Από το ιστολόγιο http://www.defence-point.gr/
Με ανακοίνωσή του το υπουργείο Εθνικής Άμυνας γνωστοποίησε την Παρασκευή ότι: «Με αφορμή τα έκτροπα που έλαβαν χώρα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης απόστρατων, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνος Μπεγλίτης έδωσε εντολή στον Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών για τη διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης για τη διακρίβωση τέλεσης τυχόν αξιόποινων πράξεων στρατιωτικών οργάνων.
Παράλληλα, ύστερα από επικοινωνία του με την Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, κυρία Ελένη Ράικου, η τελευταία αναμένεται να προβεί στη διενέργεια των αναγκαίων δικαστικών πράξεων όσον αφορά στη διερεύνηση τέλεσης τυχόν αυτεπαγγέλτως διωκόμενων αδικημάτων.»
Λίγο νωρίτερα στη Βουλή δήλωνε τα εξής: «Ο ομφάλιος λώρος που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Σας καλώ να περιηγηθείτε στα blogs και να δείτε τι γράφουν οργανώσεις αποστράτων γι’ αυτήν την χρονική περίοδο. Δεν θα επιτρέψουμε καμία διείσδυση – και θα υπάρξει εκδημοκρατισμός και εκσυγχρονισμός με νομοθετική πρωτοβουλία που θα φέρω στη Βουλή». Καταρχάς, με το συμπάθιο υπουργέ μου, τι είδους διείσδυση φοβάστε; Των εν αποστρατεία αξιωματικών στο Επιτελείο; Τι πιστεύετε δηλαδή; Ότι επειδή έφυγαν από το στράτευμα συνταξιοδοτούμενοι – πολύ συχνά όχι επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή αποστρατεύθηκαν – έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με αυτό, σβήνοντας αυτομάτως μερικές δεκάδες χρόνια υπηρεσίας;
Πως θα σας φαινόταν εάν εσείς ο ίδιος δεν είχατε αποφασίσει… να σώσετε τη χώρα εισερχόμενος στην πολιτική και είχατε παραμείνει στο υπουργείο Εξωτερικών και ερχόταν η ώρα της συνταξιοδότησής σας, να βρισκόταν κάποιος και να μιλούσε για «ομφάλιο λώρο που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με εν ενεργεία διπλωμάτες»; Παραλογισμός δεν σας φαίνεται; Ή θέλετε να πιστέψουμε ότι οι διπλωμάτες που έχουν αποχωρήσει δεν διατηρούν συχνά σχέσεις με τους διαδόχους τους, τούς οποίους κάποτε είχαν υφισταμένους; Κάποιοι από τους «εισβολείς» έχουν γράψει μεγάλη Ιστορία στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι βέβαια όλοι, και πιστέψτε μας, δεν είναι αυτοί που επιχειρούν να διατηρήσουν επαφή, αλλά οι εν ενεργεία συχνότατα, το υπογραμμίζουμε, ζητούν τη γνώμη των εν αποστρατεία γνωρίζοντας την αξία ορισμένων εξ αυτών.
Να διευκρινίσουμε ωστόσο, ότι η ενέργεια της εισβολής στο υπουργείο ΔΕΝ μας βρίσκει σύμφωνους για έναν πολύ απλό λόγο: Όταν διοικούσαν μονάδες και σχηματισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι εν αποστρατεία γνώριζαν ότι ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους, το μεγαλύτερο άγχος τους ήταν η ασφάλεια των στρατοπέδων που διοικούσαν. Και οι εντολές που έδιναν ήταν σαφέστατες και αυστηρότατες για τα μέτρα ασφαλείας στην πύλη. Όπως και να το κάνουμε, το γεγονός της εισβολής από τους συγκεκριμένους ανθρώπους δεν αφήνει θετικές εντυπώσεις και είναι σε κάθε περίπτωση ανακόλουθο με τις αρχές που πρέσβευαν κατά τη διάρκεια της ενεργού υπηρεσίας τους.
Άλλο αυτό όμως και άλλο ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου χειρίστηκε την κρίση στο αποκορύφωμά της, κλιμακώνοντας κάθετα – και αδικαιολόγητα – την κατάσταση. Και δεν μπορεί παρά να μας προκαλεί και μειδίαμα, το να σκεφτόμαστε ότι οι πολιτικοί μας που δεν διακρίθηκαν κιόλας για την εξίσου αυστηρή αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων, με τη δικαιολογία είτε της αποφυγής κλιμάκωσης είτε ακόμα και της αποφυγής της αιματοχυσίας να επιδεικνύουν «αποφασιστικότητα» και να δικαιολογούνται σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι κάνουν τους σκληρούς για να αποτρέψουν την επανάληψη του φαινομένου! Τόσο «τετράγωνη» στρατηγική σκέψη και να την επικαλούνται μόνο σε μια υπόθεση με 100 αποστράτους!
Για να επανέλθουμε στην ανακοίνωση, αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής του υπουργού Εθνικής Άμυνας σε μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την πορεία του στρατεύματος και της αμυντικής πολιτικής γενικότερα.
Ο Πάνος Μπεγλίτης, καθ’ όλο το διάστημα που υφίσταται ένταση στις σχέσεις με την Τουρκία, συνεχίζει σταθερά να μην ενημερώνει τα ΜΜΕ συμβάλλοντας στη «συσκότιση» και αναλαμβάνοντας την ηθική αυτουργία της επικίνδυνης παραφιλολογίας και ακατάσχετης ενίοτε μπουρδολογίας που αναπτύσσεται είτε στα μπλογκ στο διαδίκτυο είτε σε επίσημες ιστοσελίδες με αντικείμενο την «ενημέρωση» (βλ. παραπληροφόρηση). Μιας και αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Βουλή στα όσα γράφονται στα μπλογκ, σίγουρα θα κάτι θα πήρε το μάτι του και για όσα γράφονται για την κατάσταση με την Τουρκία. Όχι ότι τα πράγματα δεν είναι σοβαρά, αλλά απέχουν σημαντικά από το να πούμε ότι βρισκόμαστε… σε κατάσταση πολέμου. Κι ενώ ψιθυρίζουν μεταξύ τους ότι κάποιοι ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της αθλιότητας, δεν τολμούν να κάνουν μια δήλωση διάψευσης!
Και από ότι φαίνεται ασκείται τέτοια… τρομοκρατία (!) στα επιτελεία, αφού ΟΛΑ χωρίς καμία εξαίρεση, παραπέμπουν στο υπουργείο για την έκδοση επίσημης ανακοίνωσης διάψευσης, ενώ κατ’ ιδίαν διαβεβαιώνουν ότι όσα έχουν γραφτεί αποτελούν συχνά ακόμη και αποκυήματα της φαντασίας αρρωστημένων εγκεφάλων που παίζουν τα δικά τους κομματικά ή άλλα παιχνίδια στην πλάτη της εθνικής ασφάλειας και άμυνας. Τέτοιες πολιτικές απάθειας συμβάλλουν στα προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και του λαού. Ουσιαστικά μιλάμε για διασπορά ειδήσεων, με ψυχολογικό αντίκτυπο, με την ανοχή της κυβέρνησης και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ένα τέτοιο «σχέδιο» ούτε η πιο οργανωμένη επιχείρηση της τουρκικής ΜΙΤ δε θα μπορούσε να φέρει εις πέρας. Και για όλα αυτά δεν επιδεικνύεται η παραμικρή ευαισθησία από τον περίφημο μηχανισμό ενημέρωσης του υπουργείου, ο οποίος μάλλον θα έπρεπε να ενταχθεί στις υποψηφιότητες… για την εργασιακή εφεδρεία αφού ο ρόλος του είναι διακοσμητικός! Μήπως να ενημερώναμε και την Τρόικα!
Όσον αφορά την υπουργική ιδέα να δημιουργηθεί γραφείο επικοινωνίας με τους στρατιωτικούς, κάτι τέτοιο θέτει αρκετά ερωτήματα για το σκεπτικό της πολιτικής ηγεσίας και των συμβούλων αυτής.
Πρώτο ζήτημα είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο υπουργός «σπάει» την έννοια της ιεραρχίας στο στράτευμα, που είναι βασικός κανόνας λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού οποιοσδήποτε μπορεί να αναφερθεί απευθείας στην πολιτική ηγεσία, αδιαφορώντας για τους ανωτέρους του. Χωρίς ιεραρχία, δεν υπάρχει πειθαρχία και χωρίς πειθαρχία δεν υπάρχει Διοίκηση. Έτσι από την άγνοια του τι εστί κανόνες εμπλοκής επί Σημίτη, περάσαμε στην απάθεια της Νέας Δημοκρατίας που φρόντισε -όταν ακόμα υπήρχαν λεφτά- να μην υπάρχει διαθεσιμότητα μέσων, πόσο μάλλον ορθολογικός εξοπλισμός – κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών, και τώρα περνάμε σε μια νέα φάση, όπου ένας πολιτικός προϊστάμενος σπάει την έννοια της πειθαρχίας και της ιεραρχίας.
Δεύτερη σκέψη είναι ότι η παράκαμψη της ιεραρχίας σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι ο υπουργός δεν επικοινωνεί με τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Επιτελείων ή ότι δεν τους εμπιστεύεται. Για αυτό και στήνει δικό του μηχανισμό επικοινωνίας με το στράτευμα. Πέρα από τις δύο παραπάνω αιτίες, θα αναρωτηθούμε αν φοβάται κάτι συγκεκριμένο, στο πλαίσιο του κάκιστου κυβερνητικού έργου. Φοβάται μήπως ένας από τους θεσμούς με την υψηλότερη απήχηση στην ελληνική κοινωνία γυρίσει εναντίον του ή εναντίον της κυβέρνησης; Αν ναι, μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να απαλλαγούμε οριστικά από τα σύνδρομα της δεκαετίας του 1970 τόσες γενιές Ελλήνων αξιωματικών μετά; Να θυμίσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι φόβοι για ένα νέο πραξικόπημα οδήγησε στην καταστροφή σχεδόν των ειδικών δυνάμεων, για να έρθουν μετά τα Ίμια και να ξεκινήσει μια φρενήρης προσπάθεια να ξαναγίνουν όπως θα έπρεπε να είναι…
Αλλά κι αν ο υπουργός δεν εμπιστεύεται τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Επιτελείων, τότε γιατί έστειλε τον Α/ΓΕΣ να αποκλιμακώσει την ένταση και δεν τόλμησε ο ίδιος και το γραφείο που έστησε να επικοινωνήσουν με το λαό, στην προκειμένη περίπτωση τους απόστραάτους αξιωματικούς; Θεωρεί μήπως τον εαυτό του απονομιμοποιημένο, ενδεχομένως λόγω του ευρύτερου κυβερνητικού «έργου»; Δεν αποκλείεται καθόλου να είναι ακριβώς αυτό που εισπράττει όταν έρχεται σε επαφή με τον κόσμο. Ήδη, με δημόσια επιστολή αξιωματικός από την εκλογική του περιφέρεια με παραδοσιακούς δεσμούς με το κυβερνών κόμμα, του διαμήνυσε ότι το πολιτικό του μέλλον θα είναι «μαύρο» εάν θα επιχειρήσει την επανεκλογή του στην ίδια περιφέρεια…
Τρίτη σκέψη. Το να καλεί τον Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών να διενεργήσει Προκαταρκτική Εξέταση για τη διακρίβωση τυχόν αξιόποινων πράξεων στρατιωτικών οργάνων είναι πολύ αστείο. Επειδή οι πολιτικοί προϊστάμενοι στα υπουργεία, και στα κόμματα, χαρακτηρίζονται συχνότατα από άγνοια περί των στρατιωτικών θεμάτων, να υπενθυμίσουμε ότι σε έναν οργανωμένο θεσμό όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, υπάρχουν κάποια «ευαγγέλια» που δεν είναι άλλα από τους Στρατιωτικούς Κανονισμούς.
Θα μπορούσε λοιπόν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, να ανοίξει τον Κανονισμό περί Φρουρίων και Στρατοπέδων, για να ρίξει μια ματιά του τι προβλέπεται στις περιπτώσεις που κάποιος προσπαθήσει να εισέλθει παράνομα σε ένα στρατόπεδο. Για αυτό και στην πύλη που περνάει καθημερινά ο υπουργός, ο υφυπουργός και οι σύμβουλοί τους, υπάρχει στρατιώτης με τυφέκιο με κουμπωμένη γεμιστήρα με πραγματικές σφαίρες και για αυτό υπάρχει τεθωρακισμένο όχημα με πενηντάρι πολυβόλο παραπέρα. Καταρχήν, ο υπουργός που εξοργίστηκε θα πρέπει αφού συμβουλευτεί τον κανονισμό να αναλογιστεί τι θα μπορούσε να συμβεί από την εφαρμογή των διατάξεων στην περίπτωση που μας απασχολεί και ποια θα ήταν η αντίδρασή του.
Έστω ότι ο υπουργός έδωσε εντολή να μην ισχύσουν οι κανόνες εμπλοκής που προβλέπει ο Κανονισμός, κάτι πολύ σωστό αν ήταν εντολή του, τότε τι εντολές είχαν στην πύλη και ο Επόπτης Ασφαλείας Στρατοπέδου (ΕΑΣ); Πως περίμενε η πολιτική ηγεσία μερικά μόνο άτομα να αποκρούσουν την προσπάθεια εκατοντάδων αποστράτων να εισέλθουν βίαια μέσα στο υπουργείο; Μπορούσε ο αξιωματικός πύλης να διατάξει το κλείσιμο της πύλης και την απαγόρευση της ομαλής λειτουργίας του υπουργείου επειδή αξιωματικοί εν αποστρατεία βρισκόντουσαν απ’ έξω διαμαρτυρόμενοι; Μια διευκρίνηση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας επί του θέματος θα μπορούσε να διαφωτίσει τα πράγματα διότι υπάρχει η υποψία ότι θα την πληρώσει ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ο αξιωματικός πύλης και οι υφιστάμενοί του, μόνο και μόνο για να φανεί ότι και καλά υπάρχει Δικαιοσύνη που τιμωρεί τους παραβάτες…
Και για να μαθαίνουμε από τα «μοντέλα» Διοίκησης ορισμένων άλλων στρατών, να υπενθυμίσουμε ότι στις ΗΠΑ, υπάρχει ο Αρχιλοχίας του Στρατού, ο Αρχικελευστής του Ναυτικού και ο Αρχισμηνίας της Αεροπορίας. Είναι οι ανώτεροι υπαξιωματικοί δίπλα στον Αρχηγό του κάθε κλάδου, οι οποίοι έχουν σαν ευθύνη την επικοινωνία με το στράτευμα για ποικιλία θεμάτων. Από την ποιότητα των αρβυλών μέχρι τα σημαντικά ζητήματα στην ποιότητα ζωής του προσωπικού, αν και εκεί φροντίζουν τέτοια ζητήματα να τα επιλύουν πολύ νωρίτερα. Τα προβλήματα μεταβιβάζονται στον Αρχηγό του κλάδου, κι αυτός με τη σειρά του τα μεταβιβάζει στην πολιτική ηγεσία.
Ο υπουργός Άμυνας θα πρέπει να επιλέγει με προσοχή τους συμβούλους του και να μάθει να τους ακούει, όχι να χρησιμοποιεί όσα του λένε υπό την προϋπόθεση ότι ταιριάζουν με προκατασκευασμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις, ορθολογικές ή μη. Θα πρέπει να διατηρεί την ψυχραιμία του για να μπορεί να σκέφτεται σε βάθος χρόνου τις συνέπειες πράξεων και παραλήψεων. Το να «σπάει» πάντως την ιεραρχία είναι πράξη κάπως περίεργη. Οι πολιτικοί μας συχνά χαρακτηρίζονται από… πονηριά και τέτοιες αποφάσεις μόνο τυχαίες δε θα πρέπει να θεωρούνται. Αλλά το στήσιμο μηχανισμού ροής πληροφοριών, εντός ενός οργανωμένου θεσμού είναι, πολύ ευγενικά, περίεργο.
Με ανακοίνωσή του το υπουργείο Εθνικής Άμυνας γνωστοποίησε την Παρασκευή ότι: «Με αφορμή τα έκτροπα που έλαβαν χώρα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης απόστρατων, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνος Μπεγλίτης έδωσε εντολή στον Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών για τη διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης για τη διακρίβωση τέλεσης τυχόν αξιόποινων πράξεων στρατιωτικών οργάνων.
Παράλληλα, ύστερα από επικοινωνία του με την Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, κυρία Ελένη Ράικου, η τελευταία αναμένεται να προβεί στη διενέργεια των αναγκαίων δικαστικών πράξεων όσον αφορά στη διερεύνηση τέλεσης τυχόν αυτεπαγγέλτως διωκόμενων αδικημάτων.»
Λίγο νωρίτερα στη Βουλή δήλωνε τα εξής: «Ο ομφάλιος λώρος που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με τους εν ενεργεία στρατιωτικούς, θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι. Σας καλώ να περιηγηθείτε στα blogs και να δείτε τι γράφουν οργανώσεις αποστράτων γι’ αυτήν την χρονική περίοδο. Δεν θα επιτρέψουμε καμία διείσδυση – και θα υπάρξει εκδημοκρατισμός και εκσυγχρονισμός με νομοθετική πρωτοβουλία που θα φέρω στη Βουλή». Καταρχάς, με το συμπάθιο υπουργέ μου, τι είδους διείσδυση φοβάστε; Των εν αποστρατεία αξιωματικών στο Επιτελείο; Τι πιστεύετε δηλαδή; Ότι επειδή έφυγαν από το στράτευμα συνταξιοδοτούμενοι – πολύ συχνά όχι επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή αποστρατεύθηκαν – έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με αυτό, σβήνοντας αυτομάτως μερικές δεκάδες χρόνια υπηρεσίας;
Πως θα σας φαινόταν εάν εσείς ο ίδιος δεν είχατε αποφασίσει… να σώσετε τη χώρα εισερχόμενος στην πολιτική και είχατε παραμείνει στο υπουργείο Εξωτερικών και ερχόταν η ώρα της συνταξιοδότησής σας, να βρισκόταν κάποιος και να μιλούσε για «ομφάλιο λώρο που προσπαθούν κάποιοι να συντηρήσουν με εν ενεργεία διπλωμάτες»; Παραλογισμός δεν σας φαίνεται; Ή θέλετε να πιστέψουμε ότι οι διπλωμάτες που έχουν αποχωρήσει δεν διατηρούν συχνά σχέσεις με τους διαδόχους τους, τούς οποίους κάποτε είχαν υφισταμένους; Κάποιοι από τους «εισβολείς» έχουν γράψει μεγάλη Ιστορία στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι βέβαια όλοι, και πιστέψτε μας, δεν είναι αυτοί που επιχειρούν να διατηρήσουν επαφή, αλλά οι εν ενεργεία συχνότατα, το υπογραμμίζουμε, ζητούν τη γνώμη των εν αποστρατεία γνωρίζοντας την αξία ορισμένων εξ αυτών.
Να διευκρινίσουμε ωστόσο, ότι η ενέργεια της εισβολής στο υπουργείο ΔΕΝ μας βρίσκει σύμφωνους για έναν πολύ απλό λόγο: Όταν διοικούσαν μονάδες και σχηματισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι εν αποστρατεία γνώριζαν ότι ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους, το μεγαλύτερο άγχος τους ήταν η ασφάλεια των στρατοπέδων που διοικούσαν. Και οι εντολές που έδιναν ήταν σαφέστατες και αυστηρότατες για τα μέτρα ασφαλείας στην πύλη. Όπως και να το κάνουμε, το γεγονός της εισβολής από τους συγκεκριμένους ανθρώπους δεν αφήνει θετικές εντυπώσεις και είναι σε κάθε περίπτωση ανακόλουθο με τις αρχές που πρέσβευαν κατά τη διάρκεια της ενεργού υπηρεσίας τους.
Άλλο αυτό όμως και άλλο ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου χειρίστηκε την κρίση στο αποκορύφωμά της, κλιμακώνοντας κάθετα – και αδικαιολόγητα – την κατάσταση. Και δεν μπορεί παρά να μας προκαλεί και μειδίαμα, το να σκεφτόμαστε ότι οι πολιτικοί μας που δεν διακρίθηκαν κιόλας για την εξίσου αυστηρή αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων, με τη δικαιολογία είτε της αποφυγής κλιμάκωσης είτε ακόμα και της αποφυγής της αιματοχυσίας να επιδεικνύουν «αποφασιστικότητα» και να δικαιολογούνται σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι κάνουν τους σκληρούς για να αποτρέψουν την επανάληψη του φαινομένου! Τόσο «τετράγωνη» στρατηγική σκέψη και να την επικαλούνται μόνο σε μια υπόθεση με 100 αποστράτους!
Για να επανέλθουμε στην ανακοίνωση, αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής του υπουργού Εθνικής Άμυνας σε μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την πορεία του στρατεύματος και της αμυντικής πολιτικής γενικότερα.
Ο Πάνος Μπεγλίτης, καθ’ όλο το διάστημα που υφίσταται ένταση στις σχέσεις με την Τουρκία, συνεχίζει σταθερά να μην ενημερώνει τα ΜΜΕ συμβάλλοντας στη «συσκότιση» και αναλαμβάνοντας την ηθική αυτουργία της επικίνδυνης παραφιλολογίας και ακατάσχετης ενίοτε μπουρδολογίας που αναπτύσσεται είτε στα μπλογκ στο διαδίκτυο είτε σε επίσημες ιστοσελίδες με αντικείμενο την «ενημέρωση» (βλ. παραπληροφόρηση). Μιας και αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Βουλή στα όσα γράφονται στα μπλογκ, σίγουρα θα κάτι θα πήρε το μάτι του και για όσα γράφονται για την κατάσταση με την Τουρκία. Όχι ότι τα πράγματα δεν είναι σοβαρά, αλλά απέχουν σημαντικά από το να πούμε ότι βρισκόμαστε… σε κατάσταση πολέμου. Κι ενώ ψιθυρίζουν μεταξύ τους ότι κάποιοι ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της αθλιότητας, δεν τολμούν να κάνουν μια δήλωση διάψευσης!
Και από ότι φαίνεται ασκείται τέτοια… τρομοκρατία (!) στα επιτελεία, αφού ΟΛΑ χωρίς καμία εξαίρεση, παραπέμπουν στο υπουργείο για την έκδοση επίσημης ανακοίνωσης διάψευσης, ενώ κατ’ ιδίαν διαβεβαιώνουν ότι όσα έχουν γραφτεί αποτελούν συχνά ακόμη και αποκυήματα της φαντασίας αρρωστημένων εγκεφάλων που παίζουν τα δικά τους κομματικά ή άλλα παιχνίδια στην πλάτη της εθνικής ασφάλειας και άμυνας. Τέτοιες πολιτικές απάθειας συμβάλλουν στα προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και του λαού. Ουσιαστικά μιλάμε για διασπορά ειδήσεων, με ψυχολογικό αντίκτυπο, με την ανοχή της κυβέρνησης και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ένα τέτοιο «σχέδιο» ούτε η πιο οργανωμένη επιχείρηση της τουρκικής ΜΙΤ δε θα μπορούσε να φέρει εις πέρας. Και για όλα αυτά δεν επιδεικνύεται η παραμικρή ευαισθησία από τον περίφημο μηχανισμό ενημέρωσης του υπουργείου, ο οποίος μάλλον θα έπρεπε να ενταχθεί στις υποψηφιότητες… για την εργασιακή εφεδρεία αφού ο ρόλος του είναι διακοσμητικός! Μήπως να ενημερώναμε και την Τρόικα!
Όσον αφορά την υπουργική ιδέα να δημιουργηθεί γραφείο επικοινωνίας με τους στρατιωτικούς, κάτι τέτοιο θέτει αρκετά ερωτήματα για το σκεπτικό της πολιτικής ηγεσίας και των συμβούλων αυτής.
Πρώτο ζήτημα είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο υπουργός «σπάει» την έννοια της ιεραρχίας στο στράτευμα, που είναι βασικός κανόνας λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού οποιοσδήποτε μπορεί να αναφερθεί απευθείας στην πολιτική ηγεσία, αδιαφορώντας για τους ανωτέρους του. Χωρίς ιεραρχία, δεν υπάρχει πειθαρχία και χωρίς πειθαρχία δεν υπάρχει Διοίκηση. Έτσι από την άγνοια του τι εστί κανόνες εμπλοκής επί Σημίτη, περάσαμε στην απάθεια της Νέας Δημοκρατίας που φρόντισε -όταν ακόμα υπήρχαν λεφτά- να μην υπάρχει διαθεσιμότητα μέσων, πόσο μάλλον ορθολογικός εξοπλισμός – κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών, και τώρα περνάμε σε μια νέα φάση, όπου ένας πολιτικός προϊστάμενος σπάει την έννοια της πειθαρχίας και της ιεραρχίας.
Δεύτερη σκέψη είναι ότι η παράκαμψη της ιεραρχίας σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι ο υπουργός δεν επικοινωνεί με τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Επιτελείων ή ότι δεν τους εμπιστεύεται. Για αυτό και στήνει δικό του μηχανισμό επικοινωνίας με το στράτευμα. Πέρα από τις δύο παραπάνω αιτίες, θα αναρωτηθούμε αν φοβάται κάτι συγκεκριμένο, στο πλαίσιο του κάκιστου κυβερνητικού έργου. Φοβάται μήπως ένας από τους θεσμούς με την υψηλότερη απήχηση στην ελληνική κοινωνία γυρίσει εναντίον του ή εναντίον της κυβέρνησης; Αν ναι, μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να απαλλαγούμε οριστικά από τα σύνδρομα της δεκαετίας του 1970 τόσες γενιές Ελλήνων αξιωματικών μετά; Να θυμίσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι φόβοι για ένα νέο πραξικόπημα οδήγησε στην καταστροφή σχεδόν των ειδικών δυνάμεων, για να έρθουν μετά τα Ίμια και να ξεκινήσει μια φρενήρης προσπάθεια να ξαναγίνουν όπως θα έπρεπε να είναι…
Αλλά κι αν ο υπουργός δεν εμπιστεύεται τον Α/ΓΕΕΘΑ και τους Αρχηγούς των Επιτελείων, τότε γιατί έστειλε τον Α/ΓΕΣ να αποκλιμακώσει την ένταση και δεν τόλμησε ο ίδιος και το γραφείο που έστησε να επικοινωνήσουν με το λαό, στην προκειμένη περίπτωση τους απόστραάτους αξιωματικούς; Θεωρεί μήπως τον εαυτό του απονομιμοποιημένο, ενδεχομένως λόγω του ευρύτερου κυβερνητικού «έργου»; Δεν αποκλείεται καθόλου να είναι ακριβώς αυτό που εισπράττει όταν έρχεται σε επαφή με τον κόσμο. Ήδη, με δημόσια επιστολή αξιωματικός από την εκλογική του περιφέρεια με παραδοσιακούς δεσμούς με το κυβερνών κόμμα, του διαμήνυσε ότι το πολιτικό του μέλλον θα είναι «μαύρο» εάν θα επιχειρήσει την επανεκλογή του στην ίδια περιφέρεια…
Τρίτη σκέψη. Το να καλεί τον Εισαγγελέα του Στρατοδικείου Αθηνών να διενεργήσει Προκαταρκτική Εξέταση για τη διακρίβωση τυχόν αξιόποινων πράξεων στρατιωτικών οργάνων είναι πολύ αστείο. Επειδή οι πολιτικοί προϊστάμενοι στα υπουργεία, και στα κόμματα, χαρακτηρίζονται συχνότατα από άγνοια περί των στρατιωτικών θεμάτων, να υπενθυμίσουμε ότι σε έναν οργανωμένο θεσμό όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, υπάρχουν κάποια «ευαγγέλια» που δεν είναι άλλα από τους Στρατιωτικούς Κανονισμούς.
Θα μπορούσε λοιπόν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, να ανοίξει τον Κανονισμό περί Φρουρίων και Στρατοπέδων, για να ρίξει μια ματιά του τι προβλέπεται στις περιπτώσεις που κάποιος προσπαθήσει να εισέλθει παράνομα σε ένα στρατόπεδο. Για αυτό και στην πύλη που περνάει καθημερινά ο υπουργός, ο υφυπουργός και οι σύμβουλοί τους, υπάρχει στρατιώτης με τυφέκιο με κουμπωμένη γεμιστήρα με πραγματικές σφαίρες και για αυτό υπάρχει τεθωρακισμένο όχημα με πενηντάρι πολυβόλο παραπέρα. Καταρχήν, ο υπουργός που εξοργίστηκε θα πρέπει αφού συμβουλευτεί τον κανονισμό να αναλογιστεί τι θα μπορούσε να συμβεί από την εφαρμογή των διατάξεων στην περίπτωση που μας απασχολεί και ποια θα ήταν η αντίδρασή του.
Έστω ότι ο υπουργός έδωσε εντολή να μην ισχύσουν οι κανόνες εμπλοκής που προβλέπει ο Κανονισμός, κάτι πολύ σωστό αν ήταν εντολή του, τότε τι εντολές είχαν στην πύλη και ο Επόπτης Ασφαλείας Στρατοπέδου (ΕΑΣ); Πως περίμενε η πολιτική ηγεσία μερικά μόνο άτομα να αποκρούσουν την προσπάθεια εκατοντάδων αποστράτων να εισέλθουν βίαια μέσα στο υπουργείο; Μπορούσε ο αξιωματικός πύλης να διατάξει το κλείσιμο της πύλης και την απαγόρευση της ομαλής λειτουργίας του υπουργείου επειδή αξιωματικοί εν αποστρατεία βρισκόντουσαν απ’ έξω διαμαρτυρόμενοι; Μια διευκρίνηση από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας επί του θέματος θα μπορούσε να διαφωτίσει τα πράγματα διότι υπάρχει η υποψία ότι θα την πληρώσει ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ο αξιωματικός πύλης και οι υφιστάμενοί του, μόνο και μόνο για να φανεί ότι και καλά υπάρχει Δικαιοσύνη που τιμωρεί τους παραβάτες…
Και για να μαθαίνουμε από τα «μοντέλα» Διοίκησης ορισμένων άλλων στρατών, να υπενθυμίσουμε ότι στις ΗΠΑ, υπάρχει ο Αρχιλοχίας του Στρατού, ο Αρχικελευστής του Ναυτικού και ο Αρχισμηνίας της Αεροπορίας. Είναι οι ανώτεροι υπαξιωματικοί δίπλα στον Αρχηγό του κάθε κλάδου, οι οποίοι έχουν σαν ευθύνη την επικοινωνία με το στράτευμα για ποικιλία θεμάτων. Από την ποιότητα των αρβυλών μέχρι τα σημαντικά ζητήματα στην ποιότητα ζωής του προσωπικού, αν και εκεί φροντίζουν τέτοια ζητήματα να τα επιλύουν πολύ νωρίτερα. Τα προβλήματα μεταβιβάζονται στον Αρχηγό του κλάδου, κι αυτός με τη σειρά του τα μεταβιβάζει στην πολιτική ηγεσία.
Ο υπουργός Άμυνας θα πρέπει να επιλέγει με προσοχή τους συμβούλους του και να μάθει να τους ακούει, όχι να χρησιμοποιεί όσα του λένε υπό την προϋπόθεση ότι ταιριάζουν με προκατασκευασμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις, ορθολογικές ή μη. Θα πρέπει να διατηρεί την ψυχραιμία του για να μπορεί να σκέφτεται σε βάθος χρόνου τις συνέπειες πράξεων και παραλήψεων. Το να «σπάει» πάντως την ιεραρχία είναι πράξη κάπως περίεργη. Οι πολιτικοί μας συχνά χαρακτηρίζονται από… πονηριά και τέτοιες αποφάσεις μόνο τυχαίες δε θα πρέπει να θεωρούνται. Αλλά το στήσιμο μηχανισμού ροής πληροφοριών, εντός ενός οργανωμένου θεσμού είναι, πολύ ευγενικά, περίεργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου