Από το ιστολόγιο http://www.elkeda.gr/
του Ευστάθιου Κουτσουράκη*
Το κύριο πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, είναι πως έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, σε μεγάλο βαθμό, στην πολιτική προώθησης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας. Με αυτό τον τρόπο υποβαθμίζεται η δυνατότητα της Ελλάδος να χαράξει μια πιο ολοκληρωμένη στρατηγική που θα συνδυάζει εναλλακτικές πολιτικές, οι οποίες όμως θα μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.
Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν συντελεστεί στην Τουρκία σημαντικές αλλαγές, που όπως είναι φυσικό έχουν επηρεάσει και τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Η γεωπολιτική θέση της χώρας έχει ενισχυθεί, ενώ κύριοι συντελεστές ισχύος όπως η οικονομία και η ισχύς των ενόπλων δυνάμενων έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Η Τουρκία πλέον είναι ένας αξιόλογος παίκτης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, ο οποίος διαπραγματεύεται την ένταξη στην Ευρωπαική Ένωση από διαφορετική θέση από αυτή που κατείχε όταν υπέγραφε την Συμφωνία του Ελσίνκι.
Μια επίσης πολύ σημαντική μεταβολή είναι η άνοδος του Ισλαμισμού στην χώρα, η οποία έχει επιπτώσεις τόσο στην εσωτερική πολιτική κουλτούρα όσο και στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία είναι μια χώρα με τέτοιες ικανότητες (γεωπολιτική ισχύς) και προσανατολισμό (νέο-οθωμανισμός), που καθιστούν τόσο την συμμόρφωσή της με τα όσα έχουν συμφωνηθεί στο Ελσίνκι όσο και την γενικότερη ευρωπαϊκή της πορεία υπό αμφισβήτηση.
Η πορεία βέβαια των ευρωτουρκικών σχέσεων θα εξαρτηθεί από μια σειρά από διεργασίες που θα λάβουν χώρα τόσο στο εσωτερικό της Ευρώπης όσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιά θα είναι η κατάληξη της διαμάχης μεταξύ των κεμαλικών και των ισλαμιστών (εάν και οι τελευταίοι αποκτούν σημαντικό προβάδισμα ύστερα και από την επιτυχή κατάληξη του δημοψηφίσματος για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις), ούτε τι θέση θα λάβουν τα φιλελεύθερα-μετριοπαθή στοιχεία που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται εντός της χώρας. Κρίσιμη θα είναι και η στάση των Ευρωπαίων για την μορφή που θα θελήσουν να δώσουν στην ΕΕ.
Πάντως από τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ελληνική διπλωματία δεν πέτυχε τους στόχους και δυστυχώς δεν φαίνεται πως μελλοντικά η ελληνική στρατηγική θα έχει μεγαλύτερες προοπτικές επιτυχίας. Οπότε η συνολική επανεξέταση της ελληνικής στρατηγικής κρίνεται ως απαραίτητη.
* Πολιτικός επιστήμων, διεθνολόγος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
του Ευστάθιου Κουτσουράκη*Το κύριο πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, είναι πως έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, σε μεγάλο βαθμό, στην πολιτική προώθησης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας. Με αυτό τον τρόπο υποβαθμίζεται η δυνατότητα της Ελλάδος να χαράξει μια πιο ολοκληρωμένη στρατηγική που θα συνδυάζει εναλλακτικές πολιτικές, οι οποίες όμως θα μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.
Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν συντελεστεί στην Τουρκία σημαντικές αλλαγές, που όπως είναι φυσικό έχουν επηρεάσει και τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Η γεωπολιτική θέση της χώρας έχει ενισχυθεί, ενώ κύριοι συντελεστές ισχύος όπως η οικονομία και η ισχύς των ενόπλων δυνάμενων έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Η Τουρκία πλέον είναι ένας αξιόλογος παίκτης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, ο οποίος διαπραγματεύεται την ένταξη στην Ευρωπαική Ένωση από διαφορετική θέση από αυτή που κατείχε όταν υπέγραφε την Συμφωνία του Ελσίνκι.
Μια επίσης πολύ σημαντική μεταβολή είναι η άνοδος του Ισλαμισμού στην χώρα, η οποία έχει επιπτώσεις τόσο στην εσωτερική πολιτική κουλτούρα όσο και στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία είναι μια χώρα με τέτοιες ικανότητες (γεωπολιτική ισχύς) και προσανατολισμό (νέο-οθωμανισμός), που καθιστούν τόσο την συμμόρφωσή της με τα όσα έχουν συμφωνηθεί στο Ελσίνκι όσο και την γενικότερη ευρωπαϊκή της πορεία υπό αμφισβήτηση.
Η πορεία βέβαια των ευρωτουρκικών σχέσεων θα εξαρτηθεί από μια σειρά από διεργασίες που θα λάβουν χώρα τόσο στο εσωτερικό της Ευρώπης όσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιά θα είναι η κατάληξη της διαμάχης μεταξύ των κεμαλικών και των ισλαμιστών (εάν και οι τελευταίοι αποκτούν σημαντικό προβάδισμα ύστερα και από την επιτυχή κατάληξη του δημοψηφίσματος για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις), ούτε τι θέση θα λάβουν τα φιλελεύθερα-μετριοπαθή στοιχεία που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται εντός της χώρας. Κρίσιμη θα είναι και η στάση των Ευρωπαίων για την μορφή που θα θελήσουν να δώσουν στην ΕΕ.
Πάντως από τα μέχρι τώρα δεδομένα, η ελληνική διπλωματία δεν πέτυχε τους στόχους και δυστυχώς δεν φαίνεται πως μελλοντικά η ελληνική στρατηγική θα έχει μεγαλύτερες προοπτικές επιτυχίας. Οπότε η συνολική επανεξέταση της ελληνικής στρατηγικής κρίνεται ως απαραίτητη.
* Πολιτικός επιστήμων, διεθνολόγος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου