Από το ιστολόγιο http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=310943
Σε αντίθεση με το Ιράν, το οποίο κατηγορείται ότι παίζει το χαρτί των φατριαστικών συγκρούσεων, υποστηρίζοντας ένοπλες οργανώσεις σιιτών στο Ιράκ και τον Λίβανο, η Τουρκία εμφανίζεται στο στερέωμα των σουνιτών μουσουλμάνων ως μια συμπαθητική δύναμη, με μια ενστικτώδη κατανόηση των κυρίαρχων διαθέσεων της περιοχής. Ο θαυμασμός που εμπνέει οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι εμφανίζεται πολύ περισσότερο τολμηρή και συγκρουσιακή έναντι του Ισραήλ από τα περισσότερα αραβικά κράτη, με σημείο αναφοράς την ξεκάθαρη καταδίκη του ισραηλινού πολέμου στην ελεγχόμενη από τη Χαμάς Λωρίδα της Γάζας, το 2008 (...)
Σε πείσμα του ενθουσιασμού που συνοδεύει, ωστόσο, αυτό το νέο ξεκίνημα, μπορεί βάσιμα να υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν όρια σχετικά με το πόσο μακριά μπορεί να πάει η Τουρκία. Για παράδειγμα, παρότι η Αγκυρα παίζει πολύ ενεργητικό ρόλο στις διεργασίες γύρω από την κρίση στη Συρία, αποφεύγει επιμελώς να ζητήσει απομάκρυνση του Ασαντ, όπως πράττουν οι χώρες της Δύσης.
Από την άλλη, η απόφαση του Ερντογάν να μην επισκεφθεί τη Λωρίδα της Γάζας, παρότι νωρίτερα είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα το έκανε, υποδηλώνει αυτοσυγκράτηση ενόψει του θυμού που θα προκαλούσε στις ΗΠΑ, το Ισραήλ, αλλά και την Παλαιστινιακή Αρχή, οι σχέσεις της οποίας με την ισλαμική Χαμάς παραμένουν τεταμένες. Επιπλέον, αξιωματούχοι στην Αγκυρα υποβαθμίζουν τις πολύκροτες απειλές του Ερντογάν κατά τις οποίες τουρκικά πολεμικά πλοία θα συνοδεύουν στο μέλλον πλοία ανθρωπιστικής βοήθειας με κατεύθυνση τη Γάζα -κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει ναυτική σύγκρουση με το Ισραήλ.
Αρκετοί αναλυτές πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ρισκάρει να ξεπεράσει τα όρια ανοχής των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών εταίρων της χώρας του. "Ο Ερντογάν είναι έξοχος τακτικιστής και επέδειξε ικανότητες προσαρμογής στα γεγονότα της περιοχής", γράφει ο Ντάνιελ Βάγκνερ στο περιοδικό Foreign Policy. "Ωστόσο, παίζει ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου. Η επιδίωξή του να γίνει ήρωας των αραβικών δρόμων μπορεί να μετατραπεί σε μπούμερανγκ. Αν οι ΗΠΑ πρέπει να επιλέξουν μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, φυσικά θα επιλέξουν το Ισραήλ».
ΙΑΝ BLACK - «ΤΗΕ GUARDIAN»/«Καθημερινή»
«...Πολύς θόρυβος έχει γίνει για τη «νεο-Οθωμανική» πολιτική, μέσω της οποίας η σύγχρονη Τουρκία επιδιώκει να ανακτήσει την επιρροή που διέθετε στις ένδοξες εποχές της αχανούς, αλλά ευάλωτης αυτοκρατορίας, η οποία τελικά κατέρρευσε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτά όμως αποτελούν παλιές ιστορίες (...) Σε αντίθεση με το Ιράν, το οποίο κατηγορείται ότι παίζει το χαρτί των φατριαστικών συγκρούσεων, υποστηρίζοντας ένοπλες οργανώσεις σιιτών στο Ιράκ και τον Λίβανο, η Τουρκία εμφανίζεται στο στερέωμα των σουνιτών μουσουλμάνων ως μια συμπαθητική δύναμη, με μια ενστικτώδη κατανόηση των κυρίαρχων διαθέσεων της περιοχής. Ο θαυμασμός που εμπνέει οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι εμφανίζεται πολύ περισσότερο τολμηρή και συγκρουσιακή έναντι του Ισραήλ από τα περισσότερα αραβικά κράτη, με σημείο αναφοράς την ξεκάθαρη καταδίκη του ισραηλινού πολέμου στην ελεγχόμενη από τη Χαμάς Λωρίδα της Γάζας, το 2008 (...)
Σε πείσμα του ενθουσιασμού που συνοδεύει, ωστόσο, αυτό το νέο ξεκίνημα, μπορεί βάσιμα να υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν όρια σχετικά με το πόσο μακριά μπορεί να πάει η Τουρκία. Για παράδειγμα, παρότι η Αγκυρα παίζει πολύ ενεργητικό ρόλο στις διεργασίες γύρω από την κρίση στη Συρία, αποφεύγει επιμελώς να ζητήσει απομάκρυνση του Ασαντ, όπως πράττουν οι χώρες της Δύσης.
Από την άλλη, η απόφαση του Ερντογάν να μην επισκεφθεί τη Λωρίδα της Γάζας, παρότι νωρίτερα είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα το έκανε, υποδηλώνει αυτοσυγκράτηση ενόψει του θυμού που θα προκαλούσε στις ΗΠΑ, το Ισραήλ, αλλά και την Παλαιστινιακή Αρχή, οι σχέσεις της οποίας με την ισλαμική Χαμάς παραμένουν τεταμένες. Επιπλέον, αξιωματούχοι στην Αγκυρα υποβαθμίζουν τις πολύκροτες απειλές του Ερντογάν κατά τις οποίες τουρκικά πολεμικά πλοία θα συνοδεύουν στο μέλλον πλοία ανθρωπιστικής βοήθειας με κατεύθυνση τη Γάζα -κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει ναυτική σύγκρουση με το Ισραήλ.
Αρκετοί αναλυτές πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ρισκάρει να ξεπεράσει τα όρια ανοχής των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών εταίρων της χώρας του. "Ο Ερντογάν είναι έξοχος τακτικιστής και επέδειξε ικανότητες προσαρμογής στα γεγονότα της περιοχής", γράφει ο Ντάνιελ Βάγκνερ στο περιοδικό Foreign Policy. "Ωστόσο, παίζει ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου. Η επιδίωξή του να γίνει ήρωας των αραβικών δρόμων μπορεί να μετατραπεί σε μπούμερανγκ. Αν οι ΗΠΑ πρέπει να επιλέξουν μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, φυσικά θα επιλέξουν το Ισραήλ».
ΙΑΝ BLACK - «ΤΗΕ GUARDIAN»/«Καθημερινή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου