της Ουάσιγκτον,
-η ακύρωση της προγραμματισμένης ελληνοϊσραηλινής άσκησης στη ΝΑ Μεσόγειο,
-οι αεροπορικές επιχειρήσεις της ΤΠΑ εναντίον του ΡΚΚ στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιρακ), που γίνονται με την άδεια των ΗΠΑ,
-η απόφαση των ΗΠΑ να στείλουν στρατό στο όρος Κανδήλι, για να περιορίσουν τη δράση των ανταρτών του ΡΚΚ
-η δήλωση του εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών που εύχεται να βρεθεί μια λύση στο ζήτημα της εκμετάλλευσης της ΑΟΖ της Κύπρου και τέλος
-οι λεονταρισμοί και οι δηλώσεις άσκησης κρατικής τρομοκρατίας των Μπαγίς και Νταβούτογλου, που έγιναν ακριβώς την επομένη της ανακοίνωσης για την εγκατάσταση του ραντάρ,
αποτελούν κομμάτια που συμπληρώνουν το παζλ μιας αμερικανοτουρκικής συμφωνίας στην πλάτη της Κύπρου, της Ελλάδος, των Κούρδων και του Ισραήλ;
Ερωτήματα θέτουμε, προς προβληματισμό.
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου