Στο πλευρό μας στέκονται οι απόδημοι Έλληνες!..

Από το ιστολόγιο http://borioipirotika.blogspot.com/

Διαπιστώσεις...

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ


 Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στην Αμερική και συγκεκριμένα στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών, απέναντι ακριβώς από τη Νέα Υόρκη. Ο λόγος, να αποτίσω φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης και να ανάψω ένα κερί στους γονείς μου και σε άλλους συγγενείς (παππούς, θείοι, νύφη), που αναπαύονται στο κοιμητήριο του Νοrth Bergen, για να μην ξεχνούμε εκείνους που η ανάγκη της επιβίωσης τους ανάγκασε να ξενιτευτούν και να μείνουν για πάντα στην ξενιτιά. Ένας άλλος λόγος ήταν να επισκεφτώ τις οικογένειες των αδελφών μου, οι οποίοι, πριν από μισόν αιώνα, εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υερσέη και βιώνουν τα καλά και τα άσχημα της ξενιτιάς.

Τους βρήκα καλά και αυτούς και πολλούς άλλους Έλληνες, Ελληνοαμερικανούς τους λένε, που συνάντησα στην Εκκλησία (χώρος συνάντησης των ξενιτεμένων) και σε άλλα μέρη, κυρίως, σε «στέκια» της συνοικίας της Νέας Υόρκης στην Αστόρια, στην οποία είναι πολλοί εγκατεστημένοι Έλληνες. Στην Αστόρια νιώθεις ότι βρίσκεσαι στην Ελλάδα.

Συζήτηση μαζί τους για τη ζωή τους στην ξενιτιά, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και αγωνίζονται μόνοι τους να τα επιλύσουν χωρίς καμιά βοήθεια από τη Μητρόπολη και για πολλά άλλα και, κυρίως, για το κατάντημα της πατρίδας, που, τελευταία, έγινε ο περίγελως του κόσμου.
Διέκρινα στα πρόσωπά τους λύπη, αλλά και θυμό και οργή, για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, για την κρίση την οικονομική και την κοινωνική και για το άδηλο μέλλον.
Έχουν μείνει οι απόδημοι Έλληνες να παρακολουθούν καθημερινά ελληνικούς και αμερικανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Ακούν και βλέπουν τα δυσβάσταχτα βάρη, τις πιέσεις των δανειστών μας και τα αδιέξοδα, στα οποία έχουμε περιέλθει. Γνωρίζουν πολύ καλά, όπως άλλωστε το γνωρίζουμε όλοι οι Έλληνες, ότι η «ιθύνουσα τάξη» ζητάει πάρα πολλά από τον απλό κόσμο, χωρίς να αναρωτηθεί πόσο εντάξει είναι στις δικές της υποχρεώσεις. Διατείνονται οι κυβερνώντες ότι «μαζί τα φάγαμε». Αμφιβάλλουμε, όμως εάν αναρωτήθηκαν ποιοι άνοιξαν διάπλατα τις «Πύλες» του Δημοσίου και δημιούργησαν πελατειακό στρατό.
Οι απλοί άνθρωποι, γνωρίζουν ότι για χρόνια, εκείνοι που μας κυβέρνησαν διασπάθησαν τις κοινοτικές εισροές, σε σημείο που τώρα η διαχείριση της καθημερινότητας να καταλήξει να είναι επώδυνη, γιατί τα προβλήματα είναι τεράστια και δυσεπίλυτα. Υπήρχε μια κρατική νοοτροπία να υπερδανείζεται και να σπαταλά χωρίς όρια.
Αυτά και άλλα πολλά συζητούν οι απόδημοι Έλληνες και πληγώνονται, αγκυλώνονται, όταν βλέπουν ότι η πατρίδα τους ταπεινώνεται, εξευτελίζεται και γίνεται παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγή.
Απλοί άνθρωποι οι ξενιτεμένοι Έλληνες: εργάτες, εστιάτορες, αλλά και διανοούμενοι (στην Αμερική υπάρχουν πάρα πολλοί), πονούν για το κατάντημά μας, στρέφουν με αγάπη τα βλέμματά τους στη Μητέρα Πατρίδα και προσεύχονται να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα. Ένα πρόβλημα τεράστιο, για τη λύση του οποίου ο ελληνικός λαός τα δύο τελευταία χρόνια υπεβλήθη στα πιο επαχθή μέτρα.
Δυστυχώς, η χώρα χρεωκόπησε, γιατί τριάντα χρόνια κακοκυβερνήθηκε, σε σημείο να φτάσει στην κατάρρευση και στη σημερινή οδυνηρή κατάσταση.
Οι Έλληνες στην Αμερική ξεχειλίζουν από αγάπη για τον γενέθλιο τόπο και είναι περήφανοι για την καταγωγή τους. Τους κακεντρεχείς, που χαίρονται για την κατάσταση στην Ελλάδα, τους αποστομώνουν και τους υπενθυμίζουν όσα πρόσφερε η Ελλάδα στον παγκόσμιο πολιτισμό. Έλληνες ως το μεδούλι δεν αφήνουν αναπάντητες τις όποιες κατηγορίες που εκτοξεύουν κακόβουλοι εις βάρος της χώρας τους. Οι Έλληνες υποφέρουν κάτω από το βάρος δυσβάσταχτων φόρων. Μαζί τους συμμετέχει ψυχικά και ο απόδημος ελληνισμός. Πιστεύουν, και μαζί τους πιστεύουμε όλοι οι Έλληνες, ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνει η χώρα θα αντιμετωπιστεί και θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες.
Παρακολουθεί η ομογένεια της Αμερικής, και παντού όπου υπάρχουν Έλληνες, τα τεκταινόμενα στη χώρα με ανείπωτη θλίψη και ιδιαίτερη προσοχή και ελπίζουν, όπως και όλοι μας, ότι θα απαλλαγούμε από το δυσβάσταχτο αυτό βάρος και θα φανεί η πραγματική Ελλάδα, η Ελλάδα του φωτός και του ήλιου, η θάλασσα και ο καταγάλανος ουρανός της, αγαθά που απλόχερα μας χάρισε η φύση. 

από: proinoslogos.gr