Από το ιστολόγιο http://www.newscode.gr/
Πέρασαν οι εποχές που η Κίνα μάθαινε. Τώρα διδάσκει και συνομιλεί ως ίσος προς ίσο. Η οικονομική κρίση και οι αναταράξεις στις ΗΠΑ δεν είναι τώρα παρά μια ευκαιρία για το Πεκίνο;
Η Κίνα δεν αφήνει ευκαιρία πλέον που να μην αποδείξει στη Δύση πόσο έχει αναπτυχθεί.
Διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες, στέλνει επιστήμονες στο διάστημα, ερευνητικά υποβρύχια στα βάθη της θάλασσας και κατασκευάζει το πιο γρήγορο σιδηροδρομικό δίκτυο του κόσμου μόλις μέσα σε πέντε χρόνια.
Ο καιρός που η Κίνα κρεμόταν από τα χείλη του μεγάλου δασκάλου, της Ουάσινγκτον, έχει περάσει ανεπιστρεπτί, υποστηρίζει ο καθηγητής Γιν Κάνρονγκ από το Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Πεκίνου.
«Δεν είναι όπως ήταν πριν από πέντε χρόνια. Η Κίνα και οι ΗΠΑ συνομιλούν στο ίδιο επίπεδο. Στο παρελθόν μόνον οι ΗΠΑ είχαν απαιτήσεις και η Κίνα απαντούσαν, όπως ο μαθητής σε δάσκαλο. Η Κίνα είχε ένα πολύ παθητικό ρόλο».
Η Κίνα εντωμεταξύ υπερασπίζεται δυναμικά τα δικά της συμφέροντα και κυρίως την εδαφική της ακεραιότητα.
Το Θιβέτ και η Ταϊβάν πιστεύει ακόμα ότι της ανήκουν. Παράλληλα έχει προβλήματα και με την Ιαπωνία ενώ το Πεκίνο δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην Ουάσινγκτον να βοηθήσει γειτονικές χώρες όπως το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες. Πρόκειται, όπως ισχυρίζεται η Κίνα για τοπικές διενέξεις. Η ίδια πάντως δεν βλέπει τον εαυτό της σαν στρατιωτική υπερδύναμη.
Συνεταίρος και όχι φιλόπτωχος
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Τβάιγκ από το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ επισημαίνει πάντως πως αυτό που λείπει από τις δυο μεγάλες δυνάμεις είναι η εμπιστοσύνη:
«Ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη υπάρχουν προβλήματα όμως βασικά υπάρχει εμπιστοσύνη. Όχι όμως και ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Υπάρχουν υποσχέσεις που δεν έχουν τηρηθεί στο θέμα των κλιματικών αλλαγών, ή συναντήσεις με τον Δαλάι Λάμα, προμήθειες όπλων. Όλα αυτά περνούν το μήνυμα πως η άλλη πλευρά δεν είναι άξια να την εμπιστευθούμε και θέλει να υπερισχύσει».
Παρόλα αυτά ο ρόλος της υπερδύναμης συνεπάγεται υποχρεώσεις και ευθύνες και η Κίνα φαίνεται ολοένα και πιο πρόθυμη να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Συμμετέχει από κοινού με τις ΗΠΑ σε προγράμματα αντιμετώπισης καταστροφών, τρομοκρατίας και αντιμετώπισης της πειρατείας. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν γίνεται τυχαία.
Η δραστηριοποίησή της στην Αφρική συνδέεται με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της μαύρης ηπείρου, στις οποίες η Κίνα θέλει να έχει πρόσβαση.
Και ενώ η Δύση επιλέγει την ανθρωπιστική βοήθεια ως παρουσία στην περιοχή, την οποία συνδέει με μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, οι Κινέζοι εμφανίζονται ως συνέταιροι.
Για παράδειγμα πετρέλαιο έναντι όπλων, χαλκός έναντι κατασκευής δρόμων.
Και οι Κινέζοι αναζητούν και βρίσκουν πλέον τους δικούς του νέους δρόμους.
Πηγή: Deutsche Welle
Η Κίνα δεν αφήνει ευκαιρία πλέον που να μην αποδείξει στη Δύση πόσο έχει αναπτυχθεί.
Διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες, στέλνει επιστήμονες στο διάστημα, ερευνητικά υποβρύχια στα βάθη της θάλασσας και κατασκευάζει το πιο γρήγορο σιδηροδρομικό δίκτυο του κόσμου μόλις μέσα σε πέντε χρόνια.
Ο καιρός που η Κίνα κρεμόταν από τα χείλη του μεγάλου δασκάλου, της Ουάσινγκτον, έχει περάσει ανεπιστρεπτί, υποστηρίζει ο καθηγητής Γιν Κάνρονγκ από το Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Πεκίνου.
«Δεν είναι όπως ήταν πριν από πέντε χρόνια. Η Κίνα και οι ΗΠΑ συνομιλούν στο ίδιο επίπεδο. Στο παρελθόν μόνον οι ΗΠΑ είχαν απαιτήσεις και η Κίνα απαντούσαν, όπως ο μαθητής σε δάσκαλο. Η Κίνα είχε ένα πολύ παθητικό ρόλο».
Η Κίνα εντωμεταξύ υπερασπίζεται δυναμικά τα δικά της συμφέροντα και κυρίως την εδαφική της ακεραιότητα.
Το Θιβέτ και η Ταϊβάν πιστεύει ακόμα ότι της ανήκουν. Παράλληλα έχει προβλήματα και με την Ιαπωνία ενώ το Πεκίνο δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην Ουάσινγκτον να βοηθήσει γειτονικές χώρες όπως το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες. Πρόκειται, όπως ισχυρίζεται η Κίνα για τοπικές διενέξεις. Η ίδια πάντως δεν βλέπει τον εαυτό της σαν στρατιωτική υπερδύναμη.
Συνεταίρος και όχι φιλόπτωχος
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Τβάιγκ από το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ επισημαίνει πάντως πως αυτό που λείπει από τις δυο μεγάλες δυνάμεις είναι η εμπιστοσύνη:
«Ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη υπάρχουν προβλήματα όμως βασικά υπάρχει εμπιστοσύνη. Όχι όμως και ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Υπάρχουν υποσχέσεις που δεν έχουν τηρηθεί στο θέμα των κλιματικών αλλαγών, ή συναντήσεις με τον Δαλάι Λάμα, προμήθειες όπλων. Όλα αυτά περνούν το μήνυμα πως η άλλη πλευρά δεν είναι άξια να την εμπιστευθούμε και θέλει να υπερισχύσει».
Παρόλα αυτά ο ρόλος της υπερδύναμης συνεπάγεται υποχρεώσεις και ευθύνες και η Κίνα φαίνεται ολοένα και πιο πρόθυμη να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Συμμετέχει από κοινού με τις ΗΠΑ σε προγράμματα αντιμετώπισης καταστροφών, τρομοκρατίας και αντιμετώπισης της πειρατείας. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν γίνεται τυχαία.
Η δραστηριοποίησή της στην Αφρική συνδέεται με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της μαύρης ηπείρου, στις οποίες η Κίνα θέλει να έχει πρόσβαση.
Και ενώ η Δύση επιλέγει την ανθρωπιστική βοήθεια ως παρουσία στην περιοχή, την οποία συνδέει με μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, οι Κινέζοι εμφανίζονται ως συνέταιροι.
Για παράδειγμα πετρέλαιο έναντι όπλων, χαλκός έναντι κατασκευής δρόμων.
Και οι Κινέζοι αναζητούν και βρίσκουν πλέον τους δικούς του νέους δρόμους.
Πηγή: Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου