Από το ιστολόγιο http://www.enet.gr/
Από τις αποδοχές παρακρατούνται εισφορά αλληλεγγύης ύψους 2% και ειδική εισφορά προς το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) ύψους 1%, που θεσπίστηκαν με το νόμο 3986/2011 και μάλιστα αναδρομικά από την 1η.1.2011.
«Καλούμαι να ζήσω τον Οκτώβριο με το ποσό των 380,45 ευρώ, δηλαδή με ποσό κάτω από τα όρια της φτώχειας, το οποίο κατά την κοινή πείρα και τη λογική του συνετού ανθρώπου δεν επαρκεί για τη στοιχειώδη διαβίωση. Οπως προκύπτει από το εκκαθαριστικό σημείωμα 2011, ο σύζυγός μου έχει ετήσιο εισόδημα μόλις 5.411,31 ευρώ, δηλαδή αποτελούν τον κύριο φορέα του οικογενειακού μας εισοδήματος. Κατ' ουσίαν αποστερούμαι των μέσων βιοπορισμού μας».
Είναι απόσπασμα προσφυγής που κατέθεσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά υπάλληλος στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά» και αποτυπώνει το απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο που ζουν χιλιάδες οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων μετά τη φοροκαταιγίδα των κυβερνητικών μέτρων.
Η υπάλληλος αυτή, και μετά τις αρχικές μειώσεις μισθών στο Δημόσιο, έπαιρνε 1.214 ευρώ. Από αυτά αφαιρούνταν 402 ευρώ για εξόφληση στεγαστικού δανείου που είχε λάβει από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ετσι μέχρι τον Σεπτέμβριο έπαιρνε στο χέρι 812, για να τα δει να πέφτουν στα 380 ευρώ.
Πρόκειται για την πρώτη αίτηση που στρέφεται κατά του ελληνικού Δημοσίου για την ακύρωση-τροποποίηση του εκκαθαριστικού σημειώματος αποδοχών για τον Οκτώβριο του 2011 ως προς το μέρος των κρατήσεων.
Στην πολυσέλιδη προσφυγή υποστηρίζεται ότι οι περικοπές παραβιάζουν τις συνταγματικές αρχές της προστασίας της αξίας του ανθρώπου, της αναλογικότητας, της φορολογικής δικαιοσύνης και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) για την προστασία της περιουσίας. Αναφέρεται μεταξύ άλλων:
Δεν τα φάγαμε μαζί
* «Νομοθετήματα και ρυθμίσεις με τις οποίες επιβάλλονται μέτρα σε βάρος των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, επιβαρύνοντάς μας υπέρμετρα, με την πρόσθετη περικοπή των ήδη πενιχρών αποδοχών μας, για το σκοπό της κάλυψης του δημοσιονομικού ελλείμματος, στη δημιουργία-διόγκωση του οποίου δεν συντελέσαμε, προσβάλλουν την ανθρώπινη αξία μας.
Καλούμαστε κατά κυριολεξία να πληρώσουμε τα διαχρονικά προβλήματα της χώρας, την έλλειψη προνοητικότητας, την επανάπαυση των τελευταίων 40 ετών, αλλά και την υφιστάμενη αδυναμία πάταξης ή έστω περιορισμού της φοροδιαφυγής για τα οποία δεν ευθυνόμαστε».
* «Η μείωση των μισθών θα έπρεπε να συνιστά εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο χρονικό διάστημα και να συνοδεύεται από κατάλληλες εγγυήσεις προστασίας του βιοτικού επιπέδου ετών εργαζομένων. Η παρακράτηση εισφοράς αλληλεγγύης (2%) και εισφορά υπέρ του ΤΠΔΥ (1%) δεν έχει κανένα στοιχείο παροδικότητας, ούτε ο νόμος ορίζει ότι είναι προσωρινές. Οι περικοπές επιβάλλονται ανεξαρτήτως του ύψους των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ασχέτως δηλαδή αν παίρνουν τον κατώτατο μισθό ή τον ανώτερο, με ασύμμετρες συνέπειες». *
«Κατά την ανάλυση της μισθοδοσίας
μου στις 19.9.2011 για το μήνα Οκτώβριο, διαπίστωσα έντρομη ότι θα λάβω
ως αποδοχές το ποσό των 380,45 ευρώ, το οποίο μάλιστα θα μου καταβληθεί
σε δύο δεκαπενθήμερα».
Από τις αποδοχές παρακρατούνται εισφορά αλληλεγγύης ύψους 2% και ειδική εισφορά προς το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) ύψους 1%, που θεσπίστηκαν με το νόμο 3986/2011 και μάλιστα αναδρομικά από την 1η.1.2011.
«Καλούμαι να ζήσω τον Οκτώβριο με το ποσό των 380,45 ευρώ, δηλαδή με ποσό κάτω από τα όρια της φτώχειας, το οποίο κατά την κοινή πείρα και τη λογική του συνετού ανθρώπου δεν επαρκεί για τη στοιχειώδη διαβίωση. Οπως προκύπτει από το εκκαθαριστικό σημείωμα 2011, ο σύζυγός μου έχει ετήσιο εισόδημα μόλις 5.411,31 ευρώ, δηλαδή αποτελούν τον κύριο φορέα του οικογενειακού μας εισοδήματος. Κατ' ουσίαν αποστερούμαι των μέσων βιοπορισμού μας».
Είναι απόσπασμα προσφυγής που κατέθεσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά υπάλληλος στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά» και αποτυπώνει το απόλυτο οικονομικό αδιέξοδο που ζουν χιλιάδες οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων μετά τη φοροκαταιγίδα των κυβερνητικών μέτρων.
Η υπάλληλος αυτή, και μετά τις αρχικές μειώσεις μισθών στο Δημόσιο, έπαιρνε 1.214 ευρώ. Από αυτά αφαιρούνταν 402 ευρώ για εξόφληση στεγαστικού δανείου που είχε λάβει από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Ετσι μέχρι τον Σεπτέμβριο έπαιρνε στο χέρι 812, για να τα δει να πέφτουν στα 380 ευρώ.
Πρόκειται για την πρώτη αίτηση που στρέφεται κατά του ελληνικού Δημοσίου για την ακύρωση-τροποποίηση του εκκαθαριστικού σημειώματος αποδοχών για τον Οκτώβριο του 2011 ως προς το μέρος των κρατήσεων.
Στην πολυσέλιδη προσφυγή υποστηρίζεται ότι οι περικοπές παραβιάζουν τις συνταγματικές αρχές της προστασίας της αξίας του ανθρώπου, της αναλογικότητας, της φορολογικής δικαιοσύνης και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) για την προστασία της περιουσίας. Αναφέρεται μεταξύ άλλων:
Δεν τα φάγαμε μαζί
* «Νομοθετήματα και ρυθμίσεις με τις οποίες επιβάλλονται μέτρα σε βάρος των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, επιβαρύνοντάς μας υπέρμετρα, με την πρόσθετη περικοπή των ήδη πενιχρών αποδοχών μας, για το σκοπό της κάλυψης του δημοσιονομικού ελλείμματος, στη δημιουργία-διόγκωση του οποίου δεν συντελέσαμε, προσβάλλουν την ανθρώπινη αξία μας.
Καλούμαστε κατά κυριολεξία να πληρώσουμε τα διαχρονικά προβλήματα της χώρας, την έλλειψη προνοητικότητας, την επανάπαυση των τελευταίων 40 ετών, αλλά και την υφιστάμενη αδυναμία πάταξης ή έστω περιορισμού της φοροδιαφυγής για τα οποία δεν ευθυνόμαστε».
* «Η μείωση των μισθών θα έπρεπε να συνιστά εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο χρονικό διάστημα και να συνοδεύεται από κατάλληλες εγγυήσεις προστασίας του βιοτικού επιπέδου ετών εργαζομένων. Η παρακράτηση εισφοράς αλληλεγγύης (2%) και εισφορά υπέρ του ΤΠΔΥ (1%) δεν έχει κανένα στοιχείο παροδικότητας, ούτε ο νόμος ορίζει ότι είναι προσωρινές. Οι περικοπές επιβάλλονται ανεξαρτήτως του ύψους των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ασχέτως δηλαδή αν παίρνουν τον κατώτατο μισθό ή τον ανώτερο, με ασύμμετρες συνέπειες». *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου